dinsdag 9 juni 2015

Een veertje

Tijdens het wandelen met man met hond (die vandaag wel een heeeeeeeel grote stok vond en mee wilde nemen) hadden we het over mijn werk - voor een tientje per uur - en dat ik zo opgetogen vorige week aan hem doorgaf dat ik voor een speciaal project was gevraagd. Begint ergens volgende week.

Hij vroeg me of ik had gevraagd waarom ze mij nou hadden uitgekozen voor dat project en wat zou me dat, behalve die veren in mijn kont, extra opleveren? Was ik niet alweer een doodlopende weg aan het bewandelen van targets halen en blij zijn dat ik zo goed presteer, maar dat er behalve stress, er niets tegenover staat. Ik had hem toch gezegd dat ik juist ver weg van de Ratrace wilde blijven voortaan? Ging ik nu niet weer die weg in die doodlopend is?

Goede vraag van hem. En ik moest erkennen dat ik kennelijk heel graag hoor dat ik goed ben in mijn werk. Maar lieve schat, zei hij, daar kan je je boodschappen niet van betalen toch? Hij had van de week het nog geprobeerd, maar de Appie accepteerde zijn veren niet.

Eye-opener. En hoe snel ik daar weer ingetrapt ben. Zelfs bij een minimale beloning.

Kennelijk heb ik (nog) heel veel behoefte aan erkenning en schouderklopjes. Gezien willen worden.


Verder een fijne dag. Heb wel indringend gedroomd en dat zal later wel duidelijk worden neem ik aan. Of niet.

Verder als ik zie hoe veel hondenliefhebbers lekker in het bos hun hond los laten lopen (dat mag daar) en hoe die honden genieten en echt hond zijn, verbaas ik me over een buurtgenoot die, in een overvol huis met veel familieleden, nu ook een hondje heeft genomen. En als dat hondje uitgelaten wordt, dan is dat zeker voor de volle 3 minuten per keer. Ik moest net nog even snel naar de postbus en in die tijd werd het hondje, in de goot voor het huis, lekker uitgelaten. Dat was wel weer lang genoeg. Misschien dat jonge honden daar genoeg aan hebben, maar er straalt geen enkel plezier bij die buurtgenoot uit bij het uitlaten van die hond. Alleen verveling.
Neem dan een computerhond.

Ga zo eens even kijken welke groente ik ga eten en dan weer mijn bakse salade voor morgen naar mijn werk klaarmaken. Je kan maar beter goed voorbereid zijn op allerlei verleidingen en zo niet naar een bakkertje of naar een Fastfoodbedrijf te hoeven in de pauze.










5 opmerkingen:

Ivy zei

De man met de hond heeft natuurlijk wel gelijk, maar is het nou zo erg dat je toegezegd hebt? Als je het project tot een goed einde brengt, kun je misschien eens een balletje opgooien over financiële erkenning......

Anoniem zei

Fijne wandelmaat om jou te helpen meedenken. Goede feedback.

Anoniem zei

Een extra mening is welkom, vooral als die van iemand komt, die om je geeft. Goed om bij stil te staan. Koester de vriendschap! En hondenbezitters... tja. Er word hier vaak verbaasd gereageerd, als men hoort hoeveel tijd wij kwijt zijn aan de verzorging van onze (grote) hond. We doen het graag. Het is sportschool, socializing, buitenlucht, liefde, trouw en gewoon ook heel gezellig in één. Maar je moet er wél de tijd/geld voor nemen.

Petr@ zei

Soms kunnen andere mensen je de ogen openen, waaruit maar blijkt dat hij om je geeft en met je meedenkt!
Je zou dit project eventueel nog kunnen doen om je in de kijker te spelen, maar als er niets (extra's) tegenover staat, het daar dan bij laten. Maar wie weet wat het je nog oplevert!
Hier in de straat woonde eerst ook iemand die een Golden Retriever had, die werd de hele dag alleen gelaten en 's avonds en 's morgens liepen ze een klein rondje terwijl ze aan het bellen waren :-( Dat was alles, vreselijk zielig.

Lisanne zei

Dag! Ik ben journalist en heb een vraag aan je. Zou je me kunnen mailen op l.vansadelhoff@gmail.com?

Dank!