dinsdag 3 mei 2016

Gebrek aan empathie is armoede

In een cursus filosofie die ik beluister hoorde ik een professor zeggen dat sommige mensen - doordat zij zeker weten dat zij zelf nooit in een dergelijke situatie zouden komen - daardoor een gebrek aan empathie hebben.

Zij kunnen zich niet verplaatsen in hoe het voelt voor iemand die in een benarde situatie zit of is gekomen. Omdat dit zo buiten hun comfortzone ligt. Want; zij zijn slim. Of zij hebben hun zaakjes beter onder controle. Of zij hebben betere discipline. Of; zij hebben een grote buffer. Of zij hebben de familiebank. En nog steeds klagen dat ze zo 'weinig' hebben. Er zal altijd iemand zijn die een grotere auto heeft. Of boot. Of hotel. Of koninkrijk.

Ook ik heb nooit gedacht dat ik onder de noemer " armoedig" zou vallen. En vind dat zelf ook helemaal niet. Maar ik ben dat dus volgens de normen wel. Soit!

Ik typ dit op een laptop, ik zit aangesloten op internet, dus heb ook nog eens electriciteit en woon in een huis, dus heb een dak boven mijn hoofd en straks ga ik lekker veilig slapen in mijn eigen bedje, dus ik woon ergens waar het veilig is. En het gebakken eitje met champignons smaakte heerlijk. Dus eten was en is er genoeg.

Had nog een goedkoop Kruidvat treinkaartje wat dit weekend zou verlopen - toch maar niet naar die tentoonstelling - en dus de tuin van mijn moeder een beetje ontdaan van onkruid dit weekend. Met haar nieuwe heup kan ze nu nog niet dat soort dingen doen en met dit groeizame weer groeit alles superhard.

En ik heb zelfs zoveel spullen in mijn armoedige staat dat ik het gratis heb laten ophalen door iemand die daar heel blij mee was. Meerdere iemanden zelfs. En hun blijdschap geeft weer rente op mijn dankbaarheidsbank. De bank met de D!

Een fijne stapel boeken uit de bibliotheek meegenomen en ook maar even langs de Lidl voor lekkere gezonde walnoten.

Vandaag heerlijk gelopen met de man met de hond. Gratis in de zon, genieten van de uitbottende bomen. Genoten van zijn verhalen over hoe hij anderen weer stimuleert om het beste uit hunzelf te halen. En dit hem ook weer opbouwt.

En daardoor ontwikkel ik mijzelf. Op de Universiteit van het Leven.








7 opmerkingen:

Christel | Het rijke wijf zei

Oh herkenbaar. Vooral toen wij nog bezig waren met 'de grote schuld'. Opmerkingen als: het zou ons niet overkomen, ik kan het mij niet voorstellen, hoe hebben jullie het zo ver kunnen laten gaan.... bladiebladiebla... Het voordeel vond ik wel dat die mensen gewoonweg verdwenen. Toen wij wisten wie onze echte vrienden zijn, verdwijnselden ze. Heerlijk, was alles maar zo makkelijk.

OpnieuwBeginnen zei

Positief vandaag. Had vandaag een gesprek met een ex-miljonair die na de schuld er weer bovenop is. Het was een leerzame periode. Ik weet, dat zij voorafgaand aan de zakelijke deal op hun klompen aanvoelden dat het verkeerd ging aflopen. Toch doorgezet omdat hun zoon het bedrijf graag wilde overnemen in economisch barre tijden. Voor je kind doe je alles. Ze wonen weer in een vrijstaand huis. Kan ik nog steeds niet betalen, dus ik bedoel maar.

Jeanneke zei

Mooi stukje! Heel herkenbaar. Verrijkend. Dank je wel.
De Universiteit van het Leven... Je blijft niet met een studieschuld zitten, één van de winstpunten, en er zal altijd werk voor je zijn, met ook nog eens een hoog rendement :>)
Groetjes,

Jeanneke.

Anoniem zei

Mooi verwoord.

Anoniem zei

Wat een mooie uitspraak 'rente op mijn dankbaarheidsbank'.

Die ga ik ook gebruiken, ik voel me gelijk weer blij en prettig :-) Dank je wel.

Groetjes, Astrid C.

Happy Earl Grey zei

Mooi en herkenbaar.
Groet El

pourquoi pas ??? zei

Je bent zo rijk als je je voelt denk ik.
Geen betere universiteit dan het leven en jij slaagt met vlag en wimpel. liefs