Steen door het raam

Een avondje stappen van mijn zoon liep anders dan gepland. Iemand had een steen door het raam van zijn huurauto gegooid en de handtas met inhoud van zijn vriendin gejat.

Auto onbestuurbaar door al het glas in de hele auto, vriendin beteuterd en de politie kwam niet. Ga maar online aangifte doen. Maakte niet uit dat er overal sporen van de dief lagen...niet belangrijk genoeg kennelijk. De auto is weggesleept.

Gelukkig heeft zijn vriendin direct haar bankpassen laten blokkeren, maar haar tas en inhoud is ze kwijt. Het voelt niet fijn. Leuk weekend met leuke auto verpest en totaal geen begrip of hulp van de politie.

Gewoon het gevoel dat iemand een steen door je ruit gooit om aan jouw spullen te komen. Dure les dat je dus nooit spullen zichtbaar in de auto moet achterlaten, maar ja...ze deed het juist omdat ze niet met haar tas wilde zeulen tijdens het uitgaan, bang dat die gestolen zou worden. Gewoon alles in haar broekzak gestopt.

Trouwjurk

Verleden weekend zag ik bij een oude vriendin en haar man foto's van haar vrijgezellenweekend. Ook ik stond op die foto's. Ik weet dat ik mezelf toen al te dik vond en dat was ik ook, maar echt niet zo megadik als ik dacht dat ik was. Dat zou pas later komen :)

Die foto's waren van 26 jaar geleden. Een paar jaar voor hen was ik zelf getrouwde op dezelfde locati. We hadden hilarische herinneringen aan de trouwdag. Wat weer te maken had met de status van echtgenoot to be en het toenmalige vreemdelingenbeleid.

Maar goed: ik droeg die dag een creme-kleurig zelfgemaakt Chanel-gebaseerd pakje. Het model stond in de Margriet. Geen trouwjurk. Geen geld en ook niet echt omstandigheden om alles wat bij trouwjurk hoort optimaal te benutten. Lang verhaal; in het kort komt het erop neer dat mijn familie niet blij met mijn huwelijk was en ik geen feest, geen geschenken en geen goedkeuring kreeg. Geen broertjes en zussen op mijn trouwdag aanwezig.

Nu het pakje: sentimenteel als ik ben, heb ik het al die jaren (bijna 30) bewaard. En vanochtend dacht ik...goh....gezien de omvang van de kont een paar jaar later op die foto van mijn vriendin...zou het nog passen??? Ik durfde alleen het jasje aan te doen en dat zat gewoon perfect. Amazing!

Mijn trouwalbum ligt bij de ex-echtgenoot. Dat hoef ik niet meer. Ergens heb ik nog een foto op posterformaat, achter een andere afbeelding. Daar zie ik een meisje van 23 die denkt dat ze alles al weet in een creme-kleurig boucle achtig pakje, zelf gemaakt, helemaal alleen in haar nieuwe flatje,  met een hoed die haar eigenlijk verdomde goed staat. En een paar goudkleurige pumps die hetzelfde effect hebben. Wat ze helaas pas 30 jaar later echt ziet. Want meteen na haar trouwdag gaat haar echtgenoot verder waar haar vader ophield; he...je bent lelijk want te dik; je moet echt afvallen.
Hufter(s).

Ik heb een heeeeeeel zwaar leven!

De titel van een meesterlijk liedje van Brigitte Kaandorp. Niet direct wat ik zelf over mijn leven denk.

Wat me wel zwaar valt, merk ik, is de radiostilte. Na jaren te hebben gewerkt met collega's en voor de werkgever, hoor ik niets. Hele boekwerken heb ik voor vertrekkende collega's gemaakt, leuke anekdotes en oh oh oh wat zullen we je missen en dan als klap op de vuurpijl een afscheidsborrel en een kado van allemaal.

Nu is er niets.

Een grote stilte.

En dat voelt gewoon rot. Het raakt mijn gevoel er niet toe te doen. En ik weet dat dit gevoel niet klopt. Ik ben wel degelijk belangrijk. Al is het alleen maar in de levens van mijn kinderen. Als ik morgen helemaal ophou te bestaan, dan kunnen zij verder. Ze zijn zelfstandig, hebben mijn ondersteuning niet meer echt nodig. Ik heb mijn taak volbracht.  Het zijn twee geweldig fijne mensen, die basis hebben ze van mij gehad. Als ik dat nou maar onthou op dagen zoals deze dan kan ik weer verder.

Misschien moet ik gewoon door alle processen heen gaan. Je baan verliezen voelt tenslotte als rouwen. En gewoon maar accepteren dat er goede en slechte dagen zijn. En mensch....zo slecht is het toch niet??

De badkamer lekker gedaan, 15 minuten een bak zooi uitgezocht en weggegooid, net even tussen de buien door wat onkruid uit de tuin gehaald...mijn dochter vandaag met mijn auto naar haar werk laten gaan...gisteren nog met haar naar Dusseldorf heen en teruggereden.. Zomaar een boek ontvangen van een medeblogster!!!

Wass will das weib????

Misschien gewoon een fijne tall dark & handsome George Clooney kloon, die naast een kopje koffie ook voor me zorgt, financieel, sociaal... Die gewoon voor een goed gezinsinkomen zorgt, waardoor ik lachend tegen de wel drie jaar werkervaring hebbende baas kan zeggen: Joh.....stop die baan maar in een plek waar de zon nooit schijnt!

Rooibosvrouwtje

Keek net even op internet een discussieprogramma van Max. Het ging over ouder worden en hoe mannen en vrouwen daarmee omgaan. Ook zat daar als gast de schrijver Ad Fransen en hij beschreef een vrouw van een zekere leeftijd als Het Rooibosvrouwtje. Niet erg vleiend en ach..als je weet dat de 57e jarige heer Fransen graag altijd een jongere vriendin heeft, dan snap je wel dat de dames van na de Overgang hem niet echt liggen. Van vlak voor de overgang ook niet trouwens. Uberhaupt wil hij niet liggen met een oudere vrouw.  Ik verdenk hem trouwens van een kleurspoelinkje voor de jongere look :)

Mij deed het denken aan hoe mijn jonge managers mij zagen. Als ik ze hoorde praten over één van onze directeuren die ze omschrijven als een oudere man terwijl de beste vent net zijn 50e verjaardag had gevierd en er in mijn ogen reuze aantrekkelijk uitzag, dan viel ik waarschijnlijk in de truttenschuddencategorie. Dik en stoffig. Kinderen van bijna hun leeftijd en veel te zeikerig en kritisch.

Hoe komt dat dat als je eind twintig bent je je een leven van na de 50 niet meer kan voorstellen. Had ik ook trouwens...toen ik rond de 36 een Amerikaanse lover had die me liet weten dat hij iemand in Nieuw-Zeeland had leren kennen van 51 kon ik me echt niet voorstellen hoe je op die leeftijd nog aan sex deed...en hoe je aantrekkelijk kon zijn.

Was het vroeger makkelijker?? 50+ dan was het grijs haar, zwarte jurk en kousen en breien maar... Nu moet je een carriereplan hebben, frisse winden laten waaien (dat kan ik wel, maar fris zijn ze niet), energie voor 10 hebben en altijd nieuw nieuw nieuw beter en anders.
Is dat wat me tegen staat. Dat er geen eerbied is voor senioriteit, voor ervaring. Dat de jonge managers met nul jaar ervaring uit de boeken het denken te weten, maar gewoon het niet zien? En dan ook nog maar doorwerken tot en met 67. Hoe reeel is dat. Moeten  we dan niet heel snel anders gaan denken over ouderen. En hun waarde?

Gisteren een zeer interessant seminar gehad over het starten van een eigen bedrijf of zzp werkzaamheden. Wat ik niet wist was dat het U WV je straft door je ondernemingslust af te straffen door direct je ww-uitkering te stoppen als je je inschrijft bij de KvK. Daar gaat je 30 jaar opbouw. Dat voelt wel heel erg karig. Heb ik toch ook jarenlang voor afgedragen. Dat vangnet zou dan direct wegvallen. Raar hoor, want net als in mijn verkoopwerk, kost het tijd om een netwerk van klanten op te bouwen. Dus eerst maar goed nadenken over hoe ik dit ga aanpakken.

Signed sealed delivered

Mijn toekomstige ex-werkgever en ik zijn eruit. Alles is ondertekend en verleden week heb ik aan mijn collega's mijn werk overgedragen. Daarmee ben ik vrijgesteld van werken, dus nog een week of 3 'betaald' vakantie en dan zal ik als nieuwe werkgever het UWV krijgen. Tenzij over 3 weken al een andere werkkring heb gevonden, maar ik denk zelf dat het goed is om wat er is gebeurd echt te verwerken en niet door te hollen in weer een baan waar ik als mens niet meetel, mijn ervaring niet meetelt en ik gewoon mijn ei niet kwijt kan.

Het was vreemd om weer op kantoor te zijn. Ik had me zorgvuldig gekleed en opgemaakt; ik wilde op geen enkele manier een verslagen indruk wekken. Nee...I will survive!! En alweer was er een interne verhuizing geweest, zat iedereen op een andere plek. En hutje aan mutje. Wat me opviel was dat de Diva van de afdeling alweer de beste plek had. Een plek die een directeur zou moeten hebben, maar hij had een plekje tussen 3 bureau's in. Als een simpele medewerker. Iedereen kan op zijn beeldscherm meekijken, niets is discreet. 

Ik hoorde ook dat twee zusterbedrijven van ons concern gesloten gaan worden. Dat zijn er dus al 4 dit jaar. Dat geeft de vrees over mijn werkgever's toekomst extra brandstof. De laatste keer dat ik de cijfers kon zien (verleden week) was er sinds mijn vertrek nog niets bijgekomen. Ben benieuwd of zij het einde van het jaar gaan halen in deze formatie.

Maar goed...niet meer mijn probleem!

Ondertussen heb ik me ingeschreven voor een voorlichtingsochtend bij de KvK over zzp en freelance-en. Niet dat ik al concrete plannen heb, maar ik wil alle opties onderzoeken. Als er mensen zijn die me meer kunnen vertellen over werken als free-lancer/zzp-er; graag!

De bibliotheek ben ik momenteel zeer regelmatig. Om leesvoer te halen, tijdschriften te lezen, leerstof op te halen over hoe me weer in de arbeidsmarkt te storten. Nou ja...allemaal voor het luttele jaarbedrag van Euro 30,--!

Vrijdag was ik bij de dieetiste. Op haar weegschaal was ik totaal 30 kg afgevallen!! Yeeeeeeeeeeeeeah! Maar wat nog fijner is, dat mijn vetpercentage tussen de organen een stuk minder hoog is. Nog even en ik zit op een normaal percentage. Mijn spieren waren toegekomen, mijn omvang verminderd. Kortom: het gaat goed. En ik voel me ook goed. Niet overdreven in superlatieven, maar wel gezonder, slanker en vooral; normaler. Niet meer de vrouw naar wie iedereen (in mijn hoofd) meewarig kijkt. Leuke kop, maar zo zonde van dat lijf... of: wat een gebrek aan discipline.  Wat een lui mens, weinig doorzettingsvermogen.

En dat beeld wilde ik begin van het jaar graag anders hebben; beter passend bij hoe ik me voel, hoe ik in het leven sta. Ik ben taai, een doorzetter, een pittbull, een fly-lady adept (15 minuten per keer!), maar hoe dan ook; ik ben er en in welke vorm dan ook; ik ben de moeite waard!!

Dit ontslag is misschien wel het begin van iets geheel anders. (Zeven magere jaren???).

Van de week een goed gesprek met mijn dochter gehad. Ze vind het moeilijk te accepteren dat haar inzet niet zichtbaar genoeg is in haar studieresultaten. Ze studeert zeer serieus en dan toch nog die onvoldoendes voor haar tentamens. .Op momenten dat ze moet presteren slaat ze dicht. Zal ze dit jaar over mogen doen?
 En waarom heeft wat er momenteel in het leven van haar vader speelt zoveel invloed op haar resultaten.  Heb haar proberen aan te geven dat een HBO diploma geen absolute voorwaarde is voor een succesvolle carriere. Dat ik veel mensen ken die weliswaar een WO achtergrond hebben, maar in het echte leven weinig empathie, inzicht en praktische kennis hebben. Dat er dus meer wegen naar Rome leiden.

Dat ze gewoon goed is zoals ze is en al die kennis die ze heeft opgedaan echt ergens in haar hoofd zijn opgeslagen en alleen maar hoeven worden toegepast. En dat het leven niet eerlijk is. Dat het niet zo is dat Goede mensen, goede dingen overkomen en slechte mensen slechte zaken. Het lijkt eerder andersom. Maar dat heeft niets te maken met hoe zij is. Alleen hoe ze het ervaart.

Momenteel is ze aan het trainen en straks weer werken. Zonder moeite combineert ze dat en nog een studie erbij ook. Petje af voor haar.

Kijkt....en dat zijn nou de zaken die er echt toedoen. Met aandacht leven voor de echt belangrijke mensen om je heen. Er zijn als ze je nodig hebben. Niet of je je torenhoge Salestarget dit jaar weer heb gehaald!