Was will das weib nu weer?

 Op werkgebied dan he...

Afbeelding van Annie de Jonge via Pixabay 

Het eerste sollicitatiegesprek heb ik alweer achter de rug. Ik noem dit dan maar mijn oefengesprek(ken). Om ook voor mij duidelijk te krijgen wat ik zoek. Was al blij dat ik op basis van mijn brief en CV nu werd uitgenodigd. 

Het werk had ook een aantal raakvlakken met mijn huidige werk. Maar ik denk vooral ook dat het verschil is dat ik nu solliciteer vanuit werk, want direct met mijn eerste brief al uitgenodigd.

En dat ik niet weg hoef. Nog niet. Dat zwaard van Damocles hangt er dan wel, maar mijn contract eindigt pas eind van het jaar. 

Naar aanleiding van de zoektocht van een blogvriendin en haar rijtje (vooral ook wat ze NIET meer wil) ging ik dat ook maar eens opstellen. En daardoor kan ik gaan afstrepen. En kom ik hoop ik tot een passend resultaat.

Eigenlijk een beetje luxe. Dat ik nu al om me heen kijk en niet de hijgende adem van een participizza-ambtenaar in mijn nek heb. Als ik het zo bekijk, dan moet ik toch beter in staat zijn om te gaan 'ontspannen'. 

Deze werkgever wilde ook weer snel snel iemand erbij. Dus toen ik de middag na mijn eerste gesprek niets hoorde, wist ik al dat de keus niet op mij was gevallen. Want volgende gesprek zou ook nog deze week zijn. En dan zou ik 'dus' al een uitnodiging moeten krijgen.

De sollicitatie en het gesprek waren niet slecht, maar als ik eerlijk ben zoek ik werk waarbij ik juist wel met mensen in aanraking kom. Niet alleen maar droog kantoorwerk doe. Wat reuring past beter. Juist in de interactie met mensen kom ik tot leven. En na 2 jaar droogstaan is het wel weer eens tijd.

De locatie was wel grappig. Ben ik in dat gebouw ook eens zonder boeien aan binnen geweest.