zondag 20 januari 2013

Werkeloos maar niet moedeloos

Was vanochtend voor het licht werd al wakker en om nou om 05.00 uur naast mijn bedje te staan vond ik wat vroeg. Vooral voor een zondagochtend.

Dus verder gelezen in mijn boek van Henning Mankell, een Zweedse schrijver die ik een tijd terug ontdekt heb en natuurlijk al kende van zijn Wallander reeks.

Ik had gisterenavond mijn dochter gevraagd mijn raam dicht te doen. Heb zo'n Velux raam en ben net wat te klein om kracht te kunnen zetten om deze hard dicht te gooien. En ik vond het nu toch wel erg koud, het raam op een kiertje, want dat kiertje waaide iedere keer weer tot een flinke kier. En de CV op mijn kamer heb ik nooit aan. Te warm. 

Toch maar weer in slaap gevallen en prompt gedroomd over een andere man in mijn leven. Niet dat ik verwacht dat ik van hem ook weer wat hoor, maar mijn dromen komen eigenlijk altijd uit. Ik had beter Josefina kunnen heten met zo'n gekleurde jas. Mijn moeder heeft dat ook en mijn kinderen ook. 

Vanochtend zou mijn dochter met een vriendin gaan sporten en met de auto worden opgehaald. Maar die belde op het laatst af; geen zin en dus sprong ze maar op de fiets na eerst  te hebben gekeken of het niet glad was geworden (geworden.....het IS gewoon glad in de kleine binnenwegen). Ze baalde als een stekker want als ze ergens een hekel aan heeft is dat afhankelijk zijn van een ander. En doelloos wachten.  En dus is ze alweer aan het trainen. En straks naar haar werk. Ik maak zo direct haar salade wel vast, dat scheelt weer snijden en hakken voor haar en ach...tijd zat toch?

Gisteren een interessante nieuwjaarsreceptie bezocht. Ik kende er niemand en het viel me op dat je als nieuw lid van de club niet echt warm ontvangen wordt. Nou ben ik vanuit mijn vak wel gewend om iedere keer weer nieuwe mensen te ontmoeten dus ik zag het maar als een soort van werk. Een aantal interessante contacten gelegd. Het opperhoofd van de club in Nederland was ook aanwezig en man....wat had hij weer een interessante trui aan. :)  Ik kan me niet voorstellen dat hij echt denk dat dit ontwapenend staat. Of alternatief. Een roze zelfgebreide trui is zoooooo Strippenkaart.

Ik verdenk hem ervan door de weeks gewoon een pak te dragen en expres de trui-outfit met sjofele spijkerbroek uit de kast te halen om te shockeren. 

Maar goed...de inhoud is uiteindelijk wat telt en ik ben benieuwd of hij in staat is om oude dogma's los te laten en de 21e eeuw te omarmen. Arbeid is niet langer wat het was. Solidariteit lijkt wel een woord wat niet meer bestaat en omzien naar elkaar komt meer uit de kerkhoek. Want hoe rijmt deze partij het dat ze een voorstel heeft liggen dat je straks nog maar één jaar WW krijgt en daarna één jaar 70% van het minimumloon en dan is de WW klaar.  Dit betekent voor veel oudere werknemers dat ze direct de bijstand in verdwijnen. Want het kost tijd om ontslag te verwerken.Financieel heb je niet binnen een jaar je zaken op orde. Hoge hypotheeklasten, studerende kinderen en soms ook nog een Tweede leg of een ex die je alimentatie moet betalen. En wat doet het met je als je 30 jaar hebt gewerkt en een hele tijd premie hebt afgedragen en daar dan niets meer van terugkrijgt.

En dan nog meer mensen in de bijstand, nog meer mensen die in de rij staan bij een voedselbank in wat ooit de rijkste gemeente van Nederland was? Dat moeten we met ons allen niet willen.

Ik denk dat werkgever af moeten van het vooroordeel dat ouderen (en dat ben je al vanaf 45 jaar) moeilijk in te zetten zijn. Dat ze niet mee kunnen, veel ziek zijn, nieuwe computersystemen niet snappen etc etc. En duur zijn.

En ik zou best wel er wat voor voelen om tegen het einde van mijn carriere niet automatisch meer omhoog, maar zelfs iets omlaag met mijn loon te gaan. Dat is altijd nog beter dan 70% van je salaris (met een max!) van je vorige salaris. Sterker nog...door jaren terug ontslag te krijgen zat ik pas vorig jaar weer op mijn salaris van 7 jaar terug. Mij hoor je niet piepen. Ik denk dat juist de mensen piepen die zich niet kunnen voorstellen wat het nou echt betekent; met minder inkomen moeten rondkomen. Dat die maar al te graag roepen dat er werk zat is.

Moet je eens kijken naar truc van de gemeente Rotterdam om bijstandsgerechtigden te verplichten in de Thuiszorg te werken (lekker gemotiveerd; ik zou niet graag iemand bij mijn moeder in de huishouding willen hebben)  en daarvoor de mensen die een contract hadden bij diezelfde instelling te ontslaan. Maar ja...die krijgen natuurlijk eerst een uitkering vanuit de WW en drukken niet op de gemeentelijke sociale dienst, dus niet hun probleem. Korte termijn denken; dat lijkt wel de trend momenteel.
Net als in het bedrijfsleven. Misschien omdat de politiek meer managers telt, dan politieke zwaargewichten.

Die in cijfers denken en niet in mensen.




Geen opmerkingen: