Zure appel

Goed dat ik tijdig naar bed ging. Beter uitgerust. 

Snel tussen twee buien door en glibberend over hagelstenen  (wel mooi gezicht, een witte tuin) mijn busabonnement op mijn ov-card gezet. Nog wat kleine boodschappen en dan snel weer naar huis, voor het weer losbarst. Het is heel donker hier. 

Van de week deelden ze in de ochtend van Pro Rail zure appels uit. Om het leed te verzachten. Denk niet van de stakingen, maar van de verbouwingen op dit traject.

Verleden jaar kregen we een minichocolaatje. En oordoppen, want er werd heel veel geboord op dat moment. Ook inderdaad om gek van te worden. Maar ja, snap ook wel dat het nodig is, die tegel praat je er niet uit tenslotte. Nog tot 8 december duurt deze overlast en omleidingen. Nou ja, het is even niet anders.

Moe

 Was heel vroeg wakker en viel pas weer laat in slaap. En hoorde het ondertussen regenen. Dus ik wist al dat ik in de loop van de dag de man met de hamer zou ontmoeten. Dat gebeurde pas in het begin van de avond. Dat ik voelde als ik nu ging zitten in zo in slaap zou dommelen. 

Had waarschijnlijk gisteren te weinig ontspanning om goed te slapen. Dus vandaag wist ik dat ik daar beter op moest letten. 

Haha...uiteraard weer eens een lekkere drukke hectische werkdag. En treinen die anders liepen dan normaal, dus overstappen en weer verder vanaf een ander station dan normaal. En terug idem.

Hou het dus kort, ik ga lekker naar bed. Uitrusten. En zo blij dat ik aan niemand hoef uit te leggen waarom ik nu al ga.

Halen, brengen, halen en weer insteken

 De auto van dochter was APK (goed)gekeurd en moest weer opgehaald worden in mijn woonplaats. Dus spraken we af dat zij me bij een treinstation onderweg zou ophalen, doorrijden naar de garage waar ik in haar auto achter haar huurauto zou rijden en zij mij vanaf het huurpunt weer thuis zou brengen. 

Heen en terug naar en van mijn werk gingen er alleen stoptreinen door de Prorail staking en ik moest via de grote stad omrijden, want alweer werkzaamheden aan een station op mijn route. Dus doe ik heen er twee keer zo lang over en terug ook. En vroeger met de bus weg, anders mis ik net die ene aansluiting. Ook daar had ik al rekening mee gehouden. 

Zo gezegd zo gedaan en ik zei al tegen haar dat ik de bus wel terug nam. Die stopt daar vlakbij en dan hoefde zij niet weer mijn richting op. 

Wat heerlijk dat de bus binnen een minuut al kwam. Instappen en dan de dagelijkse routine van zaken in de fietstas gooien, naar huis fietsen en weten wat je gaat eten, want al voorbereid. Wel 1,5 uur later thuis dan normaal, maar met de huidige treinregeling zou ik ook al een half uur later binnenrollen. Dat uurtje...tsja...voor mijn dochter heb ik dat graag over. 

De kleinkinderen waren in de middag, na school al naar zwemles geweest, hadden al gegeten en zaten in de auto met hun pyama aan. Konden ze, thuisgekomen, direct door naar bed. Want morgen ook weer een schooldag.

Druk leven heeft mijn dochter. Maar ze doet het heel goed. En lekker dat haar auto voorlopig niet meer gekeurd hoeft te worden. 

Achtsam

Allerlei klusjes op het programma.

Nieuwe batterijen in mijn fietslamp doen. Het licht werd minder fel en dan weet ik dat ik binnenkort met te weinig licht rijd om veilig en zichtbaar te zijn. Dus nu doen, nu heb ik tijd. En batterijen.

Was afhalen en nieuwe witte was ophangen.

Laptoptas repareren het handvat is opengegaan, dus de harde vulling piept eruit. Even nadenken hoe ik dat ga doen. 

Even een haal- en brengklus met en voor mijn dochter. Haar auto moet gekeurd worden en dan mag ze 'm nu alvast bij de garage neerzetten in mijn woonplaats. Maar nog wel weer vervoer terug regelen. Dus een auto via haar werk geregeld. Die rijd ik dan heen en dan kan ze terug weer met die auto, nadat ze mij thuis heeft afgezet. Moet ik toch nog naar het grote station in de buurt reizen, maar voor haar doe ik het graag. Bood het zelf aan, want anders blijft ze heen en weer rijden en benzine is ook niet gratis. Mijn busabonnement geldt ook in het weekend dus win-win. Kan ik mijn kleindochters ook nog iets kleins voor Sinterklaas geven. 

Alvast de aardappels geschild voor mijn avondeten. Dan staat het maar klaar. Gisteren al gehakt ballen gemaakt. En zo direct 2 ervan in de diepvries. Nadenken over wat ik morgen aan wil. Wat voor weer wordt het (regen!) en rijden er dan treinen?  Mijn lunch alvast klaargemaakt (in de koelkast gezet uiteraard). 

Ondertussen kijk ik naar een luchtige komische Netflixserie over Mindfulness: Achtsam Morden. 

En verheug me nu al op de uitzending van de VPRO over 50 jaar simplistisch verbond. Gelukkig kan ik dat nog terugkijken, want weet niet of ik nog genoeg energie heb en genoeg focus vooral. 

Maar doet me een beetje terugdenken aan de zondagavonden waarop de zender op de VPRO ging. Want na het journaal: Het simplistisch verbond. Ook mijn ouders konden hun humor waarderen. En ik en mijn broer uit het hoge Noorden idem. De andere broer had een ander gevoel voor humor (of niet eigenlijk). 

Ben een aantal jaren terug nog met mijn moeder in Hilversum bij het Mediamuseum geweest. Daar was toen een tentoonstelling over hun werk. Volgens mij toen ze 40 jaar bestonden. Mijn moeder vond dat ook enorm genieten. 

En ook daar andere zaken uit de media wereld te zien uit haar tijd, toen lang niet iedereen een televisie had. Dan ging je bij iemand in de straat kijken die dat wel had en zaten op woensdagmiddag een hele club kinderen te genieten van het kinderprogramma. Maar toen zij jong was, was de Radio belangrijker. En dan mocht je alleen luisteren naar jouw zuil. Geen Vara programma of KRO, maar wel de NCRV in haar geval.

Jullie nog iets Mindfulls gedaan?

Moeilijk

 Mooie quote:

Jane Goodall: ‘Het is gemakkelijk om een moeilijke vrouw gevonden te worden. Daarom zijn er ook zo veel van ons.’

Las dit in een interview met Margriet van der Linden.

Ben ik dat ook, een moeilijke vrouw? Of gewoon een zeikerd, nooit tevreden, verongelijkt, noem het maar op.

Ooit kreeg ik mijn ontslag bij een bedrijf waar de eigenaar/directeur een hele foute Jodenmop vertelde. Waar hij zelf het hardst om moest lachen. Iedereen lachte ook maar mee. Ik niet. Vond het getuigen van weinig smaak. Dat zei ik hem ook, waar iedereen bij was.

Moest ik daarna direct bij hem op het matje komen. Of ik wel wist wie hij was. Oh ja hoor. Een man met een fout gevoel voor humor. En nee, ik ga mijn woorden niet terugnemen, dan kan ik namelijk vanavond mijn kinderen niet onder ogen komen. 

Dit bedrijf was ook net bezig een hele precaire opdracht uit te voeren omtrent het Joods tegoed. En dan zo'n soort foute grap maken? Bah!

Daarna werd er alles aan gedaan om het leven me daar zuur te maken. Zodat ik zelf zou opstappen (= goedkoop en snel). Uiteindelijk ben ik daar ook ontslagen. Maar met opgeheven hoofd, want klein konden ze me niet krijgen. 

Hij ging wel in ieder geval

 Heenweg naar mijn werk geen problemen met de trein. Hij ging en ik was op tijd op mijn werk. Zoals gewoonlijk weer druk. Was al vroeg wakker om op de app te kijken. Vermoeiend (ben ik zelf).

Even lunchpauze en in ieder geval niet alleen zitten eten. De paar collega´s die er waren kwamen er ook bij. Op tijd weer naar de werkplek. Er stonden ook in de middag afspraken op de agenda. 

Was relatief rustig, totdat de mensen van de beveiliging lekker gingen dollen. Ik zit dan daar als enige aan dat balieblok, de collega´s van de opdrachtgever zijn dan al uitgewerkt, en man man man..Wat een apekooien spelen ze dan. Leuk hoor, maar ik moet mensen bellen en wordt gebeld door clienten die nood hebben. Ik moet echt alle zeilen en gehoorapparaten bijzetten om goed te luisteren. Ze de aandacht te geven die ze verdienen. 

Dus stond al bijna op om even te roepen of ze ergens anders konden gaan apekooien/spelen. Iemand zag kennelijk dat ik niet aan het shoppen was online, maar aan het werk en ze taaiden af. 

Had van de week een nogal heftig gesprek met iemand die door de regering veroorzaakte affaire grote problemen heeft en heeft gehad en toen ik haar vroeg of ik haar gegevens mocht noteren ging ze helemaal los. Wat ik snap. 

Niet gehoord worden is het aller-frustrerendste. Daarna dat je van het kastje naar de muur wordt gezonden. 

En dat jarenlang. Dus ik werd bijna bedreigd (ik ervaarde dat niet zo, het was niet op mij gericht maar op al die instanties en ben qua verbale zaken wel iets gewend), opgehitst en nog net niet uitgescholden, maar het had een hoog manipulatieniveau en ik begreep dit alles, vooral vanuit dat niet gehoord worden, dus om te de-escaleren liet ik haar even leeglopen. 

Nu zijn de wachtlijsten om door een speciaal team te worden geholpen veel te lang. Ik kan toch niet tegen haar zeggen dat ze geholpen gaat worden rondom Oud en Nieuw toen ik dat te horen kreeg toen mijn leidinggevende bij die organisatie informeerde. 

Of hij begreep hoe dit zou overkomen als ik haar die blijde boodschap gaf. Dan haalde ik het station denk ik niet meer. 

Dus hij ging maar weer wat hogerop in de boom schudden. 

De trein naar huis zag ik al dat hij 5 minuten vertraging had, dus had ik daardoor mooi de tijd om iets in een winkel op te halen. Op het perron aangekomen was de vertraging al 10 minuten. Treinen kwamen op dit spoor binnen die er niet thuishoorde. Er zat een dronken man naast me op het bankje. En een maatje die was geheel high. Feest!

Kon me goed afsluiten en was al blij dat er een trein kwam, maar het bleek een boemeltje te zijn, maar goed...ik zat, had plek en dat was onderweg nog helemaal niet zo vanzelfsprekend. Megadruk!

Zo blij dat ik thuis was. Fiets in de schuur, iets te eten maken (daar had ik genoeg tijd voor onderweg, want wilde niet weer hetzelfde eten als gisteren). Beetje variatie is altijd goed. 

Relaxte kleding aandoen en dan even niets meer. 

Vroeg naar bed mag ook.

Weekend!

Jeroen Krabbé

Door een stukje in een online krant keek ik een gedeelte van de uitzending van Eva van afgelopen dinsdag terug. Waarin ze Jeroen Krabbé interviewde naar aanleiding van zijn 80e verjaardag binnenkort en een boek en tentoonstelling die uitkomen/openen.

Het ontroerde me, zijn familie, zijn achtergrond en volgens mij heb ik dat Kookboek nog ergens in mijn boekenkast. 

Maar de veerkracht, de levenslust en de liefde voor en van zijn familie is mooi te ervaren.

Ook interessant lijkt me om naar de tentoonstelling van zijn schilderijen te gaan. Al is het verrassingselement er wat vanaf omdat ze al bijna overal al beschreven staan. Of een foto ervan wordt getoond.