Afgelopen vrijdag zou ik een functioneringsgesprek met mijn leidinggevende hebben. Dat is gebruikelijk na een half jaar. In plaats daarvan gaf hij aan dat hij mijn ontslag had aangevraagd. Ook de opperdirecteur van het concern zat bij dit prettige gesprek en kondigde aan dat het geen discussie was maar een aankondiging.
Zum donner wetter!
Gisteren heb ik van de Beul van HRM te horen gekregen wat voor afkoopsommetje men ervoor over heeft om van mij af te komen. Dat voorstel maar direct naar mijn advocaat van mijn rechtsbijstandsverzekering doorgelinkt en nu maar me beraden op wat wijsheid is.
Zou het nog een beetje zonnig worden deze zomer???
Ik had verwacht in zak en as te zitten; maar in plaats daarvan voel ik me boos, bevrijd en opgelucht. Er waren de laatste weken namelijk massa-ontslagen gevallen bij onze zusterbedrijven en ik heb de laatste weken alleen maar afscheid van leuke en lieve collega's moeten nemen. Collega's die net wisten dat ze vader zouden worden, collega's met studerende kinderen, collega's die net verhuisd waren....en ik voelde hoe zwaar deze ontslagen vielen. Niet verwacht dat ook IK ontslagen zou worden want ons bedrijf zou uit de saneringsronde worden gehouden.
Ook betekent mijn ontslag weer verandering, minder inkomen, geen auto meer. Maar het betekent zeker niet....frustratie-eten, me zielig vinden. Nee....dat gun ik ze zeker niet.
Ben nu onder de 90 kg en ga gewoon door met afvallen en een gezondere levenstijl. Mijn kinderen hebben mijn ondersteuning niet meer nodig, dus het gaat alleen om mijn eigen hachje.
Ik ga zo maar even een kopje koffie in eigen bloeiende tuin drinken en even helemaal niets denken. Ik ben nog steeds flabbergasted dat juist ik weg moet en niet een collega die net in dienst is gekomen en nog helemaal niets heeft verkocht. Het stinkt.
Maar wat dit alles reuze relativeert. Een paar weken terug gaf een vriendin aan dat haar man plotseling is overleden. Zit ze alleen met haar jonge kindje; nog geen jaar oud. Geen inkomen (hij had eea slecht geregeld), ze had niet eens geld voor zijn crematie en ze weet ook niet of ze kan blijven wonen waar ze woont. Dat is pas ingrijpend. Dat werk, die baan, dat inkomen van mij....dat komt wel weer.
Kom...die koffie wordt koud!
2 opmerkingen:
Ik in ieder geval niet zo maar akkoord gaan! Pffff, het stinkt inderdaad. Sterkte
Dat is nog eens een functioneringsgesprek. In het bedrijf waar ik werk, is het onder collega's een wetenschap, advocaten die je zelf betaalt en die van de rechtsbijstandsverzekering.
Die je zelf betaalt levert meer op, zelfs meer dan die verzekeraar.
Ooit was er een collega die dezelfde advocaat via de verzekeraar inhuurde, die een andere collega zelf betaalde.
Hij dacht dat het hetzelfde opleverde.
Niet dus.
Als het de schuld is van de werkgever levert het je meer geld op bij het inhuren van een goede advocaat.
Ik hoop voor je dat het goed uitpakt.
Een reactie posten