Vooral doorgaan, zei Barry Stevens al in de jaren 80.
En dat is wat ik doe. Ik volg het dieet volgens het boekje, ik wijk niet af (vooruit....behalve een aantal walnoten of een eitje extra), geen zoetigheid, geen kuipen ijs, geen liters vruchtenyoghurt, geen mmmmm lekker van mona toetjes...helemaal niets.
De teller staat op bijna 102. Bijna onder de magische 100 kg grens. 99,9 is mijn eerste feestje.
Wat slobberen mijn kleren al. Jasjes in maat 54 die veel te wijd zijn. Mijn (wel 2) broeken zakken bijna van mijn kont af. Heerlijk.
En toch zie ik nog steeds een veel te dikke (en dus lelijke in mijn beleving) vrouw.
Dus: Doorgaan...blijven doorgaan.
En wat heerlijk om eind februari te kunnen zeggen dat ik ook echt ben begonnen ipv te denken...had ik nou maar....
Fijn!
