Dat zei mijn ene Oma toen ze haar pasgeboren achterkleindochter zag. "Ze lijkt wel blank he....blijft dat zo?"
"Nee Oma, straks bak ik haar nog af."
Schijnt een generatiedingetje te zijn. Of ook weer niet. Want hoe vaak ik wel niet van collega's, die stukken jonger waren dan Oma, hoorde dat mijn toenmalige echtgenoot toch wel heel erg donker was. Alsof dat een normale constatering was. En ook kennissen. En misschien was het wel alleen een constatering, geen waarde-oordeel.
Of een werkgever, die niet wist hoe mijn echtgenoot eruit zag, hoe hij zich onbewaakt dacht en zich uitliet over mensen met uiterlijke kenmerken zoals mijn man.
En ook; goh...zijn jouw kinderen toch bijna zwart he in de zomer.
Kan ook gewoon domheid zijn. Onnozelheid. Niet snappen hoe dat voelt voor een ander zo'n opmerking. Net als zeiken over iemand met rood haar en sproeten. Als je jaren daarom gepest bent, ben je wat gevoeliger voor alles wat over de kleur van je haar gaat. En die zou je nog kunnen verven, die kleur.
Maar de generatie van mijn Oma, die breiden nog hemdjes voor de zwartjes. Als ik met mijn kinderen bij de hemdjesbreiende Oma op bezoek kwam dan zei ze dat ook...Ha...Cellie met de zwartjes.
In die tijd 'kon' dat ook nog. Dacht Oma. Of eigenlijk dacht ze daar niet over na. De enige zwartjes die zij kende, waren van de tv.
Dus ik weet het niet of die opmerking in het licht moet worden gezien van discriminatie, racisme of gewoon dommigheid. Onnozelheid. Niet snappen wat die opmerking doet of hoe het voelt als je wel door de kleur van je huid als 'minder' wordt gezien. Eigenlijk gebrek aan empathie. Ik denk dat laatste nog het meest.
In veel landen is het een slecht ding als je huid te donker is. En hoe lichter, hoe hoger van aanzien. Indoctrinatie? Traditie? Ook onnozelheid? Een ander schoonheidsideaal. Koloniaal restje?
13 opmerkingen:
dommigheid.... ik noem het gewoon dommigheid
xxx
ha Cellie,
laten we het maar om onnozelheid houden.
Ze heeft het er al moeilijk genoeg mee...
Groetjes!
Of gewoon met de paplepel ingegoten? Als je niet bent opgegroeid in een omgeving waar er meerdere mensen rondlopen met een ander kleurtje dan jij....is het vreemd en ongewoon. 50 jaar geleden zat ik op de eerste 'zwarte' school denk ik. Drie kwart van de leerkrachten was niet blank en de paar het wel waren hadden een handicap, of waren homo. Bij ons viel het gewoon niet op als iemand 'anders' was. Iedereen was anders😊. Oh ja, en we hadden ook gewoon kinderen met een achterstand in de klas. Ik denk dat ik op de fijnste school van Nederland heb gezeten.
Ik had thuis echt niet met een donder iemand thuis hoeven komen. (wat mijn vader betreft)Zo sneu voor de kinderen die je dan eventueel zou krijgen. Je snapt dat mijn vader alleen maar het beste voor MIJ voor ogen had.
Wat ontzetten lief je mailtje gisteren. Dank je wel. Je bent een schat met 2 pachtige kinderen en kleinkinderen.
De dingen die ik mijn schoonouders hoor zeggen over mensen van kleur... Maar hun Antilliaanse schoondochter is wél heel lief hoor. Ze snappen werkelijk niet waarom zo'n uitspraak fout is.
Ik heb ze nu de link gestuurd naar de podcast serie De plantage van onze voorouders. Gratis te luisteren via VPRO site. Denk dat jij er ook erg van kunt genieten!
Bij een gebrek aan empathie moet je nog weten dat er iets is om empathisch over te zijn. Het is denk ik vooral een generatiedingetje wat hopelijk steeds meer slijt. Maar het is hardnekkig, want 'een grapje moet toch kunnen' is orde van de dag. Ik schreef er laatst ook al iets over mbt nonbinair. Een recenter fenomeen qua bekendheid, maar zal ook decennia duren voor het een beetje beklijft.
Dit doet me gelijk aan mijn eigen oma (van moeders kant) denken. Zij discrimineerde. 'Zwarte troetel' of 'blauwe troetel' noemde zij ze en dat was absoluut niet aardig bedoeld. Waar die uitdrukkingen vandaan kwamen weet ik niet precies, maar ik denk toch dat het van mijn opa kwam die in Indonesië gevochten heeft tijdens de politionele acties.
Gelukkig heeft mijn moeder dit nooit overgenomen. Zelf ben ik ook met het idee opgevoed dat iedereen gelijk is en dat heb ik mijn kinderen ook meegegeven.
Rare mensen zijn er toch!
Ik heb 2 Aziatische geadopteerde kinderen en toen ik voor het eerst met mijn zoontje, baby van 2 maanden, bij mijn (inmiddels ex) schoonouders kwam vroeg mijn schoonmoeder op z'n Westfries bloedserieus: eet zuk soort nou allienig raist?
En mijn schoonzusje zette zich meewarig kijkend tegenover mij en mijn zoontje aan tafel en schudde haar hoofd: toch zonde van die oogies.
Je verzint het niet en na mijn verbijstering kan ik er alleen maar hard om lachen. En mijn kinderen ook . Niks aan overgehouden.
Toen ze wat groter waren vertelde ik eens iemand op een verjaardagsvisite op welke school ze zaten.
Ze reageerde verbaasd: die zwartjes zitten toch allemaal op de Piramide?
Ja, haha, mijn oudste is ook wat donkerder dan mijn jongste, en af en toe krijg ik daar een vraag/opmerking over. Ze heeft gewoon meer zomers meegemaakt, lekker in bikini in de zon....
Mijn Afrikaanse man en zijn vrienden maken óók van die opmerkingen, hoor! 'Die en die heeft een nieuwe vriendin, die is heel licht'...
Mijn ex is Surinaams, dergelijke opmerkingen ook vaak gehoord. Meestal is het domheid en onwetendheid.
Ik zag, toen Meghan in het begin in de media verscheen, niet eens dat ze gekleurd was trouwens. Vraag me trouwens af (ben de enige , lijkt het) of haar verhaal wel helemaal klopt.
Mmm... ben ik nu de enige die hier anders over denkt? Blanken worden toch ook bekeken en anders behandeld in gebieden /landen waar vooral donkere mensen wonen? Het is toch ook anders? Niets mis toch met die constatering als je daarbij met respect met elkaar om gaat?
Ik probeer maar te denken dat de opmerking over de baby van Harry en Meghan gewoon een normale opmerking moet zijn geweest... Gewoon dat mensen benieuwd zijn. Hoeft niks te betekenen. Want ja... hoe donker wordt zo'n kindje? Ik heb goede vrienden, hij is een Hollander met donker haar. Zij een vrije donkere Indonesische. Ze kregen 3 zoons. De oudste was precies zijn vader, de middelste hoog blond en heel blank en de jongste een kopie van zijn moeder... Dat het anders van kleur zou zijn was gewoon heel logisch. Zoals mijn zoon rood haar heeft en dat van 2 kanten meekreeg, mijn vader en mijn schoonmoeder waren rood. We waren niet verrast, hadden er al helemaal op gerekend.
Mijn moeder werd overgrootmoeder van half-Afrikaanse Lola (onze kleindochter) en vroeg diverse keren aan onze dochter of ze haar “aangenomen” had. Gelukkig is dat de enige niet zo leuke opmerking gebleven. Maar ja, Lola woont in Rotterdam.
Een reactie posten