Blij met het bezoek van mijn broer uit het hoge Noorden. Hij kon zijn terugreis voor een zakelijke afspraak ook weer via Nederland laten verlopen en verbleef dus weer eventjes hier want ook een paar vakantiedagen opgenomen. En dankzij de goede diensten van mijn dochter, wederom een fijne auto geregeld.
Uiteraard wilde hij graag zo veel mogelijk tijd met onze moeder doorbrengen. Dus we zijn ook nu een aantal keren op bezoek geweest.
Al kregen wij een berichtje van de kutschoonzus dat het niet meer dan 3 x per jaar kon, onze moeder meenemen naar het nota bene restaurant van het verpleeghuis. Bijvoorbeeld met Kerst of Pasen of Moederdag. Meer niet. Hebben we in die korte tijd ons hele quota erdoorheen gejaagd. Voor de goede orde, ze zit niet op een gesloten afdeling.
Toevallig precies de dag nadat we haar voor de eerste keer daar mee uit eten hadden genomen. Gewoon omdat het gezellig voor haar is.
Werd ook door de verzorging aangegeven, dat het daar gezellig is. Ook de persoonlijk verzorger zei dat. Lekker doen hoor! Het lijkt me toch dat het daarom in de eerste plaats moet gaan. Niet wat dwingelanden van de familie bedenken en dat brengen of het verpleeghuis dat oplegt.
Poppycock!!!!
Nee, niet meer dan 3 x per jaar doen! Pas op, maak het leven niet te leuk voor smoeders!
Grappig, of eigenlijk dieptriest.
En ook nu had mijn broer heerlijk weer. Zomers. Hij wilde graag wat plekken uit onze jeugd bezoeken, dus dat deden we. Zo kwamen we in Katwijk aan Zee uit, waar we vroeger vaak kwamen begin jaren 70. Hij wilde nog op zoek naar de vlieger die altijd ergens in het dorp uitkwam toen de wind ´m meenam. Niet gevonden, maar wel een strandtent met een...Finse sauna. Nou ja!! Heerlijk van de zon genoten en van elkaars gezelschap.
Ook nog naar het Juridisch Loket geweest in mijn woonplaats. Nog steeds een laag inkomen dus ik mag van hun diensten gebruik maken. Alles wat de Bewindvoerdersbroer regelt en hoe hij het uitvoert zit in een grijs gebied. Men adviseerde de Notarislijn te bellen en dat deden we de volgende dag, want alleen in de ochtenden te bereiken. Met een aardig beltarief, maar ja, altijd nog goedkoper dan uurtje faktuurtje advies van de notaris die mijn broer terugmailde met een antwoord dat hij altijd een consult kon afspreken.
Ook de notarislijn gaf aan dat de broer niet over de grenzen van de wet handelt maar wel in grijs gebied. Aangezien wij geen enkel bewijs hebben van foutief handelen volgens de wet, kunnen we nu weinig doen juridisch gezien. Hij hoeft als bewindvoerder broers en zussen nul inzage te geven, alleen aan de kantonrechter en dat maar eenmaal per jaar. Dat het naar de familie toe niet netjes noch transparant en al helemaal niet sympathiek, nergens in de wet is beschreven dat dit niet mag. Je als een hufter gedragen.
Mijn broer bezocht ook nog mijn dochter en haar gezin en de dag erna mijn zoon en zijn gezin. Ook goed voor hem om te voelen dat hij niet alleen is, als buitenlands eilandje in de familie.
Ook leek het hem een fijn idee om één van de vriendinnen van mijn moeder die elkaar al meer dan 65 jaar kennen, te vragen of ze zin had om haar te bezoeken met ons. Haar man woont ook in een verpleeghuis, op een andere plek in de stad, gespecialiseerd in niet aangeboren hersenletselschade.
Ze heeft daardoor geen eigen vervoer meer en was dus blij dat we het vroegen. We kennen haar dus ook al haar hele leven en noemen haar ´tante´ maar dat is ze niet. Heel vertrouwd allemaal en iemand die ook altijd zegt wat ze denkt en ziet.
Ze vond dat mijn moeder eigenlijk te vroeg in het Verpleeghuis was gedumpt door het Olijke Drietal en merkte ook nog op, zonder dat wij haar in die richting wezen, dat het wel om geld zou gaan en dus de verkoop van het huis.
Het is geen miljoenenvilla hoor, maar de controle en de macht die zij nu hebben daar wentelen ze zich heerlijk in. Zij weten alles het allllllllllerbeste. Niet met het belang van mijn moeder voor ogen vinden wij. Of gewoon dat ze het nog een beetje prettig heeft haar laatste jaren.
Vond mijn broer zeer gestressed uit zien en ook doen. Sprak hij over de situatie met onze moeder kreeg hij het letterlijk benauwd. In de auto reed hij als een oude man. Bij parkeren iedere keer pas op, kijk uit...Joh..ik kan goed parkeren en maak je niet zo druk. Komt goed. En ja, ik zag de foute inhaler op de snelweg en nee, maak me er niet druk om want al op bedacht.
Heb hem ook gevraagd wat hij doet om te ontspannen. Veel minder dan hij voorheen deed. Plus dat onlangs zijn jonge hond is overleden en hij zich daar heel schuldig over voelt. Medicatie gehad die de hele hond kapot maakte in plaats van pijnlozer door het leven huppelen en de meeste dierenartsen weten dit. Was een lieve speelse Corgi en ik gun hem weer iets zachts in zijn leven.
