maandag 24 oktober 2016

Keuzes en consequenties

Een vriend van mij heeft gekozen voor een relatie met een vrouw die nog getrouwd was toen hij haar recent tegenkwam en van wie de scheidingspapieren nu nog maar net droog zijn en zij heeft een aantal kinderen met haar ex-man. Hij heeft nooit kinderen gehad. Maar weet er wel alles van want heeft er een boek over gelezen.

Hij koos niet alleen voor een ingewikkelde relatie, waarin de oude relatie nog niet eens verwerkt is, maar ging ook maar direct samenwonen. Die keus was grotendeel gedreven door economische redenen. Wat natuurlijk ruk is, want dat is, naar mijn mening, een hele slechte reden om dan maar bij elkaar te gaan wonen. Ik snap het wel, zeker nu ik geen spaarbedragen heb en daardoor ook geen keuzes meer heb. En toch zou dit mijn keus nooit zijn.

Hij verbaast zich nu over het opstandige pubergedrag.

Tsja...stond er niet in zijn boek dat pubers uberhaupt opstandig kunnen zijn. Ook als het thuis allemaal wel rimpelloos is. En dat kinderen die een scheiding meemaken misschien wel driedubbel opstandig kunnen (en mogen) zijn. Immers...zij hebben toch niet om die scheiding gevraagd?

Hij vertelde wat hij, na horendol te zijn geworden (na pas een paar maandjes...hahah....puberteit duurt echt nog wel eventjes en er zijn meer kinderen dus maak je borst maar nat) na de puberopmerkingen en gedrag.

Toen liet hij zich ontvallen dat hij had gezegd tegen de puber dat deze dan maar ergens anders moest gaan wonen als het niet beviel.

Daar zakte een beetje mijn broek vanaf. En dit heb ik hem ook gezegd. Dat in mijn ogen het niet zo moet zijn dat hij als verse stiefvader opeens de opvoeding gaat bepalen, maar wat ik nog erger vond, dat hij niet begreep dat deze puber een kind is. Een kwetsbaar en gekwetst kind. En dat die moeder niet voor haar kind kiest maar voor haar nieuwe lover...onbegrijpelijk. Vind ik. Is mijn mening. Hoeft dus niet de waarheid te zijn of hoe anderen dat zien. Alleen hoe ik het ervaar.
Je stuurt een kind toch niet weg? Vooral niet in zo'n situatie. Ik ken zijn achtergrond en snap daarom helemaal niks van deze opmerking. Juist hij weet hoe het is als je het gevoel hebt dat er niet van je gehouden wordt.
Voor die puber is er al zoveel onveiligheid en zoveel veranderd en niet omdat puber dat vroeg.

Ik hou mijn hart vast voor hoe dit af gaat lopen.

Voor mij is het het belangrijk geweest dat mijn kinderen zich veilig wisten en zeker wisten dat ze zichzelf mochten en konden zijn en bovendien altijd weten dat ze op nummer 1 staan.
Tjsa...zei hij me. Jij hebt dus ervoor gekozen om geen relatie te willen hebben, maar je kinderen alleen op te voeden.

Oh yes. En nog goed ook! Al zeg ik het zelf.


Die relatie kan altijd nog. Als mijn kinderen de deur uit zijn/waren. Mijn kinderen hebben nooit gevraagd om een scheiding, dat was mijn keus. Kinderen gebalanceerd opvoeden was mijn prioriteit ja. En dat vond ik al ingewikkeld genoeg.

En die relaties, die ik wel had,  die speelden zich altijd buiten het zichtveld van de kinderen af. Voldeden de heren niet, dan werden ze niet eens voorgesteld. Niet iedere week een andere oom op de bank dus. Die ene meneer die ik wel een keertje voorstelde, die had zulke vreemde ideeen over omgaan met pubers, toen hij mijn kinderen uiteindelijk ontmoette en dat voelden mijn kinderen ook feilloos aan, dat dit al heel snel een no go was.

In mijn omgeving zag ik teveel gedoe en geneuzel met samengestelde gezinnen. En kinderen die buiten de boot vielen, want moeder of vader had geen tijd meer voor ze. Of ze werden speelbal tussen vader en moeder en hadden last van loyaliteitsconflicten.

En ja; man met hond zei mij ooit dat mijn kinderen niet hebben gezien hoe het is om een liefdevolle relatie te hebben. Dat ik ook een vrouw ben, naast "moeder".  Dat een man mij liefdevol behandeld. Dat zal dan wel. Ik wilde nooit meer comprissen sluiten over zoiets belangrijks als mijn kinderen. Juist omdat ik vroeger zelf voelde dat wij decor waren in de huwelijkproblemen van mijn ouders.

Dus als ik vanavond alleen zit, dan is dat de consequentie van mijn keus. En die accepteer ik ten volle.






29 opmerkingen:

Anoniem zei

Amen!

Unknown zei

Je hebt helemaal gelijk!

Anoniem zei

Veel kinderen zouden zielsgelukkig zijn als jij hun moeder was.

Lot zei

Toen ik na 3 jaar alleen weer ging daten kwam ik een hele leuke man tegen, hij was weduwnaar en bleek kinderen van 8 en 10 te hebben en daarom ben ik niet met hem verder gegaan. Mijn dochter was net volwassen en ik was blij van de dagelijkse zorg verlost te zijn. En ik wilde niet weer de pubertijd meemaken.

Frederique zei

Je hebt helemaal gelijk! Kinderen hebben een veilige basis nodig. Die heb jij gegeven. In je eentje.Petje af!!


Liefs Frederique

Ineke zei

Wat een mooi stuk. Ik ben het helemaal met je eens.

Anoniem zei

Hier ben ik het voor de volle 100% mee eens, zo dacht ik ook, toen ik ging scheiden en hebben mijn kinderen altijd op de 1-ste plaats gestaan.
Liefdevol met warmte en aandacht!
En net zoals jij zijn er wel mannen geweest, maar zoveel mogelijk buiten beeld.

Groetjes Lily

Anoniem zei

Helemaal mee eens. Als je kinderen hebt, dienen zij op de eerste plaats te komen. Om situaties zoals een nieuwe vriend die zich wel even met hun en hun opvoeding gaat bemoeien, hebben zij zelf niet gevraagd. Je kinderen kunnen blij zijn met zo,n fijne moeder, er werd onbaatzuchtig en onvoorwaardelijk van ze gehouden.

Petr@ zei

Ik ben wel bang dat dit fout zal lopen. Als hij al na een paar maanden ervan baalt, zal het waarschijnlijk escaleren. Waarvan de kinderen alweer de dupe zullen zijn.
Moeilijk hoor.
Wel goed dat je hem er op aanspreekt, misschien helpt het.

Anoniem zei

Hulde voor het stukje en voor je keuzes. Marle

Luz zei

WAUW! Wat een prachtig en positief stuk over jou zelf. Geen wonder dat jouw kinderen geworden zijn zoals ze zijn, heel erg mooie mensen.
O ja, met beiden een liefdevolle relatie, eat your heart out manmetdehond....

Anoniem zei

Yep! Helemaal waar! Die kinders hebben niet gevraagd om die scheiding, laat staan om een nieuwe partner. Die ook nog direct bij je intrekt, aaargh! Heb dit zelf als volwassene van afstand meegemaakt en vond dat al vreselijk. Arme kinders...:(
Vrgr,
Carolina
Ps: enige kans dat hij eerder vertrekt dan de pubers (hoop, hoop)?

Mirjam Kakelbont zei

Geweldig! Je bent een vrouw met ruggengraat. Meneer denkt alles van kinderen te weten want hij heeft een boek gelezen. Het idee...
Mijn liefde voor mijn dochter is voor overal, altijd en onvoorwaardelijk. Juist omdat ik dat zelf als kind gemist heb.
Die moeder snap ik dus écht niet!

Anoniem zei

Het hoeft natuurlijk niet altijd mis te gaan, een samengesteld gezin. Maar die vriend van jou slaat volledig de plank mis.Waarschijnlijk een erg laag EQ ook. Juist pubers hebben aandacht en liefde nodig, ook al zijn ze nog zo lastig en opstandig.
Ik zal altijd voor mijn kind kiezen, altijd.

Nietzomaarzooo zei

Ik had hem hoger ingeschat, maar kennelijk is zijn drang om samen te leven met iemand groter en onderschat hij enorm wat het betekent om een gezin met kinderen te hebben, vers gescheiden en nu weer vers getrouwd.

Nietzomaarzooo zei

Bedankt voor het compliment; dat doet me goed. Precies; die moeder begrijp ik niks van.

Nietzomaarzooo zei

Ze hebben allebei hun schepen achter zich verbrand, dus dat is driedubbele ellende als het toch niet lukt.
Voor de kinderen nog het meest vind ik.

Nietzomaarzooo zei

Dank je.

Nietzomaarzooo zei

:)

Nietzomaarzooo zei

Ben geen heilige hoor.

Nietzomaarzooo zei

Ben bang van niet; hij zit in een driestaps-raket en die moet en zal opstijgen.

Nietzomaarzooo zei

Inderdaad; dat hebben ze allebei. En daar ben ik heel erg blij mee.

Nietzomaarzooo zei

Dat kan ik me helemaal voorstellen. Dat is dan ook een bewuste keus geweest van je. Mooi.

Nietzomaarzooo zei

Herkenbaar dus. Fijn Lily.

Nietzomaarzooo zei

Dank je.

Nietzomaarzooo zei

Word er verlegen van!

Nietzomaarzooo zei

Dankjewel.

Nietzomaarzooo zei

Wat een fijne reacties allemaal; dacht echt dat ik 'vreemd' was/ben.

Pecunia zei

Zo, helemaal duidelijk. En helemaal mee eens!