Rondjes lopen

Er waren veel collega's ziek op haar werk en toen de werkgever haar op een extra vroege dienst indeelde was ze niet heel blij. Ex kon ook niet de kinderen naar school brengen, ook aan het werk en zij - door de vroege dienst, ook niet. En vroeg is om 06.00 uur beginnen.

Of ik in plaats van thuis in mijn huis,  bij haar thuis kon werken en dan in de ochtend de kinderen naar school en de opvang brengen. Dan kon ik daarna verder werken. Want kinderen waren niet thuis. Wifi voorhanden en alle spullen om te kunnen werken nam ik wel mee. Nachtje logeren bij mijn eigen dochter. Maar dan allemaal snel besloten, want was op mijn werk en ophalen ging op een centraal punt, snel naar mijn huis racen, nachtkoffertje mee, werkspullen had ik al mee, want was een dagje naar kantoor en dan weer naar haar huis. Daar samen eten en dan dochter op tijd naar bed en de kinderen ook. En ik ook want had eigenlijk even willen bijtrekken na een drukke dag op kantoor.

Het ochtendje kinderen naar school en opvang brengen, leek wel een ochtend uit een (kinder-)comedyshow. De baby trok het drinken van de grote zus omver. Hele vloer nat, mijn schone jeans zeiknat, schoenen doorweekt en baby blij...lekker glibberen in de zooi.

Had net zo goed doordacht,  alles voor mijzelf eerst gedaan, zodat ze niet op Oma hoefden te wachten. Nog maar een keer aankleden, ook de baby. De haren van dames ontwarren en borstelen en in een leuk modelletje kneden.

Nog even het laatste beetje van de ochtendfles en ja hoor...grote golven lekker over mijn shirt, de grond en dat geleuf je toch niet. We moesten over 5 minuten naar school! De boterham met jam valt altijd met de jam-kant op de grond natuurlijk.

Weer dweilen en super opletten dat niemand erin ging staan en natte sokken of kleding kreeg. De schooltas had ik al met overblijftrommel en fruit aan de voordeur gehangen. Niet vergeten! Jongste kreeg alles op de opvang, dus die hoefde niets mee.

Mam...de kinderwagen staat in de berging. Kan je 'm zo pakken. Sowieso even nadenken hoe ik de jongste goed vasthield de trap af. Want geen verantwoorde schoenen - zeiknat, maar birkenstocks, die ik eigenlijk altijd binnen draag. 

Enfin; kreeg de sleutel van de berging met geen mogelijkheid omgedraaid. De tussen al niet eens. De tijd tikte in mijn hoofd keihard door. Oudste moet op tijd op school zijn!

Dan maar sjouwen met dat kind. 8 kilo op je arm. Je heup. Op de ruime borstpartij. En het was zo lekker drukkend warm ook. 

Al half gesmolten kwamen we op tijd bij de basisschool van oudste aan. We mochten niet mee naar binnen wist ik - Coronamaatregelen - maar de juffen stonden bij de deur en mijn oudste stoere kleindochter wist de weg hoor. Dag lieverd, je moeder haalt je eind van de dag weer op! Dag Oma!

En nu, nog een keer kijkend door de zweetdruppels, naar de routebeschrijving (goh...een doorgaande lijn) liep ik compleet verkeerd. Een soort van kortsluiting in de hersens zo leek het. Baby werd steeds zwaarder en voelde als 80 kg. Het zweet gutste van mijn hoofd. Kwam ik wel op tijd, dit was een soort van herbeleving van een droom. De weg kwijtraken, niet meer kunnen denken waar je bent of heen moest. 

Vond onderweg een winkelwagentje en die heb ik gekaapt om haar verder in te vervoeren. Was gesloopt! Vroeg nog de weg aan iemand. Waar is kinderdagverblijf Huppeldepup. Oh daar...Was het Kinderdagverblijf Happeldepap! Blij dat ik haar niet daar zomaar dropte, maar goed keek hoe de naam was.

Was er wel eens langsgereden in de auto, samen met mijn dochter toen ze haar kind op haalde. Aan de weg, in een groot modern gebouw en om de hoek de ouderwets gezellig aandoende winkelstraat. Daar stond ik nu aan het begin van. En doooooooorrrrrr en jemig wat vond ik mijzelf een ontzettend dom vrouwtje. Die zich niet kan oriënteren. Niet weet wat het verschil tussen links- of rechtsaf is. Als een ouwe kip zonder kop maar wat rondloopt.

Maar gelukkig; ik vond het gebouw uiteindelijk, met kind in de keurig schone winkelwagen (van nette zwerver geweest denk ik aan de blikjes te zien die erin lagen) arriveerde ik op tijd. Nackered!

En dan de terugweg. In 10 minuten, terwijl heen drie kwartier dwalen en sjouwen.

Ik zag het einddoel al van verte liggen. Schaamde me kapot. Gewoon immer gerade aus!

Thuisgekomen, in het huis van mijn dochter maar direct verder met werken, maar eerst onder de douche; dat zou ik sowieso doen, maar nu was het heel hard nodig. Moest toch mijn inmiddels gedroogde met vlek andere shirt aan. Kop heerlijke koffie gemaakt in haar keuken en aan de slag. Verder met wat ik heel vroeg al had gestart. Mijn eerste mailtje ging rond 07.00 uur de deur uit. Nu bellen met clienten, afspraken maken en de tijd ging snel. Dochter was klaar met werken, wilde nog even sporten en zou daarna de kinderen ophalen en mij naar huis brengen. Toen was het echt wel ruim einde werkdag.

Maar zo fijn dat ik geen vrij hoef te nemen en toch mijn uren kan maken, mijn werk afkrijg en als belangrijkste mijn dochter uit de brand kan helpen. Hoe doet ze dat allemaal?? Mijn petje af voor moeders van jonge kinderen die werken. En helemaal als ze het alleen moeten doen.