Minimalisme in optima forma

Mijn moeder had van een nicht van haar een kastje gekregen maar dit kon niet in haar auto. Dus staat het kastje nog bij haar nicht. Of ik het een keertje kon ophalen en daarvoor een auto kon huren. En neen, natuurlijk kon geen enkel kind wat bij haar om de hoek woont dit doen. (Ze heeft het gewoon aan niemand gevraagd ga ik van uit of wil het niet vragen om het commentaar wat ze dan krijgt).

Ik dacht; wat moet ze met nog een kastje; er staan al zoveel kasten en kastjes in haar huis. Maar ze had het volgende bedacht. Een kast die van mijn Opa en Oma was geweest, de ouders van mijn vader, die kon wel weg en dan kon ze daar die kast van haar nicht zetten.

En ik kon dat kastje dan wel krijgen, want dat vond ik toch mooi had ik gezegd. Ooit.

Ik bedacht me dit weekend dat ik het een mooi kastje vind, maar er geen plek voor heb. En heb ik het dan echt wel nodig? En het feit dat ik het mooi vind...ik heb nog 5 andere broers en zussen. Wat is hun mening? Ik herinner me nog hoe het in de voorkamer van mijn Opa en Oma stond. Boven het kastje hing sinds jaar en dag een schilderij. Over dat schilderij heeft mijn vader hele gevechten gevoerd met zijn zus wie dat mocht hebben - toen zijn ouders waren overleden. Uiteindelijk kwam en het kastje en het schilderij bij mijn vader terecht. Mijn moeder vond het niet fijn; ze associeerde het kastje en het schilderij met haar schoonfamilie en had niet veel met ze op.

Totdat mijn vader dement en opgesloten werd (beetje dramatisch opgeschreven, maar zo voelde het bij tijden voor mij) en mijn moeder me vertelde dat ze zo'n hekel had aan dat schilderij. Maar van mijn vader Moest dat ding perse in de woonkamer hangen. Ik zei haar dat ze nu toch een ander schilderij kon ophangen. Mijn vader zou immers nooit meer thuiskomen en ze hoefde niet meer met hem te overleggen. Ja maar wat zou zijn zus ervan zeggen.... Pffffff.

 

Ander schilderij opgehangen en het beruchte schilderij heeft ze uiteindelijk voor een appel en een ei aan iemand gegeven. Was een kostbaar schilderij, maar ze overlegde dan wel, maar handelt ook vaak in een impuls om maar van die rotzooi af te zijn. Of haar kinderen nog aan het schilderij hechten werd niet gevraagd.

Nu dat kastje. Ik bedacht me vanochtend vroeg dat als dit ding ook haar huiskamer verlaat, er niets meer van mijn vaders familie staat in haar huiskamer. Het zijn allemaal dingen en snuisterijtjes (brrr) die van haar familie zijn geweest. Alsof ik ook voor de helft niet zo leuk ben. Zo voelt het.
Ik hoef, nogmaals, dat kastje niet om aan mijn Opa en Oma of aan mijn vader te denken. Die herinnering zit niet in een kastje. Trouwens..mijn huiskamer is een mengelmoes van Ikea-hackspullen (geverfd of met andere poten) , een oude bank van een collega en een antiek haardstoeltje wat nog van de Oma van mijn vader is geweest, maar met een moderne stoffering. Het lijkt in niets op in de inrichting bij mijn moeder.

Natuurlijk is mijn moeder helemaal vrij om haar huis in te richten naar haar wens en smaak. En haar smaak is zeker mijn smaak niet. Teveel vaasjes, dingetjes, zogenaamd antiek en veel veel afstofwerk.

Waarom voelt het dan toch zo schurend, dit minimalisme met betrekking tot dingen van mijn vader.

Zaagmans

De dag is nog niet voorbij en ik heb er al een lekker gevoel over.

Vanochtend de benodigde weekboodschappen gehaald, weinig, want er was nog genoeg in de voorraad en al die bonusaanbiedingen waren voor mij niet echt interessant. Soms blijkt dat bij de concurrent de aanbieding beter is, of dat de aanbieding niet echt een aanbieding is, maar een verleiding tot nog meer inslaan.

Daar trappen wij niet in :)

Lekker kopje bonenkoffie (gewoon met een jaren vijftig of zestig elektriek molentje van Tomado) en dan filterkoffie, soms met een snufje kaneel en soms met een schepje Cocosolie. Geen krant gekocht, wel een superverleidelijk aanbod gehad om het Financieel Dagblad een tijdje op proef te nemen, maar mijn Budgetmaster vertelt me dat het momenteel niet verstandig is om nieuwe abonnementen aan te gaan, gezien de financiële toestand. En trouwens....het FD lees ik wel in de bieb of ik snel koppen via hun nieuwsbrief. Ook goed.

Wat nu?  De groenklikko was weer helemaal leeg en deze maand worden ze nog elke week geleegd, dus ik bedacht me, ook gezien het nog droge weer alhier, dat ik wel weer eens een stukje kon zagen. Had van de week al meerdere malen met mijn Lumberjack-oog bekeken vanuit welke hoe ik die toch wel heul dikke tak, of eigenlijk was het meer een stam van die boom moest afzagen. Gewoon maar doen dus? Soms denk ik dat, na de overgang, het testoteron de overhand heeft genomen. Buiten de verdwaalde kinharen, heb ik ook nog eens een soort van domme mannetjesputtersdrang. Lekker zagen! Kan ik best...Zonder na te denken of die tak niet per ongeluk op mijn hoofd kan vallen, door het raam kan schieten, door het raam van de buren kan gaan..

 

Was wel blij dat de buren even de hort op waren. Daar heb ik niet echt geweldig goed contact mee en ik denk dat zij niet rauwig zijn dat ik de boom een stukje inkort. Een paar jaar terug kwam ik uit mijn werk en bedacht me dat de boom er anders uitzag. Nee, niet naar de boomkapper geweest, maar toch was er een hele hap uit zijn kruin. Hadden de buren (en bij speurwerk zag ik de takken verstopt in hun tuin liggen) gewoon, terwijl de boom in bloei stond, hele happen uit de boom gehakt. Nou weet ik, met dank aan De Rijdende Rechter, dat buren takken mogen snoeien waar ze last van hebben. En sterker nog, ik wil dat met alle liefde voor ze doen. Maar die buren vragen nooit iets, ze doen dat gewoon, very sneaky. 

Zo  hebben ze ooit, toen ik nog een zeer dichte coniferenheg had, ook aan hun kant de takken gesnoeid. Prima; maar hun zoon gooide vervolgens al die takken in mijn tuin. Mijn hele tuin lag, toen ik uit mijn werk kwam, van voor naar achter onder de takken. Takken van allemaal ruim een meter lang. Niet normaal meer. Eerst was ik flabbergasted, toen verdrietig en toen gelukkig zo boos, dat ik die jongen (hij was denk ik 17 of 18) in mijn tuin heb geroepen en hem, na het slagveld te laten zien, vroeg of hij dat normaal vond. Zo'n puinhoop in mijn tuin achterlaten. En of hij nu, per direct alles wilde opruimen. Zo! Grrrrrr....

Maar goed....dit was een zijtak. 

De megagrote zijstam viel met nogal veel geluid over het hekje van de buren en gelukkig brak er niets (ramen of zo). Ik schlepte de stam naar mijn tuin en begon met het kleinmaken van de stam. Lekker werk hoor. Verstand op nul en blik op oneindig. En gewoon maar doorgaan en uiteindelijk was dat hele ding verdwenen. Over een tijdje komen ze hier een Takkenronde bij de groenbak doen en dan kan ik alle te grote en dikke takken daar kwijt. 

Daarna belde dochterlief. Ze moest, ondanks dat ze gisterenavond laat thuis was van een tripje naar R ome georganiseerd door haar werk, weer in de ochtend op haar werk zijn en vroeg me of ik een boodschapje voor haar wilde doen. Komt ze het straks ophalen. 

Ach...het was nog droog, ik had energie voor 10 en hoppa...op de fiets naar het andere eind van mijn woonplaats. Helaas hadden ze daar niet wat op de verlanglijst stond, kon wel bij de bieb mijn bestelde boek ophalen en besloot ik nog even verder te fietsen naar een andere winkelcentrum. Kon ik daar direct bij de Lidl walnoten halen. Ook daar hadden ze niet wat mijn dochter besteld had en nog steeds genoeg energie dus maar weer verder gefietst, naar het grote winkelcentrum. Yes....geslaagd en weer huiswaarts. Net even een lekkere kop thee gemaakt en zo direct een pannetje soep op het vuur zetten. Denk dat ik maar eens voor tomatenpaprika-soep ga. Lijkt me wel lekker.

En ben benieuwd wat voor verhalen mijn dochter heeft over haar tripje. 

Ik bedacht me net, terwijl ik naar boven liep, dat ik een paar jaar terug en vele kilo's zwaarder, gewoon niet zoveel energie had. Na één ding doen, was ik gewoon al helemaal moe. Was mijn lijf moe. En zag ik op tegen een stuk fietsen of lopen. Of gewoon de huishoudtaken, de badkamer schoonmaken, of de keuken. 

Wat heerlijk dat ik zo'n dag als vandaag mag ervaren.

Met nog genoeg energie om iets lekkers te gaan maken van dat soepje en van het gezelschap van mijn dochter te genieten. 

Terrasjesweer

Gisteren was ik weer zo druk met allerlei regelzaken dat ik naar buiten keek en dacht...wat doe ik toch binnen?

De lucht was strakblauw, het was inmiddels alweer middag, al mijn regeldingen waren geregeld en voor het eerst die week ging ik iets leuks voor mijzelf doen. Weg met de opgebouwde stress; ik neem altijd alles veel te serieus, wil perse alles goed regelen, doen, uitzoeken etc. en voel me overal rete-verantwoordelijk voor terwijl een ander op donderdag meldt dat ie gewoon een paar dagen lekker weggaat. Moet ik ook eens gaan doen.

Tijd om iets ontspannends te gaan regelen. Fiets gepakt en eerst naar de bibliotheek gereden - wat heerlijk warm....blij dat ik mijn zomerjas aan heb gedaan, en daarna even snel een boodschapje en (goh..toch nog wel wat regeldingen blijkt) daarna richting bos waar een heel erg mooi terras ligt aan het water. Lekker om daar gewoon met de fiets naar toe te kunnen. Eerst de geuren van het bos en dan de zon op het water zien.

Kopje heerlijke koffie besteld en genieten van een boek over stewardessen tijdens oorlogstijd. En nog meer genieten van zonder jas in de zon kunnen zitten, de warme stralen op mijn gezicht, om me heen de echtparen (nou ja...daar ga ik maar van uit, sommigen zullen wel niet echt geweest zijn) lekker aan de wijn, heerlijke hapjes voorbij zien komen. Trendy heren en dames zien zitten op even trendy lounge-banken.  Goh...wat is dat zalig zeg. Even in de zon zitten. Bedenken dat ik niet altijd de ijverigste en regelneef hoef te zijn en wil zijn. Dat ik ook gewoon een keer onverantwoord sullig wil zijn, wat losser en toegankelijker waarschijnlijk.

Uuuuuuuren gezeten (met nog een kopje koffie...vooruit....doe eens gek), wat een mooie plek.

Heb me gisteren voorgenomen om wat losser te zijn. Me niet meer zo op te laten jagen door iemand die anders tegen zaken aankijkt dan ik, een lossere manier van dingen regelen heeft. My way or the high way wil ik niet als mijn motto hebben.

Dus vandaag in plaats van chagerijnig tegen iemand te doen in verband met niet op tijd aanleveren van allerlei zaken een welgemeend compliment gegeven over een presentatie. Die was ook echt inspirerend en leuk. Dus waarom zou ik dan narrig doen en rot. Ik krijg zelf ook veel meer een fijner gevoel door me prettiger te gedragen en niet zo vast te houden aan het Grumpy old woman gedrag. Relax...Het is bijna weekend. Alle Doe dingen zijn gedaan.

Tik Tak

Werd veel te vroeg wakker, het was nog nacht in feite en nu mijn smartphone naar de reperateur is, heb ik geen speledingetje om even het nieuws te checken, mijn mail na te kijken of op feestboek te kijken of er nog leuke dingen zijn gepost. Om nou helemaal naar zolder te gaan, de PC aan te zetten en daar in te loggen is niet echt handig als je hoopt weer in slaap te sukkelen.

Gelukkig was daar nog het aloude boek. Een lekkere Wallander en daarmee kon ik me een tijd vermaken. Heerlijk die Scandinavische toon en sfeer. Ik sukkelde dus weer in slaap en werd wakker door mijn nieuwe Nokia (heee...Fins!)  wekker en voelde me onrustig. Had uiteraard weer gedroomd. Of ik het wel ging redden, laptop kapot, telefoon aan vernieuwing toe, kunnen toekomstige werkgevers mijn documenten wel lezen in Open Office, heb ik nog genoeg reserve...als ik toch nieuwe dingen moet kopen en verdorie deze maand over mijn budget...ga ik nog wel werk vinden, wil iemand mij nog wel aannemen. Hoe zit dat met dat gedoe met mijn s tiching? Vind mijn zoon straks weer een nieuwe baan? Aaargh..

Moest mijzelf echt even ernstig aanspreken. Relax!!!

Zorg nou eerst goed voor jezelf, zoals ze in de luchtvaart zeggen; Doe eerst het zuurstofmasker op uw eigen gezicht alvorens uw kind of anderen te helpen.

 

Bedenk nou eens goed dat je in al die jaren in feite nooit eerst goed voor jezelf hebt gezorgd, altijd eerst je kinderen en dat je dit jaar een heel goed jaar hebt gedraaid. Je hebt een buffer, je lost je schulden af en ook nog in een hoog tempo en meer nog; je KAN je schulden aflossen en je ziet in dat dit het belangrijkste is in het kader van goed voor jezelf zorgen. Ondanks of misschien wel dankzij het verliezen van mijn baan ben ik er beter aan toe.

Je heb nog steeds goed over- en inzicht in hoe je ervoor staat, er vallen nooit meer, en dat al jaren, onverwachte rekeningen op de mat. Het gesodemieter met altijd weer hoge telefoonrekeningen door tieners met telefoonverslaving is over. Het moeten oplossen van hun problemen is over. Het opeens moeten inspringen omdat er weer boeken extra moeten worden aangeschaft voor de studie is over. Toch je kind meesturen met studiereis en niet weten hoe je dat moet financieren, is over. Relax.
Kijk naar wat je allemaal WEL hebt.

En maak je geen zorgen over zaken die je niet kan beinvloeden. En je regelt alles wat je wel kan beinvloeden. Dus relax. Ga douchen, stop de was in de machine, ontbijt, zet koffie en ontspan een beetje.

Ik zit op zolder, kijk door het zolderraam van mijn huis en zie ontzettend mooie wolkenpartijen voorbij ruisen. Honderden herfstbladeren door de lucht dwarrelen. Laat wegwaaien dat gevoel.

Ben ik direct weer terug bij vroeger...Er ruischt langs de wolken een liefelijke stem...
Bij mijn Oma die altijd chocopasta maakte van boter, suiker en cacao. Heerlijke elke dinsdag bij Oma en Opa en dit op je brood. Samen met mijn broertje. Mijn Opa die een konijntje maakte van zijn servet. Of het geluid van een schaar nadeed op de tafel, waar bij uitzondering het dikke Perzische kleed af was.
Hun Jaren-dertig klok op de schoorsteenmantel die nu bij mij thuis staat en die ik opeens weer aan de praat kreeg. Het gevoel bijzonder te zijn, welkom te zijn dat gaven ze me mee.

Zo...nu eens even flink wat zaken printen en versturen dan kan dat ook weer van mij To-Do lijstje af. En straks nog even wat Flylady zaken regelen. Komt helemaal goed. Voor alles komt uiteindelijk een oplossing of zoals een realist ooit zei: uiteindelijk houdt iedereen ooit op met roken.

It ain't half hot Mum

Vanmiddag naar het centrum van ons liefelijke dorpje gefietst omdat ik mijn smartphone ter reparatie moest brengen. Het risico dat hij binnenkort echt uitvalt en ik helemaal niets heb werd dagelijks groter. Dus ook maar even een Old School Nokia gehaald. Moet wel bereikbaar blijven, stel dat die droomwerkgever me opeens wil bellen!

Wat was het warm, zelfs met een zeer dun jasje was het nog warm op de fiets. En wat zijn de bomen snel van kleur gewisseld! Heel erg mooi om te zien. En heerlijk om zonder jas terug te fietsen. Weliswaar zonder smartphone, maar goed....wel zonder jas!

 

En wat druk, helemaal vergeten dat het herfstvakantie is, dus iedereen met kinderen de stad intrekt. Zo leek het. Ik zou liever lekker naar het bos of naar het strand gaan, maar misschien was het daar ook wel superdruk.

Ben de hele ochtend aan de administratie bezig geweest en uiteindelijk lukte het om de printer aan de praat te krijgen. Was de toner halverwege op. Dus hoppa....waar zo snel toner te halen, want vandaag moesten de papieren de deur uit en digitaal versturen - leuker kunnen we het niet maken - dat was geen optie vertelde de Belastingdienst me.

Toner kopen (mmmm...kan fijn op de post onverwachte uitgaven!), weer naar huis, printen maar en shit zeg...alweer liep de printer vast. Dat zal toch niet??? Zo op de valreep...moest ik nou toch weer een alternatief gaan bedenken waar ik de spullen kon printen?

Maar gelukkig...nogmaals even een slimme actie en de printer deed het. En de Pinokkio waar ik het gisteren over had die heeft wel 5 regels tekst aangeleverd en daarmee een GEWELDIGE bijdrage geleverd aan alle documenten die verzonden en opgemaakt moesten worden. Not. Nu maar even niet boos over worden, heeft toch geen zin en ik besteed mijn energie liever aan positieve zaken.

Ik was tevreden en kan nu het volgende project gaan tackelen. Kreeg bericht dat de verzekering van de laptop niet deze laptop betreft, maar het exemplaar wat zoonlief hiervoor had en wat gestolen was. Moet maar eens kijken of hij daar nog de administratie van heeft en contact met hem hierover opnemen. Ik weet dat zijn vriendin een paar dagen bij hem is, dus dat kan wel even wachten. Jammer dat ik niet kan whats-appen, maar goed.....we komen er wel.

En maar even bellen wat de kosten van de reparatie dan zijn. Misschien is het al het uitzoekwerk helemaal niet waard.

Het weekend heb ik een aantal dikke takken van de boom in mijn voortuin afgezaagd en daarna in kleine stukken gezaagd en geknipt.  De Groenbak zat direct vol en de boom ziet er wat meer in balans uit.  Nu bekeek ik de boom eens goed en zag nog wel een grote dikke tak die ik ook graag wil afzagen, maar dan moet ik dus eerst even wachten tot de groenbak is gelegd, anders ligt mijn hele voortuin vol met takken. Weer een interessant projectje om te doen.

Verder kwam ik, in het kader van Papier Opruimen, veel oude foto's en dingen van de kinderen van school tegen. En dwaalde ik weg naar de tijd dat ze jong waren en ik in mijn uppie voor ze zorgde. Las de rapporten en zie waar ze terecht zijn gekomen. Las de leuke kleine briefjes voor Moederdag of gewoon zomaar.. Wat gaat de tijd toch enorm snel. En wat was ik altijd superdik in die jaren. Ik leek wel zwanger. Dat klinkt niet zo aardig, maar op de weinige foto's die van mij genomen zijn (ik haatte op foto's staan en ik snap nu wel waarom) zie ik hoe anderen mij zagen. Echt een enorme vrouw. Verstopt in een enorm lijf.
Trouwens...zag nog een overzicht van de verloskundige en ben tijdens mijn tweede zwangerschap maar 5 kilo aangekomen. Goh...weinig toch? 

Ook dit weekend maar eens wat anders aan de muur gehangen. Ik vond nog een grote tekenmap met allerlei kunstwerken van eigen hand en grappig om iets in herfstsferen op te hangen. Heb momenteel totaal geen inspiratie om te tekenen of te schilderen. Ondanks de zogenaamde zeeen van tijd die je hebt als werkeloze.
Misschien moet ik net als solliciteren, daar gewoon ook tijd voor blokken. En daar echt bewust voor gaan zitten. Want ik weet dat als ik eenmaal bezig ben, ik er enorm van geniet.

Mr Clinton en Pinokkio

Wat een drukke werkdag vandaag zeg.

Allereerst opstaan, douchen en aankleden. Tijdens het douchen met mijn heerlijke Paarse Flylady schoonmaakdoek de tegels afsoppen (ja echt! en het werkt nog ook). Dekbed en toebehoren afhalen en in de wasmachine doen.

Daarna ontbijtje erin (heerlijke havermout en een kop groene thee) en starten met mijn Bless the House rondje. Het is ook nog eens vuilnisbakkendag vandaag hier dus direct de vuilniszak uit de keuken in de klikko en klikko aan de weg zetten.

Daarna aan het werk voor mijn rondje Bless the House en nog voor 10 uur ben ik al helemaal klaar. Even koffiezetten en pauze. Bij het koffie-apparaat met mezelf de laatste roddels doorgenomen en ook nog eens doorgenomen hoe leuk mijn weekend was. Ik was het erg me mezelf eens.

Na de koffie- en breipauze - de spencer van Zeemanwol (nou ja wol...) is klaar en moet nog netjes afgewerkt worden, maar het volgende project lonkte al, naar de werkkamer en aan het kantoorwerk dan maar.

Wat zaken voor het U WV uitzoeken en uitwerken, Mijn CV op orde brengen en weer ergens opslaan, 50 uitnodigingen versturen voor een bijeenkomst, B eleidsplan voor mijn stichting verder uitwerken

Lunchpauze met een heerlijke kop soep uit eigen keuken. Er was nog net genoeg over van mijn weekend-pan soep. Gewoon simpele soep van prei, winterwortel, handje split-erwten, beetje sambal bij en wat kleine gehaktballen die ik nog in mijn vriezer vond. Staafmixer erdoor en heerlijk gebonden soepje.
Had dit weekend ook voor het eerst sinds weken weer eens een krant gekocht. Anders lees ik het nieuws veel online of in de bibliotheek, maar een echte krant, waar je bijna zwarte vingers van krijgt....doet veel voor het echte Weekend-gevoel!

Na de lunchpauze weer snel naar mijn kantoor en verder gewerkt aan down- en uploaden van diverse documenten en pas rond 15.30 uur weer een pauze. Zag ik toevallig bij Dr Oz een vrouw die de Lyin' Tamer genoemd wordt, zeg maar de Leugenfluisteraar....Jeanine Driver heet ze.

Hoe ontdek je een leugenaar; door naar zijn/haar lichaamstaal te kijken....Ze gaf een aantal tips hoe aan iemand kan ziet dat hij/zij liegt (in dit geval je echtgenoot die je bedriegt). Wist ik dat maar eerder!

Een paar weetjes uit die uitzending:
Wanneer je beweegt, vertel je vaak opeens..de waarheid.. (per ongeluk..haha).
Als je iemand vertrouwt, dan laat je je navel zien (niet letterlijk, maar je draait je lichaam niet van de persoon af).
Let op te lange antwoorden. Een simpel nee is genoeg.  Als in het antwoord zoiets zit van I did not have sex with that woman....dan heeft die persoon het dus juist WEL gedaan.

Let op als iemand snel zijn schouders ophaalt.
Let op de mond. “When we don’t like what we see or hear, our lips disappear.”

En ik wist opeens wat mijn nieuwe carriere moest zijn: Leugenfluisteraar!
Ik heb namelijk al heel erg veel twijfel bij iemand in mijn omgeving. Moest ik wel met deze persoon in zee gaan. Deze persoon gaf me, en alleen ik had die twijfels in het begin en dan nog gebaseerd op buikgevoel, niet op wat er gezegd werd, telkens weer twijfel. Kan ik afgaan op wat er gezegd wordt of zie ik (met mijn derde oog) andere signalen.

En zo heb ik nog wel meer voorbeelden waarbij ik direct al goed een situatie had ingeschat. Behalve dan als ik verliefd ben; dan ben ik stekeblind voor alle waarschuwingsignalen. Dat zal wel door die roze bril zijn die ik dan opheb. 

Morgen maar solliciteren naar mijn nieuwe functie :)

Nu nog even mijn bed opmaken; vanavond heerlijk in een fris vers bed stappen en dan zo even bedenken wat ik straks ga eten. Misschien Paksoy met vega balletjes?
Oh ja, ook nog even mijn mail aan mijzelf maken met wat te printen zaken. Als ik dan ergens niet bijkan, staat het in ieder geval nog in de mail. Die ik overal kan openen.

En even nadenken waar en hoe ik alles geprint krijg morgen, want dan wil ik wat zaken naar onze vrienden van de Belastingdienst versturen. En niet pas op de laatste dag dat het kan,  omdat Pinokkio weer eens zijn neus laat groeien.

Weekend!!

Vandaag allerlei nog af te handelen zaken afgehandeld en wat een heerlijk gevoel geeft dat. Het gaat allemaal niet op het tempo wat ik zou willen omdat er allerlei hobbels te nemen zijn, maar gewoon maar stug doorzetten dan komen we er ook wel. En gaat het niet linksom, dan gaan we gewoon rechtsom.

Dus de hele ochtend op de oude kamer van mijn dochter doorgebracht, want daar staat haar PC en allerlei regelzaken geregeld.

Nog net geen To Do boekje erbij, wat ik op mijn werk altijd had liggen. Gewoon om overzicht te houden. Wat grappig was dat opeens mijn dochter in haar oude kamer stond. Ze had een koffer nodig (die staan hier allemaal nog, die nemen veel plek in dus ach...als ze ze nodig heeft komt ze die wel halen) want ze had een prijs op haar werk gewonnen en gaat volgende week een paar dagen naar R ome.

Wat een mazzelmeisje! Nou...ja...ze heeft er gewoon heel hard voor gewerkt en is een kei in haar werk. Gun het haar van harte.
Mooi toch....dat als je ouder van een kind bent, je door hun blijheid zelf ook blijheid voelt. Wat een zegening.

Tegen een uurtje of één bedacht ik me dat ik toch echt even moest lunchen en maar een lekker schaaltje havermout gemaakt met allerlei bessen uit de diepvries. Daarna nog wat te regelen zaken in het centrum van mijn dorp, dus hoppa....op de fiets en ook die dingen liepen allemaal als de gesmeerde bliksem. Het scheelde natuurlijk dat het droog was, door de regen fietsen is niet echt mijn hobby en dat ik in één winkel precies alles vond wat ik nodig had. Dat scheelt weer naar allerlei andere winkels gaan en in de verleiding komen om eigenlijk meer mee te nemen dan de bedoeling was.

Overal mooie laarzen, leuke winterjassen, warme sjaals, de nodige Sinterklaasmeuk. Het is leuk om te kijken, inspiratie op te doen en te weten dat je je niets tekort voelt gedaan omdat je niets koopt. Want ik voel niet dat ik het nodig heb. En ik zelf die keus maak. Of erger, voel me niet tekort gedaan of compenseer een leegte door te kopen.

Gisteren had ik al een extra grote portie Spelt-pasta gemaakt, hoef ik vandaag niet te koken. Lekker met allerlei verse groente en kruiden. Nu nog even de blogs doorlezen en dan zo direct naar beneden en genieten van het begin van een weekend. Kaarsjes aan en genieten van mijn herfst-uhm-hoe heeet dat...tentoonstellinkje met kastanjes, eikels, en allerlei herfstachtige dingen die ik had en vond. Lekker kneuterig!

Gisteren zag ik heel toevallig, meestal kijk ik niet, SynDROOM. Het zal wel geen toeval zijn maar daarin was een jongen met een handicap die al zijn hele leven droomde om piloot te worden, maar zo zei hij zelf, zijn ogen stonden verkeerd en ook kon hij niet zo heel goed leren dus wist hij al jong dat zijn droom nooit uit zou komen. Dat was wel even een brok in de keel, wat zeg ik....de polder stroomde alweer bijna over....ik weet hoe moeilijk de weg voor mijn eigen zoon is geweest om zijn droom uit te laten komen en die is uitgekomen en dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is dat je Als je maar wilt, alles kunt worden wat je in je hoofd hebt. Soms zijn de beperkingen te onoverkomelijk.

Het was mooi te zien hoeveel zelfinzicht deze jongen had en nog mooier hoe blij en moedig hij in het leven staat. Daar kan ik nog veel van leren.

Ik herinner me op vrijdagmiddag dat iedereen op kantoor blij verzuchtte dat het eindelijk Weekend was. Dan was het tijd Voor Leuke Dingen. En dat werd dan ook meestal breed uitgemeten.
Nou heb ik en had ik meestal niet zoveel te melden qua leukheid en sommige zaken...tsja...die vond net iets te privé om te gaan melden (sex met een geweldige leuke man) dus denk ik dat ik qua Feestboekwaardigheid tamelijk laag uitkwam.

Maar kan mij het wat schelen. Mijn tevreden gevoel is echt. Mijn blijheid over een bijna afgebreide spencer van Zeemangaren van totaal wel 3 euro is oprecht en de kneuterigheid en warmte die ik voel als ik mijn waxinelichtjes aan heb en weet dat ik vanavond weer enorm kan genieten van een aflevering van Miranda...

Dus: WEEKEND!

Spic en bijna Span

Vandaag zou ik een nieuwe mechanisch afzuigsysteemmotor van de woningbouwvereniging krijgen. De oude maakte opeens een kabaal alsof het een stoomlocomotief was, zo hard dat ik dat ding beneden kon verstaan. En hij hangt op zolder, twee verdiepingen hoger.

Een afspraak gemaakt en de installateur zag direct al dat er een nieuwe moest komen. Deze hangt er al zolang ik hier woon en dat is nu ook alweer zo´n 18 jaar. Hij gaf aan dat hij met een maatje zou komen, want het nieuwe apparaat moest aan de andere muur worden bevestigd en dat kon hij niet alleen.

Dus vanochtend wat klussen in huis gedaan en wetend dat de heren vanaf 13.00 uur konden komen, zat ik al kant en klaar. De zolder had ik ontruimd van nog oude troep van mijn kinderen. Wat weg kon heb ik al eerder weggedaan en de rest moeten ze zelf maar even uitzoeken. In ieder geval was de ruimte waar gewerkt moest worden leeg.

Alle deuren beneden dichtgedaan, het wasrekje van de deur, want ik verwachte aardig wat stof door het boren. Ze waren keurig op tijd en vroegen direct om de stofzuiger. Netjes hoor. Toen de klus geklaard was, echt supersnel, maar ja....het is niet mijn werk dus ik zou daar zelf ietsje langer over doen, gaf de monteur aan dat alles het weer deed en dat kon ik controleren door mijn hand bij de filters te houden. Nou ja, als ik 2,50 m lang zou zijn. Hij vroeg om een stoel en klauterde erop en hield zijn hand bij de filters. Of ik die wel eens schoonmaakte. Uhm......van de buitenkant. Soms, heel onregelmatig...Hij wipte de filters eruit en meeeeeeeeeeeeen...wat een zooi. Lekkere vette koek.

Hij gaf aan dat ik met een schroevendraaier die dingen gewoon eruit kon halen en in ieder geval 1 x per jaar moest schoonmaken. Beter voor het systeem. Staat genoteerd. Volgend jaar rond mijn verjaardag rondje filters wippen en schoonmaken. Such Fun!

Na een aantal keren in een bak met gekookt water en dreft en mijn handige tool van The Fly Lady, the Rubba Scrubba, waren de filters weer te herkennen en vetvrij dus nu nog even het trapje halen en die dingen in het plafond drukken. Fluitje van een cent gaf de monteur aan. En dat was ook zo, als je op de bovenste sport van het trapje staat. Gelukkig durf ik dat en ben ik niet hoogtevrezig.
Het filter van de badkamer is zo verroest dat ik deze week maar een nieuwe bij de K arwei of zo ga halen. Daar helpt geen poetsen tegenop.

 

Ik ben gewoon helemaal happy dat ik die dingen schoon heb gekregen en dat ik me geen luie of onnozele huisvrouw voel. Ik kan me niet herinneren dat toen ik dit huis kreeg, men mij aangaf dat ik elk jaar die dingen moest schoonmaken. Maar goed. Nu weet ik beter. En doe ik beter.

Mijn moeder vertelde me het weekend nog dat zij eigenlijk helemaal van toeten nog blazen wist van huishouden en van eten koken.  Dat is wel aardig goedgekomen, met het huishouden dan, eten koken is niet echt haar hobby, maar ik bedacht me dat ik ook nooit schoonmaakinstructies heb gehad. Mijn moeder deed eigenlijk liever altijd alles zelf. Dan gebeurde het zoals het hoorde. Ik zag natuurlijk wel wat, maar echt erbij blijven als ik ook eens de wc moest doen - nog nooit gedaan toen ik thuis woonde - dat kan ik me niet herinneren. Wel weet ik dat ik een beetje iebelig werd van haar vaste ritmes, maar nu begrijp ik dat veel beter want met 6 kinderen moet je gewoon flink aanpoten en bij vaste schema´s hoef je niet na te denken, maar gewoon doen.

Eigenlijk precies wat Flylady me leert. Doe het nou maar gewoon en denk niet....ach...zo vies is het toch helemaal niet.. Hup...sop dat plankje nou toch maar af, of dweil even achter de wc en maak die knopjes van je deuren even vlekvrij ook al denk je dat er niets te zien is. Zo krijgt het vuil geen kans om een lekkere dikke laag te worden, zoals in mijn filters en hoef je minder hard te schrobben.

Kan me wel herinneren dat ik de naaimachine leerde gebruiken en dat ik dat al snel beter kon dan mijn moeder en al jong kleding voor mezelf en mijn zusjes maakte. Ook handwerken heb ik mezelf geleerd en ook daar had en heb ik meer lol in dan mijn moeder. Ook leerde zij mijn broers strijken en bijvoorbeeld een rits in een broek zetten. Goh...eigenlijk valt het nog wel mee dus.
Van mijn vader leerde ik banden plakken, een lamp ophangen, een stekker vervangen en dat heb ik aan mijn kinderen weer doorgegeven. Klussen kon hij wel, maar altijd met de Franse slag. Als een lamp met 3 pluggen moest hangen, was voor hem 1 wel genoeg. Als het maar hing. En ongeduldig. Niet eerst uittekenen of narekenen, maar hoppa....gewoon maar beginnen en God zegene de greep. 
Mijn printer, of eigenlijk die van mijn dochter,  is trouwens nog steeds overstuur. Print niets en dat is supervervelend. Vooral als je formulieren moet invullen die in PDF zijn verzonden, dus daar kan ik hier niets in invullen, zonder ze te printen. Lekkere digitale wereld. Not.

Dus maar weer contact opgenomen of de verzekeringsmaatschappij ze op wil sturen. Als Mohammed niet naar de berg kan, komt de berg wel naar Mohammed.

En zo is er alweer bijna een dag voorbij. Behalve filters schoonmaken ook nog de administratie gedaan, een Flylady klus, nog een extra klus, wat zaken voor de Kringloop gesorteerd, gesolliciteerd, het UWV blij gemaakt en nog wat dingen voor mijn netwerk gedaan. 

Joh....ben drukker dan toen ik nog werkte!

Targets halen

Gisteren heerlijk een binnendagje gehouden. Het regende de hele dag keihard; het was de perfecte dag om knus en kneuterig helemaal niets te moeten en te genieten van een luie zondag.

Het is dat ik geen pyama heb, anders was het een pyamadag geworden. :)

Mooie muziek in Vrije geluiden gehoord, interessante boekbesprekingen (vooral over dromen) op de zondagochtend en ik kon nog net even de uitleg van Dijselbloem verdragen, maar toen besloot ik om mijn collectie opgenomen tv zaken maar eens af te kijken.

Ondertussen ijverig verder breiend.

How sexy. Not.

Ondertussen had ik speltpannenkoeken gemaakt. Lekker met een laatste likje jam die een vriendin van mijn moeder had gemaakt.

Ik wilde perse niet in sombere gevoelens verzeilen, dus mijn best gedaan om te zien wat er allemaal wel goed ging. Ondanks de pijpestelen buiten.

Blij mee:
Ik hoef nergens heen en dus word ik niet nat door de regen
Mijn koelkast zit vol genoeg om gevarieerd te eten. Zo vol dat ik vanaf morgen weer een stuk strenger voor mezelf ga worden. Er zit weer genoeg spek op de botten om een strenge winter door te komen. Dat mag wel iets minder.
Mijn zoon liet zijn kadootje van mij aan hem, De Voedselzandloper, hier achter; die kan ik lekker lezen en bestuderen.
Heb een dak boven mijn hoofd, waar de regen lekker op klatert. Alle rekeningen zijn betaald, ondanks een forse teruggang in netto inkomen.
Ben aardig zuinig in mijn energie-verbruik zie ik.
Allebei mijn kinderen hebben een baan
Zitten ook nog eens allebei goed in hun vel
Die paarse doeken van The Flylady zijn ECHT heel goed. Mijn tegels in de badkamer worden langzamerhand weer glanzend. Misschien ook wel omdat ik ze nu regelmatiger schoonmaak. 
Mijn oud-oom en tante weer eens bezocht. Ver in de negentig en nog zelfstandig wonend.
Sommige van mijn broers en zussen wisten na een jaar mijn telefoonnummer nog om me te feliciteren met mijn verjaardag :)
Heb wel 2 kaarten voor mijn verjaardag gehad!
Ik zie er nog geen dag ouder uit dan 52, terwijl ik toch echt 53 ben.
Kwam erachter dat het gisteren No Bra dag was. Dus uit dat ding!

Vandaag mijn rondje Bless the House weer gedaan. Ik had toen ik wakker werd (voor de wekker, hoezo als je werkeloos thuis zit, hang je doelloos op de bank, chips-etend...) bedacht wat ik allemaal wilde doen vandaag. Een heel lijstje van vooral uitzoek-zaken en regelzaken.

Nu mijn target van vandaag bijna gehaald. Moet alleen nog zorgen dat de printer die aangesloten zit op de PC van mijn dochter het weer normaal gaat doen. Hij gooit nu alles in de wachtrij en print niks...
Heb al eerder ernaar gekeken, maar werd er een beetje crazy van. Dus zo direct alle programma's van de printer maar even de-installeren en nogmaals downloaden.

Zeg...ik kan zo weer in de ICT gaan werken hahaha....

Het niet kunnen printen leert me in ieder geval wel creatief leren denken over hoe ik dan wel kan printen (bij de bibliotheek of via het werk van mijn dochter). 

Ook moet ik (en wil ik) van The Flylady deze maand mijn papieren rommel aanpakken. Vanochtend alweer een kwartiertje wat zaken uitgezocht en zo direct ga ik nog weer een kwartiertje een la uitzoeken. Veel ligt er maar te liggen en bekijk je eigenlijk nooit meer, dus wat het doel van bewaren. Tenzij het van de Belastingdienst moet of dat het onvervangbaar is.

Ontbijten en dan pleite

Nou ja...dat klinkt wel erg cru, maar toevallig was mijn zoon even in Nederland en zaten hij en mijn dochter onze agenda's te vergelijken wanneer we met elkaar iets konden doen, bij voorkeur uit eten, met zijn drietjes.

Bleek dat we eigenlijk helemaal geen tijd (ja, ook ik, baanloze) hadden door werkafspraken en dat het enige gaatje gisterenochtend was.

Dus gezellig samen onbijten buiten de deur.

 

En wat geniet ik dan van mijn volwassen kinderen. Hoe leuk ze zijn en wat een gave dingen ze meemaken. Dan voel ik me wel heeeeeeeeeeeeeeeeeel saai hoor. 

Na het ontbijt bracht zoonlief me naar Amsterdam waar ik naar een banenmarkt moest en in de middag treinde ik vandaar door naar Haarlem, waar ik ook aanwezig moest zijn bij een groot evenement. Lekker netwerken. 

Blij dat er een OV-fiets was, want het was net iets te ver lopen en bussen rijden daar zeer onregelmatig. Nu kon ik tussen de buien door van  het naar het station fietsen. 

Bij terugkomst snel even wat voor mijn netwerkbijeenkomst van vandaag gehaald, dat voelt het net als een echte verjaardag waar je tenslotte ook vaak trakteert op het (net)werk :).

Dus weer een jaartje ouder. Ben benieuwd wat er dit jaar allemaal gaat gebeuren. 

Schoon

Laptop ter reparatie aangeboden - met enige hindernissen. Zaterdag trof ik iemand die de verzekeringsmaatschappij niet kende en hele verhalen ophield hoe duur eea wel niet ging worden....dus het ding maar weer naar huis meegenomen en eerst eens even nadenken of het de moeite waard is.

Zoonlief emailde dat hij toch niet voor niets premie betaalde en juist deze maand eea wilde opzeggen. Vandaag eerst maar gebeld met verzekeringsmaatschappij. Die gaf aan dat het klopte. Zij verzekeren voor deze computerfirma. Dus vandaag maar weer een ritje naar het centrum en daar trof ik iemand die gewoon deed wat hij moest doen. Hij zocht de info op in de database, gaf aan wat de procedure was, kende de verzekeringsmaatschappij en gaf aan wat de gang van zaken zou zijn. Duurt nog een paar weken op zijn hoogst (met alle verzekeringsuitzoekzaken, anders gewoon een weekje) en dan ben ik weer het baasje.

Wel onrustig en tegelijkertijd niet....Dat constant online kunnen zijn, dat leidt ook wel weer enorm af van...de tuin, mijn breiwerkje (hahaha), gewoon niets doen...

En lastig omdat ik nu even helemaal niets kan voor mijn clubje. Op deze PC zit geen office-software, dus zaken openen en lezen en aanpassen wordt moeilijk. 

Vanochtend had ik een lijst met wat ik vandaag allemaal wilde doen en die is af. Gelukkig keek ik ook nog even online op wat mijn taken voor het U WV zijn deze periode en tot mijn schrik zag ik dat ik iets morgen af moet hebben. Hadden ze het niet goed ingevoerd in het systeem, want in een email van dezelfde firma stond wat heel anders.

Maar ja....aangezien men met een computerprogramma werkt wat alleen nakijkt of je alle taken hebt uitgevoerd, moet dat even worden rechtgezet. Anders loopt alles in de werkelozensoep.

Een van de taken van de Flylady was dat ik mijn vuilnisbak moet uitsoppen. Nou ga ik niet de grote klikko uitsoppen....die is redelijk schoon, want er zit toch weinig in en groente-afval gaat in de groene bak en dat is ook reuze weinig, want ik eet alles op in plaats van weggooien. Maar wel de vuilnisbak in de keuken heerlijk gesopt.

Wat een overgang he....van Account Manager met blitse lease-auto naar Vuilnisbakken-uitsopper!.

Maar het afwerken van een taak, het echt doen van iets,  geeft me gewoon een goed gevoel. Ook een wapperend (nou ja...weinig wapper, er staat bijna geen wind hier vandaag) wasje is fijn. En natuurlijk in de ochtend het rondje Bless the House. Als er nu iemand binnenvalt, kan dat gewoon. Het ruikt fris, alles is opgeruimd, ik hoef geen spullen in kasten, laden en schuurtjes weg te moffelen. Alleen zo jammer dat er hier bijna nooit iemand komt. :) Ik ga de hele tijd naar iedereen toe, maar kennelijk is mijn huis totaal onaantrekkelijk om te bezoeken. Of ligt het in een uithoek? En in mijn zwartste gedachten denk ik altijd dat IK totaal onbelangrijk, onaantrekkelijk, niet meer meedoe met alles ben. Gisteren bedacht ik me dat ik de hele dag niets gezegd had. Ja, tegen mezelf, maar daar is geen lol aan...ik spreek mezelf altijd tegen.

Ik ben een uitstekend luisterend oor, maar ben vergeten dat ik ook graag een keer gehoord wil worden. En vrijdag hoorde (oh....er sprak dus nog wel iemand tegen me) ik iemand zeggen dat ik altijd zo sterk overkom. Zo voelt het soms niet. Wat zou ik soms graag een dom blond gansje willen zijn..maar dit terzijde.

Verder nog een boodschappenlijstje voor mijn dochter afgehandeld. Die moest vroeg werken en had geen tijd voor boodschappen doen. Of ik dat wilde doen. Ach....kom je nog eens ergens. Haar boodschappen waren alleen aan het andere eind van het dorp te verkrijgen. Fietsen maar weer.

Zag wel een aantal molshopen, dus het gaat weer regenen binnenkort. Dat is jammer, want dit is wel ideaal fietsweer. Droog, niet te koud (gewoon de zomerjas nog aan) en weinig wind.

Zo...nu even een kop thee maken en een stukje breien. Kabels...heel leuk om te doen!

Crash

21 jaar geleden keken we naar Studio Sport en kregen we een raar telefoontje. Iemand riep Help Help....en toen was de lijn dood. Bijna tegelijkertijd werd Studio Sport onderbroken en gaf men aan dat er een vliegtuig zou zijn neergestort in het Gooi. Dat bleek niet het Gooi te zijn maar de Bijlmer. De eerste beelden waren verschrikkelijk. Overal vuur!

De broer van mijn man woonde in de Bijlmer en ondanks de mededeling dat mensen niet naar de rampplek moesten gaan, sprong hij in zijn auto en ging op zoek naar zijn broer.

Pas de volgende avond  liet hij weten dat hij hem gevonden had. Levend en wel in een Sporthal. Het was nog niet de tijd van de mobiele telefoon. En uberhaupt was hij wel vaker een tijdje niet te bereiken voor mij. De beelden op tv werden per uur erger. De lijst met vermeende slachtoffers groter en groter en ik dacht met pijn in mijn hart aan al onze kennissen en de broer van mijn man.

Ik vond het onwerkelijk dat het leven gewoon doorging. Alle moeders stonden normaal op het schoolplein. De ramp had hier geheel nul impact. Ik was de hele nacht wakker geweest. Mijn kinderen waren ongerust over hun familie en vader.

Het telefoontje bleek later van een kennis te zijn geweest, die in de brandende flat zat. Hij heeft het overleefd maar verschrikkelijke dingen meegemaakt.

4 oktober staat voor altijd in mijn geheugen gegrift. Niet alleen de Bijlmerramp maar ook als de dag dat mijn ogen opengingen en zag hoe ik in mijn huwelijk zat. Hoe anderen mij zagen. En ik niet zo gezien wilde worden.

Gisteren crashte ook mijn laptop. Maar ja...die is vervangbaar en ik verbaasde me erover hoe weinig ik in paniek raakte. Bestanden weg....tsja....jammer dan. Alles is vervangbaar. Mijn foto's had ik gelukkig in Dropbox staan. En alles is weer op te bouwen. Alleen jammer dat het financieel niet echt goed uitkomt.

Als dat alles is, dan heb ik niets te klagen.

We leven nog, ja we leven nog!!

http://www.youtube.com/watch?v=lzIMFvCfk-o

Vragen en antwoorden

Wat grappig....Avonturijn heeft me genomineerd voor een award!

En een aantal vragen voorgelegd.

Maar eens met de billen bloot dus:

1. Wat is je guilty pleasure op muziekgebied ? 

Alle Salsa muziek, maar dat is niet echt een guilty pleasure, want gewoon fijne muziek. Verder heb ik een brede smaak en kan ook erg genieten van hedendaagse top 40 muziek. Jantje Smit en consorten heb ik niet veel mee. Oh ja....nu weet ik het...de muziek van The Sound of Music, dat is een guilty pleasure. Uberhaupt die hele musical. Heeeeel guilty! Vooral als je dochter een enorme hekel heeft aan alles wat musical heet. En musical nu zo trendy is. En ik eigenlijk heel graag naar die musical van Sister Act zou willen.

2.Welk boek heeft het meeste indruk op je gemaakt ?

Een boek wat ik recent las: Ghana must Go van Taiye Selasi.

3. Wie of wat is je grootste inspiratie ? 

Dat varieert.De ene keer een schrijver, een filosoof, of een buurvrouw om de hoek. Eigenlijk inspireert het leven zelf me. Of weten dat het leven eindig is en je maar één keer meedraait. Misschien is dan de dood wel de inspiratie.


4. Wat is je grootste trots in het leven ?

Cliché natuurlijk, maar wat ben ik trots op die twee kinderen van mij. Dat ze zo leuk zijn en zo aardig, sociaal en - maar dat zegt bijna elke moeder (behalve een schoonzus, die zegt gewoon waar haar dochtertje bij is dat ze niet zo mooi is - de trut!) de mooiste kinderen van de wereld.  
En de liefste hahah.... En wat ben ik trots op hoe ze in het leven staan, ondanks alle hobbels en bobbels die ze zijn tegengekomen in hun opvoeding. Dat ze veel krachtiger en doorzetteriger zijn dan ik, veel sportiever, grappiger, gewoon alles wat ik had willen zijn op die leeftijd. Met een hele club vrienden, ze zijn populair, geliefd, graag gezien. Man....kan soms niet geloven dat het mijn eigen kinderen zijn. Zo geweldig vind ik ze!

5.Op welk zelfgemaakt item ben je het meest trots ?

Mijn surinaamse pindasoep of misschien mijn schilderij van een mandje met eieren.   Ik zou bijna schrijven mijn kinderen, maar dat komt meer omdat veel mensen me vroegen of ze geadopteerd zijn en mijn antwoord dan altijd was: nee...zelfgemaakt! :)
6. Is er iets wat je al heel lang wilt doen, maar er nog altijd niet van is gekomen ?
Stand-up comedian.

7.Waarvan geniet jij het meest ?
Een vers opgemaakt bed, met schone frisgewassen lakens die die dag lekker buiten hebben gewapperd. 

8. Kies zelf een guilty pleasure die je met ons wilt delen.

In een huishoudelijke winkel/afdeling alle kookwekkers altijd op 3 minuten zetten.

9. Van welk seizoen hou je het meest ?

Ik denk de lente, met zijn zachtgroene blaadjes, de ontluikende knoppen aan de bomen, de grasvelden die zo intens groen worden dat het pijn doet aan je ogen. De langere dagen, de vogels die weer gaan fluiten, de eerste keer zonder jas naar buiten, de bloesem aan de vruchtbomen.

10.Hou je het meest van de ochtend, de middag of de avond ?

De avond. In de zomer lang buiten zitten en naar de sterren staren. In de winter de kaarsen aan en lekker knus met een dekentje op de bank jezelf warm houden.

11. Wat is je lievelingskostje ?

Momenteel een wokschotel van aubergine, courgette, paprika, tomaat en stukjes gekruide tofu. Afmaken met wat philidelphia roomkaas.

Oktober; kachel aan!

Vond het koud vanochtend. Het was in huis inderdaad niet meer de relatief warme 19 graden, maar 17. Toch deed ik de kachel niet aan; ik ging vanochtend een rondje fietsen om wat zaken af te geven en op te hangen her en der waar  ik woon. Dus niemand thuis en stoken voor niemand is een beetje zonde-geld.

Uiteraard had ik alweer mijn sollicitatierondje gedaan. Soort van onderdeel van mijn werkdag. Zo noem ik mijn weekdagen maar en het weekend voelt dan nog steeds als weekend.

Toen ik thuiskwam scheen de zon heerlijk en in de zon voelde het prima. Kon nog best hoor in de zomerjas op de fiets. Ik had wat administratieve taken af te handelen, o.a. heeeeeeeeel veel twitterberichten de wereld insturen, maar wilde eigenlijk nog wel eventjes de fripse buitenlucht in. Wie weet gaat het later in de week regenen en dat fietst toch stukken minder leuk.

In de zomerjas weer lekker op de fiets en nu bij een naburig tuincentrum binnengelopen. Kijken kijken en weinig kopen. 6 winterviolen en 2 grote kaarsen met 50% afprijzing. Dat is leuk zakendoen.
En heerlijk rustig op een doordeweekse dag in het tuincentrum. Inspiratie genoeg opgedaan. En dat is altijd fijn.

Eind van de middag voelde het fris in de woonkamer. Het was nu alweer maar 18 graden, dus dacht ik, ach...het is oktober, doe maar lekker even aan die CV.

Zo direct nog even sleutelen aan de website. Mmmmm....da's best een lange werkdag als je zo bekijkt :)
Gelukkig staat de recoder al ingesteld op het opnemen van Soggy Bottoms op BBC. Nou ja...dat effect heeft Paul Hollywood gewoon op mij.