Was dinsdagavond moe, vooral van alle gedoe en dat nou juist die ene kundige collega weggaat. Wat ik helemaal snap en voor hem een positieve stap vind. Want hier blijven dat holt je uit. Telkens weer nieuwe managers en toch heel veel controle op je werk want de opdrachtgever wil meer en meer info. En in ons bedrijf is dat ingewikkeld.
En moe van overleggen, besprekingen en daarnaast nog de druk van werk wat af moest. Vooral zag ik dat mijn nieuwe collega ook telkens weggeroepen werd voor overlegjes, dingen te regelen, dus ik rekende al niet teveel op haar bijdrage bij de grote inhaalslag. Kan ook niet, daar heeft ze nog te weinig ervaring voor.
Blij dat de collega´s ook direct zaken wilden hebben van mij waarmee ze aan de slag konden. Dus direct boter bij de vis. Ik zag mijn lijst kleiner worden. En was hun taak af, vroegen ze of er nog meer gedaan kon worden, want zij zagen ook hoeveel er was. Maar nog meer wat het met me deed.
Dus eind van de middag mail verzonden met dank aan de collega´s voor extra hulp dat het af is. Niet om te slijmen, maar om iets vast te leggen. Want - mocht dat toch NIET de opdracht zijn - dan hadden ze tijd om te reageren dat ik het niet begrepen had.
Ik kreeg alleen een toppertjes respons. En dat mijn inzet zo gewaardeerd wordt. Prima. Niet dat ik nu naast mijn schoenen loop dat ik echt ontzettend gewaardeerd wordt. Want met die waardering kan ik straks echt mijn boodschappen niet mee betalen.
Dus ging op tijd naar bed. Zag wel een interessante serie op BBC NL, maar kon mijn hoofd er niet bijhouden. Lekker naar bed. Morgen kan ik het nog terugkijken. Bookish heet de serie.
Op zondagen kijk ik ook graag naar Outrageous, een serie over de Mitford zussen, meestal wordt dat ook op maandagavond terugkijken, want net iets te laat voor mij. Las eerder een boek over deze familie. Jaren terug alweer. Of van de schrijfster uit het gezin.
Vanochtend bed afgehaald en lekker spullen in de witte was. Kan ik eind van de middag weer in een schoon fris bed stappen. Ramen ook lekker open en hopen dat de buurtkat niet denkt op bezoek te komen.
Nu eerst koffie en dan wil ik daarna iets versturen, maar heb geen passende enveloppe meer. Dus even op zoek naar iets.
Oh ja en naar kastanjes! Als een kind zo blij met kastanjes.
Die kinderlijke blijheid, die ben ik een beetje kwijtgeraakt. En zou ik graag weer terugvinden.
Dus begin maar met kastanjes. Als ik maar niet met eikels eindig.
4 opmerkingen:
Wij hebben tamme kastanjes geraapt. Ze hangen nu in een groenten netje te drogen. Ik vond een recept met gepofte kastanjes en spruitjes. Ga ik zondag uitproberen. Gewone kastanjes raap ik ook. Een schaaltje voor het mooi in de keukenvensterbank. Naast de pompoenen. Daar maak ik soep van, maar eerst ernaar kijken. Herfstgevoel op een positieve manier. Bieke
eikels zijn er genoeg op je werk
Wat heerlijk dat je merkte dat jouw collega's jou zeker wel waarderen! En dat ze ook wel wat klussen voor je willen doen. Houd die ervaring vast! Het zit zo in je verankerd door je jeugd, dat je denkt dat mensen je niet de moeite waard vinden. Herken dit gedachtepatroon van mijn man, die vroeger een heel strenge en kritische moeder had. Zo jammer. Daardoor mis je veel vreugde.
Ik heb ook kastanjes gevonden. Blijft prachtig! Cadeautjes van moeder natuur. Of van het universum.
Veel sterkte op je werk en werk je niet over de kop.
Je mag best onderkennen dat waardering je goed doet, ook al levert het je financieel niks op. Yolanda
Een reactie posten