Zaai

De dag dat ik niet werk, kon ik niet echt lekker op gang komen. Werd ten eerste al rond 04.00 uur wakker. Veel te vroeg vond ik. Naar wat podcasts geluisterd en gelukkig dommelde ik toen wel - na ruim een uur weer, in. Dan schiet ik wakker en denk ik...oeps; zo laat?  En ook dat viel reuze mee. Geen gat in de dag.

Alsof er horden mensen op mij zitten te wachten. Dus maar rustig de dag starten, lekker haren wassen, douchen, ramen open overal. Maar vond het nou niet echt lekker warm. Er zou ook nog een pakketje met inkt komen, maar nogal onduidelijk hoe laat. Administratie bijgewerkt. 

Gelukkig bedacht ik dat ik altijd blijer word van in de tuin wroeten. Kijken wat er opkomt, zevenblad wegknippen en ik heb ook nog wat vaste planten verplaatst. Allemaal op tempo elfendertig hoor. En met het apparaatje van de bel buiten op de tuintafel. 

Pakketje kwam pas na 17.00 uur, dus tsja...dat wachten op was nogal nutteloos eigenlijk. Nergens geweest die dag. 

In de tuin werken was zeker niet nutteloos. Schrok van een keihard fluitende koolmees en die zat gewoon in de boom in mijn tuin. Blij dat ik 'm hoorde, zo helder. 

Heb mijn gehoorapparaten iets minder hard laten afstellen, mede dankzij jullie advies. Ken verder niemand aan wie ik live kan vragen hoe of wat, behalve de man van mijn vriendin, maar die kan kiezen uit een ietwat hoger segment, dus jullie reacties waren heel welkom. Ook al had ik me al ingelezen dat ik niet voor akkoord moet tekenen, totdat ik ook echt tevreden ben. Dus men sputterde een beetje dat ik eigenlijk die week zou moeten afronden (lees betalen), maar ik hield voet bij stuk en kan nu wat langer dit volume uittesten. 

Verder werken de oplaadbare apparaten handig. In de avond in de oplader en in de ochtend weer achter de oren, opgeladen en al. Zou mijn eigen oplader wel willen hebben. Stekkertje in de ingang en opladen maar! Maar er is geen hybride vorm. Dus of batterijen of oplaadbaar. Het gehoorapparaat dan. Niet de mensen-oplader.

Mijn zoon en zijn vriendin namen me mee uit eten deze week, nog voor mijn verjaardag. Dus ik was al een half jaar ouder ondertussen. Maar allebei drukke agenda en ach...heeft geen haast. Wel heel erg leuk om in een restaurant met gezelschap te zijn. Dat was denk ik voor Covid de laatste keer. 

Het was erg druk, dus veel geluid en geroezemoes en toch kon ik ze goed horen. 

De stoel was wat minder geriefelijk, maar dat lag denk ik ook aan het volume van mijn derriere. Op die stoel/kruk paste eigenlijk maar 1 bil. Lekker eten, leuke verhalen en alweer aparte verhalen over de belevenissen met/van mijn ex-man en zijn kroost.

Nooit saai zou men zeggen, maar ben blij dat ik nu een heel saai leven heb eerlijk gezegd. 

Nu wekt dat misschien wel de indruk dat ik nu maar en toen ook, ook dus een saaie muts ben. Toen ik wat verhalen vertelde over hoe ik voor mijn werk Amerikaanse en Engelse zakenpartners liet zien waar de Wallen waren en een kleine rondleiding deed, met als afsluiter na alle zakelijke zaken graag ook nog even een aankoop - niet voor mij -  bij de coffeeshop voor de mannen die dat allemaal maar te wow vonden, toen leek ik denk ik wat minder belegen en saai. 

Moest een beetje glimlachen toen me gevraagd werd of ik weleens van zo'n dating app had gehoord. Pffff..

In 1997 of zo was ik al online aan het daten. En daarvoor nog op van die advertenties in de krant. 

Ja, oma spreekt.