Daar gaat ze!

Dochterlief verlaat het huis. In de allerdrukste weken op S chiphol, waar ze 7 dagen achter elkaar ingeroosterd staat en er honderden klanten per dienst aan haar balie staan, regelt ze haar verhuizing. Ze weet en zegt ook dat ze een vrouw is die als ze het in haar hoofd heeft het ook het liefst onmiddellijk wil uitvoeren.  En dat de consequentie daarvan is dat je soms tegen zaken aanloopt die je ter plekke moet regelen en dat soms extra moeite/geld kost. Haar keus.

Het is zo heerlijk om te zien hoe goed ze dat doet. En natuurlijk; ze is ruim volwassen, dus in staat om dit te organiseren. Ze komt aanrijden met een megabus, regelt een spierbundel voor het zware sjouwwerk (geen vader of broer in de buurt en ik ben zelf ook geen held met sjouwen, slapjanus!), regelt een collega die haar helpt met laminaat leggen, regelt dat de muren weer netjes worden, zoekt op internet een klusbedrijf,  rijdt langs het Zweedse warenhuis voor allerlei noodzakelijke zaken. Koopt een kast. Schroeft alles in elkaar (Yeah....mijn accuschroefboormachine komt van pas).
En ondertussen gewoon elke dag 8 uur werken en vandaag weer om 07.00 uur paraat.

Wat een stoere vrouw toch! Toen ik op kamers ging, in de vorige eeuw ergens, hielp mijn vader mee met verhuizen, kast in elkaar zetten. Alles 2 trappen opsjouwen.  De vader van mijn vriendin had vervoer geregeld. Het verven van de muren deden mijn vriendin en ik zelf (al hadden we er weinig verstand van, maar ja....al doende leer je). Er lag vloerbedekking dus daar hoefden we niet over na te denken. Gordijnen weet ik niet meer. En grappig dat ik me in dat kleine kamertje in Utrecht zo zelfstandig en vrij voelde. Dat je daar dus geen kast van een huis voor nodig hebt.  Geen grote tuin, geen huis met een zwembad. Maar de wetenschap dat dit jouw huis is. Jouw plek.

En dat is nou precies waarom ik al een tijdje schreef dat ik blij ben dat ze gaat. Omdat ik haar die blijdschap, dat lekkere gevoel zo gun. Ze is een laatbloeier, maar wat bloeit ze mooi!

Ik hou me bewust op de achtergrond. Ik weet dat ik hou van regelen, maar dat ze mijn hulp vraagt als ze het nodig heeft. Het voelt al zo fijn dat ik haar mijn machines kan lenen (dat ik me een beetje vader en moeder tegelijk voel daardoor), mijn goedgevulde gereedschapskist van pas komt en als ze het vraagt meerij naar een bouwmarkt, help met inladen van laminaat en yeah.....de wasmachine die hier al 3 jaar in de schuur staat eindelijk weg is want in gebruik bij haar. Nog even een wasje van haar draai, maar dus niet meer zelf 3 weken druk druk druk ben. Het is niet mijn project, maar dat van haar. Niet mijn verhuizing. Maar wel mijn laatste kind wat uitvliegt. En wat heeft ze sterke vleugels.

Uitmuntende aanbevelingen op Linkedin

Zodra ik weer een hele goede aanbeveling lees bij een profiel op Linkedin bij de moedermaatschappij van mijn oude werkgever weet ik direct dat:

a. die persoon op zoek is naar iets anders.
b. Op de schopstoel zit.
c. Natuurlijk werken alle collega's die 'mogen' blijven graag mee aan de allerbeste aanbeveling.
d. Er alweer wordt gereorganiseerd - lees met nog minder FTE's het werk doen.
e. Er alweer iemand opgebrand is.

Schreef ik mijn vorige blog over dromen over ontslag voor mijn hele ex-club...nu zie ik de tekenen alweer duidelijk verschijnen.

Zo grappig. En ook wel weer iets zeggend over mijn neus voor dit soort dingen. Goh...zou ik een carriere moeten willen in het analyseren van?

Van de week een grote stap gedaan. Ons netwerk is nu officieel een stichting geworden. Met uitzicht op één van de mooiste tuinen in de regio tekenden wij de akte bij de notaris.




Wat maak ik toch interessante dingen mee. Zo kwam ik ook nog over de vloer bij de invloedrijke ambtenaren van onze provincie en zag het hoofdkantoor van binnen. Zo maak je nog eens wat mee als baanloze :) En wordt je op het spoor van nieuwe contacten geholpen.

Wat mij energie geeft is dat ik door dit netwerk ook weer anderen nieuwe inzichten geef, een plek om ervaringen te delen en om nieuwe contacten op te doen. En allemaal op vrijwillige basis. Omdat we graag iets willen en kunnen betekenen in de maatschappij. En niet afgeschreven zijn. En ik zo mijn vaardigheden scherp hou. Ik hang niet op de bank, niets te doen of chips te eten. (Chips.....wat is dat??).

Ontslag??

Droomde dat mijn oude collega's aan een lange tafel zaten (ik weet niet meer of ik er zelf ook aanzat of dat ik toekeek) en dat de grote gevreesde directeur erbij kwam. Als hij vanuit het hoofdkantoor langs kwam met een mededeling was dat altijd, geen uitzonderingen, met slecht nieuws.

Dan moesten er weer mensen uit, inkrimpingen, of nieuws dat er een manager besloten had om "in goed overleg" afscheid te nemen...dat soort nieuws dus.

En ook in deze droom. Het hele bedrijf werd nu ontslag aangezegd. Weg ermee. Heb dit in werkelijkheid wel eens meegemaakt, zo'n praatje  Dat een curator zich voorstelde en in één ademteug het aanwezige personeel aangaf dat er voor ons allemaal ontslag is aangevraagd. Niet leuk. Maar wel overleefd.

Toen ik een paar weken terug een borrel had met o.a. een oud-collega vertelde hij me dat er sinds ik ontslagen ben nog veel meer mensen weg waren. Contracten niet verlengd, ontslag gekregen, zelf opgestapt. Mensen die er soms al jaren werktte. En zo is het bedrijf geminimaliseerd tot 4 man en een paardekop. Kwaliteit kan je dan ook niet meer verwachten. Alles zal op het halen van onrealistische targets gericht zijn.

Goh...wat ben ik blij daar niet meer te werken. Vernietiging van talent, heel veel talent. En dan heb ik het nog niet eens over mijn eigen talent, maar van veel collega's die echt goed waren, maar kapot gemaakt zijn. Door te hoge werkdruk. Ik zag ze om me heen omvallen, overspannen, burnout..

En dan zomaar die droom.

Ga nog maar weer even verder werken aan mijn eigen te halen Target; jurk af voor de bruiloft begin Juli. Gaat goed komen hoor.

En later vanmiddag met mijn dochter naar het grote Zweedse warenhuis voor wat ditjes en datjes voor haar verhuizing. Ook leuk. Nog leuker dat we dat in een uberluxe auto doen. Via haar werk. Genieten hoor...heb zaterdag ook heerlijk een rondje mee gereden. Door de regen. Geweldige auto.

Loenatik

De invloed van de extra volle maan is voor mij goed voelbaar.

Kan het niet uitleggen, maar ik voel het aan mijn water. Meer en andere energie. Wat weer logisch is want de stand van de maan heeft invloed op alle water op onze planeet. Vind het interessant om meer te leren en te weten over deze invloed.

21 juni was het Midzomer. In de scandinavische landen wordt dit nog gevierd. In Finland noemen ze dit Juhannus. Maar eigenlijk is dit een verchristelijking van een oeroudfeest, te maken met de Zonnewende.
Het was voor mij bijzonder om mee te maken dat de zon bijna niet onder gaat en hoe noordelijker je komt (ik zat in Helsinki) hoe korter de nacht en soms helemaal geen nacht. Kom je uit de nachtclub om 03.00 uur, is het nog licht!

Mijn schoonzus had 7 verschillende wilde bloemen voor me geplukt en die moest ik onder mijn kussen leggen voor geluk. Ik zou dan dromen over mijn toekomstige bruidegom.

Zo jammer dat in Nederland er zo weinig aandacht is voor de veranderingen in de natuur, het aanbreken van de zomer en dat de meesten alleen maar zeuren over dat het alweer regent. Kijk eens hoe veerkrachtig de natuur is. Hoeveel levenskracht er in een klein zaadje zit. Wat wij onkruid noemen...is dat het alleen omdat het op een voor ons verkeerde plek groeit. Zevenblad bijvoorbeeld was ooit de sla voor de Romeinen in de Lage landen. Voedzaam gewas. En groeizaam. Zeeeeer groeizaam.

Mmm....beetje zweefteverig blogje lees ik. Maar goed, het is zondagochtend, mijn gedachten gaan van her naar der.

Straks weer verder met mijn jurk. Geknipt en doorgeslagen en nu de naaimachine aan het werk zetten en maar eens kijken wat ik in mijn hoofd had of dat ook zo eruit komt te zien. Vind het erg leuk om weer creatief bezig te zijn. En voor een paar tientjes een outfit te maken die anderen veel meer geld kost. Het is immers geen kunst om met een gevulde knip naar de stad te gaan en daar een passende jurk te kopen, tasje en schoenen etc. Nou ja...er vanuitgaande dat je smaak hebt :) Heb wel geinvesteerd in een mooie dunne panty met een werkje. Subtiel maar wel elegant. Leuk hoor om over dat soort dingen na te denken.

Er zit verandering in de lucht.

Dikke mik; eigen schuld?

Van de week een uitermate interessante documentaire van onderzoeker Jacques Peretti gezien die mijn vermoedens bevestigen.

http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1351103#0

Het gaat er in grote lijnen over dat de voedingsindustrie en met name de Suikerlobby er alles aan doet om ons  verslaafd te maken en houden aan hun producten door het toevoegen van extra suiker. Uiteraard wijzen ze de consument op hun eigen verantwoording en dat het dikzijn komt door teveel inname en te weinig beweging, maar er speelt meer.

Ik denk zelf ook dat de voedingsindustrie ook zeer betrokken is bij de afslankindustrie. Het één is immers het gevolg van de ander en beide leveren grof geld op.

Schreef ik van de week al dat het me opviel dat NS-stations vreetschuren zijn geworden, nu zie ik dat ze in die vreetschuren ook alleen maar ongezonde zaken aanbieden. Sterker nog, producten die je naar meer doen verlangen. Niet door je verstand, maar door de samenstelling van die producten.

Een van de uitspraken van de onderzoekers was dat het hem verbaasde dat er nog relatief zoveel slanke mensen zijn.

Wat mij enorm tegenstond bij mijn dieet van eiwitrijk en koolydraatarmvoedsel, was het zeer hoge gehalte van pakjes en zakjes. Die ik bij de dieetiste moest aanschaffen. Die pakjes en zakjes smaakten allemaal zoet.
Er was een zeer uitgebreid assortiment chocoladerepen, koekjes en deserts.
Ben er enorm mee afgevallen en heb wel geleerd dat ik veel meer groente moet eten en vooral ook in de vorm van groene salades, maar die pakjes en zakjes.....brrrrrr.....en dat in combinatie met de hoge prijzen...

Natuurlijk; zoals bij ieder dieet is het een tijdelijke toestand. Je kan niet een levenlang zo'n dieet volgen, je moet je manier van omgaan met voedsel veranderen. Ik denk zelf dat je juist je kennis over voedsel moet vergroten. WAAROM heb je nog steeds altijd zin in iets zoets. Kan je nog steeds een pak koekjes wegkanen, of die bak ijs... naast die stronk Brocolli, dat dan weer wel. En die bak salade voor de lunch.

Bovenstaande documentaires bevestigen dat het toevoegen van suikers, vooral suiker uit de maisindustrie (HFCS High Fructose Corn Syrup)  in onze voeding een verslavende werking heeft. In de jaren 60 dacht men dat vet de boosdoener was en werden de richtlijnen zo dat alles minder vet moest zijn. Nu weten we, uit onderzoek, dat vet juist smaak geeft, waardoor je minder suiker nodig hebt en dat niet alle vetten slecht zijn, sterker nog dat sommige vetten goed zijn.

Ik bedacht me dat ik nooit een groot innemer ben geweest van frisdranken als Cola of iets dergelijks, maar dat suiker dus ook in Sinasappelsap zit. Kinderen werden vroeger groot op Rosvicee. Ook de Light dranken zijn allemaal zoet. Waardoor je denkt dat ze 'goed' zijn, maar ik betwijfel dat. Denken je hersens niet ook dan dat het suiker krijgt? Waardoor je minder Leptine aanmaakt en dus geen verzadigd gevoel krijgt.
Ik drink nu eigenlijk alleen maar water, thee en koffie (zonder suiker uiteraard). Niet de door de dieetiste aangerade Crysal Clear. Die smaakt zoet en ik vind het gewoon niet lekker...altijd die zoetige smaak. En het maakt dat ik meer wil. Terwijl water niets kost en gewoon beter voor je lijf is.

Is het dan niet beter om iemand die te dik is door overeten juist aan te leren wat gezond is door die neiging naar zoetigheid te minderen en te leren wat beter of alternatief is. Niet een halfslachtige chocoladereepfantasie aan te bieden. Of alles Light?

Ben me al een tijdje aan het verdiepen in hoe dat nou werkt. Waarom hele schappen met Lightproducten in de supermarkten staan, maar er nog steeds meer dikkere mensen komen. Houdt dat hele Light-circus de verslaving in stand soms?

En Mea Culpa; ik heb er zelf ook ruim een jaar aan meegedaan natuurlijk en vond het wonderbaarlijk te zien dat ik met dit dieet wel kon afvallen. Maar het afvallen is juist niet het belangrijkste; het weten en leren WAAROM en daarmee kennis vergaren waarmee ik een levenlang gezonder kan blijven, niet alleen gedurende de afvalrace.

Ik denk dat ik beter kan kiezen voor Puur of zo onbewerkt mogelijk. Geen extra smaakstoffen, geen light en vooral geen pakjes en zakjes, maar zelf je eten maken. Dat zou een manier van eten zijn die vooral dieetisten moeten aanbevelen. Maar nog steeds hoor in om me heen dat iemand Light moet eten/drinken om af te vallen. Zo krijgt mijn dochter het advies om halfvolle chocomel te drinken na het sporten. Voor de energie.

Noem me eigenwijs of superkritisch, maar ik snap het niet.

Wat ik gewonnen heb is dat ik sinds mijn dieet niets meer uit een pakje of zakje maak, maar alles vers. Mijn moederdagkado van een tijdje terug, een goed mes, komt reuze van pas en ik snij me gek aan groenten. Iedere dag weer. Dus geen gemakkelijk soepje uit blik of een pizza uit de diepvries of een pak frieten of erger een Take-away meal. Die wokpan maakt ook overuren. Niets geen gemak-eten meer, maar gewoon verse groenten en af en toe iets van vlees of kip of vis.

De verleidingen liggen wel op de loer en voor mij zijn dat koekjes en ijs. Dus allemaal met suiker. Ook ontbijtkoek hapt zo heerlijk weg en oh ja....chocolade natuurlijk. En nee....koop ik een stuk Donkere chocolade dan kan ik dat ook in één keer weghappen. Ik ben geen matige vrouw van maar 1 blokje en dan de verpakking wegleggen.

Nou...nog zat te leren dus.

Allochtoon

Hoorde dat er een paar zeer warme dagen aan stonden te komen, dus lekker naar de bibliotheek gefietst en daar een flinke stapel boeken meegenomen.

Wat zou ik immers altijd willen als het zo warm was en ik moest werken; lekker in de schaduw zitten met een goed boek aan een watertje.

Dat watertje zorgde het zwembadje van de buren voor, vooral het spettergeluid. De schaduw 2 parasollen en die boeken had ik zelf geregeld. Oh ja....en de vrije tijd met dank aan mijn geweldige ex-manager.

Eén van de boeken was Vinexvrouw van Naima El Bezaz. Zeer grappig, vooral omdat het perpectief nu eens vanuit de ogen van een Marokkaanse vrouw is. Die ons een flinke spiegel voorhoudt. Wij (Witte Nederlanders die altijd wel één nette buitenlander kennen, die wel hard werkt en geen achterlijke denkbeelden heeft of zijn vrouw niet onderdrukt) worden hier flink op de korrel genomen. Geweldig! Zag dat het vervolg ook in de winkels ligt en lees dat graag.

Ooit had ik een verloofde die me voorzichtig vroeg of mijn kinderen ook Nederlandse vriendjes hadden. Uhm....wat bedoelde hij, want voor zover ik wist waren alle vrienden van mijn kinderen Nederlands.
Nee....wit. Autochtoon. Zoals wij.

Had het toen al moeten uitmaken natuurlijk, maar ja...de sex was zo fijn :)

Doet me denken aan hoe ik opstandig was toen ik als tiener op cathesesatie zat (de bijbeluitlegclub van veel protestantste kerken voor jongeren) en we moesten discusseren. Ik vond dat onzin. Geen discussie want iedereen stond er hetzelfde in. Men was allemaal Christelijk.  Iedereen was een soort van WC-eend. Wij van WC-eend adviseren WC-eend!

 Goh....werd ik toen al raar gevonden voor zo'n afwijkende mening en nog raarder omdat ik dat jaar niet wilde afsluiten met automatisch belijdenis van mijn geloof doen. Ik was er gewoon nog niet uit of ik het allemaal wel zo voelde en vond als me verteld werd. Ik wilde het zelf bepalen.

De meesten van ons waren nooit verder van het kringetje weggeweest en kwamen ook nooit met andere geloven of erger, geen geloof in aanraking. Je ging naar de kerk, je zat op een Christelijke basisschool, daarna naar een Christelijke HAVO, dus had je weinig kans op andersdenkenden.
Tenzij je daar zelf moeite voor deed. En dat deden er maar weinig.

Pas toen ik ging werken kwam ik met andere culturen en geloven of geen geloof in aanraking. Bij mensen thuis en meestal veel gastvrijer opgenomen dan in onze cultuur. Wat wist ik nou echt van de Islam, van Bhoedisme of dichterbij huis van Katholieken bijvoorbeeld. Hoe is het om zonder geloof te leven. Hoe sta je in het leven.

Wel had ik al veel eerder in de gaten hoe wit en bevooroordelend veel van ons witten denken. Toen mijn moeder eens op school kwam voor de rapportbesprekingen van één van mijn geadopteerde broers (heeeeel donker) kreeg zij een zucht van verlichting van de leerkracht te horen en een "Oh....nou komt het toch nog wel goed", toen hij het witte gezicht van mijn moeder zag. Dodelijk hoor zo'n opmerking. Een heel typerend.

Onze mores is niet zaligmakend en de enige juiste. Dat is volgens mij een grote rest van het Calvinisme. Niet eruit te slaan.

Rutte, ik heb mijn best gedaan hoor!

En dat als uitkeringstrekker! Heb deze maand wel 2 aankopen gedaan. Gereedschap wel te verstaan. Met zeer aantrekkelijke korting bij de diverse bouwmarkten te koop en na overwegen om het te huren als het nodig is een simpele rekensom gemaakt die aangaf dat kopen goedkoper uitkomt.

Dus inderdaad geld uitgegeven om straks geld te besparen. Een schuurmachine komt vaak van pas, zeker met dat project van Maak je Eigen Tuintafel nog in de planning en een dochter die ook wat schuurprojecten heeft klaarstaan.

Zou vandaag een zakelijke afspraak hebben, maar die is net afgezegd. Komt goed uit, want ik heb het razenddruk. Met niet werken. Wel net werken.

En solliciteren natuurlijk ook nog, maar wat loop ik daar regelmatig tegen traditioneel denkende HR managers aan. Niet luisteren, maar direct het standaard antwoord geven; stuur maar een Open Sollicitatie of erger; we hebben geen vacature.  Misschien moet ik ook wel schaven aan mijn belscript (pfff...dat klinkt zwaar) en beter nadenken hoe ik de boodschap breng, maar pffff...

Ben ook nog bezig met maken van een jurk voor het trouwfeest van mijn oud-collega. Leuk hoor. Ben nu net klaar met het patroon tekenen en dan deze week het knippen van de stof.  Krijg energie van het maken van dingen. Of dat nou in de tuin iets is, of een schilderij voor mijn collega, een jurk voor mijzelf. Iets creeeren doet me goed.

Zo...nu de deur uit, oud papier weggooien, boodschappen doen, OV kaart opladen want vanavond een gezellige borrel met 2 oud collega's. Al gekeken wat de efficienste manier van reizen is, hoe ik het beste uit mijn OV kaart kan halen.

Valt me trouwens op; gisteren had mijn dochter een auto van haar werk mee (lang overwerken ivm veel aanvragen) en ze gaf aan dat ik wel even naar de bouwmarkten kon met de auto. Toch ging ik op de fiets, kwam nog net droog thuis en dat deed me niets. Fietsen is goed voor me en ik merk dus dat ik mijn auto veel minder mis dan ik voorzien had.

Het scheelt natuurlijk dat ik niet meer een haal- en brengmoeder ben, zoals 10 jaar terug. En dat ik weet dat ik voor een klein bedrag zo een auto kan kopen als ik dat zou willen, maar het dus niet wil. En dat is het hele verschil. Ik maak bewust die keus. Niet iemand voor mij. Oh...dus Sorry Rutte; ik heb geen auto gekocht!

Nou....hoppa....in de benen!

De kop is er weer af.

Maandag, begin van de middag.

Bless you house day. Dus weer lekker gedaan, ook al was ik later dan normaal uit de veren. Maar gelukkig zonder schuldgevoel. Wat zou het schelen, dat ik me schuldig voel voor een keer wat later opstaan dan normaal. Voegt niets toe. Was in de machine gedaan, zo direct ophangen (kan ook weer heerlijk buiten, ondanks de bewolking), alle prullenbakken legen, oude kranten wegdoen, deuren en gladde oppervlakken lekker een doekje, alle spiegels schoonmaken..etc etc.

Alles beneden is weer lekker opgeruimd, schoon en wat weg kon is weggedaan. Later vandaag naar de huisarts voor een uitstrijkje. De assistente belde  vorige week dat het het beste was als ik dan maar nu dit liet doen, dan wisten we waar we nu staan.

Het weekend kwam ik erachter dat ik nog een vrij-reizen kaart had voor de NS, ooit bij de Appie gekocht. Dus hoppa, de trein in en zo lekker dat je dan niet hoeft na te denken waar je heen wil, maar gewoon kan gaat zitten en het lot kan laten bepalen waar je uitkomt. Niet haasten, als je de trein mist, komt er wel een volgende en genoeg priovand mee om het even te kunnen uitzingen. En een heerlijk boek. Lekker lezen, zonder op de weg te hoeven letten, zoals ik jaren deed toen ik nog het hele land afreed voor zakelijke afspraken.

En her en der even een uitstapje, iemand bezoeken of althans een poging wagen. :)  Voor het eerst in anderhalf jaar, of nog wel langer terug, ik eet eigenlijk niet op straat, een frietje gekocht. Ja, slecht.
Een kinderportie, maar nog steeds een mega-zak vol, vond ik. Ik heb genoten van het eerste tot en met het laatste frietje. Met uitzicht op de Domtoren. En alweer, gewoon eten zonder schuldgevoel, zonder dat ik me af zit te vragen of iemand denkt wat dat dikke wijf met die frietzak doet (uhm...opeten??). So what.

Lekker her en der in winkels gekeken wat er allemaal te koop is. En dat is veel en dan beseffen dat je niets wil. Alleen maar kijken.

Nog steeds snap ik niet wat mensen bedoelen dat er crisis is. Er wordt nog steeds volop geshopt, tassenvol.

Wat me ook opviel, kennelijk omdat ik niet heel regelmatig trein, is dat stations vreetstations zijn geworden. Van voor naar achter volgebouwd met eetschuren, koffietenten, ijsbars, automatieken en plekken waar je snel iets te eten koopt. Was je (Oma spreekt) 30 jaar terug blij met 1 restaurant op het station; nu wordt je doodgegooid door Broodzaken, AH to go, die Amerikaanse namaakkoffietenten, Donnerzaken, kroketten, Frites to go... Ik snap wel waarom Nederland steeds dikker wordt. Het is bijna onmogelijk om die verleidingen te ontlopen.

Aan het eind van de dag bedenken dat het ook alweer tijden terug is geweest dat je de zee hebt gezien en dus ouderwets de boemel naar het strand neemt. Heerlijk hoor. Het was al laat, dus rustig op de boulevard. En toen  nadenken of je dan ultiem je ns vrijreizenkaart eruit haalt en nog via Timboektoe naar huis reist, of gewoon op het eerstvolgende station lekker de bus naar huis pakt.

Zo...nu de was ophangen!

Boring

Altijd als ik mijn vakantiegeld ontving, dan kocht ik daar in ieder geval een electrisch apparaat van. Het geld gaf een beetje lucht in mijn budget en vond het, omdat ik meestal niet ergens naar toe ging, een mooie  besteding. Dat kon iets kleins zijn, een staafmixer, maar bijv ook een klein oventje. Alles echt nodig en geen rare voor de heb machines.

Nu zou ik een accu-boor/schroefmachine willen, want diegene die ik al 15 jaar had, heeft de geest gegeven. Zag ik toevallig in mijn email dat de K arwei 30% korting geeft op electrisch gereedschap. Heul fijn. Dus op  mijn fietsje erna toe, harstikke rustig want en mooi weer en vanavond avondvierdaagse en een mooi apparaat met heerlijke korting aangeschaft. Gaf mijn dochter aan dat ik dit als Moederdagkado mocht beschouwen. Nou...geweldig toch?

Heb wat klussen staan, wil zelf een tuintafel maken en weet dat als mijn dochter echt gaat verhuizen ze ook wel wat kluswerk te doen krijgt, dus ook handig voor haar straks.

Als je ww ontvangt krijg je geen 8% vakantiegeld extra. Ja, je krijgt vakantiegeld, maar dat betekent dat ze de rest van de tijd 92% betalen en die 8% in mei aan je uitbetalen. Als sigaar uit eigen doos. Maar ach...rookt toch lekker hoor. Het meeste heb ik dus gebruikt om een creditcardschuld verder mee af te lossen. Dat schiet lekker op zo. Vandaag ontving ik ook Belastinggeld terug en dat ging dezelfde kant op. Als ik zie hoe weinig rente je op een spaarrekening krijgt is het onzin om daar al je geld op te potten. Kan ik beter deze schuld sneller aflossen, dan verdien ik geld (betaal ik minder rente). Wel verbaas ik me over mezelf dat ik  nu wel geld op een spaarrekening heb (en laat staan) en toen ik werkte me dat veel minder goed lukte.

En wat een heerlijk weer. Was buiten drogen, eindelijk geen winterjas meer aan...geweldig. Wat doet een beetje goed weer een mens goed zeg. En de leuke berichten van mijn zoon, die in S candinavie vliegt en dan weer in Spanje en dan weer in Turkije of Griekenland opduikt.

Krachtig

Vanochtend las ik een verhaal van een jonge vrouw die aangaf dat ze hulp nodig had en ook gaat zoeken. Haar moeder was vermoord door de geweldadige relatie van haar moeder toen ze een tiener was en sindsdien merkt ze dat ze zich mislukt voelt. Niet in staat om zich te binden, want het loopt dan toch niet goed af en ze is zo bang dat ze net zulk soort mannen als haar moeder aantrekt. Mannen waardoor haar moeder geen oog meer voor haar had en alleen maar haar best deed die man een fijn leven te geven.

Die opmerking raakte me.

Ik kan trots op mezelf zijn. Ik ben in staat geweest om wel uit een slechte relatie te stappen, om niet maar heilloos verder te gaan met iemand die je kapot maakt. Zoals mijn moeder wel heeft gedaan. En zich nog steeds als een slachtoffer opstelt en niet haar eigen aandeel in het geheel ziet. En daarmee ook schade heeft berokkend aan haar kinderen. Door ze niet te leren dat je meer waard bent dan een man die je verbaal en fysiek mishandeld. Dat zo een huwelijk, een verbintenis eruit ziet. Binnen is het geheel anders dan het plaatje naar buiten toe.

Ik heb op tijd ingezien (nou ja...na 11 jaar) dat mijn echtgenoot niet goed is voor mij. En ik niet voor hem. En voor onze kinderen. En dat dit ook mijn verantwoording is; ik heb jarenlang deze verhouding in stand gehouden, maar dat dit nu eindigt.

Het heeft jaren geduurd voordat ik me hierdoor krachtig voelde. En inzicht kreeg in waarom ik gekozen had voor dit soort man. Ik herhaalde het patroon van thuis. Je best doen om een moeilijke man te veroveren, om bij hem te kunnen krijgen - echte liefde - wat je thuis niet had of niet voelde. Een herhaling van moeilijke zetten die alleen maar tot pijn en frustratie lijden.

Voel me nog steeds schuldig dat ik die erfenis, van mijn ouders, kennelijk ook doorgeef aan mijn kinderen. Al is dat onzin, want ik zie dat mijn kinderen al veel vroeger hebben in gezien wat een gezondere keus is. Ook door schade en schande, maar niet jarenlang vasthouden aan iets wat er alleen in je hoofd is.

Kortom; ik mag best milder voor mezelf zijn.

Dus vanochtend een heerlijk ontbijtje in de tuin, 2 speltboterhammen geroosterd, roerei met bieslook uit de tuin en een grote kop sojamelk opgeklopt met sterke koffie.

Gisteren liep ik nog een boekenwinkel in, zag heel veel leuke boeken en tijdschriften, maar kocht niets. Heb nog een stapel bibliotheekboeken. Lekker gratis lezen en ga dat vandaag doen. Morgen weer een werkweek, ook al heb ik geen betaald werk. Maar wel weer een afspraak met een Tweede Kamerlid en eind van de week een bijeenkomst voor 60 man georganiseerd. Nou...dan kan ik toch niet ontkennen dat ik nuttig bezig ben.
Ik geef ruimte en mogelijkheden voor andere werkzoekenden om te netwerken en om weer moed en inspiratie op te doen.

Ik duik met de Da Vinci Code de tuin in. En gewoon een beetje rommelen in die tuin.

Wat ze tegen je zeggen, zo ervaar je het. Tot je beter weet.

Hoe werkt dat?

Is wat je thuis hoort, hoe je ouders en omgeving over je denken, wat ze tegen je zeggen...is dat hoe je zelfbeeld wordt bepaald? Je eigenwaarde?

Had ik gehoord dat ik er mag zijn, dat ik ruim voldoe aan de eisen van mijn ouders...zou ik dan anders in het leven staan. Of als je van je vader te horen krijgt dat jij zijn mooie dochter bent? In plaats van dat je op zijn dikke zuster lijkt en je zelf concludeert dat je er dan dus niet uitziet, want hij had een hekel aan dat mens? En noemde haar Dik en Lelijk, net als hoe hij jou noemt.

Soms zie ik vrouwen die van huis uit hebben meegekregen dat ze een prinsesje zijn. Zo gedragen ze zich ook. Mijn ene zus heeft haar hele leven gehoord hoe mooi ze is. (Ook leuk als eerste dochter...)  Zo gedraagt ze zich ook. Het is haar enige asset.

Wat doen welgemeende complimenten met iemand. Met mij? En waarom heb ik ze zo nodig, als een spons zuig ik ze op. Omdat ik slecht ben ik het herkennen van een compliment? En achterdochtig ben als iemand iets postitiefs zegt?

Wat een gemaal zeg. Er zijn tijden dat ik denk dat ik de genen van mijn vader heb geerfd en dus ook niet helemaal in orde ben. Misschien ben ik ook wel een kat in de zak. Mijn jongste zusje jubelt dat ze alweer zoveel getrouwd is op Feestboek. Dat aantal heb ik, de oudste, niet gehaald. Sterker nog. Ik ben langer alleen dan ik getrouwd ben geweest. Geen relatiemateriaal kennelijk.

Ik zie het vandaag allemaal erg zwart wit, zit niet lekker in mijn vel, dus het kan zo maar zijn dat ik het morgen anders ervaar. Maar nu voelt het allemaal loodzwaar. Misschien ook het interview met de schrijfster van PAAZ in Het Parool. Dat had impact. Mijn vader wilde zich vrijwillig op de PAAZ afdeling melden, om maar aan te geven dat hij echt wilde veranderen. We wisten toen niet dat hij daarna een aantal fikse psychoses kreeg en hij terecht kwam waar hij 40 jaar had gewerkt. In het Gekkenhuis (zoals hij dat zelf altijd noemde).

Voelt me niet gezien, niet gewaardeerd, niet meetellen en wat maakt het iemand uit of ik er morgen nog ben.


PS: Hierna een lang stuk gaan fietsen en voelde me wel een beetje een dramaqueen.....Kop op joh....je KAN fietsen, jouw benen doen het gewoon, het is droog, je kan gaan en staan waar je wilt, niemand zeurt aan je hoofd; denk maar weer maar gematigd optimitisch; veel gezonder. En neem een banaan met die lekkere kop thee zo direct. Geen koekjes...gewoon goede dingen in dat lijf van je stoppen, dat komt alles wel in orde. Dat opgeblazen gevoel is over een paar dagen over. Je stopt toch ook geen water in je Dieselauto? Kies bewust. Wees wat liever voor jezelf.

En dat gesodemieter met de grafsteen van mijn vader...voel je toch niet zo verantwoordelijk voor alles. Als er verder niemand reageert op jouw oproep in de kosten bij te dragen...so be it. Doe wat JIJ goed vindt en ga gewoon je eigen weg.

Mijn dochter geeft aan dat ze nu toch echt het huis gaat verlaten, waarschijnlijk over een maandje. Dat ik niet zo blij ben met de keus van vriendin waar ze bij intrekt; dat is niet aan de orde. Zij moet leren en ervaren wat voor haar werkt. Ik weet maar al te goed dat als je ouders iets heeeeeeeeeel erg afkeuren, je nog meer vastbijt in de situatie ook al weet je verstand dat het niet zo slim is. Maar ja...niet toegeven dat je ouders het inderdaad beter weten.


Dan werkt de Wim Sonneveld methode denk ik stukken beter...

We zijn er allebei hard aan toe. Ze stoort zich te vaak aan hoe ik de dingen doe (of in haar ogen niet doe...bijvoorbeeld sporten) en vice versa. Geen slaande deuren, maar meer rollende ogen en zachte zuchten.