De voordringbitch

 Vanavond was het weer eens zover. Sta je allemaal netjes op de streekbus te wachten, het bord geeft al aan dat er oponthoud is, maar dat is al bijna normaal, komt er opeens precies voor mij, op het stuk wat iedereen open laat, zodat mensen kunnen passeren, de zogenaamde voordringbitch te staan.

Gewoon pal voor me. 

Voor iedereen trouwens.

Moest even de - duwtje geven - neiging onderdrukken. 

Ook direct de bus in willen, niet de passagiers eerst eruit laten en dan hoppa.....zitten!

Bus was vandaag extra vol. Veel mensen moesten staan. Kijk ik altijd wel of er mensen niet kunnen staan en geef mijn plekje op, maar allemaal jongere mensen. IK was de oude lul in dit geval.

Trein vanochtend had 20 minuten vertraging. En onderweg de aankondiging dat de vertraging zo veel was, dat ze niet naar eindpunt reden. 

Trein terug ook heel druk en vertraging. Maar zo vol, je zou ervan gaan hyperventileren.

Ik zei wel iets hoor, ben geen mietje, maar mevrouw had misschien net als ik de hoorapparaten uit. Of juist oortjes in. 

Kennen jullie dit voordring-gedrag en wat doe je dan. 

Het afgeritste nummer

 Had mijn wekker om iets voor 05.00 uur gezet, want zo vroeg begon in Nederlandse tijd de F1 van Las Vegas.

Ging mijn bed niet uit, maar kon op mijn telefoon de wedstrijd live volgen via de Duitse RTL. Dommelde wel halverwege een beetje in weer, doordat mijn bed zo lekker warm was, maar werd op tijd wakker om te zien dat Max Verstappen het toch weer volbracht. Gewonnen. Helaas zijn concurrent tweede en zou gunstiger zijn geweest als hij vierde of zo werd. Maar ja...dit was een mooie prestatie.

Wat ik ook deed heel vroeg, was een foto maken van hoe het er toen buiten uitzag. Want het zou sneeuwen, maar snel daarna hier weer regen en dan is al het mooie witte ook weg. En dat klopte inderdaad. 

Om 07.00 uur nog sneeuw te zien en witte daken her en der. Nu niets meer te zien.

Bed afgehaald en straks heerlijk in een schoon en fris bed slapen. Nou ja...over een hele tijd pas natuurlijk. Witte was in de machine. 

Nog nagenieten van de gezelligheid van gisteren. En een compliment wat ik kreeg toen we het over de jaren zeventig hadden en ik aangaf dat ik toen naar school plateauzolen droeg. Hoe oud ik dan wel was. Noemde mijn leeftijd en ze gaf aan dat ze dacht dat ik van haar leeftijd was, in de vijftig ergens. 

Dacht ik even cynisch Fat don´t crack. 

Ook voldaan dat ik de weekboodschappen droog in huis haalde met mijn bejaardenboodschappenkarretje. Kan daar toch zware dingen in meezeulen, zonder te zwabberen op de fiets. 

Witte was opgehangen. Ook altijd prettige klus. Want zichtbaar dat er iets gedaan is. En ruikbaar.

Mijn bed opgemaakt, dan is het maar klaar. Luisteren naar een podcast ondertussen. Kreeg de twee delen niet aan elkaar geritst, draaide alles nog een keer, weer onmogelijk dus toen dacht ik dat niemand ziet dat het lente dekbed er niet in zit, maar er boven op en dat vast ritsen komt dan de volgende keer wel weer. Niet stressen en zeker niet bij een klusje waar ik meestal plezier in heb; mijn bed opmaken. 

Voor ik het weet zit ik al in het donker terwijl het nog middag is. Bedenken wat ik ga maken voor avondeten. Heb in ieder geval mijn werkkleding al klaargehangen. Genoeg in huis, kleding en voeding. Nu nog inspiratie vinden ergens. 

Gevonden: ik maakte Elsasser Zuurkooltaart. Had een aantal ingredienten niet in huis, dus varieerde met wat past volgens mij. Benieuwd of het smaakt. In ieder geval lol gehad met het maken ervan.

Wat hebben jullie deze zondag gedaan?

Geleend van Beatrix

Omdat het verjaardagsfeestje een jaren 70 thema had, leek het me passend om ook mijn oogschaduw aan te passen aan de kleuren van toen. Mocht van Beatrix uit haar voorraad een doosje met blauwe oogschaduw (ze was zo gul om gewoon een paletje te geven) gebruiken. 

Knal 'm er maar in.

Dacht aan een foto van toen ik een jaartje of 13 was met een lichtblauwe trui, een krijgertje van mijn tante en daaronder een blouse met puntige kraag uit dezelfde voorraad. En een nogal mislukt kapsel met zo'n net wat te korte pony. De jaren 70. Oh ja, een een duffe bril. Die in mijn ogen alles stom maakte. 

In de treinreis erheen had ik nog geen lippenstift opgedaan, want had mijn thermosbeker met koffie gevuld en geen zin in rode afdrukken. Pas toen ik er bijna was mochten ook mijn lippen een kleur.

En wat een feest, ik gebruikte mijn verjaardagscadeautje van de NS; voor Euro 2,50 een upgrade naar de 1e klasse. Heerlijk ruim, plek zat en ook nog eens in een stilte afdeling. 

Het bleef stil toen ik op de verjaardag was, want was vergeten mijn hoorapparaten in mijn tas te stoppen. 

De snelcursus liplezen kon ik niet voltooien tijdens de reis helaas. 

Voelde echt een beetje als een handicap, want hoorde wel mensen praten, maar zoals je onder water geluid hoort. Alleen als iemand echt naast me zat en duidelijk praat, dan hoor ik het wel enigszins. Maar in een volle huiskamer met veel gepraat kreeg ik het gevoel dat ik niet echt mee kon doen. Eigen schuld, had je die dingen maar in je tas moeten stoppen. 

Geslaagd feestje, met veel items die je op een verjaardag in de jaren 70 in huiselijk kring vaak tegenkwam. Zelf het limonadeglaasje met (fake) sigaretten ontbrak niet. 

Jammer dat vertragingen in OV me blijven achtervolgen. Bus uitgevallen aldaar, dus moest ruim een half uur wachten bij de terugreis, de bus daarna was ook al te laat. Nou ja...boeien, had net een leuke tijd gehad, de zon scheen, mijn jas was lekker warm, dus kwam de wachttijd wel door. 

Genoot nog even van het voorrecht van Eerste Klas mogen reizen. Stoor me altijd eraan als de trein stampensvol staat, hutje aan mutje, die afdeling vrijwel altijd leeg is, met alleen de conducteur die daar zit. 

Volst!!

De trein die zou willen nemen, was uitgevallen, dus toch maar het boemeltje naar huis. Kon ik tenminste - als er plek was - de hele route blijven zitten en niet overstappen, dus op een koud perron staan wachten.

Er was plek, een klapstoel voor een redelijke lege eerste klas coupé. Maar per station wat we passeerden kwamen er meer mensen bij. Met grote hutkoffers, nog grotere 52weekendentassen, grote rugzakken die in  mijn gezicht zwaaiden. En allerlei etenswaar wat staand opgegeten moest worden.

Maar had me voorgenomen rustig en vooral kalm te blijven. Reed nog een station verder om daar de bus naar huis te pakken. 

Fietste door naar de supermarkt. Snel wat kleine boodschappen gehaald en dan doorrrrrrrrrrrrr naar huis. 

Vond het vanochtend veel te vroeg en het voornemen om niet meer altijd als allereerste op de werkplek te zijn maar gevolgd en een half uurtje later de bus en de trein. Was gelukkig ook niet glad dus gewoon maar fietsen naar de bushalte. De trein ging redelijk op tijd, paar minuten vertraging, maar alles was vertraagd, want maar een paar sporen waar treinen binnen konden rijden, dus logistiek een uitdaging. 

Altijd weer druk, vooral als afspraken omgezet moeten worden. De reden is wel fijn. Sneeuwvlokje heeft functie elders gekregen.

Een aardige collega had van de week getrakteerd, maar niemand had voor mij wat achtergelaten. Dus kwam hij vandaag met een doosje speciaal voor mij. Van een goede bakker. Even nadenken hoe ik dat heel thuis kon krijgen, want te druk en geen zin om dat op mijn werkplek te gaan eten. 

Zo blij toen ik de voordeur opendeed. Thuis. Niet meer volle treinen of bussen en tijd voor ontspanning na een drukke werkweek. 

Kaarsen aan, kachel wat hoger (als je uit de kou komt (het was 0 graden) dan lijkt alles lekker warm.

Ga zo direct de laatste dingen aan mijn crea projectje doen. 

Dubbeldekbed

 Een stuk kouder vanochtend vroeg op de fiets. Zag op de busroute op een buitenthermometer dan het 2 graden was. De zon was nog lang niet op, maar in de middag stond er 4 graden. Tijd om mijn leren handschoenen weer aan te doen. 

En gisteren mijn lentedekbed erbij gepakt. Meestal rijg ik het bovenste gedeelte vast aan het herfstdeel, want zitten met 2 ritsen aan elkaar, aan de zijkant. Rijg ik het niet, dan zakt de bovenste helft toch wat naar beneden in de hoes en daar hou ik niet van. 

Dus toch maar even rijgen. Nu ligt het nog los erop. In het weekend rijgen en in de hoes stoppen. 

Sliep daardoor extra lekker. Warm in mijn bedje. Terwijl het buiten kouder was. Toch ging de wekker om 05.30 uur en moest ik de kou in. Nog steeds blij met mijn warme winterjas. En handschoenen die ik bijna 7 jaar geleden in Helsinki kocht. Daar weten ze wel hoe je met kou om moet gaan.

Nog één dag werken en dan zit ook deze werkweek er weer op.

Bracht mijn tube dure voetencreme terug en kreeg - ook omdat ik altijd de bon bewaar - mijn geld weer teruggestort. Prima service.

Schouwburg

 Had al een tijdje terug kaartjes gekocht voor de voorstelling van Roué Verveer, toen al bijna uitverkocht. Trakteerde mijn vriendin op een avondje uit. Ze gaf aan dat we dan vooraf daar op het plein wel iets konden eten dus dat gedaan. Heerlijke tapas. 

De voorstelling was luchtig (dat gaf hij ook aan, geen politiek of dat soort zaken, gewoon lachen om alledaagse herkenbare situaties). 

Had een drukke dag. Druk op mijn werk. Ook weer even verbijsterd over hoe snel management weer oud gedrag laat zien, na te hebben gedaan alsof nu alles anders zou worden.

 In de middag weer een tandarts-afspraak, waarbij de tandarts tot drie keer vroeg of ik soms hiervoor kom, of daarvoor of toch hiervoor. Alle drie fout. Ze gaf toe dat ze het slecht had opgeschreven. Kan gebeuren. Gelukkig wist ik nog wat de bedoeling was. Een scan voor een nieuwe hoektand en ook de kleur uitkiezen. Geen Gerard Joling wit aub!

Daarna snel weer naar huis, nog even werken en toen begon het nog harder te regenen en zelfs te hagelen en met de fiets naar de bushalte en daar de streekbus. Schouwburg ligt vlakbij het busstation, dus dat was allemaal logistiek prima.

Heb mijn bioscoopbezoek voor vanmiddag geannuleerd. Geen zin om weer door rotweer te moeten reizen en een andere keer kan het ook naar die film. Wilde trouwens ook vandaag nog even verder aan iets creatiefs werken. In alle rust. 

Gisteren toen ik laat thuis kwam appte mijn dochter me nog. Zij heeft mijn airmileskaart, want ik doe daar vrijwel niks mee en koop ook minder in zaken waar zij wel komt en wilde iets bestellen, maar had mijn inloggevens nodig. Gelukkig klopte het nog wat ik genoteerd had in mijn grote in steno geschreven wachtwoorden boek.  Alleen werkte de site niet mee en pas vanochtend lukte het haar. Mijn lukte het gisteren ook niet. Dus werd het nog later.

Dus vandaag rustige dag qua verplichte nummers. Dat is morgen weer aan de orde.

Staan

 Ole...de werkweek begon met een geheel ander reisschema plus vertraging en zo eindigde de werkdag ook. Plus dat de Intercity niet doorreed tot aan zeker de Hofstad, maar ik moest uit de trein van de conducteur, waar ik dacht dat we slechts een lange stop maakten. Vond het al bijzonder dat er bij deze halte zoveel mensen uit gingen. Ook met grote koffersets.

Niet goed opgelet, dus daar overstappen en omdat ik één van de laatsten was, een staanplaats. Met nog 24 anderen in het halletje. 

Close encounters of the other kind zeg maar.

Waren op mijn aankomst haltes ook nog diverse uitgangen dicht, helemaal feest. Gelukkig straalde de Kerstboom buiten dat het een lust was, dus dat gaf weer vreugde.

Bus kwam gelukkig redelijk snel en was ook nog redelijk leeg. 

Naar huis!!

Grote bak salade gemaakt van wat er nog in de koelkast la lag. Geen vergeten groenten hoor, maar creatief met kurk. En olijven en een blikje tonijn.

En nu nog even afwassen en dan morgen pas weer bekijken of de trein vertraging heeft, waar hij nu weer vertrekt en of ik in de middag op tijd ben om naar de tandarts te gaan. Voor de rest vertel ik me telkens dat het nul zin heeft om me overal over op te winden. Heb er geen invloed op en elke ochtend nog vroeger opstaan en nog eerder de deur uit? Niet meer doen. 

Lekker een sopje maken, afwas doen, want als de afwas af was, dan wist ik het wel.

Oh ja, zag dat op BBC NL vanavond (maandagavond dus) weer een nieuwe serie is van All Creatures..

Heerlijk kneuterig en altijd het goede in mens en dier zien ze. Dus dat is fijn om de dag mee te beëindigen.

Voetencreme

Dat ervaar ik nou altijd als zo'n pluspunt van bloggen. Ik krijg meestal veel goede ideeen aangereikt. Zoals die tip van goede en betaalbare voetencreme bij de Lidl.

Heb daar ook al hele goede waterproof-oogmake-up remover vandaan. Wilde een pakketje met een chocoladeletter naar mijn broertje in Finland versturen. In mijn eigen winkelcentrum zit helaas geen postafdeling meer. Dus altijd een stuk fietsen. 

Had ik eigenlijk beter er een groter pakket van kunnen maken, want het paste niet door hun model van een brievenbusgleuf en dus als pakketje versturen. Had er namelijk ook nog een zakje losse pepernoten ingedaan. Dus bubbelenveloppe was wat dikker. Niet heel zwaar. 

Nou ja...hoop dat het op tijd aankomt en hij er plezier van heeft. In dat winkelcentrum zit ook een Lidl dus direct gekeken en deze creme heeft ook het ingredient wat mijn pedicure aanraadt: Urea. 

Het smeert heerlijk, dus ik hoop dat ik die gewoonte kan aanhouden. 

Dank voor de tip!

Vandaag een beetje aan het dagdromen en wat dingen aan het voorbereiden en maken voor wat verjaardagen.  En voor mijn kleindochter haar pakjes inpakken voor haar verjaardag alvast. Nu heb ik de energie ervoor dus maar direct gebruiken. 

Is fijn om creatief bezig te zijn. Morgen wacht weer een drukke werkweek. 

Intocht Sinterklaas

 In de reisplanner werd een periode van uitval en vertraging op mijn woon/werk traject aangekondigd. Dus direct gisteren er al last van. Gelukkig kijk ik altijd voordat ik vertrek naar wat er zou kunnen gebeuren onderweg, dus wist dat ik echt mijn geplande intercity moest halen. Of een half uur staan wachten op de volgende. Geen stoptreinen die dag. 

Was een klassieke vrijdag met een dreigende ontruiming van een heel gezin. Dus volgende week spoed-afspraak en collega mag een verzoekschrift bij de rechtbank indienen. Welke collega kon mijn nieuwe leidinggevende nog niet zeggen. Iedereen op training of druk. Ik laat dat ook bij de leidinggevende. Dus maandag verder ermee. Had mijn contactpersoon al wel laten weten dat we het oppakken. 

De hele vrijdag tot een uurtje of vier in de middag was ons informatie systeem uit de lucht. Dan kan je weinig, want alles gaat via dat systeem. Informatie van clienten opzoeken, dossiers aanmaken of raadplegen. Ik kon wel bellen, maar niet zien of iemand al eerder bij ons bekend was. Wel afspraken gemaakt en had ook nog mensen aan mijn balie, maar op kantoor lag alles plat. 

Ik maakte niet de fout om in een uurtje een hele dag werk te willen stoppen. Ging op tijd weg, ook omdat ik al had gezien dat er alweer maar een paar opties waren om thuis te komen. Helaas hadden beide opties een kwartier vertraging en was ik rond 19.00 uur pas thuis. 

Maar blij dat het weekend was. Eten stond al in de koelkast klaar. Kaarsen aangedaan en blij dat de werkweek er weer op zat. 

Had donderdag nog een schoen-kadootje in de brievenbus gedaan; pastte er nog net door. Voor de oudste kleinkinderen. Waarvan de oudste kleindochter al weet dat het een verklede man is en niet echt bestaat, maar haar jongere zusje snikkend riep dat hij toch echt wel echt is hoor! Ja, maar dan verkleed dus, zei haar zus. 

Altijd grappig te horen. 

Zag op de weerberichten dat het misschien net droger wordt rond de intocht op Texel van Sinterklaas. Enig om te zien, ben echt een sentimentele muts, maar kan mij het schelen. Ideaal weer om nu thuis achter de buis te zitten. En een beetje aanrommelen ondertussen. Vanochtend 2voor 12 teruggekeken. Altijd blij als ik ook nog wat dingen weet die kandidaten niet weten. Zonder op te zoeken he! 

Wat doen jullie?

Vlekkie

Op mijn werk zat al een paar dagen telkens alles onder inktvlekken. Dus onderzocht ik waar dit toch vandaan kwam. Mijn pen? Andere pennen in pennenbakje (bij ons komen regelmatig mensen even een pen lenen (of dan niet meer terugbrengen) of collega's die na maanden in dienst nog steeds een pen vergeten mee te nemen als client wat moet ondertekenen.

Zag dat mijn pennenbakje een soort inktpotje geworden was. Kennelijk lekkage van een pen. Mijn collega merkte op dat ik op mijn shirt ook twee vlekken had. Zo te zien van een achterkant van een pen of potlood. Twee koddige blauwe rondjes. Handen zaten ook al lekker (alweer) onder.

Nou ja...in de was dan maar met het shirt. Thuis nog even het ergste weggedept met wodka. Goede vlekverwijderaar. Zo te zien zijn de vlekken eruit, lang leve mijn eigen wondermiddelen. (Ossengalzeep)

Pennenbakje helemaal leeggehaald. Alles zat onder de inkt. Weggemieterd. Werd er helemaal iebel van. In de week gezet werd het bakje in de keuken met wat afwasmiddel erin. Uit de grote voorraadkast nieuwe pennen gehaald (voor het publiek ook dus). 

Je zal er maar druk mee zijn. Blij dat ik een collega heb waardoor ik met een gerust hart hier eventjes mee bezig kon zijn. Wilde ook niet mijn clienten met mijn inkt besmetten.

Eindelijk weer eens een afspraak bij een pedicure geboekt. Laatste was denk ik twee jaar geleden. Ik voelde me daar toch niet op mijn gemak. Een tijdje terug was hier vlak bij een medische pedicure een praktijk begonnen. Uiteraard moest ik daar eerst ook nog over nadenken, maar nu was het tijd voor aktie en afspraak geboekt en ook gegaan. 

Image by LoggaWiggler from Pixabay

Aangenaam. Al zag ik wel het verschil: dat de eerste pedicure flink haar portemonnee had getrokken voor de stoel, de spullen en de inrichting. Wat ik ook telkens moest horen. 

Deze niet. Maar legde alles duidelijk uit. Waarom en hoe ze dingen deed en waarom niet. En voelde ook niet vervelend als ze aan mijn voeten zat. Al merk ik wel dat ik nul aanrakingen meer gewend ben. 

Wel duur, ik ben niet te ernstige diabeet, dus moet dit gewoon zelf betalen. Maar ga ik ook gewoon doen, want wel ernstig label, daar moet je ook niet blij mee zijn. 

Goede, maar droge voeten, dus meer smeren. Met een creme zonder alcohol of parfum, dus ook even kijken naar wat ik thuis heb of dat ok is. In een voetenbadje zitten werd niet aangeraden, vanwege die droogheid. Wel smeren dus. Elke avond. 

Net gewend aan lekkere warme voeten altijd door sokken aan te hebben in bed - tip van een vriendin - , nu eerst nog smeren en dan die sokken aan. En stukje siliconenbedekking weer van de teen in de nacht. Ook de teen mag dan ademen.

Pedicure vertelde me dat ze veel minder clienten heeft dan voorheen omdat de richtlijnen van betaald krijgen via de zorgverzekering gewijzigd zijn. Nu alleen nog met verwijzing van huisarts (de mijne deed dit niet - niet ernstig genoeg) of via een podotherapeut, maar ja...die zijn ook niet gratis. 

Dus je zou eerst dus klotevoeten moeten hebben wil de ziektekostenverzekering dit betalen. 

Ze gaf aan om de 5 weken en later misschien om de 6. Keer euro 50,-- per keer dus dat is grofweg zo'n 500 euro aan voetverzorgingskosten. 

Niet voor de luxe, lekkere nageltjes gelakt of zo, maar gewoon omdat ik niet slechtere voeten wil krijgen door mijn diabetes.  Preventief zorgen wordt niet gewaardeerd zo lijkt het. 

Op weg naar het station bij het Kruidvat goede (ze gaf aan wat voor soort) voetencreme gekocht. Vond ik ook al duur, maar ik ben geen smeermens. Niet op mijn gezicht of lijf. Alleen in de zomer zonnebrand. Dus dan lijkt alles duur. 

Of ik ben gewoon een ontzettende zuinige krent geworden. Dat kan ook. 

Ken je die mop van..

 die vrouw die naar de bioscoop zou gaan. He...leuk nu al in première en ze kocht een kaartje online. App is al vanaf begin waardeloos trouwens voor aankopen, dus via de laptop.

Image by Devon Breen from Pixabay

Nam op tijd de juiste bus. Stopte voor de deur, haalde haar bevestiging te voorschijn in haar telefoon en de medewerker keek er langer naar dan hoorde bij het scannen van de QR code.

Uhm..deze film draait pas vanaf volgende week.

Had het moeten weten, want boven mijn bevestigingsmail stond een mail van de Alzheimer stichting met als titel Symptomen van Dementie.

Dit lijkt een duidelijke. 

Maar weer naar huis gegaan, mijn teen deed ook nog pijn, teken dat het kouder en natter gaat worden en ik was er wel weer klaar mee. Ik kon niet meer omdenken ter plekke.

Nou ja, een beetje. De saaie versie. Op Netflix wat leuks gaan kijken. Slopen strijken en naar een podcast luisteren. Gewoon een beetje kabbelende middag. Hoef niet altijd nuttig ingevuld te worden. 

Niks??

Had een controle-afspraak bij de tandarts. Was er gelukkig op tijd en ook heel erg op tijd eind van de ochtend de trein genomen. Alles ging voorspoedig, dus had nog ruimte om mijn tanden goed te poetsen en dan op de fiets naar de praktijk.

Redelijk op tijd aan de beurt en gaf aan dat ik het nu echt over Plan van Aanpak gat in mijn rijtje kiezen wil hebben. 

Tandarts haalde nog een collega erbij om even mee te kijken. Legde me daarna uit wat zij dacht wat zou kunnen. Een brug. Of er ruimte voor was. Ik moet kiezen op elkaar, kiezen van elkaar, schuiven en nog meer schuiven met de kaak en kiezen.

Maar wilde het ook nog met haar hebben over implantaat. Gaf aan dat ik in het verleden een laag inkomen had en dat niet tot de opties hoorde. Situatie is nu anders plus spaarpot ervoor, dus laat me zien hoe een brug eruit ziet, wat gaat dat kosten en wat is het verschil tussen vorige oplossing, een plaatje. En de opties van een implantaat. 

Nogmaals aangegeven dat ik er echt klaar mee ben zo op te letten dat men het gat niet ziet, maar dat ik dus nooit breeduit lach, want gat. Nu heb ik ook meer om over te lachen, dus weg met dat gat.

Tandtechnisch moet het ook kunnen. En ook fysiek, trekt mijn mond dat allemaal, ook omdat ik diabeet ben. 

Afspraak gemaakt voor scan. Ik ga voor een plaatje. Is dat helemaal niks, bevalt het niet, dan kan ik altijd nog voor Brug of Implantaat gaan. 

Afspraken gemaakt en zo apart...ik had verder niks. Geen gaatjes. Heuh?? En ze was zeer tevreden over de verzorging van mijn gebit. Heuh?

Fijn!!

Ik stook ook echt elke poetsbeurt, zeer nauwkeurig en verbaas me dan als ik net mijn tanden elektrisch heb gepoetst  en er dan toch nog zoveel zooi tussenuit komt. 

Maar dus geen gaatjes!! 

Ook bijna niks is wat er aan de deur kwam voor Sint Maarten. Eén keer ging de bel, wel een grote groep, maar dat was het dan. Nog een uur gewacht, met een brandend lichtje buiten, maar niks.

Op tijd??

Vanochtend had ik er geen zin in. Vroege bus, vroege trein om dan als allereerste op kantoor te zijn, dus ik besloot om een Intercity later (20 minuten later) te nemen. 

Alsnog dan terugrekenen hoe laat/vroeg ik de bus moet nemen, want nog steeds stopt de bus in plaats van recht voor de ingang, helemaal bij het eind van het busstation en dat is net wat verder lopen. Wat uiteraard wel weer goed voor me is, extra lopen. 

Haalde met gemak de bus, met gemak de trein (die maar 1 minuut vertraging had, dat noemt de NS niet eens vertraging) en was nog ruim voor begin werktijd op kantoor.

Vond het wel een vermoeiende dag, want moest veel luisteren, maar goed...dat hoort er ook bij. 

Vertrok op tijd, mijn trein kwam ook op tijd (echt!!), maar zat stampensvol, want voor iedereen is het dan kennelijk einde werkdag en onderweg stampte men er nog meer passagiers in. 

Bij station Zuid knalde een nogal cliché Zuid-As menneke nogal bruut naast me, maar goed zo gaat men daar om met plebs zonder Zuid-As kenmerken. 

Op tijd op mijn station, de bus kwam ook redelijk op tijd..nou ja zeg! Hoe is het mogelijk.

Heerlijk ontspannende tv is kijken naar het Sinterklaas-journaal. Als een kind zo blij. Mis uiteraard Dieuwertje Blok enorm.

Sinterklaasjournaal op NPO-start

Hacks

Ik hou ervan. Een beetje cynische humoritische serie over een comédienne die heel lang heel populair was, maar nu lijkt het tij te keren. Ze huurt een jonge schrijver in die haar show wat meer het gevoel van nu moet geven en wat ik interessant vind is de interactie tussen die twee. 

En hoe zij gekleed gaat. Op het podium en daarnaast. Hou altijd van oorbellen, die je outfit net een beetje pit kunnen geven. Zij doet dat zeker, maar dan in Las Vegas stijl. Over the top dus. 

Heb twee kilo oorbellen van een vriendin gehad. Leuk werkje om uit te zoeken en keuzes te maken die bij mijn stijl passen. Of juist wat anders uitproberen. Ook leuk. 

Dus maar nog zo´n hobbydoos gekocht die je ook kan omdraaien en aan de andere kant ook kan gebruiken, met heel veel vakjes. Daar had ik er al eentje van, vol met oorbellen en nu nog eentje extra die ik kan sorteren. 

In die winkel zag ik ook nog zaken die ik voor mijn kleindochters leuk vond, qua plak en glitter en dat soort dingen. Ook dankbaar en blij dat ik dan gewoon mijn fiets kan pakken en kan gaan. Want ik fiets, het is ook nog eens zo´n zacht weer dat ik in mijn zomerjas naar buiten kon. Krijg het vanzelf warm door het fietsen. 

Daarna nog even een halve klikko gevuld met afgevallen bladeren van mijn boom in de voortuin. Boom is nu bijna bladerloos. 

Een pompoen die ik voor de sier bij mijn herfsttableau had liggen, maar in blokjes gesneden, ui erbij, kruiden, wat wortels en een heerlijke pompoensoep wacht straks op me. 

Kleding al uitgezocht voor de werkweek. Ook lekker rustig idee. Kaarsen aan. En de F1 volgen via een live-geschreven bericht. Geweldig gereden voor Max. van de 17e plek naar de 3e uiteindelijk. Niet slecht! 

 

Nu al Kerstfilms!

Om gek van te worden, begin November al de hele avond Kerstfilms op de zender waar ik graag naar Vera kijk, of Poirot of andere detectives.

Kerstfilms, twee maanden lang, dagelijks. Dan is de leukigheid er toch ook allang vanaf?

Hier in de straten rondom mijn huis zie ik ook al vroeg mensen die Kerstversiering buiten hebben hangen. Heel vroeg. En kijk je bij  sommige huizen door het raam, ook al een Kerstboom.

Wat is dat toch dat alles zo vroeg al gestart wordt? 

Ongeduld? ?

Lang uitspreiden van gezelligheid

Gelukkig heb ik nog andere dingen die ik kan zien. Zo begint een vierde seizoen van Harry Wild op BBC NL. Ook geinig.

Jullie fan van Kerstfilms?

Vergist?

Fijn geholpen door het ICT bedrijf met overzetten files naar mijn nieuwe laptop. En ook direct maar gevraagd of ze ouwe zooi voor me weg willen halen, dan kan ik de oude zonder gewetensbezwaren inleveren. 

Hoop dat de laptop dan nog ergens van dienst kan zijn. Ik had geen last van heel trage systemen, maar schoonde ook regelmatig op. 

Mijn trein terug na de ochtend was gewoon uitgevallen. Gewoon. Is al bijna normaal. Dus moest 20 minuten wachten op de volgende intercity. In het echt 30 minuten, want was op tijd voor de uitgekozen trein. Zucht.

Had ik me voor niets gehaast om op tijd op het perron te zijn. Collega vroeg heel laat of ik even kon laten zien hoe of wat. Mijn advies wat ik eerder gaf, was in de wind geslagen, dus ik kon alleen het pad laten zien, hoe je declaraties invoert en waar ze op moest letten en toen was het God zegen de greep. Ging op tijd weg, maar wilde ook nog even bij een winkel kijken voor iets. 

Vanmiddag thuis zeer op tijd gestopt. En daardoor kon ik nog iets ophalen bij de Hema. Had al heel lang voornemen nieuwe foto's in mijn lijstjes in de gang te doen, maar ja...moet je ze wel eerst laten afdrukken.

Vorige week gedaan, gisteren bericht dat ze vandaag opgehaald konden worden en ik zag al in mijn agenda dat ik alleen vandaag tijd en gelegenheid zou hebben.

Zag ik toch een zeer mooie, nog lager dan gisteren hangende, zo leek het, bijna volle maan. Prachtig! Keek bijna alleen naar de lucht op de terugweg.

Hadden we ons vergist? Was het vandaag Volle Maan?

Mooi hoor. Thuis gekomen zag ik niks. De maan stond nog te laag om boven de huizen uit te piepen. Misschien later wel?

Besloot vanochtend de latere Intercity te nemen. Dan ben ik gewoon nog voor begin werktijd op de werkplek. Had me voorgenomen dit minimaal één keer in de week te doen. Alles om de druk te verlagen van het gehaaste werkleven. 

Spontaan

Heerlijk om een leuke film aangekondigd te zien en dan hoppa, zo een stoel gereserveerd. Wel op een tijdstip waarvan ik denk...mwaoh, maar het leek me een feel-good film en daar kan ik wel wat van gebruiken. Wie niet trouwens?

Vanochtend mijn administratie gedaan. En mijn declaratie over de afgelopen maand (voornamelijk mijn reiskosten). Die moet ik alleen nog in het administratiesysteem van mijn werk invoeren, doe ik straks dan is het maar gedaan. Ook gedaan, dus weer een zorg minder.

Nieuwe collega vroeg me paar weken terug om mee te kijken met haar declaraties. Iedere keer als ik aangaf er nu tijd voor te hebben, kwam het niet uit. Of was ze er niet klaar voor. Donderdag laatste dag dat het nog administratief verwerkt gaat worden, dus hoop dat ze er dan wel klaar voor is. Maar; dat is haar verantwoording. Ik blijf haar er niet aan herinneren. 

Heb het nu lang genoeg voorgekauwd, uitgelegd en aangegeven wanneer dingen moeten gebeuren, niet alleen dat maar ook werkzaken, maar ik zie weinig aantekeningen van wat ik zeg, dus of dat allemaal in haar geheugen blijft hangen? Niet druk over maken. Ik ben tenslotte niet haar moeder noch haar leidinggevende.

Hele fijne film gezien. En prettig dat niemand in het donker ziet dat je moet wenen. Was er wel blij mee, want mijn tranen lijken bevroren te zijn. En uit de bioscoop een hele grote supermaan. Gewoon gratis! 

De stekker

In de middeleeuwen was er een reclame op tv over hoe je een probleem met de PC kan oplossen.

Zit de stekker erin?

Is nog steeds de klassieke oplossing voor vragen over 'hij doet het niet'.

Nieuwe laptop voor mijn werk. Het geheugen van mijn oude zat geheel vol. Niet eens met filmpjes, maar met allerlei software en apps die de werkgever installeert. Het was een laptop met een heel klein geheugen. 

Vast goedkope deal geweest.

Vorige week kwam de nieuwe. Dan is het de bedoeling dat je alles zelf doet. Kom je er niet uit dan mag je het ICT supportbedrijf bellen. 

Mijn laptop bleef steken bij de opstartpagina en hoorde al van collega's dat dit normaal was. Normaal? 

En ook dat dit heel lang kon duren. Heuh?

Vrijdag de hele dag dat ding online gehad, maar hij bleef in de loop draaien. ICT bedrijf wist ook niet wat het was. Alles stond wel ok. Of ik dan maar een harde return wilde doen en nogmaals opstarten. Aangezien het al rond de tijd was dat ik naar huis wilde en ik wist dat het zeer lang ging duren, besloot ik de laptop op kantoor achter slot en grendel te doen.

Oh...ga je het niet het weekend doen?

Uhm...nou nee.

Maandag was ik thuis en vandaag wederom een poging. Niks lukte. In de middag - toen ik thuis aan het werk was, heerlijk rustig qua lawaai, nogmaals, maar na een tijdje maar weer met ICT support gebeld. Ik gaf zelf aan hoe de wifisituatie op mijn werkplek is en toen viel er een kwartje. Dan kan dat de oorzaak zijn dat het niet werkt, wegvallende connectie. 

Wederom harde return en nogmaals opstarten. Weer rare meldingen. Tot we besloten een andere dag van de week verder te gaan. Hij wist het ook niet meer. 

En toch...ik ben gaan nakijken hoe de wifi-connectie was. Slecht en mijn thuiswerkplek wifi moest ik eerst nog aangeven met wachtwoord etc op de laptop. Toen ik dat gedaan had, was ik uit de loop en gebeurde er dingen. 

Zelluf gedaan he.

Zo trots als een klein baasje. Nu nog alle apps etc erop zetten, maar dat doe/regel ik donderdag wel. De rest van de dag was druk en energie-vragend, dus blij dat ik nu geen verplichte ICT nummers meer heb.

Mijn best doen te gaan ontspannen nu.

Uit de lunchbox

At thuis uit mijn lunchbox, want besloot in de ochtend thuis te gaan werken in plaats van naar mijn werkplek af te reizen. Dat kan alleen omdat ik weet dat mijn collega er is. En er geen afspraken in de planning stonden. Dus nogal veel als er 2 mensen zitten.

Had genoeg te doen, vooral veel uitzoek-werk en dat kan ik het beste als ik me goed kan focussen op deze taak. Was een productieve dag. 

En zo lekker vroeg thuis!

De truc is dan om echt op kantoortijd ook de laptop dicht te klappen. 

Heel fijn!

`Goed` mens

Ervaarde veel minder stress en ongemak op het feest ter gelegenheid van de verjaardag van het kindje van mijn zoon en schoondochter. Kon er daardoor ook veel meer ontspannen van genieten.

Ook omdat het springkasteel in de gymzaal stond opgesteld, in een aparte ruimte dan de ontmoetingsruimte waar gasten met elkaar probeerden te praten en waar je iets te drinken kon krijgen bij het keukentje. Alle geschreeuw en gegil van jonge kinderen was elders. Dus voor mij minder stress.

En ik kende de locatie, de vrienden, de familie en hoefde - denk ik het belangrijkste - mijn allerbeste zelf niet zo nodig te laten zien. Mijn normale versie was ook prima. 

Plus veel minder stress doordat het gedoe rond mijn moeder en bewindvoering een plek heeft gevonden. De boosheid en onmacht heb ik moeten laten gaan. Voegt niks meer toe. Dit is wat het is en klaar. 

Mijn zus was er ook (de aardige) en daar hadden we het nog even over, hoe de situatie nu voelt voor ons. 

Als mensen hoorden dat ze mijn zus is, keken ze nogal verbaasd. Geheel andere kleurstelling. Tsja..geadopteerd, dus geen familietrekjes of gelijkenis. 

Plus geleerd inmiddels dat ik het opvoeden aan de ouders kon overlaten. Waren ze klierig? Jammer de bammer, maar ik, de Oma, hoefde dat niet te voorkomen, op te lossen, bij te sturen of wat dan ook. 

Ik had ook inmiddels geleerd dat ik niet verantwoordelijk ben voor het goede verloop, opruimen of wat dan ook. 

Klinkt allemaal lekker egocentrisch he? Wat een naar mens zeg....komt alleen maar consumeren!

Altijd helpen met opruimen, jaren gedaan. Niks mee opgeschoten heb ik het gevoel. 

Nu nog eten aan het koken. Een lekkere saus met veel verse groenten en gehakt. Allemaal op voorraad, maar had een beetje op wederom een feestmaal van de toko zoals vorige jaar, maar helaas...(oeh...echt een verwend kreng zeg!).

Nog ook mijn lunch voor de werkdag klaarmaken en dan is het rijtje af te vinken zaken ook weer gedaan. 

Oh nee, ook nog de afwas even doen.

Klaar!

Water

Las dat in de provincie Utrecht een aantal steden en dorpen met verontreinigd kraanwater te maken heeft. Om het veilig te gebruiken moet je het eerst 3 minuten koken. Kennelijk is dat te veel gedoe en koopt men dus flesjes water. 

Snap het ook wel, want dat gekookte water moet natuurlijk eerst weer afkoelen. Dus je hebt niet direct ´goed´ water voorhanden.

Direct een run in de supermarkten op water in flessen. En wederom snel alles uitverkocht vroeg in de ochtend.

Heb in ieder geval, ook voor crisis en noodgevallen nu iets van 8 liter water op voorraad. Ja, in flessen. Maar in mijn provincie geldt dit gelukkig niet, eerst het water doorkoken voor je het gebruikt.

Doet me herinneren aan mijn overleden tante, die vroeger onder Rotterdam woonde en altijd bij haar moeder in het midden van het land, water haalde in flessen voor thuis, want water bij haar had een chloorsmaak. 

Dus wellicht wat onzinnig die aankoop. Nou ja, beter mee verlegen dan om verlegen. Het kon makkelijk in mijn boodschappentrolley en daarom toch maar meegezeuld.

Later vandaag ga ik naar een feestje voor mijn jongste kleinkind. Wederom groots georganiseerd. Een hele school afgehuurd. 

Kind krijgt daar weinig van mee denk ik, de schat is twee geworden. Maar goed, ik moet de Calvinist in mij maar ergens in de voorraadkast opsluiten en gewoon genieten dat mijn zoon en schoondochter een groot en actief netwerk hebben en graag delen in hun vreugde. Met mij erbij. Iedereen, ik krijg geen gouden stoel of zo noch een sjerp met Oma erop. 

Mijn dochter haalt me op, als haar dochters klaar zijn met hun weekend activiteiten. Dat is lief, dan hoef ik niet met de bus en nog een stuk lopen. Zo direct mijn haar even in model brengen en al nagedacht over kleding. 

Ondertussen ontspannen bij deze serie

Knutsel en frutsel

Oudste kleindochters waren bij me, hun moeder was naar een reünie van haar middelbare school.

Zo gezellig. Ze hadden een ding vol met slijmachtige klei bij zich en kraaltjes om te versieren. Daar gingen ze lekker mee aan de slag. Nadat het eindelijk geopend was. De tafel was al leeg, dus konden ze heerlijk hun gang gaan. 

Vond het spul er net als kwallen uitzien, maar zij genoten van het slijmgevoel aan hun handen, lekker kneden en knijen (zou mijn Utrechtse Oma zeggen).

Slijmerig kunstwerk

Daarna nog meer spelen, met de Barbies en de auto. Daarna schooltje spelen en ieder kind kreeg een boek, ook de onzichtbare kinderen. 

Rekje is goedgekeurd trouwens.

Toen ik het verjaardagscadeautje voor jongste gaf zei de oudste...goh...ik denk een boek! Heeft nu al gevoel voor humor.  Dat was het niet, het was een sieradendoosje van Nijntje, op Texel gekocht nog.

En toch wel boeken gegeven nog voor de Kinderboekenweek, die heel erg in de smaak vielen, vooral bij de kritische kleindochter dat het wel weer een boek zou zijn... Ze wilde het zelfs mee naar huis nemen. Hoop dat het daar niet in de Bermuda driehoek verdwijnt.

Jongste viel al snel in slaap op de bank, onder een dekentje. Oudste wilde eindeloos foto´s kijken, maar echt niet slapen. En wilde even appen met haar moeder. Ze wist al precies hoe dat moest. Ook bijzonder he, dat je je kleindochter gewoon ziet typen en een hele zin ook. Voor haar normaal en mee opgegroeid. Plus een grappig plaatje erbij ook nog. 

Apart toch, de liefde die je voelt voor je kleinkinderen. En zo mooi en heilzaam. 

Dat ik ze nog maar veel boeken cadeau mag geven. Heb hier trouwens al een paar jaar Het dagboek van Anne Frank liggen. Als ze wat ouder zijn mogen ze die van me hebben. 

Net alle slijm van de tafel geschraapt en alle kraaltjes die al verkleurden en de tafel idem ook maar schoongemaakt. En nu slapen. Het is al bijna November!

Eigen schuld

Een, aangetrouwde, oom van mij daar gaat het niet goed mee. Hij was opgenomen in het ziekenhuis vanwege de gevolgen van Parkinson en zit nu in een revalidatiecentrum.

Voor mijn tante is het zwaar. Zij had de verzorging thuis en dat ging al bijna niet meer. En hun zoon kreeg eerder dit jaar ook nog eens kanker. Dat is veel op haar bordje. 

Zij was voor mij als kind altijd een lieve tante. Ze was zelfs mijn kleuterjuf. Vond ik wat minder leuk, want ze wist al alles van mij en ook stoute dingen vertelde ze dan weer door aan mijn ouders. 

Toen ik een jaar of tien was ging ze trouwen met die oom. Ik mocht bruidsmeisje zijn. Allemaal leuke dingen.

Alleen kon oom niet goed snappen dat ik een kind was. Wel met borsten - vroegrijp noemden ze dat - maar ook nog onnozel. Maar niet zo onnozel dat ik me onbehagelijk voelde bij aanrakingen op mijn lijf waar het niet hoort. 

Kreeg ik ook nog bijles wiskunde van hem en vond dat al helemaal niks. Hij kon het niet goed uitleggen, maar meer nog, ik voelde me niet prettig bij hem. Altijd op mijn hoede. 

Thuis was de situatie constant gespannen, wij liepen als kinderen al op eieren en nooit ruimte om zoiets veilig te delen. Dus hield ik het maar voor mijzelf. Of erger; zal wel aan mij liggen. Gelukkig weet ik als volwassene dat dit niet zo is. Nooit.

Nu dat proces speelt van Marco B. die ook dacht dat hij een meisje van 15 ongewenst kon aanraken, popt dit weer even op in mijn hoofd.

Plus dat ik geheel geen medelijden voel met mijn oom. Maar ook dat kan ik aan niemand uitleggen. En voelt ook heel fout dat ik geen medelijden of mededogen voel. 

Voldaan

Geeft me altijd een voldaan gevoel, gaan stemmen. Dat ik nog steeds mag en kan stemmen en vond het ook heel plezierig de nogal lange rij, tot ver buiten, bij het stemlokaal te zien. Het leeft! Dat gaven de medewerkers in het stemlokaal ook aan. Hoge opkomst tot nu toe. Al drie volle bakken met stembiljetten.

Daarna iets retour gebracht; was het toch net niet, dus terug en zonder problemen mijn geld ook teruggestort. 

Had ook nog even kritisch naar mijn Netflix abonnement gekeken. En teruggezet naar de goedkoopste versie.  

Mijn boekenrekje voor kinderboekjes hangt ook met het rode balkje. De simpelste versie, maar doet wat ik wil. Zicht op kinderboeken voor de kleinkinderen. 

Administratie bijgewerkt. 

Ook wil ik een begroting voor 2026 gaan klaarzetten met nu eens niet bang hoeven zijn dat ik een uitkering krijg. Als ik mijn kop maar houd over of tegen ons Sneeuwvlokje op mijn werk. 

En andere zaken. Zijn niet te veranderen. Zinloos. Don Quichotte-syndroom van mij. Ook mijn rol belangrijker inschatten dan de werkelijkheid is. 

Stem wijs

Geen woorden maar daden geldt altijd nog steeds in de politiek. Dus stem wijs. Maar ga in ieder geval stemmen. 

Image by Vilius Kukanauskas from Pixabay

Wat eten we vandaag?

Heb aangeleerd om daar, in ieder geval op werkdagen, goed over na te denken en dingen vast voor te bereiden. Kan ik, als ik in het donker en het koud en nat is, zo aanschuiven. Aan mijn eigen eettafel.

Eten bestellen en laten bezorgen heb ik nog nooit gedaan. 

Wel toen ik nog met Man met Hond ging, die bestelde sushi en ik snapte niet helemaal waar hij dat van deed. Het was wel lekker, maar zat toen al een beetje met schulden hebben, maar wel impulsief bestellen. 

Nou ja, wist toen al dat ik dat moest loslaten. Als hij vond dat het kon, wie was ik dan om hem belerend de les te lezen maar wel van die sushi te genieten. Beetje dubbel wel dan van mij. Mevrouw Zuurpruim. 

Trein terug had vertraging. Is al bijna standaard. Maar hij ging in ieder geval. Nam een andere bus en stapte halverwege over. Even mijn brein stimuleren. Iets anders doen.

Thuisgekomen werkkleding uit en makkelijke warme thuiskleding aan. Eten opwarmen, komkommer snijden. Heerlijk.

Drukke werkdag, maar dat kan ik wel aan. Vooral als ik mijzelf aanleer om niet meer extra uren te maken. Op tijd laptop dichtklappen en gereed maken voor vertrek. Geen pauze kunnen houden want extra afspraken midden in de pauzetijd gepland. 

En ook eraan denken dat als ik in de middag thuiswerk, ik altijd iets te eten meeneem voor de lunch. Want te lange tijd tussen ontbijt (06.30 uur) en lunch dan pas thuis rond 13.45 uur, dat roept snaaizin op. Altijd dus een appeltje mee. En nog beter gewoon lunchvoer. Wel weer extra zooi meezeulen. Maar zie zoveel mensen in de ochtend in de trein ontbijten. Met yoghurt met cruesli, met koeken uit de Kiosk, met blikjes RedBull...verzin het maar. 

Kleding voor de werkdag klaargehangen, hoef ik daar in de ochtend niet over na te denken. Behalve als ik er een enorme vlek op maak, maar dan heb ik altijd nog wel plan B of plan C in het hoofd. En kast.

Afwas doen en klaar met verplichte nummers.  Kijken of ik nog puf heb om nog wat schilderwerk te doen? Niet afraffelen he....

Geniet van het rustig afmaken. 

Creatief met waxinelichtjes

 Regenachtige dag. Een was gedraaid en zo direct even schone slopen op mijn bed. Moest ik toch nog erop uit voor een boodschap voor wederom mijn dochter. Maar doe het graag hoor, zo kom ik ook weer aan wat beweging denk ik dan altijd maar.

Wasverzachter in de aanbieding, maar supermarkt ligt een paar wijken verderop. In haar stad was alles al uitverkocht. 

Gelukkig werd het droog, dus een stukje fietsen en ik was zo blij dat ze er nog een aantal hadden van het merk en geur wat ze wilde. Ik gebruik zelf al jaren geen wasverzachter meer, dus ben daar een beetje uit. 

Enfin. Thuisgekomen laten weten wat de schade was en dat was veel meer dan zij ze in de aanbieding had gezien. Hadden ze alleen nog maar kleiner formaat. De aanbieding was allang op (groter formaat, maar de helft van de prijs) en voor dat kleinere formaat betaalde ik de hoofdprijs. Nou ja, mijn dochter.

Wat baalde ik daarvan. Mijn dochter niet. Ja, jammer de bammer, maar ik had mijn best gedaan en ze was allang blij dat ze weer een voorraadje had. Een nee Mam, ga nou niet weer terug om te kijken of er op een andere stelling toch nog iets staat. Hoeft niet. Niet doen. Klaar. 

Dus behalve het merk, de geur moet ik ook nog letten op de inhoud van die flessen. Want alleen op de 1,1 liter gold de aanbieding. Wist ik niet. Of misschien toch niet goed uitgevraagd. 

Thuisgekomen wilde ik toch graag nog even aan projectje Verven van rekje werken. Had in de schuur nog een klein potje rode verf, kwasten altijd wel ergens, terpentine (het was lakverf) bij de supermarkt meegenomen. Al blij dat ik me dat herinnerde mee te nemen. 

Nu nog bedenken hoe ik die ronde lat kon verven, zonder dat alles aan de krant waarop alles lag, onder de verf zou komen en alles bleef plakken.

De schroeven kon ik gebruiken als steun om ergens in te steken en bedacht dat ik wel 2 waxinelichtjes daarvoor kon gebruiken. Juiste hoogte en zacht genoeg om een schroef in te steken. 

Nu drogen en dan morgenavond nog een laagje. Mocht ik bedenken dat ik het hele rekje wil schilderen, kan dat altijd nog. Maar zag voor me dat alleen het dwarsbalkje kleur geven, waarschijnlijk al het effect geeft wat ik zocht.

Volkoren bami-nestjes met japanse wokgroenten en tempeh gemaakt. Nu nog even de lunch voor morgen op werk maken. Ook weer met genoeg groenvoer en fruit erbij. Afwas doen en dan mag ik nog even ontspannen voor de werkweek weer begint morgen.  Kleding ook al uitgezocht. Eroverheen wederom Regenjas. 

En in de middag ook nog even zo'n 40 liter uit de regenton getapt en in de tuin uitgespreid, want er valt nog veel meer regen en wil geen overstroming.

Het voelt een stuk lichter om me veel minder, lees helemaal nul, met mijn werk bezig te houden het weekend. Niet voorbereiden, niet nakijken, niet toch alvast wat invoeren. Niets. Maandagochtend gaat de winkel weer open. 

l

Regenjas aan

Moest een bestelling bij de winkel van de tompoucen ophalen. Schattige laarsjes voor mijn jongste kleinkind. Stond op haar verjaardagslijstje, nou  zeg maar lijst en dan kon je je keus afvinken. Nu maar eens niet getreuzeld en omdat ze in de winkel niet stonden, besteld.

Afhalen in de winkel is dan zonder verzendkosten en door op de fiets te gaan geheel gratis, behalve wat extra beweging. Wel door de regen, maar daar hebben ze regenjassen en mijn vera-hoedje voor uitgevonden.

Ging allemaal voorspoedig, stond toen de winkel net open was al voor de deur. Op het marktje was het ook helemaal niet druk en had al wekenlang horloge in mijn tas voor een nieuwe batterij en ook de horlogekraam stond er weer. Dus ook maar even laten maken.  Dan nog een korte pitstop bij een supermarkt, maar voor maar 2 dingen en hoppa...terug naar de natgeregende fiets. 

Alle spullen konden in de fietstassen en nu loopt thuis de koffie door. 

Wat een voldaan gevoel. 

Nog een keertje naar de aflevering van Oogappels gekeken. Ik was er woensdag niet echt met mijn gedachten bij. 

Zo leuk om de straten van mijn geboortestad te zien. Sommige straten liep ik altijd door als ik naar mijn moeder ging komend vanaf het station, toen ze nog thuis woonde. Nog maar eventjes geleden zo lijkt dat. Het zijn geen straten, maar lanen in dat gedeelte van de stad overigens. Met zeer fraaie huizen, waar ik altijd over droomde om in zo´n huis te mogen wonen, met mooie hoge glas in lood ramen en deuren, leuke tuinen. 

Project hang eens een boekenplank voor de kleinkinderen op in een keiharde betonnen wand kost wat meer bloed, zweet en tranen. 

Boor kreeg ik in mijn boormachine, dank zij de duidelijke online instructie.

Gat afmeten lukte ook

Met tape aangeven hoe diep je moet boren, lukt ook

En boren, waar ik al snel op een steentje boorde. Ook al gebruikte ik de hamerstand. Grrrrrrrrrrrrrrrrr.

Plug bleef toch nog een paar mm buiten steken.

Niet goed he...

Mijn vader kluste altijd zo...ach...is toch ook wel goed. En hing al mijn lampen met maar één schroef op in plaats van drie. Het hangt toch? Maar snap ook wel dat deze muren en plafonds de hel zijn om doorheen te komen.

Nog een keer, goed kijken, te diep is ook niet goed. Neem de tijd. Doe het goed of niet.

Niet, zoals een Brabantse collega altijd 'n halven bak! Daar krijg ik inderdaad altijd jeuk van. Dingen half gedaan. (Ook als ik de maker was he...).

Dus nog een keer kijken of gat ok is, nog een keer op Youtube filmpje zoeken hoe een plug in een wand krijgen, zonder de plug kapot te maken/slaan. Gevonden. Toegepast. Beter.

Tweede gat maakte ik direct een hele sleuf in de wand want de boormachine schoot uit, maar dat was de Stuclaag, niet de wand. Dus nog een keer en concentreren en de boor/hamermachine zijn werk laten doen. En oh ja, onthouden dat die boor zelf heel heet aanvoelt na het boren. Even af laten koelen dus eerst.

Yep. Diep genoeg. De schroef past erin. Nu plug in de wand inbrengen volgens die methode. Dat werkt ook als een zonnetje. En ondertussen check of alles waterpas is. Dat is het. Dus geen knikkerrekje.

En nu het hangt en de kinderboeken erin staan, wil ik het eigenlijk toch nog verven. Zodat het past bij de kast waar het naast hangt. Geen beige, maar lekker rood.

Volgend project dus. 

Zo tevreden met dit klusje! 

Meestal hang ik schilderijtjes en dat soort zaken op aan betonhaakjes. Want wist al dat een simpel gaatje boren in deze woning, geheel niet simpel is. Dus extra tevreden en blij. 

Keek op de site waar ik een bestelling had gedaan voor een bh en pyjama en zag dat ze op zondag gesloten waren. Dus ook nog even, alweer door een regenbui, met de bus daarheen. Ophalen, betalen en direct weer terug met de bus. Kreeg nog verjaardagskorting, maar thuisgekomen zag ik dat een afgeprijsd artikel voor de hele prijs op de bon was gezet. Zucht...moet ik dus nog een keertje terug daarheen.

Zag een heel mooie regenboog bij terugkomst. Kon die regen me even niet zoveel schelen. 

Lekker vroeg naar huis

Dat was het plan. Op tijd opgeruimd en mijn koffiekopje etc omgewassen. Jas halen en wegwezen. Helaas, op de website zou mijn intercity gewoon rijden, maar op het bord bij mijn werkstadstation was hij gecancelled. 

Moest ik of 20 minuten wachten op een kortere Intercity of de boemel nemen. Nam de boemel. Het ging toch al regenen, dan zat ik in ieder geval. 

Nam een andere bus op mijn eindstation en stapte halverwege over op mijn eigen bus. Scheelde weer een stuk lopen door de harde wind en regen. 

Creatief met OV zeg maar.

Dus was helemaal niet lekker vroeg thuis, maar besloot het maar los te laten. Hoort erbij. Snel naar huis op mijn fiets en dan nog sneller even langs de supermarkt, want ik voorzie morgen een hele natte dag en moet ook nog op andere boodschappen eruit. 

Eten maken. Iets simpels maar wel met groente erbij. En dan mag ik de kaarsen aandoen en ontspannen. Pyama al aan. Was gisteren vergeten de verwarming terug te draaien naar 15, dus voelde heel aangenaam vroeg in de ochtend. Hele nacht voor niks verwarmd. Ik slaap en heb het dan warm genoeg. En in mijn slaapkamer staat vrijwel nooit de kachel aan.

Nou...ook maar loslaten.

Doe lekker die kaarsen aan en ontspan bij het laatste stukje van Vera.  

Mijn dochter is met haar half-zus naar Slovenie voor een hiphopfestival waar zusje optreedt. Zo lief dat ze dat doet. Maar eigenlijk de taak van de ouders, maar ja..ze weet wel hoe vader is/was/nog steeds is.

Creatief

 Deze zin las ik in een artikel in het Parool en sprak me aan:

Je kunt twee uur doom­scrollen en dan heb je niks; als je twee uur gaat breien, heb je daarna iets moois in je handen en ben je even niet bezig met de rest van de wereld.

En ik brei dus helemaal niet meer. Nul inspiratie maar ook, wie is er nou dol op mijn breiwerkjes? En toch kriebelt het na het lezen van het hele artikel over creatief bezig zijn. En dat dit zo'n opmars maakt.

Het is ook heerlijk om gewoon je te concentreren op werken/maken met je handen. Hoeft niet perse breien te zijn. Haken mag ook. Borduren is ook weer helemaal hot & happening. Tekenen, schilderen maar nog hipper is kleien. 

Nu het tuinseizoen bijna afgelopen is en ik in de middag bij thuiskomst eerst nog maar de parasol binnen heb gezet, ook omdat er storm verwacht wordt is dat een hobby minder te doen, die veel tijd vraagt. Kan natuurlijk de postzegel ook laten betegelen en in het midden een pot met iets groens zetten, dan is dat minder tijdrovend.

Heb ook altijd heel veel kleding gemaakt. Kinderkleding voor mijn zusjes, later voor mijn dochter, maar mijn ex-man kon dat nooit zo waarderen. Had ik wat gemaakt, dan zei hij dat hij iemand kende die heel erg goed kon naaien. Oftewel, dat van jou is maar amateurgedoe. 

Wist ik veel dat hij één van zijn vriendinnetjes bedoelde. Dat snapte ik later pas. 

Vanochtend last van nu uitgevallen bussen. Bus kwam niet of sloeg een hele rit over. Dus druk bij de haltes en de bus waar ik instapte had nul zitplekken. Dus hangen met twee tassen. Ik had al bedacht wel een volgende trein te gaan nemen, want waarschijnlijk net te laat op het station. Toch liep ik eerst naar mijn trap om te kijken hoe of wat en ja hoor, ook de trein had vertraging, maar nu juist fijn, want dan kon ik 'm toch nog halen. Bleek dat men stoptreinmaterieel gebruikte voor een intercity traject. Dat zit al minder fijn, maar ik zat wel! En kreeg een foto binnen van mijn jongste kleindochter die met mijn kadootje (jahaaaa een boek) naar de opvang ging. Moest mee.

Zijn jullie creatief (bezig)?

Uitgevallen

Toen ik wakker werd om 05.30 uur kreeg ik een bericht dat mijn trein was uitgevallen. Las het op tijd, dus kon alternatief uitzoeken. Later bleek dat dit kwam omdat er teveel zieken bij de verkeersleiding waren. Lijkt mijn werk wel.

Maar moest mijzelf toch even streng toespreken, want. Ik hoef niet elke dag minstens 20 minuten te vroeg voor normale werktijd aan te komen. Gewoon normaal rond 08.30 uur binnen zijn is meer, zelfs veel meer, gezien de aankomsttijden andere collega's, meer dan ok. En al helemaal nu je er een collega bij hebt, die backup is. 

En ja, vollere bus en vollere trein, want iedereen reist rond dit tijdstip. Oh ja, de spits heet dat. Maar doe eens gek; probeer het een paar keer. Deze week is nog makkelijk, want geen scholieren in de bus door de herfstvakantie.

Dus pak gerust de intercity die je rond die tijd bezorgd bij je werkplek. Niet zo miepen en altijd de braafste van de klas willen zijn. 

Ophouden

Kappen

Stoppen om Mevrouw Zeer Betrouwbaar te willen zijn. Het levert niets op. 

Dus ook een bus of 3 later en niet weer zeuren, zaniken over een hele volle bus. Moeten staan. Het regent, dus dan pakken mensen de bus in plaats van de fiets. Zo werkt dat. Jij hebt ook een natte regenjas, dus hoe leuk is het naast jou te moeten zitten of hangen?

Hoe installeer ik een SDS boor

Dat leer je niet op school. Althans ik had dat niet als vak bij de Schoevers Directie Secretaresse opleiding. Wel leerde ik in wat soort glas rode wijn hoort. Of witte. En hoe je een trap moet oplopen als een man erbij is.

Ook nooit bij handwerken op de middelbare school. Nutteloze dingen leerden we. 

Had liever dit soort zaken geleerd. 

Wat heb je nodig om een gat in een muur te boren. 

Wat voor soort muur

Wat voor soort gat

Hoe zwaar gaat het gat belast worden?

Dat soort dingen.

Wat voor gereedschap hoort bij welke klus

Oh ja, de aloude Eigen Huis en Puin programma's. 

Gelukkig hebben we YouTube nog.

Of: Help, mijn man is klusser. Waarin de man meestal uitsteller of perfectionist is en daardoor uitstelt en de vrouw altijd twee linkerhanden heeft en als beloning voor beider gedrag zij altijd naar een hotel mag en hij de mouwen moet opstropen. 

Alsof het geen 2025 is!