Altijd verbaas ik me erover dat het hier zo prachtig mooi weer is, ik daar oprecht blijer van word, uitkijk naar lichter weer en dan even de koppen snel van kranten en andere media over dat een paar honderd kilometer de pleuris is uitgebroken.
Mag ik me dan verheugen op lente-weer? Is dat, zoals iemand anders al schreef, niet te oppervlakkig. Ben ik misschien dat gewoon ook wel.
Toen ik jonger was, maakte ik me heel kwaad over het feit dat in een land ook oorlog was uitgebroken, de bevolking uiteraard de dupe was en hier feesten we vrolijk verder. Of een ramp met een veerboot, maar ach ver weg, dat gebeurt alleen daar...dat zijn 'ze' gewend.
In mijn klas op de middelbare school was ik voor mijn idee de enige die nadacht over wat keuzes betekenen. De anderen praten hun ouders vooral na. Dat was ook nog de tijd waar je als protestant je kinderen naar een Christelijke school stuurde en zelfs naar een Christelijke voetbalclub (konden behalve goed voetballen ook zeer goed schelden). Dus je bubbel was klein. Ik kwam niet in aanraking met andersdenkenden tot ik in een andere stad ging wonen en ging werken.
Later toen ik meer kennis opdeed van andere levens, andere culturen, andere politieke meningen, merkte ik nog steeds dat de meeste mensen het geen zak uitmaakte wat er elders gebeurde. Zolang het hun leven niet aanraakte...maakt het niets uit; kunnen we toch niets aan doen. Wat misschien ook waar is. Wat kan ik als burger doen aan een leider in Rusland?
Niets is er veranderd. Alleen dat nieuws er sneller is. Soms live. Kan je lekker achter de ochtendkoffie meegenieten van de inname van een stad. Gezellig.
Wat ook gezellig is, is genieten van werkelijk een enorme doos met heerlijke spulletjes die per post werd bezorgd. Moest enorm lachen toen ik zag dat het om 1 klein ding ging..maar ach er kwam 'meer' bij. Meer??? Dat is een understatement! De postbezorger kreeg er een hernia van.
Maakt me ook blij en dankbaar.
Kocht nu eens wel een bosje bloemen voor mijzelf (en stond echt nog even in twijfel, want vond het toch wel uhm...kostbaar). Maar elk jaar vind ik ze weer zo mooi en bijzonder. Dus toch maar wel. Wat al die andere jaren kocht ik ze dus niet. Want dat kon niet of ik gunde het mijzelf niet. Vanwege te oppervlakkig.
Die bolletjes stonden al weken en nu eindelijk komen ze uit! Mogen na uitgebloeid te zijn in de tuin. Hoop voor volgend jaar nieuwe ronde. Die gouden takken zijn nog uit een boeket dat ik kreeg voor de Kerstdagen van mijn broer. Mooi en decoratief. Hergebruik is altijd fijn.
6 opmerkingen:
Heerlijk zo'n groepje bloeiende bloemen en planten. Geniet ervan
(wel oppervlakkig hoor, anders gaan de mensen kletsen)
Wat ben jij toch streng voor jezelf. Ik vind echt dat je je mag verheugen op het lenteweer. Niemand en al helemaal de mensen in Oekraine worden er beter van als je dat niet doet.
We maken ons altijd even druk om mensen die het slecht hebben in een ander deel van de wereld. Hongersnood in delen van Afrika, Taliban aan de macht in Afghanistan, oorlog in Syrië, IS, en nu oorlog in het Oosten. En dan gaan we weer over tot de orde van de dag. Is dat erg? Weet ik niet, maar wel menselijk denk ik. We doen wat we kunnen: spullen doneren, geld doneren misschien maar verder staan we aan de zijlijn. Je mag uitkijken naar de lente, doe ik ook!
Gelukkig zijn er bloemen en is er zon. Gewoon genieten.
Het is heel erg wat er elders gebeurt, maar we kunnen ons niet al het leed van anderen aantrekken. Klinkt misschien best wel een beetje bot, maar het is wel zo.
Toen onze zoon pas overleden was, vonden anderen het moeilijk om tegen mij te vertellen dat ze op vakantie gingen. Of iets anders leuk gingen doen. Maar ik zou echt niet gewild hebben dat ze zichzelf dingen zouden ontnemen, omdat ons iets heel ergs overkomen was.
Als we alleen zouden mogen genieten van mooi lenteweer of andere zaken waar wij van genieten als er geen narigheid op de wereld zou zijn, veraf of dichtbij dan werd ons leven onleefbaar. We mogen onze ogen niet sluiten voor de ellende en het verdriet van anderen, maar als we doen wat kunnen om hulp te bieden op grote of kleine schaal zal niemand ons ons kleine geluk van een mooie lentedag misgunnen tenminste dat is mijn standpunt.
Een reactie posten