Verkocht

Zag van de week dat het huis van mijn moeder verkocht is. Het stond sinds april op de Funda site met verkocht onder voorbehoud van financiering. En nu is het rond. Kennelijk.

Deed het me wat?

Dat viel wel mee. Gewoon een dienstmededeling. Niet van Bewindbroer. Die communiceert niet met mij, alleen het hoognodige.

Hoe het huis dan leeggemaakt is of gaat worden leeggemaakt?

Ook geen idee. En dat is heerlijk rustig. Niet mijn circus meer. Ook niet meer mijn apen.

Hij mag het allemaal lekker zelf regelen, zoals hij het liefste wil. Mijn Scandinavische broer gaf aan dat hij de kosten daarvan ook wel door mijn moeder zal laten betalen. 

Heb me lang genoeg erover opgewonden, verbaasd en weet ik veel wat voor emotie. Maar dat leverde me geen enkel positief gevoel op. Noch rust aan het hoofd of lijf waar dat hoofd aan vast zit. 

Laat maar

Of wat ze ook wel zeggen: Laat ze maar.

Uit de routine breken = weekend

Besloot al in de trein naar huis - de vroege en dus nog voor 17.00 uur ingepakt en ook weggegaan - om iets anders te gaan doen, dan wat ik normaal doe als ik thuis kom. 

Bovendien liep ik al rond 08.00 uur het gebouw binnen, dus niet dat ik de kantjes eraf loop.

Thuis aangekomen merkte ik pas dat het best warm was. Gooide mijn laptoptas in de hoek, haalde de werkspullen uit mijn werktas, pakte mijn bibliotheekboek en zonneleesbril. Zonnebrand op en naar het water in ons bos.

Was net iets te laat om nog wat precies in de zon te zitten, maar door de bomen heen scheen hij ook. Lekker gelezen. Flesje koud water mee. Heerlijk.

En vooral niet op de tijd letten. 

Daarna ontspannen richting huis, alle deuren opengegooid en wat een mooie avond lijkt het te worden.

Goed gedaan jochie

Had er, zoals Gerard Joling altijd zegt, de kracht niet voor, maar las een leuke uitdaging bij Mevrouw Hoefnix en die wilde ik wel aangaan. 

Besparen op slapende abonnementen. Ik hield ze, maar met een betere deal.

Eerst mijn Kabelaar gebeld. Want elke dag zie ik in de winkelstraat dat nieuwe klanten 9 maanden lang 50% korting krijgen. De laatste keer dat ik belde kon ik totaal 10 euro korting krijgen, dat was echt minder dan 50%. Werd daarna nog teruggebeld, maar meer dan dat tientje en ook nog maar heel kort, zat er niet in.

Met het argument dat ze tegenwoordig toch al teveel klanten verliezen en dus beter hun best moeten doen de huidige te houden deed ik een voorstel. Ik wil dezelfde deal. Of eigenlijk, nog beter.

En die kreeg ik. Die betere deal.

Toen nog mijn mobiele abonnement. Sim Only al jarenlang, maar het blijft maar duurder worden. Dus overgestapt naar een Bejaardenservice en bespaar daar ook elke maand zeker 13 euro op. Fijn. En ook weer zo snel en simpel geregeld. Uiteraard met nummerbehoud. 

Trouwens, mijn zoon sloot ooit een autoverzekering af speciaal voor vrouwen. Met korting. Hoe verzinnen ze het toch, maar ja je kan ook een ziektekostenverzekering afsluiten voor Hoger opgeleiden. Er is overal een markt voor kennelijk. 

Kan het wel hoor, onderhandelen. Niks te verliezen uiteindelijk. Want deden ze niet mee, dan ben ik keihard ontrouw. Want dat loont. 

Ook goed geobserveerd

Zag toen ik dinsdagmiddag naar huis fietste overal molshopen. Dat betekent meestal dat het gaat regenen. 

Dus de dag erna met regenjas naar de bushalte, het was al helemaal donker hier  en daar aangekomen, begon het keihard te regenen. Dus met natte jas in de bus. Niet fijn voor anderen. 

Maar ook weer goed geobserveerd dus (nee, de juiste conclusie getrokken). 

Was erg op tijd op het station, maar mijn intercity had eerst 20 minuten vertraging en daarna verdween hij helemaal van de borden. Dus maar weer het boemeltje. 

Beetje vreemd op toch op mijn vrije dag te werken. Het was nogal hectisch, dingen die zouden moeten werken, deden het niet en configuratie op mijn werkplek was ook ruk. Oh ja en ook niemand die dat komt fixen. 

Maar goed, improviseren dan maar en daar ben ik goed in en de kop rustig houden. 

In de middag weer huiswaarts en niks. 

Wist ook niks meer te bedenken, want al geheel gaar door de terugreis, veel reizigers met grote koffers en kleine kinderen. 

En dan is het alweer klaar en zit ik dit in mijn nachtkleding te typen en naar bed retteketet maar weer. 

Sprak nog met een dame die het gebouw schoonmaakt. Ze had een nieuwe kar voor haar spullen. Ja, vertelde ze, nieuwe opdrachtgever. Maar geen handige kar, want te klein en haar stofzuiger moest ze iedere keer apart sjouwen. En alle volle vuilniszakken passen er ook niet in. Ook al vernieuwingen die geen verbetering zijn. Maar ziet er wel strak uit. Bedacht door iemand op kantoor zonder schoonmaakervaring denk ik.

Goed geobserveerd

Viel me al een paar weken op dat iemand die zich graag Manager noemt, op onze vestiging aanwezig was. Beetje vage reden, maar ik kreeg toch wat argwaan.

Worden we in de gaten gehouden?

Rapporteert hij naar het hoofdkantoor over wat hem opvalt.

Telkens weglopen van de flexwerkplek en dan bellen. 

Voelt zich geheel thuis hier; gooit in de ochtend onze ramen open, zonder even te checken of iemand daar last van heeft. 

Subtiele zaken.

Vandaag werd in het werkoverleg aangekondigd,  waar opeens nog veel meer mensen van het hoofkantoor aanwezig waren behalve dan die Manager, dat onze teammanager iets anders gaat doen in de organisatie (demotie noemen ze dat) en deze nieuwe ster, deze manager hier bij ons de dagelijkse leiding krijgt. 

Jottem.

De Manager begon vrijwel elke zin met "Ik". Dat zegt ook veel. En had er zin in. Joh...een team met 5 langdurig uitgevallen medewerkers? En de rest staat op breken? Enig! Uitdaging!

Weer een nieuwe bezem die vooral een schoon straatje wil vegen schat ik in. Niet dat het opeens heel erg prettig gaat worden qua sfeer. 

Na afloop bleef het lang stil. En nee, niemand had wat te zeggen of te vragen. Meteen al een onveilige werksfeer gecreëerd deze manager. Olé!

En even niet werken.

Het zou aardig weer worden en ik baalde al in de trein naar mijn werk (die maar een minuutje vertraging had, waardoor ik deze trein, een intercity, nog net haalde) al dat ik dan met mooi weer de hele dag binnen zit. Temeer daar veel collega's vrij waren of thuis werkten vandaag. 

Zo'n zin om ouderwets te spijbelen. Maar ja die cliënten he..

Zag al dat er in de middag geen afspraken stonden, ook niet voor collega's en zag ook dat men onthand was op de woensdag want dan had Sneeuwwitje wederom vrij (hoe komt die aan zoveel vrije dagen?). 

Dus stelde ik voor dat ik woensdagochtend zou komen, maar dan wel deze middag vrij ter compensatie. Dat was ok. 

Voor ik het wist liep ik naar de intercity op mijn werkstation, die ging, maar wel redelijk vroeg, dus doorlopen en oh ja, dat moet ik mijzelf echt aanleren, niet meer tot uur nul op de post blijven en daarna pas opruimen en inpakken, maar alles al van tevoren doen, dan haal ik die trein tenminste nog. Mag ook prima, want ik zat er al vroeg. 

Nu de tuindeur open en lekker niksen. Zonder schuldgevoel. Lezen in mijn bibliotheekboek. Mag en kan.

Even een tukje gedaan. Mag ook. Gewoon genieten van buiten zijn. Pakketje ophalen.

Naar een groot park -Wij noemen dat hier Bos - gefietst en daar heerlijk op een bankje bij het water in mijn boek verder gelezen. Ik waaide wel zowat van de bank af, want heel veel wind, maar lekker. En dat boek is ook heerlijk ontspannend. 

Had gisteren al een Marokkaans getinte saus gemaakt, veel groenten en wat schapenvlees. Vandaag alleen opwarmen dus. Ook fijn. Straks weer voor de vriezervoorraad een portie of wat in een bakje doen. 

Wilde vooral ook vrij omdat er van de week weer een maandelijks overleg staat en ik zie daar zo niet naar uit. Weer horen hoeveel collega's er in de ziekenboeg liggen, dat er op de vacature voor mijn functie nog steeds geen geschikte mensen te vinden zijn, dat de opdrachtgever nog meer van ons wil en mijn leidinggevende daar altijd ja en amen op zegt. Wat voor mij voelt alsof leidinggevende niet pal achter ons team staat. Wat er nog van over is. Ik denk meer dat LG met de eigen carriere sprongen bezig is. 

Vrijuit mijn mening geven daar? Ben ik toch wel heel erg voorzichtig mee. Heel erg op mijn hoede, door wat ik allemaal gezien heb en hoe makkelijk men hier afscheid neemt van iemand. 

Dan zal ik op het hondenplaatje wel de Laffe Hond aanwijzen. Maar in het verleden al te vaak meegemaakt dat de boodschapper wordt vermoord. Zo geen zin meer in. En ook al meegemaakt dat de collega´s dan nergens te vinden waren. Die zogenaamd achter je stonden. Daar stonden ze nog steeds, te kijken hoe je je bureau uitruimt. 

En werken weer

Nog steeds omleidingen op mijn route, dus vroeger weg van huis en later thuis, Benieuwd wat deze week weer brengt.

Opletten op mijn rust en ook en vooral leuke zaken inplannen. 

Zonnig

Mijn vriendin en haar man namen me mee naar een drijvend restaurant op een water in de buurt van hun woonplaats.

Een kas, verbouwd tot restaurant. Erg leuk en we konden ook nog een plekje op het volle terras buiten krijgen. Heel fijn, want het weer was zomers. 

Lekker gegeten met heel prettig gezelschap. We kennen elkaar en elkaars gezinnen en kinderen al heel lang. 

Ben zo dankbaar dat we nog steeds in elkaar leven zijn. 

Haar tweede kleinkind is onlangs geboren. En ze gaat met een paar weken met pensioen. Werkte al minder dagen (bij dat bedrijf is er een mooie regeling om af te bouwen naar je pensioendatum) en dan straks helemaal niet meer. 

Heerlijk lijkt me en haar ook. Ook ruim 40 jaar gewerkt onderhand, dus wel verdiend. 

Tel je zegelringen

 Heb een afspraak staan met mijn vriendin en haar man later vandaag.

Kreeg een schattig pakket in de post toen ik thuis was en de glittersterren blinkerden me tegemoet. Hoe lief. En hoe sullig, zag pas vanochtend dat er nog meer in zat behalve glitters en slingers. Zo leuk en attent.

Collega bracht me gisteren wat koekjes aan mijn balie. Ook lief en dan voel ik me gezien. Want heel druk, constant aan de telefoon, terwijl de collega's van de opdrachtgever online aan het shoppen waren. Nam ook nog in de middag telefoondienst van collega over dus helemaal druk en uiteraard een spoedgeval. Alles kunnen inplannen en regelen, dus ook goed gedaan. 

Voor de rest vooral de goede dingen blijven zien. Dat ik gisterenochtend de trein haalde en op tijd aanwezig was. In de middag terug niet, verbouwing op station in de hoofdstad en ik was een beetje de weg kwijt (moe) en kon 14b niet vinden, maar haalde wel een trein iets later en vond ook nog een zitplaats. Dus ook goed. Laat maar los dat je eerder thuis wil zijn. Thuis zijn is genoeg. 

Nu eerst was ophangen, daarna koffie op mijn eigen terras. De zon schijnt, ik leef dus genoeg te tellen aan zegelringen.

Heb het al eerder gemeld; deze uitspraak is van een lieve en humorvolle vriendin. Tel je zegelringen!

Kedeng Kedeng

Besloot direct niet te gaan jagen op de intercity. Met nog 1 minuut op de klok ging ik dat niet meer halen. Dan maar het boemeltje. Ook via de Hoofdstad en nog tijd voor koffie. Liep een beetje teveel te vertrouwen op de NS app, maar kijkend op de borden moest ik geheel ergens anders instappen. Op een ander perron.

Moest ik nog haasten ook.  Gehaald en op tijd op mijn werk. 

Alweer druk, maar had besloten me niet gek te laten maken. Totaal zinloos. Aangegeven dat ik niet meer aan bepaalde taken toekom, waarop een collega spontaan aangaf dat zij daarop zou letten. Fijn!

Zo spontaan is niet iedereen. Sneeuwwitje had alles lekker voor mij laten staan. Cherry Picking dus alleen de leuke dingen doen en de lastige zaken laten liggen. 

Sprak haar erop aan, maar oh oh oh...daar begon ze weer. En ook nog mij, die haar ingewerkt heeft, uitleggen hoe we de zaken doen en dus daarom had ze niks gedaan.

Adem in.

en uit.

Trein terug was heel heel druk vooral met mensen met onhandig grote koffers die ook op een stoeltje mochten zitten. En dan mensen in het gangpad moeten staan. 

Dus ik claimde mijn zitplaats en zucht en steun dan moet die koffer of onder je bank of in het rek. En vuile blik. 

Nou. Kom maar door hoor. 

Bus idem. Oh ja, de schoolvakanties zijn al begonnen. 

Een collega vertelde een rotverhaal over de aankomende dood van haar beste vriendin en natuurlijk haalde ik haar afspraak uit de planning en maakte een nieuwe afspraak. 

Dan zijn mijn treinverhalen klein leed. Heel klein leed. Ongemak meer. Of gezeik. 

Therapeutisch

Dus dinsdag besloten een treintje later te nemen. En NIET door de stromende regen te gaan, maar even te wachten dus, want een kwartiertje later droger. 

Was als in een slechte comedy, waarin als wat mis kan gaan, dat ook inderdaad mis gaat.

De bus stopte bij een nieuwe stopplek, dus veel verder weg van mijn spoor op het station (waar ik normaal Immer gerade aus en dan hoppa nog net, met een minuutje speling een trein kan halen), nu waar de toeristenbussen allemaal stoppen zeg maar. 

Dus langer lopen, net de trein gehaald - dat wel - want die had vertraging. Maar dan mis ik dus mijn aansluiting en ja hoor, ik keek tegen de achterlichten van de vertrekkende trein aan. Doorlopen naar ander spoor, nog 2 minuten, maar ook niet gehaald. Die stond zo ver op het perron dat het geen zin had. 

Dus dan maar kijken wanneer de volgende optie is. Kwartiertje en dan de stoptrein. Dus maar eerst koffie halen. Hier wel de volle prijs, maar ik wist al dat als ik op mijn werk zou komen ik nul tijd had voor koffie. Had een lieve collega ingeseind dat ik er later zou zijn (hij is zelf heel regelmatig veel te laat en geeft dan aan dat hij zich verslapen heeft). Was er maar 5 minuten te laat om het spreekuur te openen. 

Wat ik moest doen aan het begin van mijn shift had een andere collega al overgenomen en gedaan, dus ook fijn en gaf me des te meer aan dat ik niet zo overdreven hoef vast te houden aan Ik MOET op tijd, nee...zelfs te vroeg er zijn. Elke dag, altijd. Zo onmisbaar ben ik niet. Dus laat het wat losser. Minstens één dag per week. Ga daar maar lekker mee oefenen,

Drukke werkdag en in de middag wederom vertraging in de trein naar huis, maar ik heb geleerd dat ik dan heel voorin moet gaan zitten en dan direct in de klaarstaande trein moet springen en gewoon gaan zitten waar het kan, want het gaat erom dat ik IN de trein ben. En waar ik zit maakt niet uit. Moet op eindstation toch altijd nog een stuk lopen en ook daar staat de bus op een andere plek. 

Het is gewoon zo. Ik kan daar niets aan veranderen, dus ga er maar op de beste manier mee om. Zo stoïcijns mogelijk. Moest ik ook nog bij de tandarts zijn. Daar stond mijn oude tandarts op me te wachten in de spreekkamer. Zijn dochter (die nu mijn tandarts is) was ziek dus hij sprong in. Aardige man, dus helemaal prima.

Door de verdoving had ik het gevoel van die lippen te hebben als in gevuld met fillers. Heel dik en een eendebekje. Maar je zag uiteraard niks. Het voelde alleen stom. 

Daarna nog verder gewerkt, maar wel de tijd goed in de gaten gehouden. Ik was klaar ermee. Uiteraard dan nog een spoedgeval, die belde een paar dagen voordat de rechter zou beslissen of hij zijn huis uit moest. En daarvoor nergens op reageerde. Ook op niks wat maatschappelijk werk al had voorgesteld. En bij inplannen was de vraag of hij daar ook bij moest zijn. 

Was eind van de dag zo'n apparaat wat aan de oplader moet; leeg. Dus wilde op mijn vrije dag graag andere energie hebben. 

Reserveerde een bioscoop stoel en voordat ik ging kon ik nog even een uurtje genieten (verplicht van mijzelf) van koffie op mijn terras en een beetje lezen in mijn bibliotheekboek. 

De bus stopt voor de deur van de bioscoop. Ik was er net iets te laat, maar uit ervaring weet ik dat ik dan alleen de reclames mis van de plaatselijke horeca of dansschool. Had een fijne plek, niet druk want in de ochtend. 

Zo fijn om mijzelf te laten onderdompelen in het verhaal en mijn hoofd qua doordenken en doordenken even stop te zetten. Alleen focus op de film. Superman dit keer.

Een vriendin noemt het haar therapie. En dat snap ik. Zo ervaar ik dat ook. Even ontsnappen uit het malen in je hoofd, maar ook alle drukte in je leven, alle ´ruis`.

Toch nog even langs de ijssalon, maar daar was het zo druk, tot buiten aan toe een lange rij en daar had ik nou net geen zin an. Lekker naar huis, ijskoffie gemaakt, alweer het grote niks van wegdromen in een boek. Ook heilzaam. 

Het leuke was dat ik daarna nog energie genoeg had om ook heel even wat in de tuin te rommelen. Niet te lang, niet de batterij direct weer tot nulstand leegmaken. Maar net een paar emmertjes snoei-afval. En zien wat een mooie plek die tuin is voor insecten. En voor mij.

Smarter werken - hoe?

Vind het momenteel lastig op mijn werk. Leidinggevende is veel weg, heel veel vergaderingen op het hoofdkantoor en daarnaast ook veel thuiswerkend. Hij geeft iedereen zijn zin op gebied van nog een dag extra thuiswerken, wat betekent dat er dagen zijn dat we met een paar mensen op kantoor zitten. In plaats van 16. Ik zit niet bij mijn collega´s op kantoor, maar een paar verdiepingen lager aan het Front. Dat front moet altijd bezet zijn, zo gaf de opdrachtgever aan. En wat de opdrachtgever eist, is heilig. Van de bezetting van het kantoor hebben ze geen weet kennelijk. Vanochtend zat ik helemaal alleen er. Niemand aanwezig. 

Helemaal nu er zoveel langdurig zieken zijn met allemaal een burn-out is het slecht bezet het kantoor. Veel mensen ingevlogen vanuit het hoofdkantoor. Die ook hun mankementen hadden/hebben (lees burn-outs). Het voelt een beetje als de Lamme helpt de Blinde. 

Het blijft onverminderd druk. Veel telefoontjes, heel veel. Waar we voorheen de afspraak hadden om zaken te noteren, is het nu soms alleen een telefoonnummer wat over mijn schutting gegooid wordt. Hoe moet ik dat traceren dan? Teveel veldwerk. 

Of namen verkeerd doorgeven (toegegeven, dat zijn vaak van die namen waar mevrouw Faber zo bang voor is). 

En iedereen klagen dat ze teveel afspraken hebben. Terwijl er de facto ook veel ingeplande afspraken niet op komen dagen. Dan ben ik de enige die daar extra werk aan heeft, want weer aanschrijven en opnieuw uitnodigen als client reageert. 

Rol, wel bewust, relatief laat mijn huis binnen. Eerst nog even een snelle pitstop bij de supermarkt. Had volkorenpasta uit de diepvries gehaald vanochtend, maar de geraspte kaas was op. Zonder kaas word ik er niet blij van. 

Maar ja, dat is weer een half uurtje extra. 

En de treinen blijven tot nog wel een week zo om rijden las ik op de borden. Dus in de ochtend nog vroeger weg om een omrijdtrein te kunnen halen. Die op de terugweg stampend vol zat. Maar mijn geoefende oog zag nog een zitplek en bingo! De streekbus vervolgens had ook vertraging. Ik stapte uiteindelijk in, maar klokte direct weer uit. Te vol! En alweer staan. Dank u de Koekkoek. 

Dan maar de volgende bus. Ook vol, maar nog wel een zitplaats. Hangen aan die hengsels vind ik echt helemaal niets. Kan ook niet. Heb 2 tassen. Waarvan één een zware laptoptas. En te kort ook. 

Dus dan ben je tegen 19.15 uur thuis en dan nog eten, relaxen en weer door naar bed, want wil toch wel graag genoeg slaap pakken. 

Word al moe als ik het lees! Hahah!!

Zou net al weg moeten fietsen, maar een enorme bui. Zo enorm geen zin in om alweer heel braaf als eerste er te zijn, zeiknat weliswaar, maar oh oh oh wat betrouwbaar. Ophouden. Wacht maar even en pak een trein een half uur later. Ben je normale tijd op kantoor, net als de anderen. 

Teveel

Er viel in korte tijd veel regen hier. Dus mijn regenton stroomde over en mijn terras ook. Snel alle gieters gevuld, nog wat emmers gevuld en ondertussen helemaal zeiknat geregend. Kon mijn kleren uitwringen. De emmers regenwater in de vijver gegoten en bij een boom. 

Ik dacht dat er een systeem in mijn regenpijp zit, die als de ton vol is, de rest door de regenpijp afvoert, maar kennelijk niet, of geblokkeerd. 

Werkte ook nog maar even een paar uurtjes toen het de hele middag regende, zo razend druk is het nu. 
En dan weten dat ik morgen twee keer zo lang maal twee keer dus over mijn woon/werktraject doe, wegens werkzaamheden. Feest!

Vallen

Een aaneenrijging van kleine gebeurtenissen. Een toeriste die bijna van de roltrap bij het station naar boven viel, met koffer en al. De man die achter haar stond zag het gebeuren en kon haar nog tegenhouden, zodat ze alleen een paar treden viel. Niet de hele lengte van de roltrap. Ik stapte daarom nog maar even niet op, want alles verstopte daardoor en stel dat er daardoor nog meer mensen vielen. 
Goed afgelopen voor die dame gelukkig.

Zo in 1 minuutje kan je leven al veranderen. Niet het mijne, ik stond erbij en keek ernaar. En kon op dat moment, want te ver weg, ook niets doen.

Witte was gedraaid. Daar word ik ook altijd blij van. 

Iets in de tuin gedaan en in de ochtend ook maar direct een bioscoopstoel gereserveerd voor eind van de middag. Heb ik iets leuks om naar uit te zien. Zit een beetje laag in energie merk ik. 

Daar moet ik meer aandacht aan besteden. Aan leuke, lieve, mooie, interessante dingen. Doe ik te weinig vind ik zelf. Val in in mijn eigen gegraven valkuil dat ik mijzelf dat niet gun. Maakt toch niets uit. Maar dat doet het wel. Ik doe ertoe. Ook al hebben sommige van mijn broers en zus duidelijk aangegeven van niet. Grappig hoe ze denken mijn plek in het rijtje te kunnen uitgummen. 

Film was heerlijk. In een andere wereld te zitten voor een paar uur. Altijd fijn. Was nog druk ook, niet gedacht want toen ik de stoel reserveerde nog plek zat zo te zien. En heel rustig toen ik naar huis ging, maar ik kwam erachter dat er voetbal op tv was/is. 

Uiteraard regende het toen ik de bioscoop uitkwam. Maar ja, had dan maar een plu meegenomen en niet als (gematigd) optimist toch gewoon zonder jas de deur uit, omdat het zo lekker was buiten. 

Snel vanaf de bushalte naar huis gefietst en daar hoefde niets meer. Nou ja, nog even wat te eten maken, maar dat is geen probleem. 

Gepolijst

Wat een glad gevoel, mijn tanden en kiezen schoongemaakt en ook nog gepolijst op het eind. Was soms een beetje pijnlijk, maar ja, die tandsteen moest er toch echt uit. Anders dan vroeger, toen de tandarts met alleen haakjes aan het bikken was. 

Goed advies ook hoe ik het kon bijhouden, naast regelmatiger langs de mondhygiëniste. In mijn geval waren speciale tandpasta´s niet nodig. Gewoon eentje waar je lekker mee kon schuren. Tandenstokers en dan 3 x per dag goed stoken. Vooral dat. Dus direct die in huis gehaald. En gewone tandpasta, geen geltandpasta. Duur is niet nodig. Dat vond ik nou een prettig advies. 

Image by Margo Lipa from Pixabay

Warme woensdag

Op mijn vrije niet-werkdag staan er wel twee verplichtingen. Met deze bloedhitte geen feestje, maar ik besluit niet al vooraf te  gaan piepen en zuchten en steunen, maar vooral vandaag even te doen alsof ik op vakantie ben. Te genieten van wat deze dag me biedt. 

Gooi beneden de achterdeur, keukenraam en voordeur open rond 06.00 uur. Het koelt af tot 25 graden, maar voelt gewoon wat frisser. Geef in de tuin planten water die het nodig hebben, gooi het vogelbadje vol. Daarna nog even wat lezen in bed en rond 08.30 uur douchen en aankleden.

Parasol uitgeklapt en heerlijk in de tuin lezen. En af en toe wat in de tuin doen, maar al snel voelt dat te warm. Snel terug onder de schaduw van de parasol.

Straks moet ik naar de mondhygiëniste. Sta nou niet bepaald te trappelen van zin in, maar goed; wat moet dat moet. En dan eind van de middag, precies als er buien verwacht worden,  een uurtje oppassen bij jongste kleinkind. Geen zin om met deze hitte in een drukke bus te moeten, maar ja...het is belangrijk voor mijn schoondochter, dus hou ik me aan mijn belofte. Neem een paraplu mee en zeur niet zo!

In de tuin een mini mini briesje in de ochtend. Lekkere koffie. Allemaal aangenaam en precies waar ik toen ik rond deze tijd op mijn werk zat, zou willen zijn. Nou...nu kan dat dus geniet ervan.

Net thuis van oppassen op mijn leuke en lieve jongste kleindochter. In stromende regen en onweer heen, gelukkig droog terug en een heel stuk koeler. Thuis direct alles tegen elkaar opengezet. Dan waait die koele wind lekker doorrrr. Kijk...nu mag er nog best een buitje vallen, maar zo te zien viel net alles toen ik richting mijn schoondochter ging. Met het OV. Dus zag een stomend busperron. Ook leuk.

Keti Koti

 In mijn werkstad kwamen er sommige collega´s van de opdrachtgever in traditionele kleding of versiering. Een collega had een button 1873 op. 

Gelukkig kom ik niet uit een ei en wist de betekenis. 

Later op de dag nog een parade in het centrum, maar aangezien ik de trein moest halen, weinig tijd om hiervan te genieten. 

Hier was het rond het middaguur 34 graden. Thuiswerken in een kamer met de gordijnen dicht en dan nog 27 graden binnen. Terwijl ik vanochtend heel vroeg alles doorgelucht had. 

Kreeg vandaag vier complimenten van vier verschillende mensen en dat streelt het ego. Mijn parfum vond men lekker maar subtiel ruiken (niet mijn zweetlucht gelukkig}en mijn schoenen vielen ook in de smaak. Ook vond iemand mijn opgestoken haar leuk staan. En of ik soms afgevallen was.

Kleine zaken, maar ik onthield het. Als zaadjes die mogen ontspruiten. 

Het was erg heet, erg druk en nog een collega die zich ziek meldde, maar dat was Sneeuwwitje, dus dat neem ik minder serieus. Wel moest de planning voor vandaag aangepast worden en collega's waren bereid om een stapje extra te doen. Gewoon omdat ze ook snapten dat onze cliënten een grote stap maken voor een afspraak. 

Nu is het laat op de avond en net even wat boodschappen gehaald. Blij dat het kan, maar wat is het nog warm buiten. 

Drink veel water, want zweet na zo´n kleine inspanning toch wel. 

Feeling Hot hot hot

 Vroege trein kunnen pakken, tegen de verwachting in, want niks deed het en drukke bus. Maar toch, lopend van de roltrap, met nog iemand voor me met een megakoffer, toch net toen er al gefloten was, erin.

Drukke werkdag en hoorde van mijn collega op kantoor dat de volgende collega in huilen was uitgebarsten. Zo veel nog te doen en ze kon toch niet zomaar  naar huis (dat  klinkt heel bekend) en dan ging ze het wel half doen. Gelukkig stuurde  lieve collega haar naar huis. 

Leidinggevende was er niet; aan het thuiswerken. 

Moest mijn best doen om mijn hoofd koel te houden, dit keer vooral figuurlijk. 

Ging zeer op tijd weg om de enige intercity te pakken die er ging. En die ging niet. Want grote wisselstoring op mijn traject. Dus het boemeltje. Gelukkig airco. En een plek, maar het boemeltje werd steeds voller en voller en het station voor mijn station was het Japans proppen. 

Waardoor eruit gaan ook een uitdaging was. En het perron heb ik daar nog nooit zo vol zien staan. 

Rustig blijven, adem halen en kijk maar hoe heet het voelt zo direct bij de bushalte.

Heul heet. 32 graden zag ik.

Blij dat mijn fiets in de schaduw stond, even doorwapperen op de fiets en nu thuis. 

Gaar en klaar. In huis is het relatief Kool en the Gang, want alle gordijnen en ramen dicht, maar buiten kan je op de motorkap van je auto een ei bakken.  En toch gutst het zweet niet bij bakken van mijn hoofd. Had vanochtend mijn haar al direct opgestoken. Nek vrij geeft altijd een koeler gevoel. 

Veel water op mijn werk gedronken, helpt ook. Niet druk maken om wat ik toch niet kan veranderen. Gestaag doorwerken. 

Net nog even de andere helft van de laatste aflevering van Vera bekeken. Gewoon voor de leuk en hoe het is om te stoppen met werken. 

Hoe houden jullie het uit in de hitte?

Luchtige detective

Zaterdagochtend wilde ik de batterij in mijn horloge laten vervangen. Meestal doe ik dat bij een kraam op de zaterdagmarkt in een paar wijken verderop. Waar ook de bibliotheek staat. Fietste er al langs en bedacht dat ik op de terugweg toch maar wel wat leesvoer ging halen. Gewoon....omdat ik zo kan genieten om helemaal in een boek weg te duiken, weg te zijn.

Kraam stond niet op de markt. Da´s jammer. Maar dan maar omdenken en kijken waar ik dan wel dat batterijtje kan laten vervangen. Ja, in het grote winkelcentrum, maar zo enorm geen zin om daar heen te gaan. En batterij is al een tijdje aan zijn einde, paar dagen langer kan prima. Er hoeft niets namelijk. 

Dus op de terugweg, na wat kleine boodschappen bij de Action en een supermarkt, langs de bieb. Blijf het nog steeds lastig vinden dat er weinig op alfabet te vinden is, maar er hele tafels op Thema liggen. En toch bekijk ik die ook altijd en niet miepen, boek op titel of schrijver kan ik altijd bestellen. Alleen te lui daarvoor.

Op de tafel lag een detective waarvan de titel me al vrolijk maakte: Beatrix, Hare majesteit - privé detective van Eva Philips.

Die mocht mee. 

Vandaag eerst bed afgehaald, witte was in de machine en ik onder de douche en de dag beginnen. Lekkere koffie gemaakt, toast van volkoren brood met roerei en dat voelde alsof ik op vakantie was, op mijn terras onder de parasol opgegeten. Wel voorzichtig, als een oud besje beter alles aan de 'goede' kant  kauwend, maar hoe fijn dat ik pijnvrij was. En pilloos. Nou ja, pijnmedicatiepillloos.

Zie heel veel (citroen)vlinders in mijn tuin, veel bijen, ook wespen, maar die blijven bij waar er water te drinken is. Geniet van de bloemen en kleuren (dat gedeelte noem ik nog altijd The Diamond Garden, naar die goede oude, helaas te jong overleden Geoff uit Gardener's World. 

Een gedeelte met veel kleur, door elkaar heen. 

Wederik, prikneus, wit en roze, vlinderstruik, die later paarse pluimen geeft en nu voor mooie hoogte in de tuin zorgt, Vrouwenmantel, Korenbloemen, Gele rozen tussen de klimop, Paarse Hibiscus, Duifkruid, en verderop in potten Verbena.

De witte was opgehangen, straks mijn bed met een lekker fris laken bespannen. Verder geen dekbed, want te warm. 

In de tuin mag ik een hemdje aan. Goed smeren wel, ook al zit ik in de schaduw. En op het heetst van de dag even binnen zitten in de relatieve koelte.

En dan lezen; oh hoe heerlijk. In het verhaal duikend en ondertussen ook nadenkend of je de auteur herkent. Zou zij het zijn?

Binnen een paar uur, eerste deel uit. Vermaeckelijk! *Er zitten 3 delen in dit boek. 

Blij met een fijn weekend. En niet in de verleiding gekomen om toch even in te loggen op mijn werklaptop. Niet doen. Morgenochtend is vroeg genoeg. Want krijg er niets extra voor betaald. 

Vergeten

 Oh ja, dacht ik op het perron. Alweer gedoe met mijn trein. Want werkzaamheden en die duren een week. Minstens.

Ging geen intercity en dus maar het boemeltje, die stopt bij elke dikke boom en dan doe ik er ruim 25 minuten langer over. 

Was alsnog de eerste aanwezige. Dus rustig goede koffie gehaald, op de afdeling waar de beter betaalden werken. Daarna aan het werk, genoeg te doen. En collega´s aanhoren die er bijna doorheen zitten want teveel afspraken. Aangegeven dat ze dan beter een gesprek met onze leidinggevende hierover kunnen hebben, want ik kan hier weinig aan veranderen. Sterker nog, heb ieder plekje hard nodig.

Kwam de leidinggevende nog even zijn agenda doorgeven, want mensen die hij op sollicitatiegesprek uitgenodigd had melden zich ook bij mij. Veel inloopclienten vandaag. Afspraken, mensen die zaken kwamen ondertekenen. Kortom druk.

Werd nog iemand heel boos over de telefoon toen hij zat te wachten in zijn rolstoel op een afspraak, op contactpersonen die onvindbaar zijn en hem van het kastje naar de muur sturen en niemand weet dat hij Repelsteeltje heet. Snapte hem volkomen. En soms helpt en dan wel om even uit je plaat te gaan. Want blijf je rustig en je beurt afwachtend, dan mag je helemaal achteraan aansluiten. Jammer dat er op vrijdagen vrijwel niemand van de opdrachtgever in huis is. 

Iemand die uit Iran was teruggekomen naar zijn geboortestad waar ik werk en hulp vroeg. Kon hem niet onze diensten aanbieden, maar wist wel waar hij in Nederland mee moest beginnen. Dat uitgelegd en aangegeven waar hij moest zijn hiervoor en waarvoor die stap zo belangrijk is. 

Ging op tijd weg en haalde een trein vroeger dan standaard. Die reed ook gewoon. Zat alleen met damesclubje Kwebbel en Bebbel in de stiltecoupe. Maar goed, had mijn hoorapparaten er al uitgegooid, dus hoorde alles al veel minder. Te warm ook om er wat van te zeggen als Dappere Dodo. Toen ook de conducteurs nog even gezellig gingen praten met de dames wist ik dan mijn opmerkingen totaal zinloos zijn. 

Dus maar genoten van de allerallerlaatste aflevering van Vera. En me afvragend of ik wel genoeg leef.

Impulsbeheersing

Voor mij betekent dat nadenken of ik echt wel iets nodig heb, of alleen denk het te willen, nodig te hebben en wel nu direct. Omdat ik het zie, of erger nog een reclame of mailing met het dwingende ALLEEN nu nog..of laatste!!

Meestal is het antwoord Nee. Niet echt nodig. Wel leuk, prettig, maar nodig is wat anders. 

Dus kan ik het winkelmandje laten staan. Of ga niet naar die winkel. Kom ik niet in de verleiding. En doe het met wat ik al heb. 

Maar ja, een sucker voor alles voor kinderen en kleinkinderen. Dus daar beheers ik mijn impulsen vrij slecht. Dat dan weer wel.

En oh ja, die 35% korting sticker bij de supermarkt. Dan 'mag' het opeens. 

Jullie last van impuls-aankopen?

Waarschuwing: extreem saai

Dinsdag thuis gewerkt. Ik stond al bij de bushalte en bekeek nog even mijn trein op de app. Zag ik dat er helemaal niets ging. Tot zeker 08.15. Ik had er zo de balen van, liep naar mijn fiets, pakte thuis mijn werkspullen uit en heb aangekondigd dat ik thuiswerk vandaag. 

Later de ochtend ook leidinggevende dit laten weten, maar die had in het nieuws al gezien wat er aan de hand was rondom mijn vertrekstation, dus wist direct al waarvoor ik belde. 

Was goed besluit want pas heel laat in de avond kon er iets rijden. En vanochtend wederom problemen las ik. 

Maar hhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhheerlijk. Ook direct thuis mijn werkkleding verwisseld voor thuiskleding. Relaxed en een heel oude korte broek aan die veel te groot was geworden. Wel altijd oorbellen in. Mocht er geZoomed worden dan ben ik toch keurig. 

Lange dag en druk en zoals altijd weer een telefoontje van iemand die bijna spoed heeft. Nog geen juridische spoed dus geen spoed-afspraak, maar toen ik zag dat zij al eerder bij ons was geweest  en toen de afspraak heeft laten schieten en zij vertelde van niet en alles ligt uiteraard aan mensen die haar wilden naaien, was ik wel een beetje klaar. Misschien niet netjes, maar de bevestiging komt wel weer op een werkdag. Wel een afspraak ingepland hoor. Maar was tamelijk moe aan het eind van de dag. Ondanks dat ik niet hoefde te reizen. 

Stond vanochtend al op met het briljante idee te gaan stofzuigen. Ja....werkelijk. 

Maar rolde heul laat uit bed. Nou ja...mag en kan. Dus geniet ervan. Stofzuigen is gedaan. Nieuwe zak erin. Helemaal frisp. Ook wil ik mijn vloer nog even goed poetsen. 

Jongste kleindochter blijft altijd vrolijk, ondanks koorts en benauwdheid en hoorde dat het al wat beter ging. Haar moeder is nu nog wel ziek, maar mijn zoon heeft zorgverlof genomen. 

En hoe kan ik voor vandaag voor een boost van mijn energie/peil zorgen? Voel me af en toe nogal afwezig. Dus vooral even in het nu blijven en zichtbaar zaken aanpakken, doen, veranderen.

Opruimen, dat ruimt ook op in mijn hoofd. Opruimen is vooral veel lossen. In de tuin wat doen, maar vooral kijken naar hoe mooi alles in elkaar groeit en het een prachtig zooitje is.

Nu nog even mijn kleding voor morgen klaar hangen en dan nog een uurtje ontspannen, 

Met de serie Dag en Nacht. De enige serie die me aan het wenen kan krijgen. 

Eruit jij!

 Echt zo´n dag waarop ik dacht gaat het wel goed komen?

Mijn havermoutpap kookte over in de magnetron. Dus de helft kon ik opvegen. Gebeurt zelden. Maar ja..dat was nog Maandagochtend-light.

Bus was vol, vooral met mensen die op vakantie gingen en daar de aller allergrootste koffers voor mee hadden genomen, per persoon twee stuks en dus met een paar personen heel veel plek innamen. 

En dan uit de bus heeeeel langzaam want die krengen (de koffers) zijn best wel log en zwaar. 

Mistte daardoor net de vroege intercity. Er liep een gezin met kinderen op de roltrap voor me, roltrap deed het niet, en die liepen heeeeeeel langzaam en links en rechts bezet houdend. Toeristen dus weten zij veel.

Nou ja, volgende trein dan maar, die ik in mijn oorspronkelijk planning had staan. 5 minuten vertraging, 10 minuten en uiteindelijk ging de trein met 14 minuten vertraging richting mijn werkstad. 

Zag in de trein dat mijn horloge langzaam liep. Past zich aan aan de gebruiker. Moet een nieuwe batterij in denk ik. 

Drukke werkdag. Veel telefoon. Regelzaken. Alleen lunchen, altijd gezellig - not - en de tijd in de gaten houden want naar de tandarts. Had een bakje yoghurt meegenomen en wat fruit.

Ook de trein terug had vertraging. 15 minuten stond er aangekondigd. Pas zichtbaar als je al op het station bent. Dan ga ik waarschijnlijk net niet halen dat ik nog naar huis kan, tanden poetsen en niet met de hele bepakking naar de tandarts moet. 

Dus plan B bedenken. Stop eerder met de bus en ga direct door naar de tandarts. Waarschijnlijk haal ik het dan nog net. Gelukkig kwam de bus redelijk op tijd. Ook weer vol. 

Liep inderdaad richting tandarts, nog net een paar minuten om tandpasta en een tandborstel te halen bij het winkelcentrum op de hoek. Op tijd binnen bij tandartspraktijk en aangemeld. Gaf aan dat ik nog even mijn tanden ging poetsen. Had nog genoeg tijd gelukkig want werd pas 10 minuten later opgehaald. 

Foto's gemaakt (lachte als een boer die kiespijn had). En ja, de pijn werd inderdaad door deze kies veroorzaakt, die er toch al uit moest. Tandarts legde alles rustig en zorgvuldig uit.  Verdoofde de zaak en binnen no time was de kies eruit. Er kwam weinig troep mee gaf ze aan. Mijn lichaam had kennelijk al veel opgeruimd. 

Moest bijna janken toen ze zei dat ik best wel veel pijn gehad moest hebben. En lang. Dat kon ze zien. Voelde me daardoor heel gezien. Deel dit niet mijn mijn kinderen, die hebben genoeg aan hun eigen dingen en leven en jemig...wil niet zo aandachtsvrager/janker zijn die pijntjes heeft. Gaat weer over/weg en tsja voor een knuffeldekentje moet ik zelf zorgen. 

En dan terug richting bushalte met zo'n gaasje in het gat. Ze vond ook dat de afspraak voor de mondhygiëniste maar even moest verzetten. Dat was te snel nadat er net een kies was getrokken. Zeg maar erbij dat ik dat wil, dan zeuren ze niet. Moest ik nog een paar keer uitleggen wat de bedoeling was. Plannen is een vak kennelijk.

Buschauffeur zette de bus zo stom bij de halte dat ik een polsstok nodig had om bij het perron te komen. dus ik vroeg hem of hij een tikkie dichterbij de bus kon neerzetten. Dat deed hij, misschien maakte de hamsterwang indruk en ik bedankte hem vriendelijk. Ooit wel eens een buschauffeur gehad die pinnig zei dat ze de bus moest opladen. Dat de passagiers er niet normaal uit konden had ze kennelijk schijt aan. 

Naar huis, nog even wat werk doen, maar niet meer bellen, want dan klonk ik als Femke Halsema, met dichtgeknepen kaken, door dat gaasje. 

En nu moe. 

Lees ik dat jongste kleinkind koorts heeft en kortademig is en de huisartsenpost haar wil zien in het ziekenhuis.

 Nou...genoeg gejeremieerd over mijn klein leed. 

Even wat normaals doen

Dus bedacht al in bed, dat ik graag lekker in de tuin wilde werken. Ondanks hamsterhoofd. Voordeel is hiervan dat niemand me daar ziet. In de achtertuin dan. Niet te lang bukken, want dan voel ik alles weer kloppen.

Veel dode bloemen snoeien. Dan groeit er weer een nieuwe knop. Wil ook nog het gras maaien, maar momenteel is het heel donker en stipt het licht. Maar verwacht wel iets zwaarder weer zo direct. 

Het gaat op en neer met het weer. Ik wil meer dan ik aankan merk ik, dus maar even op de rem trappen. Dat ik even geen pijn voel, is alleen door de pijnbestrijding. De oorzaak en de pijn is er nog steeds, alleen onderdrukt.

Heel fijn, gewoon in je tuintje zijn en een beetje niksig bezig. Vooral de druk van alles op tijd moeten doen niet hebben, is zalig. 

Net een lekkere saus gemaakt met verse groenten en kruiden uit de tuin. Ook voor de vriezervoorraad. En dan even mijn kleding voor morgen uitzoeken. 

Hebben jullie een beetje genoten van het weekend? 

Spiegel

Blij met enige kennis over medicatie en opbouwen van een spiegel. Maar minimale kennis want ik slik vrijwel nooit pijnmedicatie. Maar ja, nu dan maar even wel. Dan houd ik het nog wel uit tot mijn afspraak bij de tandarts maandag. 

En slaap ik beter, want langer door en minder vaak wakker, zonder pijnlijke kies. Maar voelt raar. Het moment waarop je ´niks" voelt. Pijnloos. Heuh?

Toch ook proberen te genieten van dit extra zonnige weekend. Hoef niet te werken, niet te reizen, niet op kleinkinderen te passen. Kan, heel egocentrisch, het helemaal indelen zoals ik wil. En besef dat dit luxe is.

Heb de momenten waarop ik paracetamol en ibuprofen nam zorgvuldig genoteerd. Niet overdoseren. En proberen net een half uurtje meer tussen die momenten te laten zitten. Of een uurtje. 

Zaterdagochtend toch maar wel naar de supermarkt gegaan, op een moment dat ik 'niks' voelde. En daar extra drugs doosje paracetamol en ibuprofen gehaald. Want om helemaal naar een winkelcentrum een kilometertje of wat verderop te fietsen wilde ik mezelf niet aan doen. Net zo blij dat ik even 'niks' voelde. Plus met zo'n hamsterhoofd over straat gaan ook niet echt fijn is, al snapte ik direct dat alleen mij dit opvalt. Niemand kijkt naar anderen, de meesten zijn toch alleen met zichzelf bezig. En de hamster-aanbiedingen in huis halen. 

Hamsteren

 De nacht van woensdag op donderdag sliep ik slecht. Werd iedere keer wakker. De kies die de tandarts wil gaan trekken, lijkt te gaan ontsteken. Ik voel een dikke plek bij mijn kaak.

Gebeld de volgende dag, maar vandaag geen plek. De tandarts/assistente gaat vrijdagochtend overleggen hoe of wat, maar heb in ieder geval maar wat drugs in huis gehaald. Wat zwaarder geschut en wat heerlijk dat na een half uurtje ik even niets meer voel. Maar dat ik op een hamster begin te lijken zegt genoeg.

Niet fijn. Ben ook bang dat ik straks een enorme hamsterwang krijg. Nu is het verdikt en warm. En het leidt enorm af. Het zwaardere geschut dempt de pijn, maar snap dat het pas weg is als de kies getrokken is. 

Klein

Probeer altijd te blijven kijken naar dingen, vooral kleine dingen, die me plezier geven. Of een voldaan gevoel. Zoals een aantal kleine kattendrollen uit het gras scheppen en in een oude krant weggooien. Ook weer gedaan!

Klein pilletje wat zorgt dat ik minder pijn voel van mijn kies. Fijn dat ze er zijn!

Klein uurtje nog slapen is ook fijn na een stomme nacht met iedere keer wakker zijn.

Woensdag - wasdag

Niet veel te melden, behalve dat de thuiswerkdag heel druk was en tegelijkertijd ook meer ontspannen dan op het werk zijn. Geen lawaai, geen prikkels van buitenaf, lekkere koffie en veel kunnen doen, behalve dan dat er een vergadering was tijdens de pauze, dus weinig gepauzeerd. Moest af en toe mijzelf bewust van mijn stoel afhalen en even kijken hoe de buurtkat alweer in het gras had gescheten.

En weer een rondje Hondenplaatjes en hoe sta je nu in de race. De Ratrace? Dat de leidinggevende aangaf dat hij een zich nu een hond voelde met zeer veel stress (Hazewindhond) verbaasde me niets. Maar er speelden nog zaken waar we geen weet van hebben en dat precies doen wat de opdrachtgever verlangt, dat werd deze week duidelijker voor mij.

Bang om de opdracht te verliezen. 

Pijnlijke kies, weet al dat die eruit gaat. Maar nog een maandje wachten tot de afspraak. Het is even niet anders. Pijnstillers dan maar, want het leidt nogal af. 

Er zit trouwens een wasje in de machine. Dus de titel klopt. 

Alweer een staking

Werd al zondag aangekondigd. Mocht men er niet uitkomen in overleggen maandag, dan volgde er dinsdag weer een staking. Waar ik heen en weer reis. Zag al dat alles was gecancelled. Ook aangegeven op mijn werk, dat ik morgen thuis werk.

Zo fijn.

Vandaag gingen de treinen redelijk op tijd. Wel ander perron, maar zag het op tijd. De streekbus vertrok ook van een hele andere plek, dus even zoeken waar ik moest zijn. Haalde ik nog net de bus die er stond.

Zo fijn.

Hoorde collega zeggen dat ze extra werkzaamheden erbij kreeg. Terwijl men dus allemaal al overvol belast is, teveel vaste medewerkers opgebrandt thuis zitten...maar ja, de opdrachtgever wil dit en dan mot het maar. Zonder extra FTE´s erbij voor dit extra werk. Zou bijna aanraden om ook te gaan staken.

Leidinggevende doet alsof hij ziet hoe druk we het hebben, maar durft nooit pal voor zijn team te gaan staan.  Dit is al het tweede ding wat opdrachtgever extra van ons eist. En waar mijn collega's zo van over de rooie gingen dat men in janken uitbarstte. 

Benieuwd wat er voor mij nog in het verschiet ligt, qua extra dingen. Maar echt; nobody fucks with Frank de Grave. Zo klaar met dit beleid van uitholling en oprekken van grenzen als waren wij van elastiek.

Maar nu even niet, want morgen niet heel vroeg op, niet heel vroeg de deur uit en gewoon rustig aan de dag beginnen. 

Er werd al geklaagd door leidinggevende dat het wel een slecht moment was, dat ik er niet was. Maar dat had hij al 2 jaar eerder moeten regelen. Achtervang, backup en een noodplan. Niet gezorgd voor reserve-olie voor zijn olielamp. 

Dus was daar totaal niet van onder de indruk. Jammer de bammer. 

Steek een kaars aan voor een lieve vriendin. Morgen belangrijke eerste stap tot verbetering van haar leven. 

Dan is even niet met het OV hoeven reizen een kleinigheidje. 

Broeierig maar feestelijk

Vrijdag ging er beperkt treinverkeer, maar nog net 2 treinen in het uur richting mijn werkstad. Daarna was het klaar voor de rest van Nederland. 

Allemaal uitgevallen vanwege de staking. Dus toch maar gegaan. Uiteraard met vertraging. Ook al het nieuwe NS-normaal.

Hard en smart gewerkt. En wilde op tijd stoppen, dus niet zo smart want nog net wel een aanmelding aangenomen die een collega doorgaf en daardoor kon ik niet de enige trein die nog wel terug leek te gaan pakken, want kreeg net een push bericht van de NS dat vrijwel alles was uitgevallen zo bleek uit de app. Mijn hoop was nu op stoptrein gevestigd, een half uur later. Deed ik er 2 x zolang over. Met 30 graden. 

Oh ja. En er is niemand van de collega's (allemaal) met auto die dan aanbiedt om me thuis te brengen. Wonen ook allemaal de andere kant op. Maar goed; dat gaat net even buiten hun eigen comfortzone denken zit er niet in. Reken ik ook helemaal niet op. 

Want ik zou bij thuiskomst op mijn twee oudste kleindochters passen. Hun moeder had al aangegeven dat ze eten meegaf dus dat was ook al fijn. Maar op het station aangekomen stond het al zwart van de mensen, kijkend naar het vertrektijdenbord. Werkelijk alles afgelast. Ook mijn stoptrein. Nu hoopte ik op een trein een half uur later, maar tussendoor werd de ene na de andere trein afgeblazen.

Appte mijn dochter. Naar haar woonplaats reizen ook geen optie. Ook niet bereikbaar. Ze appte dat ze me wel zou ophalen mocht die ene trein toch niet komen. 

Was superblij dat die trein WEL doorging, de enige het hele uur en ook nog een plek, want die stoptrein die ik wilde pakken had maar 4 treindelen en 186 zitplaatsen, waar er anders 9 treindelen binnenrollen...Dus ik zat ook niet te wachten om bij 30 graden lekker dicht op iedereen aan een stang te hangen. En ja, dan zou ik dan wel Eerste klas gaan zitten. Burgerlijk ongehoorzaam dan maar.

Was redelijk op tijd thuis toch nog. Wel bloedje heet overal. Maar waar ik voorheen uit alle poriën zweet klotste, heb ik dat niet meer. Wordt alleen heel traag. (Nog trager). Sloom. Sluggish zeggen ze in Engeland.

Enfin.

De kinderen werden gebracht. We waren ongeveer gelijktijdig bij mijn huis. 

Tafel gedekt, kinderen komkommer laten snijden en ik kookte volkoren spaghetti voor ons. Saus had dochter al gemaakt. Die kon ook verwarmd worden.

Hoorde de ijscoman in de straat en vroeg of ze zin in een ijsje hadden (Ik ga dat zelf nooit doen, dit was de eerste keer). Jaaaaaaaaaaaaaaaa. 

Enthousiasme was groter dan de trek in ijs, want thuisgekomen vonden ze het allebei niet lekker. Great. 

Dus maar in de diepvries gezet. Wat een gouden momentje had moeten zijn, beetje verknald. Ze zijn blijer met een ijsje op een stokje bleek later. Duur ijs hoeft helemaal niet. Gewoon het simpelste waterijsje. Helemaal fijn.

Na het eten wilde ze heeeeeeel graag naar het speeltuintje. Ik wilde heel graag in de diepvriesla verdwijnen. Toch maar speeltuintje. Even de energie eruit laten. Des te sneller slapen ze straks hoopte ik.

Lekker even laten schommelen en draaien en weet ik veel. Naar huis toen en waar ik eerst de jongste naar bed bracht en het plan was half uurtje later oudste, mislukte dat want jongste stond weer beneden in de woonkamer...ze wilde niet alleen daar liggen. Tjsa... Snap ik ook weer dus toen oudste ook naar bed gebracht, maar allebei vroegen ze ook ook kwam, want beetje bang. Aangezien ik ook wel moe was van alles, ook lekker op 10 cm stuk van het matras gaan liggen en toen sliepen we allemaal zo. Werd nog wel wakker van het onweer, maar zij sliepen er helemaal doorheen. 

In de ochtend werd ik op een heerlijke tijd wakker, dus douchen en aankleden. De dames ook wakker en die vroegen direct wanneer ze konden zwemmen? 

Eerst nog even ontbijten en dan moet ik het zwembadje nog opblazen en vullen. Ontbijt was nogal niet zoals het plaatje. aardbeien op beschuit en dan niets meer hoeven eigenlijk. Heb een hekel aan verspilling, dus als je het zelf maakt, ook graag opeten. 

Tafel weer afgeruimd, afwas gedaan, dan blijft de chaos onder controle. 

Oma wanneer gaan we zwemmen? Badje opgezocht in de schuur. Pomp spoorloos. (Die vond ik zondagavond weer, gewoon op zijn plek). Dus dan maar gewoon ouderwets met de mond opblazen. Waardoor ik even de moed verloor want warm en stom gedoe, maar doorblazen is het menu. Niet miepen, blazen!!!! 

Badje opgeblazen en omdat ik ook geen tuinslang of iets heb (ja...errug he!) ook emmertjes water heen en weer en dan tussendoor een aantal met zeer heet water uit de waterkoker. 

Was eigenlijk zelf wel toe aan ergens fris in duiken, maar ook al honderd jaar niet meer gedaan. 

Image by tschipsfrisch from Pixabay

Dametjes waren helemaal blij met minibadje (echt...ik zie vijvers die al groter zijn!) en helemaal toen ik de strandspeeltjes erbij haalde. Niks meer nodig dan water, zand en lol maken. 

Tussendoor eruit. Oh...toch weer erin. Hele woonkamer vloer zeiknat. Oh...weer eruit...Handdoekjes voor de voeten op de deurmat, eerst je voeten droog maken en dan toch nog vloer nog steeds nat. Oh...vergeten Oma....

Als lunch volkoren pannenkoekjes gemaakt. En of we ook nog iets gingen bakken straks, dus ook nog cupcakes gemaakt. Waarop ze vroegen waar de rest was. Maar in mijn oventje kan maar een bakje van 6 stuks, dus dit is het. En dan nog 3 van batch 2. Die gingen we ook nog versieren toen ze kouder waren geworden. 

En oh ja, we moesten nog komkommers bijkopen want die 2 die er lagen hadden ze de avond ervoor al opgegeten. Net als mijn Nectarines, die de jongste zo at, dat ik precies haar spoor kon volgen op de vloer. Lieverd: hou er even een bordje onder, want Oma wordt een beetje tureluurs van constant de vloer achter je dweilen.

Oh ja Oma... 

Naar het winkelcentrumpje en daarvoor nog langs een speeltuintje. Toen begon het ook nog licht te regenen, dus wel of niet gaan, maar ja...we hadden echt komkommers nodig, dus wel. 

Avondeten wilden ze heel graag frites, dus hallo Airfryer. En met ketchup zei de ene. Ketchup?  Zij sneden de komkommers. Ieder een eigen plank en mes. En schaaltje.

En dan ook nog met de Barbie's spelen, van papier dingen knippen en maken. Tekenen, met het Domino-spel spelen. Lekker in de gang, want daar was het relatief koel en donker.

En gelukkig bleven de meegebrachte tablets bijna ongebruikt. De oudste wilde vloggen zei ze. Nou ja, filmpje opnemen en niet uitzenden, want niet aangesloten op wifi. Heb liever dat ze lekker spelen, fantasie gebruiken en zoals in de speeltuin lekker rennen, hangen en weet ik veel. 

Eigenlijk hoef ik weinig te verzinnen voor hen om te spelen. Dat doen ze zelf. Wel bied ik genoeg opties aan in de vorm van papier, scharen, lijm, kleurtjes, glitters. 

Mijn plannen om in de middag in het grote centrum iets met ze te gaan doen of bekijken, dat werd niks. Te heet. En het water vonden ze zo leuk. Dus beter om gewoon lekker hier te blijven. 

Wel heel blij dat hun moeder ze eerder kwam halen dan de zondagochtend. Want na alweer een volle beker drinken over de tafel tijdens het avondeten en toen  was mijn opveeg- en opdweilvermogen een beetje klaar, plus na iedere keer toch weer in het water spelen en weer zeiknat worden ook. Badpak uit, badpak aan. Of kleding toch nat. 

En ook iedere keer weer insmeren. Dat deden ze ook zelf, maar smeerden dan alleen de tv in met zo'n spuitflacon. Ook handig. Not.

Gelukkig droogde alles wat nat was geworden in de zon. Zelfs Ken van Barbie! En wist ik dat ze maar kort hier waren, niet wekenlang achter elkaar. 

En ook dat ze zo groot zijn. En misschien wel geen zin meer hebben in logeerpartijtjes. Of zelf je komkommertje snijden. Is soms ook lastig dat er vier jaar tussen hen zit. Dus wat de ene leuk vindt is voor de ander kinderachtig. 

Wel heel blij met het koelere weer deze zondag. Uitgebreid de krant lezen in de tuin, koffie erbij. Kijken naar alles wat groeit en bloeit in mijn tuin. Daar kan ik zo van genieten. Heel simpel. Misschien ben ik ook wel simpel. 

En op het eind van de zondag gratis op de Duitse RTL de F1 van Canada bekijken. 

Warmer

Trein in de ochtend ging normaal. Gewoon 5 minuten vertraging. Dat is al normaal.

Druk op mijn werk en ik zag ook na bijna een half jaar een zieke collega weer. Wat fijn. Maar zag direct dat ze er nog lang niet aan toe was, aan werken. Of onder druk staan van targets.

In de middag nog even met een opdracht van dochter de boer op gestuurd. Zij had al alle supermarkten van de A afgelopen op zoek naar een bepaald soort drinken. Overal op en uitverkocht. 

Bij de plaatselijke supermarkt nog de laatste 7 blikjes kunnen scoren voor haar. Helemaal blij. En aangezien ik elke dag te vroeg begin, kon het wel even. Ik was trouwens zo in en uit, 

Morgen kijken of er wat rijdt op mijn route. Ik zie al veel uitval. En pas in de avond zie je eea op de reisplanner app van de NS.

Het is niet anders. 

In de avond komen mijn kleindochters logeren. Denk 2 dagen. Zie er een beetje tegenop want warm en broeierig weer. Maar zoeken naar het opblaasbadje denk ik.

Thuisgewerkt in de middag met alle gordijnen dicht, dus weinig last van de warmte. Jullie?

Food for the soul

Dat is voor mij: op kleinkind mogen passen. Zien hoe ze helemaal opgaat in oude bruine blaadjes proberen terug te hangen aan een tak in haar tuin. 

Of kleine steentjes in een pot gooien. Steentje voor steentje. Het leukste speelgoed. 

Observeer vooral. Hoef niet zoveel voor te stellen, ze verzint telkens zelf weer nieuwe dingen. Of gewoon even lekker languit op het buitenkleed liggen. Heeeeerlijk.

Sinds ze kan lopen is ze echt een peutertje. Op ontdekkingsreis en zoveel interessante dingen om te zien. 

Daarna huiswaarts, had slecht geslapen. Al vanaf 04.00 wakker. Parasol opgezet, maar ook daar voelde ik onrust in de kop en lijf. Doe ik allemaal zelf he...

Dus toen ik helemaal lamlendig werd, maar even een powernap er tegen aangegooid. Waarin ik droomde over oude directeuren en ontslaggesprekken. Maar deed me wel goed. De sloomheid was iets minder. 

Soepje met lekker volkoren stokbrood erbij. En ga nou eens dat lekker buiten opeten. Kan!

Ook weer onbekend hoe donderdag de treinen rijden. Geen staking, maar wel gedoe en dan vrijdag ook weer gedonder. 

Zie in ieder geval al dat er een intercity is uitgevallen. Of twee in het uur. Hoorde trouwens van mijn zoon die dinsdag wel de regiobus pakte, dat het niet normaal druk was. 

Groente

Mag het niet hardop zeggen, maar wat heerlijk zeg. Dat ik door de treinstaking van de NS even niet hoefde te reizen met de trein en bus en fiets. Gewoon op een normale tijd opstaan, de dag beginnen en dan nog eigenlijk vroeger dan nodig is aan de bak.

Er is altijd genoeg, meer dan genoeg te doen. 

Voor ik het wist was het lunchpauze en ook voor ik het wist was het alweer ruim na 17.00 uur. Wilde nog veel meer doen, maar besloot dat het wel klaar was. Ik had mijn uren al ruimschoots gemaakt. Langer doorgaan is onzin. 

Daarna mijn vergeten groenten gesneden en een lekker soepje gemaakt. Veel groenten is precies waar ik behoefte aan had. Een gezonde en eigengemaakte maaltijd. 

Nu dwaal ik toch weer online af. Lees her en der krantenartikelen. 

Maar nog leuker om foto´s van jongste kleinkind te zien terwijl ze in de grootste speeltuin van Nederland ronddwaalt met haar ouders. 

En van die hoge glijbaan met haar vader glijdt. Terwijl ik het type, zit ik al weer te grijnzen. 

En grijnzen of lachen schijnt heel goed te zijn voor stressverlaging. 

Image by u_ohk82lu4 from Pixabay

Olé!

Hiphop en hyperdehop

Hopte van het éne ding naar het andere dingen. Oh droog: even nog wat snoeien in de tuin. Oh...nog even die serie verder kijken, oh nog even wat opruimen.

Weinig rust in de kont. Of energie.

Plan ook niks, dus heb dan ook niks om naar uit te kijken, behalve de verplichtingen. Eigen stomme schuld. 

Deze week oppassen op jongste kleindochter en misschien het weekend op de andere twee. En werk.

Mini-stukje fietsen; boeken naar de bieb gebracht, in de brievenbus. Krijg ze niet op tijd uitgelezen, dus laat maar dan. Komt wel weer. Focus is er gewoon niet. 

Voel ik me ook nog rot omdat ik door de staking niet zoals altijd betrouwbaar blijk voor mijn werk. Ben er altijd, niet ziek geweest nog en nu al de tweede keer dat ik niet kom opdagen. 

Overmacht, ja, dat begrijpt mijn verstandige kant, maar jemig...ik merk dat ik zo'n iemand geworden ben die ondanks overstromingen of wegversperringen er toch is. Rots in de branding. 

En daar dan nul beloning extra voor krijgt. De sloomste van ons team, met weinig inzet, krijgt precies dezelfde beloning. 

Dus waarom zit het me dan zo dwars. Wil ik de Heilige Cellie soms zijn?

Weet ook wel wat het triggert. Mijn dochter vertelde dat haar halfzusje zou oppassen, maar die liet een uurtje voor tijd het afweten. Kom maar door bij mij dan. 

Haar ex dreigt volgend weekend roet in het eten te strooien en ook daar sta ik als achterwacht. Immer betrouwbaar, daar waar anderen het laten afweten. Nou....wat goeeeeeeeeeeeeeed! 

Heb ik zo'n medaille nodig. Zo'n goh goh goh...wat er ook gebeurt, bij haar kan je altijd terecht?? (Wat ook niet zo is, laat het bij sommigen ernstig afweten). Goh, net een mens.

Jam

Las het blog van Annemiek Het blog van Annemieken kreeg spontaan zin om ook jam te maken. Maar één potje, maar gewoon om te proberen of ik het kon. 

Afbeelding van M. M. via Pixabay

Verder had ik gisterenmiddag mijn gekregen vleesch in porties verdeeld en in de vriezer gestopt. Vooral stoofpotjesvlees is het. Gelukkig geen hele bout gekregen want die past amper in de allergrootste soeppan. Mijn dochter had iets langer nagedacht over wat ze meebracht. 

Rare dag, want veel regen her en der vallend. En bovendien veel takken van de bomen gewaaid hier, toen ik op mijn fiets even een blokje om deed. 

Wel goed geslapen en werd wel 2 uur na mijn werktijdwektijd wakker. Joehei!

Ze hadden weer een criminele nacht op tv. Dus dat keek ik overdag, via NPOstart, want ik ben zuinig op mijn nachtrust. Zelfs als ik vrij heb ga ik nog op een redelijke tijd naar bed. Om mijn ritme niet te verstoren. Leuke serie. After the flood. Lekker kijken als het hier ook geregend heeft, maar dankbaar dat het enige wat overstroomde mijn regenton was.

Lees dat er dinsdag alweer geen treinen in het hele land rijden. Tsja...kanniekomen. Dus bericht mijn leidinggevende wel dat ik dinsdag helaas de hele dag thuiswerk in plaats van alleen de middag.