Zakkenrollers

Wilde op tijd weg, zeker omdat half Nederland in de gezelligheid zit, maar nul niks vanuit management dat we een uurtje eerder weg mochten. Zij hadden zelf wel vrij genomen. De hele middag zat ik daar in mijn eentje, de collega's van de opdrachtgever waren in de middag altijd al klaar met hun werk.

En ja, natuurlijk net voordat ik mijn laptop dicht wilde gooien een telefoontje. Nog geen spoed, maar bel dan vroeger. Toch maar netjes afgehandeld. 

Anyway, een collega van de opdrachtgever liet net voor mijn balie al haar spullen uit haar handen glippen en iets knalde op de keiharde vloer, kapot zo te zien. Ze was een beetje ontdaan, dus gaf aan ze haar spullen even bij mij kon neerleggen en rustig kijken wat de schade is. Laat die trein dan maar. Niemand zit thuis op me te wachten, dus beter dat ik dan wat positieve aandacht aan een collega geef.

Doordat aanbod miste ik mijn trein, de vroege optie, maar ja...dan maar een normaler tijdstip. En die verviel, dus moest wachten. Trein kwam, een zitplaats gelukkig en er werd direct omgeroepen dat er zakkenrollers actief waren in de trein.

Grappig effect is dat je dan iedereen even op zijn zak of tas ziet kloppen waar de buit inzit. Altijd mooie aanwijzing.

Image by Aline Dassel from Pixabay

En dan Home Alone. Met 400 speculaasje en alle verrassingen ook zelf bedacht. Keek maar wat op Netflix (Man on the inside). Er was wel iets op tv met Paul de Leeuw, maar de man die daar al jaren Sinterklaas speelt kan ik niet zo goed hebben. Dus geen ergernis, maar zelf iets bedenken voor entertainment.

Kon ik maar een rode pil slikken of zo. Even weg uit de realiteit.  

Je moeder in het verpleeghuis zien rondlopen in een incontinentie-luier. Met zo'n babykontje. Is dat ook mijn voorland? Hebben ze wel XXL incontinentie-luiers straks? Of inco's zoals ze in de verpleeghuizen worden genoemd.

Moet zo mijn best doen om het hier warm en fijn te hebben.  Niet blijven hangen in een gevoel. Dat is maar een gevoel, geen waarheid. 

Mijn broer in het hoge Noorden was blij met zijn pakketje waarin ik een chocoladeletter had gestopt en wat pepernoten-strooi assorti. Dat is fijn te weten. 

Bekijk de positieve zaken vooral. Mijn zoon en zijn vrouw waren een dagje samen in een mooie stad in Italië. Goed en fijn voor ze. Morgen ga ik met mijn dochter nog voor mijn verjaardag lunchen op een fraaie plek. 

En vanochtend draait de witte was. Alles hangt weer netjes in de kast wat niet gedragen wordt. De koffie is heerlijk, de toast wat aangebrand, maar dan moet je maar beter opletten. Ik heb een dak boven mijn hoofd, niet alleen maar een postadres, heb een salaris en mag nog steeds denken wat ik wil en genoeg eten en schoon water uit de kraan. 

Nu nog een kop koffie.

Speculasie

In de trein terug zag ik in de middag in Weesp de stoomboot van Sinterklaas in de haven liggen. Zo leuk.. Nu vind ik Sinterklaas, vooral met suprises en passende gedichten, heel plezant. 

Helaas zijn mijn kinderen minder fan van het Sinterklaasfeest. Ik stuur wel altijd iets kleins voor de kleinkinderen in de schoen, maar gedichten maken, grappige dingen daarin zetten...uberhaupt schrijven, die kunst wordt minder gebezigd.

Zo maakte ik een paar jaar terug voor een collega dit gedicht. Kan nog steeds qua actualiteit. Want nog ieder jaar is het prijscompensatie-percentage altijd nog lager dan het inflatiecijfer. En heel vaak nul ruimte voor een behoorlijke loonsverhoging.

Sint zat te denken

Hoe hij toch een passende inflatiecorrectie aan de werknemers kon schenken.

Maar telkens fluisterde de Hoofdpiet in zijn oor.

Dat plan gaat echt niet door.

We geven ze gewoon een vet compliment

Daar leeft men namelijk helemaal van op en kost ons geen cent.

Ik haal wat veren van mijn pietenmuts af

Die stop ik dan in ieder zijn poepertje op een draf.

Is iedereen weer heel ontroerd en voelt zich gezien

En ik gebruik zelfs nog Vaselien!

Tandje bijzetten

Letterlijk, want kon van de week bij de tandarts mijn op een plaatje gezette neppe hoektand ophalen. Het was eerst uitgebreid allemaal gescand, ook de boog van mijn verhemelte en nu was het zover. Geen ouderwets happen meer nodig. Gelukkig!

Herinnerde me het plaatje wat mijn vader had en wat hij eigenlijk nooit droeg. Hij kon het niet verdragen. Een lel van een ding. Om van te kokhalzen bijna.

Maar de mijne, het frame is heel klein en helemaal mooi gemaakt met de uitsparingen voor de tandenaanzet, zodat het goed aansloot. Daar was ik al heel tevreden over.

En dan in de mond passen. De tandarts probeerde het, ging nog wat afslijpen, probeerde het weer, weer wat afslijpen. Ze nam er echt de tijd voor. Ze adviseerde het deze nacht in te laten, om mijn mond te laten wennen, maar daarna gewoon in de nacht in een bakje. Hoeft niet in een glazen pot op mijn nachtkastje.

Dus maar meteen ingelaten op de weg naar huis. Voelde beetje vreemd, maar niet zo dat ik het eruit wilde hebben. Bij wondjes of pijn kon ik contact opnemen. Voor de rest is het een kwestie van wennen. En oefenen op slisloos praten. 

(Ik slis beslist niet, ik slis beslist niet....).

Besloot direct een appeltje te eten. Dat ging prima. Avondeten ging ook goed, dus ik hoop op een versie van geen centje pijn.

Image by Gerd Altmann from Pixabay

Volgende dag ook goede ervaring en ik verbaas me erover dat één tandje erbij zoveel effect heeft. Dus ook eentje eraf. Voor mijn gevoel zie ik er gelijkmatiger uit, met tandje erbij dus. 

Eens kijken hoe het de komende tijd bevalt. 

Gezien worden

 

Have you noticed, Cellie, that people usually do see past appearances? Which pretty much means that on any given day you can wear any old thing and they’ll still get your goodness, feel your love, and know you rock. Fear not, you are seen -   The Universe

Vroeg = avondspits

Zat de hele dag alleen, op kantoor was er in de ochtend wel één collega, maar die zat op kantoor boven en mijn werkplek is beneden. De collega gaf aan dat ze vroeg naar huis ging. In haar auto, dus inderdaad ook op tijd thuis, want eind van de ochtend geen file meer. De rest was vrij, werkt thuis, of was op het hoofdkantoor. 

Nieuwe collega bij mijn werkplek is weer minder gaan werken, dus werkt ook niet meer op maandagen. Dus kon ook niet zeggen dat ik lekker thuis ging werken. Mijn plek moet bezet zijn. Eis van de opdrachtgever, die zijn spionnetjes overal heeft lopen. 

Enfin. Ik besloot wel om heel erg op tijd naar huis te gaan, want geen pauze gehouden en ja hoor, uiteraard komt er dan net iemand tegen sluit nog iets afgeven.

Dacht dat ik die intercity niet meer ging halen, maar he...mijn geluk was dat hij (zoals gewoonlijk deze weken) vertraagd was. 

Maar zoooooooooooooo vol en zo druk. Bij elk station nog meer mensen erbij en ik dacht dat ik bij mijn stop er niet eens uit kon. Zo vol stond het. Ik had een zitplek gelukkig, maar dan zit je hoofd net op rugzakhoogte. Dus knalt er regelmatig zo'n ding tegen je hoofd. Zou bijna met een fietshelm in de trein gaan zitten.

Image by Md Faysal Ahmed from Pixabay

Eruit ging gelukkig. Toen nog de streekbus. Er stond al flink wat volk te wachten. Inclusief voordringers. Ik stapte in de bus, maar kreeg het bijna zo benauwd van hoe stampensvol die bus was, dat ik direct weer uitstapte. La maar. Geen zin om met 2 tassen te moeten hangen aan een stang.

Volgende bus genomen, bijna hetzelfde liedje. Iedere halte kwam er meer bij in plaats van af. 

Oh ja...einde kantoortijd natuurlijk. Ik ben meestal er rond een uurtje of zes in de avond.

Ook bij de bushalte waar ik uit moest was het loeidruk. En mensen wachten echt niet even, meteen naar binnen en doorduwen. Ik had het zo gehad met dit alles. Heerlijk dat ik op mijn fiets even uit kon waaien. 

En dan thuis, waar de Kerstster brandt en ik gewoon een kopje thee kan maken. Mijn soep kan opwarmen en ontspannen mag. 

Maar of ik ooit nog midden in de avondspits wil reizen? Liever net wat later, dan is er minder chaos. Wat doen jullie?

Keuzes

Moest in de stad zijn om een bestelling op te halen. Kleding. Alleen zat er één item niet bij. Het leukste uiteraard.  Mmmm... had ik niet goed gekeken of ik een nalevering zou krijgen. Denk ik, want bij lang zoeken vond ik een mail, maar nogal vaag, want niet omschreven dat item x niet leverbaar was momenteel of iets.  Dus niet uw broek zit er niet bij. 

Vind mijzelf dan een zeurpiet, als ik de verkoopster daar op wijs, maar goed, ik moest vorige keer ook weer terug omdat er geen korting was ingehouden, dus was extra alert of er een juiste hoeveelheid en juiste prijs werd berekend. Begon er wel warm van te worden in mijn winterjas. 

Keek ook nog naar een naaimachine, maar ben mijn Singer super simpele machine gewend en daarvoor een Ankerette en daarvoor de Singer-machine van thuis. Nu stonden er modellen in de winkel van duizenden euro´s. Poeh...ga ik werkelijk die kosten eruit halen voor af en toe een zoompje of wat gordijnen omzomen (altijd voor anderen). Heb ook niemand in mijn omgeving die kleding maakt. Dus maar weer online vragen. 

Ik kan redelijk goed naaien, snap patronen ook en pas ze aan waar nodig. Nooit les gehad. Maar was een paar jaar terug helemaal teleurgesteld. Had een projectje om een heel leuk jurkje te maken voor oudste kleindochter, voor haar verjaardag. Die vierde ze bij de andere Oma in huis, waar de kadootjes-berg groter en groter werd, honderden onbekende familieleden zaten die geen Nederlands spraken en een nog grotere berg eten. 

Mijn jurkje werd achter de Marokkaanse rododendrons gemieterd zo voelde het en ik heb het kind nooit het jurkje zien dragen. Toen was ik helemaal klaar met zelf dingen maken en al helemaal voor anderen.

Altijd handig die moeder die jeans kon zomen en zelfs verstellen ook voor vrienden van kinderen, maar ga maar naar een naai-atelier.

En toch kriebelt het naai-gen. Gewoon van niets iets maken. Op maat. Op mijn maten. In mijn kleuren en stofkeuzes. En mijn eigen zomen kunnen maken.

Stond ik ook nog in een beeldige wolwinkel. Werkelijk Beeldig! En zulke lieve mensen ook, die de tijd namen om mijn vraag te beantwoorden. Zag een enig peutertruitje van maar één bol te breien. Maar ja, zag het truitje ook weer op de stapel van honderd andere truitjes verdwijnen. Ik moet mij niet belangrijker maken dan ik ben. Dat mijn werkjes voor eeuwig bewaard zullen worden. Of gedragen. 

De schoonouders van die kleindochter komen met de grootste pakketten aan. Groter dan het kind is en ik kies voor warme leuke Nijntje slofjes. Wel beige!

Kwam dus ook met niks naar buiten. 

Zo ook in de naaimachine winkel. Sowieso, want die machines zijn loeizwaar. Lekker in de bus met zo'n zware machine en in de fietstas zal het ook niet passen denk ik.

En de Kringloop daar. Had genoeg spulletjes thuis, meer dan genoeg. Ook nergens meer gekeken voor Kerstdingen. Ook genoeg van in huis. Wil het graag doen met wat ik al heb. 

Volgde de F1 via een live verslaggeving. Dus zonder beeld of geluid. Want gun mij niet die streamingsdienst meer. Wat een prestatie van Verstappen om toch weer als eerste te eindigen. Ondertussen maakte ik soep. Even helemaal weg uit het werkritme. Al voelde ik me vandaag bij vlagen nogal eenzaam. 

Maar ja, die vlagen waaien ook weer voorbij.

Kerstster

Had mijn Zweedse stijl Kerstster aan het plafond laten hangen. Hield vorig jaar zo van de sfeer die het papieren ding uitstraalde, met lichtjes erin op een timer. Als het donker begon te worden gingen ze aan. En eind van de avond weer uit. 

Had wel een trapje nodig, de laatste (derde) tree van boven, om erbij te kunnen om nieuwe batterijen erin te doen. Dat was tamelijk hoog en dan nog boven je hoofd friemelen, maar ben gelukkig niet bang of  bang geworden en hoppa...Kerstlicht!

Bijna helend.

Hebben jullie licht in huis?

Image by Hans from Pixabay

Paniekpiet

Moest op zolder zijn om mijn gewassen dekbedhoes daar op te hangen. Gaf een waarschuwing mee aan mijzelf; neem je telefoon mee! Jahaaaaaaaaaaaaaaa!

De wasmand had ik al op de overloop gegooid van de zolderverdieping, dus nog maar de paar treetjes van de draai van die trap naar boven. Kreeg een soort van twijfel hoe ik dat moest doen, stond te twijfelen over iets wat ik al jaren gedachteloos doe en ja hoor, stort languit met mijn arm gekneld onder me op de overloop. Had ook een nogal wijde en lange broek aan, dus dat helpt ook niet qua veiligheid.

Niet van de trap gevallen gelukkig, maar gewoon teveel nadenkend over hoe doe ik dit ook alweer. Mini-ongelukje. Met maxi drama effect. Want ik kan al tijden niet meer opluchtend huilen. Niks.

Moest opeens net als een kind janken. Nog net geen snot en uithalen. Ja, mijn vinger deed pijn - was op mijn hand gevallen en minibeetje bloed te zien bij mijn nagel, maar het was een soort van paniek. De volgende dag deed mijn rib ook een beetje pijn. Moest ik mijzelf ernstig toespreken dat er niets aan de hand is, doe maar rustig, adem in en rustig uit. Laat maar gaan. Niks aan de hand. 

Kennelijk zag ik mijzelf al drie weken dood onder aan de trap liggen. Door niemand gemist. Maar ook niemand die me troost op zo'n moment. 

Dus dames die weleens over een partner klagen die teveel rondhangt; count your blessings. 

Daarna naar de afspraak met de mondhygiëniste. Ze was zeer tevreden met hoe ik het had bijgehouden. Daarna nog even grondig schrobben en boenen. Op de terugweg een leuke kaart voor binnenkort jarige kleindochter. Dan is hij hoop ik op tijd afgeleverd. 

Daarna kon ik ook een pakketje ophalen bij het pakketpunt aldaar. Jemig, want een groot onhandig pakket. Dacht dat ze die kussens wel opgerold zouden aanleveren, maar zo te zien gewoon zo op volle lengte en breedte in een doos. 

Past niet in de fietstas. Ook niet onder mijn snelbinders. Dus dan het hele stuk maar lopen. Dat ging prima, kon nog een stuk afsnijden, want in die wijk woonde ik ooit dus kende de sluiproutes. Doos viel een paar keer bij bochten nemen van het bagagerek af, maar gelukkig niks breekbaars. De andere Doos liep moedig door en ik was blij dat ik het kon. Betere conditie dan ik dacht. En het was heerlijk en droog weer, dus ook helemaal niet vervelend.

Die paniek kwam denk ik ook omdat ik droomde dat ik op mijn zeer oude blauwe Nokia telefoon een ingesproken berichtje kreeg van mijn bewindbroer dat mijn moeder dood is. Ingesproken. Past helemaal in de lijn der verwachtingen, dus de paniek is niet logisch. 

Nootpakket

Laten we hopen dat het noodpakket vanuit het Sinterklaasjournaal een nooTpakket is. Met lekker veel pepernoten. 

Niet het noodpakket wat volgens het paniekboekje de burger in huis dient te hebben. Al moet ik toegeven dat ik genoeg drinkwater voor een aantal dagen heb staan. En alle andere zaken heb ik in huis. Had alleen nog geen noodradio, dus die maar aangeschaft. Wat een luxe trouwens dat ik die gewoon kan bestellen. Niet hoef na te denken of er genoeg geld voor is. 

En hoop dat we er later om kunnen lachen. 

Maar wat zou ik doen als er een aantal dagen geen elektriciteit en gas is. Dat de telefoon spoedig uitvalt en ermee communiceren kan dan ook niet. Geen wifi, geen 5G. Niks. Mijn kinderen wonen in andere steden, dus even naar ze toe lopen is niet echt een optie. Zouden de postbussen nog geleegd worden? Dat je je geliefden een ouderwets ansichtkaartje kan sturen? Schat in ook niet, want hele sorteercentrum is geautomatiseerd. 

Jammer he...dat al die analoge telefooncellen er niet meer zijn. 

Maar goed; hoe maak je dan je eten klaar en vooral warm? Wat voor skills heb ik daarvoor in huis. Of wat voor nuttige producten. Nou maakt honger bruine bonen ook zoet. Ook koud denk ik. 

Bij Nicole vond ik de tip om zelf flessen met kraanwater te vullen en die apart te houden met een datum erop.

Verder ben ik blij met een volle regenton, kan ik de wc mee doorspoelen en hoef ik geen kostbaar drinkwater te verspillen.

Jullie al bezig hiermee of heb je andere ideeën hierbij. 

 

De voordringbitch

 Vanavond was het weer eens zover. Sta je allemaal netjes op de streekbus te wachten, het bord geeft al aan dat er oponthoud is, maar dat is al bijna normaal, komt er opeens precies voor mij, op het stuk wat iedereen open laat, zodat mensen kunnen passeren, de zogenaamde voordringbitch te staan.

Gewoon pal voor me. 

Voor iedereen trouwens.

Moest even de - duwtje geven - neiging onderdrukken. 

Ook direct de bus in willen, niet de passagiers eerst eruit laten en dan hoppa.....zitten!

Bus was vandaag extra vol. Veel mensen moesten staan. Kijk ik altijd wel of er mensen niet kunnen staan en geef mijn plekje op, maar allemaal jongere mensen. IK was de oude lul in dit geval.

Trein vanochtend had 20 minuten vertraging. En onderweg de aankondiging dat de vertraging zo veel was, dat ze niet naar eindpunt reden. 

Trein terug ook heel druk en vertraging. Maar zo vol, je zou ervan gaan hyperventileren.

Ik zei wel iets hoor, ben geen mietje, maar mevrouw had misschien net als ik de hoorapparaten uit. Of juist oortjes in. 

Kennen jullie dit voordring-gedrag en wat doe je dan. 

Het afgeritste nummer

 Had mijn wekker om iets voor 05.00 uur gezet, want zo vroeg begon in Nederlandse tijd de F1 van Las Vegas.

Ging mijn bed niet uit, maar kon op mijn telefoon de wedstrijd live volgen via de Duitse RTL. Dommelde wel halverwege een beetje in weer, doordat mijn bed zo lekker warm was, maar werd op tijd wakker om te zien dat Max Verstappen het toch weer volbracht. Gewonnen. Helaas zijn concurrent tweede en zou gunstiger zijn geweest als hij vierde of zo werd. Maar ja...dit was een mooie prestatie.

Wat ik ook deed heel vroeg, was een foto maken van hoe het er toen buiten uitzag. Want het zou sneeuwen, maar snel daarna hier weer regen en dan is al het mooie witte ook weg. En dat klopte inderdaad. 

Om 07.00 uur nog sneeuw te zien en witte daken her en der. Nu niets meer te zien.

Bed afgehaald en straks heerlijk in een schoon en fris bed slapen. Nou ja...over een hele tijd pas natuurlijk. Witte was in de machine. 

Nog nagenieten van de gezelligheid van gisteren. En een compliment wat ik kreeg toen we het over de jaren zeventig hadden en ik aangaf dat ik toen naar school plateauzolen droeg. Hoe oud ik dan wel was. Noemde mijn leeftijd en ze gaf aan dat ze dacht dat ik van haar leeftijd was, in de vijftig ergens. 

Dacht ik even cynisch Fat don´t crack. 

Ook voldaan dat ik de weekboodschappen droog in huis haalde met mijn bejaardenboodschappenkarretje. Kan daar toch zware dingen in meezeulen, zonder te zwabberen op de fiets. 

Witte was opgehangen. Ook altijd prettige klus. Want zichtbaar dat er iets gedaan is. En ruikbaar.

Mijn bed opgemaakt, dan is het maar klaar. Luisteren naar een podcast ondertussen. Kreeg de twee delen niet aan elkaar geritst, draaide alles nog een keer, weer onmogelijk dus toen dacht ik dat niemand ziet dat het lente dekbed er niet in zit, maar er boven op en dat vast ritsen komt dan de volgende keer wel weer. Niet stressen en zeker niet bij een klusje waar ik meestal plezier in heb; mijn bed opmaken. 

Voor ik het weet zit ik al in het donker terwijl het nog middag is. Bedenken wat ik ga maken voor avondeten. Heb in ieder geval mijn werkkleding al klaargehangen. Genoeg in huis, kleding en voeding. Nu nog inspiratie vinden ergens. 

Gevonden: ik maakte Elsasser Zuurkooltaart. Had een aantal ingredienten niet in huis, dus varieerde met wat past volgens mij. Benieuwd of het smaakt. In ieder geval lol gehad met het maken ervan.

Wat hebben jullie deze zondag gedaan?

Geleend van Beatrix

Omdat het verjaardagsfeestje een jaren 70 thema had, leek het me passend om ook mijn oogschaduw aan te passen aan de kleuren van toen. Mocht van Beatrix uit haar voorraad een doosje met blauwe oogschaduw (ze was zo gul om gewoon een paletje te geven) gebruiken. 

Knal 'm er maar in.

Dacht aan een foto van toen ik een jaartje of 13 was met een lichtblauwe trui, een krijgertje van mijn tante en daaronder een blouse met puntige kraag uit dezelfde voorraad. En een nogal mislukt kapsel met zo'n net wat te korte pony. De jaren 70. Oh ja, een een duffe bril. Die in mijn ogen alles stom maakte. 

In de treinreis erheen had ik nog geen lippenstift opgedaan, want had mijn thermosbeker met koffie gevuld en geen zin in rode afdrukken. Pas toen ik er bijna was mochten ook mijn lippen een kleur.

En wat een feest, ik gebruikte mijn verjaardagscadeautje van de NS; voor Euro 2,50 een upgrade naar de 1e klasse. Heerlijk ruim, plek zat en ook nog eens in een stilte afdeling. 

Het bleef stil toen ik op de verjaardag was, want was vergeten mijn hoorapparaten in mijn tas te stoppen. 

De snelcursus liplezen kon ik niet voltooien tijdens de reis helaas. 

Voelde echt een beetje als een handicap, want hoorde wel mensen praten, maar zoals je onder water geluid hoort. Alleen als iemand echt naast me zat en duidelijk praat, dan hoor ik het wel enigszins. Maar in een volle huiskamer met veel gepraat kreeg ik het gevoel dat ik niet echt mee kon doen. Eigen schuld, had je die dingen maar in je tas moeten stoppen. 

Geslaagd feestje, met veel items die je op een verjaardag in de jaren 70 in huiselijk kring vaak tegenkwam. Zelf het limonadeglaasje met (fake) sigaretten ontbrak niet. 

Jammer dat vertragingen in OV me blijven achtervolgen. Bus uitgevallen aldaar, dus moest ruim een half uur wachten bij de terugreis, de bus daarna was ook al te laat. Nou ja...boeien, had net een leuke tijd gehad, de zon scheen, mijn jas was lekker warm, dus kwam de wachttijd wel door. 

Genoot nog even van het voorrecht van Eerste Klas mogen reizen. Stoor me altijd eraan als de trein stampensvol staat, hutje aan mutje, die afdeling vrijwel altijd leeg is, met alleen de conducteur die daar zit. 

Volst!!

De trein die zou willen nemen, was uitgevallen, dus toch maar het boemeltje naar huis. Kon ik tenminste - als er plek was - de hele route blijven zitten en niet overstappen, dus op een koud perron staan wachten.

Er was plek, een klapstoel voor een redelijke lege eerste klas coupé. Maar per station wat we passeerden kwamen er meer mensen bij. Met grote hutkoffers, nog grotere 52weekendentassen, grote rugzakken die in  mijn gezicht zwaaiden. En allerlei etenswaar wat staand opgegeten moest worden.

Maar had me voorgenomen rustig en vooral kalm te blijven. Reed nog een station verder om daar de bus naar huis te pakken. 

Fietste door naar de supermarkt. Snel wat kleine boodschappen gehaald en dan doorrrrrrrrrrrrr naar huis. 

Vond het vanochtend veel te vroeg en het voornemen om niet meer altijd als allereerste op de werkplek te zijn maar gevolgd en een half uurtje later de bus en de trein. Was gelukkig ook niet glad dus gewoon maar fietsen naar de bushalte. De trein ging redelijk op tijd, paar minuten vertraging, maar alles was vertraagd, want maar een paar sporen waar treinen binnen konden rijden, dus logistiek een uitdaging. 

Altijd weer druk, vooral als afspraken omgezet moeten worden. De reden is wel fijn. Sneeuwvlokje heeft functie elders gekregen.

Een aardige collega had van de week getrakteerd, maar niemand had voor mij wat achtergelaten. Dus kwam hij vandaag met een doosje speciaal voor mij. Van een goede bakker. Even nadenken hoe ik dat heel thuis kon krijgen, want te druk en geen zin om dat op mijn werkplek te gaan eten. 

Zo blij toen ik de voordeur opendeed. Thuis. Niet meer volle treinen of bussen en tijd voor ontspanning na een drukke werkweek. 

Kaarsen aan, kachel wat hoger (als je uit de kou komt (het was 0 graden) dan lijkt alles lekker warm.

Ga zo direct de laatste dingen aan mijn crea projectje doen. 

Dubbeldekbed

 Een stuk kouder vanochtend vroeg op de fiets. Zag op de busroute op een buitenthermometer dan het 2 graden was. De zon was nog lang niet op, maar in de middag stond er 4 graden. Tijd om mijn leren handschoenen weer aan te doen. 

En gisteren mijn lentedekbed erbij gepakt. Meestal rijg ik het bovenste gedeelte vast aan het herfstdeel, want zitten met 2 ritsen aan elkaar, aan de zijkant. Rijg ik het niet, dan zakt de bovenste helft toch wat naar beneden in de hoes en daar hou ik niet van. 

Dus toch maar even rijgen. Nu ligt het nog los erop. In het weekend rijgen en in de hoes stoppen. 

Sliep daardoor extra lekker. Warm in mijn bedje. Terwijl het buiten kouder was. Toch ging de wekker om 05.30 uur en moest ik de kou in. Nog steeds blij met mijn warme winterjas. En handschoenen die ik bijna 7 jaar geleden in Helsinki kocht. Daar weten ze wel hoe je met kou om moet gaan.

Nog één dag werken en dan zit ook deze werkweek er weer op.

Bracht mijn tube dure voetencreme terug en kreeg - ook omdat ik altijd de bon bewaar - mijn geld weer teruggestort. Prima service.

Schouwburg

 Had al een tijdje terug kaartjes gekocht voor de voorstelling van Roué Verveer, toen al bijna uitverkocht. Trakteerde mijn vriendin op een avondje uit. Ze gaf aan dat we dan vooraf daar op het plein wel iets konden eten dus dat gedaan. Heerlijke tapas. 

De voorstelling was luchtig (dat gaf hij ook aan, geen politiek of dat soort zaken, gewoon lachen om alledaagse herkenbare situaties). 

Had een drukke dag. Druk op mijn werk. Ook weer even verbijsterd over hoe snel management weer oud gedrag laat zien, na te hebben gedaan alsof nu alles anders zou worden.

 In de middag weer een tandarts-afspraak, waarbij de tandarts tot drie keer vroeg of ik soms hiervoor kom, of daarvoor of toch hiervoor. Alle drie fout. Ze gaf toe dat ze het slecht had opgeschreven. Kan gebeuren. Gelukkig wist ik nog wat de bedoeling was. Een scan voor een nieuwe hoektand en ook de kleur uitkiezen. Geen Gerard Joling wit aub!

Daarna snel weer naar huis, nog even werken en toen begon het nog harder te regenen en zelfs te hagelen en met de fiets naar de bushalte en daar de streekbus. Schouwburg ligt vlakbij het busstation, dus dat was allemaal logistiek prima.

Heb mijn bioscoopbezoek voor vanmiddag geannuleerd. Geen zin om weer door rotweer te moeten reizen en een andere keer kan het ook naar die film. Wilde trouwens ook vandaag nog even verder aan iets creatiefs werken. In alle rust. 

Gisteren toen ik laat thuis kwam appte mijn dochter me nog. Zij heeft mijn airmileskaart, want ik doe daar vrijwel niks mee en koop ook minder in zaken waar zij wel komt en wilde iets bestellen, maar had mijn inloggevens nodig. Gelukkig klopte het nog wat ik genoteerd had in mijn grote in steno geschreven wachtwoorden boek.  Alleen werkte de site niet mee en pas vanochtend lukte het haar. Mijn lukte het gisteren ook niet. Dus werd het nog later.

Dus vandaag rustige dag qua verplichte nummers. Dat is morgen weer aan de orde.

Staan

 Ole...de werkweek begon met een geheel ander reisschema plus vertraging en zo eindigde de werkdag ook. Plus dat de Intercity niet doorreed tot aan zeker de Hofstad, maar ik moest uit de trein van de conducteur, waar ik dacht dat we slechts een lange stop maakten. Vond het al bijzonder dat er bij deze halte zoveel mensen uit gingen. Ook met grote koffersets.

Niet goed opgelet, dus daar overstappen en omdat ik één van de laatsten was, een staanplaats. Met nog 24 anderen in het halletje. 

Close encounters of the other kind zeg maar.

Waren op mijn aankomst haltes ook nog diverse uitgangen dicht, helemaal feest. Gelukkig straalde de Kerstboom buiten dat het een lust was, dus dat gaf weer vreugde.

Bus kwam gelukkig redelijk snel en was ook nog redelijk leeg. 

Naar huis!!

Grote bak salade gemaakt van wat er nog in de koelkast la lag. Geen vergeten groenten hoor, maar creatief met kurk. En olijven en een blikje tonijn.

En nu nog even afwassen en dan morgen pas weer bekijken of de trein vertraging heeft, waar hij nu weer vertrekt en of ik in de middag op tijd ben om naar de tandarts te gaan. Voor de rest vertel ik me telkens dat het nul zin heeft om me overal over op te winden. Heb er geen invloed op en elke ochtend nog vroeger opstaan en nog eerder de deur uit? Niet meer doen. 

Lekker een sopje maken, afwas doen, want als de afwas af was, dan wist ik het wel.

Oh ja, zag dat op BBC NL vanavond (maandagavond dus) weer een nieuwe serie is van All Creatures..

Heerlijk kneuterig en altijd het goede in mens en dier zien ze. Dus dat is fijn om de dag mee te beëindigen.

Voetencreme

Dat ervaar ik nou altijd als zo'n pluspunt van bloggen. Ik krijg meestal veel goede ideeen aangereikt. Zoals die tip van goede en betaalbare voetencreme bij de Lidl.

Heb daar ook al hele goede waterproof-oogmake-up remover vandaan. Wilde een pakketje met een chocoladeletter naar mijn broertje in Finland versturen. In mijn eigen winkelcentrum zit helaas geen postafdeling meer. Dus altijd een stuk fietsen. 

Had ik eigenlijk beter er een groter pakket van kunnen maken, want het paste niet door hun model van een brievenbusgleuf en dus als pakketje versturen. Had er namelijk ook nog een zakje losse pepernoten ingedaan. Dus bubbelenveloppe was wat dikker. Niet heel zwaar. 

Nou ja...hoop dat het op tijd aankomt en hij er plezier van heeft. In dat winkelcentrum zit ook een Lidl dus direct gekeken en deze creme heeft ook het ingredient wat mijn pedicure aanraadt: Urea. 

Het smeert heerlijk, dus ik hoop dat ik die gewoonte kan aanhouden. 

Dank voor de tip!

Vandaag een beetje aan het dagdromen en wat dingen aan het voorbereiden en maken voor wat verjaardagen.  En voor mijn kleindochter haar pakjes inpakken voor haar verjaardag alvast. Nu heb ik de energie ervoor dus maar direct gebruiken. 

Is fijn om creatief bezig te zijn. Morgen wacht weer een drukke werkweek. 

Intocht Sinterklaas

 In de reisplanner werd een periode van uitval en vertraging op mijn woon/werk traject aangekondigd. Dus direct gisteren er al last van. Gelukkig kijk ik altijd voordat ik vertrek naar wat er zou kunnen gebeuren onderweg, dus wist dat ik echt mijn geplande intercity moest halen. Of een half uur staan wachten op de volgende. Geen stoptreinen die dag. 

Was een klassieke vrijdag met een dreigende ontruiming van een heel gezin. Dus volgende week spoed-afspraak en collega mag een verzoekschrift bij de rechtbank indienen. Welke collega kon mijn nieuwe leidinggevende nog niet zeggen. Iedereen op training of druk. Ik laat dat ook bij de leidinggevende. Dus maandag verder ermee. Had mijn contactpersoon al wel laten weten dat we het oppakken. 

De hele vrijdag tot een uurtje of vier in de middag was ons informatie systeem uit de lucht. Dan kan je weinig, want alles gaat via dat systeem. Informatie van clienten opzoeken, dossiers aanmaken of raadplegen. Ik kon wel bellen, maar niet zien of iemand al eerder bij ons bekend was. Wel afspraken gemaakt en had ook nog mensen aan mijn balie, maar op kantoor lag alles plat. 

Ik maakte niet de fout om in een uurtje een hele dag werk te willen stoppen. Ging op tijd weg, ook omdat ik al had gezien dat er alweer maar een paar opties waren om thuis te komen. Helaas hadden beide opties een kwartier vertraging en was ik rond 19.00 uur pas thuis. 

Maar blij dat het weekend was. Eten stond al in de koelkast klaar. Kaarsen aangedaan en blij dat de werkweek er weer op zat. 

Had donderdag nog een schoen-kadootje in de brievenbus gedaan; pastte er nog net door. Voor de oudste kleinkinderen. Waarvan de oudste kleindochter al weet dat het een verklede man is en niet echt bestaat, maar haar jongere zusje snikkend riep dat hij toch echt wel echt is hoor! Ja, maar dan verkleed dus, zei haar zus. 

Altijd grappig te horen. 

Zag op de weerberichten dat het misschien net droger wordt rond de intocht op Texel van Sinterklaas. Enig om te zien, ben echt een sentimentele muts, maar kan mij het schelen. Ideaal weer om nu thuis achter de buis te zitten. En een beetje aanrommelen ondertussen. Vanochtend 2voor 12 teruggekeken. Altijd blij als ik ook nog wat dingen weet die kandidaten niet weten. Zonder op te zoeken he! 

Wat doen jullie?

Vlekkie

Op mijn werk zat al een paar dagen telkens alles onder inktvlekken. Dus onderzocht ik waar dit toch vandaan kwam. Mijn pen? Andere pennen in pennenbakje (bij ons komen regelmatig mensen even een pen lenen (of dan niet meer terugbrengen) of collega's die na maanden in dienst nog steeds een pen vergeten mee te nemen als client wat moet ondertekenen.

Zag dat mijn pennenbakje een soort inktpotje geworden was. Kennelijk lekkage van een pen. Mijn collega merkte op dat ik op mijn shirt ook twee vlekken had. Zo te zien van een achterkant van een pen of potlood. Twee koddige blauwe rondjes. Handen zaten ook al lekker (alweer) onder.

Nou ja...in de was dan maar met het shirt. Thuis nog even het ergste weggedept met wodka. Goede vlekverwijderaar. Zo te zien zijn de vlekken eruit, lang leve mijn eigen wondermiddelen. (Ossengalzeep)

Pennenbakje helemaal leeggehaald. Alles zat onder de inkt. Weggemieterd. Werd er helemaal iebel van. In de week gezet werd het bakje in de keuken met wat afwasmiddel erin. Uit de grote voorraadkast nieuwe pennen gehaald (voor het publiek ook dus). 

Je zal er maar druk mee zijn. Blij dat ik een collega heb waardoor ik met een gerust hart hier eventjes mee bezig kon zijn. Wilde ook niet mijn clienten met mijn inkt besmetten.

Eindelijk weer eens een afspraak bij een pedicure geboekt. Laatste was denk ik twee jaar geleden. Ik voelde me daar toch niet op mijn gemak. Een tijdje terug was hier vlak bij een medische pedicure een praktijk begonnen. Uiteraard moest ik daar eerst ook nog over nadenken, maar nu was het tijd voor aktie en afspraak geboekt en ook gegaan. 

Image by LoggaWiggler from Pixabay

Aangenaam. Al zag ik wel het verschil: dat de eerste pedicure flink haar portemonnee had getrokken voor de stoel, de spullen en de inrichting. Wat ik ook telkens moest horen. 

Deze niet. Maar legde alles duidelijk uit. Waarom en hoe ze dingen deed en waarom niet. En voelde ook niet vervelend als ze aan mijn voeten zat. Al merk ik wel dat ik nul aanrakingen meer gewend ben. 

Wel duur, ik ben niet te ernstige diabeet, dus moet dit gewoon zelf betalen. Maar ga ik ook gewoon doen, want wel ernstig label, daar moet je ook niet blij mee zijn. 

Goede, maar droge voeten, dus meer smeren. Met een creme zonder alcohol of parfum, dus ook even kijken naar wat ik thuis heb of dat ok is. In een voetenbadje zitten werd niet aangeraden, vanwege die droogheid. Wel smeren dus. Elke avond. 

Net gewend aan lekkere warme voeten altijd door sokken aan te hebben in bed - tip van een vriendin - , nu eerst nog smeren en dan die sokken aan. En stukje siliconenbedekking weer van de teen in de nacht. Ook de teen mag dan ademen.

Pedicure vertelde me dat ze veel minder clienten heeft dan voorheen omdat de richtlijnen van betaald krijgen via de zorgverzekering gewijzigd zijn. Nu alleen nog met verwijzing van huisarts (de mijne deed dit niet - niet ernstig genoeg) of via een podotherapeut, maar ja...die zijn ook niet gratis. 

Dus je zou eerst dus klotevoeten moeten hebben wil de ziektekostenverzekering dit betalen. 

Ze gaf aan om de 5 weken en later misschien om de 6. Keer euro 50,-- per keer dus dat is grofweg zo'n 500 euro aan voetverzorgingskosten. 

Niet voor de luxe, lekkere nageltjes gelakt of zo, maar gewoon omdat ik niet slechtere voeten wil krijgen door mijn diabetes.  Preventief zorgen wordt niet gewaardeerd zo lijkt het. 

Op weg naar het station bij het Kruidvat goede (ze gaf aan wat voor soort) voetencreme gekocht. Vond ik ook al duur, maar ik ben geen smeermens. Niet op mijn gezicht of lijf. Alleen in de zomer zonnebrand. Dus dan lijkt alles duur. 

Of ik ben gewoon een ontzettende zuinige krent geworden. Dat kan ook. 

Ken je die mop van..

 die vrouw die naar de bioscoop zou gaan. He...leuk nu al in première en ze kocht een kaartje online. App is al vanaf begin waardeloos trouwens voor aankopen, dus via de laptop.

Image by Devon Breen from Pixabay

Nam op tijd de juiste bus. Stopte voor de deur, haalde haar bevestiging te voorschijn in haar telefoon en de medewerker keek er langer naar dan hoorde bij het scannen van de QR code.

Uhm..deze film draait pas vanaf volgende week.

Had het moeten weten, want boven mijn bevestigingsmail stond een mail van de Alzheimer stichting met als titel Symptomen van Dementie.

Dit lijkt een duidelijke. 

Maar weer naar huis gegaan, mijn teen deed ook nog pijn, teken dat het kouder en natter gaat worden en ik was er wel weer klaar mee. Ik kon niet meer omdenken ter plekke.

Nou ja, een beetje. De saaie versie. Op Netflix wat leuks gaan kijken. Slopen strijken en naar een podcast luisteren. Gewoon een beetje kabbelende middag. Hoef niet altijd nuttig ingevuld te worden. 

Niks??

Had een controle-afspraak bij de tandarts. Was er gelukkig op tijd en ook heel erg op tijd eind van de ochtend de trein genomen. Alles ging voorspoedig, dus had nog ruimte om mijn tanden goed te poetsen en dan op de fiets naar de praktijk.

Redelijk op tijd aan de beurt en gaf aan dat ik het nu echt over Plan van Aanpak gat in mijn rijtje kiezen wil hebben. 

Tandarts haalde nog een collega erbij om even mee te kijken. Legde me daarna uit wat zij dacht wat zou kunnen. Een brug. Of er ruimte voor was. Ik moet kiezen op elkaar, kiezen van elkaar, schuiven en nog meer schuiven met de kaak en kiezen.

Maar wilde het ook nog met haar hebben over implantaat. Gaf aan dat ik in het verleden een laag inkomen had en dat niet tot de opties hoorde. Situatie is nu anders plus spaarpot ervoor, dus laat me zien hoe een brug eruit ziet, wat gaat dat kosten en wat is het verschil tussen vorige oplossing, een plaatje. En de opties van een implantaat. 

Nogmaals aangegeven dat ik er echt klaar mee ben zo op te letten dat men het gat niet ziet, maar dat ik dus nooit breeduit lach, want gat. Nu heb ik ook meer om over te lachen, dus weg met dat gat.

Tandtechnisch moet het ook kunnen. En ook fysiek, trekt mijn mond dat allemaal, ook omdat ik diabeet ben. 

Afspraak gemaakt voor scan. Ik ga voor een plaatje. Is dat helemaal niks, bevalt het niet, dan kan ik altijd nog voor Brug of Implantaat gaan. 

Afspraken gemaakt en zo apart...ik had verder niks. Geen gaatjes. Heuh?? En ze was zeer tevreden over de verzorging van mijn gebit. Heuh?

Fijn!!

Ik stook ook echt elke poetsbeurt, zeer nauwkeurig en verbaas me dan als ik net mijn tanden elektrisch heb gepoetst  en er dan toch nog zoveel zooi tussenuit komt. 

Maar dus geen gaatjes!! 

Ook bijna niks is wat er aan de deur kwam voor Sint Maarten. Eén keer ging de bel, wel een grote groep, maar dat was het dan. Nog een uur gewacht, met een brandend lichtje buiten, maar niks.

Op tijd??

Vanochtend had ik er geen zin in. Vroege bus, vroege trein om dan als allereerste op kantoor te zijn, dus ik besloot om een Intercity later (20 minuten later) te nemen. 

Alsnog dan terugrekenen hoe laat/vroeg ik de bus moet nemen, want nog steeds stopt de bus in plaats van recht voor de ingang, helemaal bij het eind van het busstation en dat is net wat verder lopen. Wat uiteraard wel weer goed voor me is, extra lopen. 

Haalde met gemak de bus, met gemak de trein (die maar 1 minuut vertraging had, dat noemt de NS niet eens vertraging) en was nog ruim voor begin werktijd op kantoor.

Vond het wel een vermoeiende dag, want moest veel luisteren, maar goed...dat hoort er ook bij. 

Vertrok op tijd, mijn trein kwam ook op tijd (echt!!), maar zat stampensvol, want voor iedereen is het dan kennelijk einde werkdag en onderweg stampte men er nog meer passagiers in. 

Bij station Zuid knalde een nogal cliché Zuid-As menneke nogal bruut naast me, maar goed zo gaat men daar om met plebs zonder Zuid-As kenmerken. 

Op tijd op mijn station, de bus kwam ook redelijk op tijd..nou ja zeg! Hoe is het mogelijk.

Heerlijk ontspannende tv is kijken naar het Sinterklaas-journaal. Als een kind zo blij. Mis uiteraard Dieuwertje Blok enorm.

Sinterklaasjournaal op NPO-start

Hacks

Ik hou ervan. Een beetje cynische humoritische serie over een comédienne die heel lang heel populair was, maar nu lijkt het tij te keren. Ze huurt een jonge schrijver in die haar show wat meer het gevoel van nu moet geven en wat ik interessant vind is de interactie tussen die twee. 

En hoe zij gekleed gaat. Op het podium en daarnaast. Hou altijd van oorbellen, die je outfit net een beetje pit kunnen geven. Zij doet dat zeker, maar dan in Las Vegas stijl. Over the top dus. 

Heb twee kilo oorbellen van een vriendin gehad. Leuk werkje om uit te zoeken en keuzes te maken die bij mijn stijl passen. Of juist wat anders uitproberen. Ook leuk. 

Dus maar nog zo´n hobbydoos gekocht die je ook kan omdraaien en aan de andere kant ook kan gebruiken, met heel veel vakjes. Daar had ik er al eentje van, vol met oorbellen en nu nog eentje extra die ik kan sorteren. 

In die winkel zag ik ook nog zaken die ik voor mijn kleindochters leuk vond, qua plak en glitter en dat soort dingen. Ook dankbaar en blij dat ik dan gewoon mijn fiets kan pakken en kan gaan. Want ik fiets, het is ook nog eens zo´n zacht weer dat ik in mijn zomerjas naar buiten kon. Krijg het vanzelf warm door het fietsen. 

Daarna nog even een halve klikko gevuld met afgevallen bladeren van mijn boom in de voortuin. Boom is nu bijna bladerloos. 

Een pompoen die ik voor de sier bij mijn herfsttableau had liggen, maar in blokjes gesneden, ui erbij, kruiden, wat wortels en een heerlijke pompoensoep wacht straks op me. 

Kleding al uitgezocht voor de werkweek. Ook lekker rustig idee. Kaarsen aan. En de F1 volgen via een live-geschreven bericht. Geweldig gereden voor Max. van de 17e plek naar de 3e uiteindelijk. Niet slecht! 

 

Nu al Kerstfilms!

Om gek van te worden, begin November al de hele avond Kerstfilms op de zender waar ik graag naar Vera kijk, of Poirot of andere detectives.

Kerstfilms, twee maanden lang, dagelijks. Dan is de leukigheid er toch ook allang vanaf?

Hier in de straten rondom mijn huis zie ik ook al vroeg mensen die Kerstversiering buiten hebben hangen. Heel vroeg. En kijk je bij  sommige huizen door het raam, ook al een Kerstboom.

Wat is dat toch dat alles zo vroeg al gestart wordt? 

Ongeduld? ?

Lang uitspreiden van gezelligheid

Gelukkig heb ik nog andere dingen die ik kan zien. Zo begint een vierde seizoen van Harry Wild op BBC NL. Ook geinig.

Jullie fan van Kerstfilms?

Vergist?

Fijn geholpen door het ICT bedrijf met overzetten files naar mijn nieuwe laptop. En ook direct maar gevraagd of ze ouwe zooi voor me weg willen halen, dan kan ik de oude zonder gewetensbezwaren inleveren. 

Hoop dat de laptop dan nog ergens van dienst kan zijn. Ik had geen last van heel trage systemen, maar schoonde ook regelmatig op. 

Mijn trein terug na de ochtend was gewoon uitgevallen. Gewoon. Is al bijna normaal. Dus moest 20 minuten wachten op de volgende intercity. In het echt 30 minuten, want was op tijd voor de uitgekozen trein. Zucht.

Had ik me voor niets gehaast om op tijd op het perron te zijn. Collega vroeg heel laat of ik even kon laten zien hoe of wat. Mijn advies wat ik eerder gaf, was in de wind geslagen, dus ik kon alleen het pad laten zien, hoe je declaraties invoert en waar ze op moest letten en toen was het God zegen de greep. Ging op tijd weg, maar wilde ook nog even bij een winkel kijken voor iets. 

Vanmiddag thuis zeer op tijd gestopt. En daardoor kon ik nog iets ophalen bij de Hema. Had al heel lang voornemen nieuwe foto's in mijn lijstjes in de gang te doen, maar ja...moet je ze wel eerst laten afdrukken.

Vorige week gedaan, gisteren bericht dat ze vandaag opgehaald konden worden en ik zag al in mijn agenda dat ik alleen vandaag tijd en gelegenheid zou hebben.

Zag ik toch een zeer mooie, nog lager dan gisteren hangende, zo leek het, bijna volle maan. Prachtig! Keek bijna alleen naar de lucht op de terugweg.

Hadden we ons vergist? Was het vandaag Volle Maan?

Mooi hoor. Thuis gekomen zag ik niks. De maan stond nog te laag om boven de huizen uit te piepen. Misschien later wel?

Besloot vanochtend de latere Intercity te nemen. Dan ben ik gewoon nog voor begin werktijd op de werkplek. Had me voorgenomen dit minimaal één keer in de week te doen. Alles om de druk te verlagen van het gehaaste werkleven. 

Spontaan

Heerlijk om een leuke film aangekondigd te zien en dan hoppa, zo een stoel gereserveerd. Wel op een tijdstip waarvan ik denk...mwaoh, maar het leek me een feel-good film en daar kan ik wel wat van gebruiken. Wie niet trouwens?

Vanochtend mijn administratie gedaan. En mijn declaratie over de afgelopen maand (voornamelijk mijn reiskosten). Die moet ik alleen nog in het administratiesysteem van mijn werk invoeren, doe ik straks dan is het maar gedaan. Ook gedaan, dus weer een zorg minder.

Nieuwe collega vroeg me paar weken terug om mee te kijken met haar declaraties. Iedere keer als ik aangaf er nu tijd voor te hebben, kwam het niet uit. Of was ze er niet klaar voor. Donderdag laatste dag dat het nog administratief verwerkt gaat worden, dus hoop dat ze er dan wel klaar voor is. Maar; dat is haar verantwoording. Ik blijf haar er niet aan herinneren. 

Heb het nu lang genoeg voorgekauwd, uitgelegd en aangegeven wanneer dingen moeten gebeuren, niet alleen dat maar ook werkzaken, maar ik zie weinig aantekeningen van wat ik zeg, dus of dat allemaal in haar geheugen blijft hangen? Niet druk over maken. Ik ben tenslotte niet haar moeder noch haar leidinggevende.

Hele fijne film gezien. En prettig dat niemand in het donker ziet dat je moet wenen. Was er wel blij mee, want mijn tranen lijken bevroren te zijn. En uit de bioscoop een hele grote supermaan. Gewoon gratis! 

De stekker

In de middeleeuwen was er een reclame op tv over hoe je een probleem met de PC kan oplossen.

Zit de stekker erin?

Is nog steeds de klassieke oplossing voor vragen over 'hij doet het niet'.

Nieuwe laptop voor mijn werk. Het geheugen van mijn oude zat geheel vol. Niet eens met filmpjes, maar met allerlei software en apps die de werkgever installeert. Het was een laptop met een heel klein geheugen. 

Vast goedkope deal geweest.

Vorige week kwam de nieuwe. Dan is het de bedoeling dat je alles zelf doet. Kom je er niet uit dan mag je het ICT supportbedrijf bellen. 

Mijn laptop bleef steken bij de opstartpagina en hoorde al van collega's dat dit normaal was. Normaal? 

En ook dat dit heel lang kon duren. Heuh?

Vrijdag de hele dag dat ding online gehad, maar hij bleef in de loop draaien. ICT bedrijf wist ook niet wat het was. Alles stond wel ok. Of ik dan maar een harde return wilde doen en nogmaals opstarten. Aangezien het al rond de tijd was dat ik naar huis wilde en ik wist dat het zeer lang ging duren, besloot ik de laptop op kantoor achter slot en grendel te doen.

Oh...ga je het niet het weekend doen?

Uhm...nou nee.

Maandag was ik thuis en vandaag wederom een poging. Niks lukte. In de middag - toen ik thuis aan het werk was, heerlijk rustig qua lawaai, nogmaals, maar na een tijdje maar weer met ICT support gebeld. Ik gaf zelf aan hoe de wifisituatie op mijn werkplek is en toen viel er een kwartje. Dan kan dat de oorzaak zijn dat het niet werkt, wegvallende connectie. 

Wederom harde return en nogmaals opstarten. Weer rare meldingen. Tot we besloten een andere dag van de week verder te gaan. Hij wist het ook niet meer. 

En toch...ik ben gaan nakijken hoe de wifi-connectie was. Slecht en mijn thuiswerkplek wifi moest ik eerst nog aangeven met wachtwoord etc op de laptop. Toen ik dat gedaan had, was ik uit de loop en gebeurde er dingen. 

Zelluf gedaan he.

Zo trots als een klein baasje. Nu nog alle apps etc erop zetten, maar dat doe/regel ik donderdag wel. De rest van de dag was druk en energie-vragend, dus blij dat ik nu geen verplichte ICT nummers meer heb.

Mijn best doen te gaan ontspannen nu.

Uit de lunchbox

At thuis uit mijn lunchbox, want besloot in de ochtend thuis te gaan werken in plaats van naar mijn werkplek af te reizen. Dat kan alleen omdat ik weet dat mijn collega er is. En er geen afspraken in de planning stonden. Dus nogal veel als er 2 mensen zitten.

Had genoeg te doen, vooral veel uitzoek-werk en dat kan ik het beste als ik me goed kan focussen op deze taak. Was een productieve dag. 

En zo lekker vroeg thuis!

De truc is dan om echt op kantoortijd ook de laptop dicht te klappen. 

Heel fijn!

`Goed` mens

Ervaarde veel minder stress en ongemak op het feest ter gelegenheid van de verjaardag van het kindje van mijn zoon en schoondochter. Kon er daardoor ook veel meer ontspannen van genieten.

Ook omdat het springkasteel in de gymzaal stond opgesteld, in een aparte ruimte dan de ontmoetingsruimte waar gasten met elkaar probeerden te praten en waar je iets te drinken kon krijgen bij het keukentje. Alle geschreeuw en gegil van jonge kinderen was elders. Dus voor mij minder stress.

En ik kende de locatie, de vrienden, de familie en hoefde - denk ik het belangrijkste - mijn allerbeste zelf niet zo nodig te laten zien. Mijn normale versie was ook prima. 

Plus veel minder stress doordat het gedoe rond mijn moeder en bewindvoering een plek heeft gevonden. De boosheid en onmacht heb ik moeten laten gaan. Voegt niks meer toe. Dit is wat het is en klaar. 

Mijn zus was er ook (de aardige) en daar hadden we het nog even over, hoe de situatie nu voelt voor ons. 

Als mensen hoorden dat ze mijn zus is, keken ze nogal verbaasd. Geheel andere kleurstelling. Tsja..geadopteerd, dus geen familietrekjes of gelijkenis. 

Plus geleerd inmiddels dat ik het opvoeden aan de ouders kon overlaten. Waren ze klierig? Jammer de bammer, maar ik, de Oma, hoefde dat niet te voorkomen, op te lossen, bij te sturen of wat dan ook. 

Ik had ook inmiddels geleerd dat ik niet verantwoordelijk ben voor het goede verloop, opruimen of wat dan ook. 

Klinkt allemaal lekker egocentrisch he? Wat een naar mens zeg....komt alleen maar consumeren!

Altijd helpen met opruimen, jaren gedaan. Niks mee opgeschoten heb ik het gevoel. 

Nu nog eten aan het koken. Een lekkere saus met veel verse groenten en gehakt. Allemaal op voorraad, maar had een beetje op wederom een feestmaal van de toko zoals vorige jaar, maar helaas...(oeh...echt een verwend kreng zeg!).

Nog ook mijn lunch voor de werkdag klaarmaken en dan is het rijtje af te vinken zaken ook weer gedaan. 

Oh nee, ook nog de afwas even doen.

Klaar!

Water

Las dat in de provincie Utrecht een aantal steden en dorpen met verontreinigd kraanwater te maken heeft. Om het veilig te gebruiken moet je het eerst 3 minuten koken. Kennelijk is dat te veel gedoe en koopt men dus flesjes water. 

Snap het ook wel, want dat gekookte water moet natuurlijk eerst weer afkoelen. Dus je hebt niet direct ´goed´ water voorhanden.

Direct een run in de supermarkten op water in flessen. En wederom snel alles uitverkocht vroeg in de ochtend.

Heb in ieder geval, ook voor crisis en noodgevallen nu iets van 8 liter water op voorraad. Ja, in flessen. Maar in mijn provincie geldt dit gelukkig niet, eerst het water doorkoken voor je het gebruikt.

Doet me herinneren aan mijn overleden tante, die vroeger onder Rotterdam woonde en altijd bij haar moeder in het midden van het land, water haalde in flessen voor thuis, want water bij haar had een chloorsmaak. 

Dus wellicht wat onzinnig die aankoop. Nou ja, beter mee verlegen dan om verlegen. Het kon makkelijk in mijn boodschappentrolley en daarom toch maar meegezeuld.

Later vandaag ga ik naar een feestje voor mijn jongste kleinkind. Wederom groots georganiseerd. Een hele school afgehuurd. 

Kind krijgt daar weinig van mee denk ik, de schat is twee geworden. Maar goed, ik moet de Calvinist in mij maar ergens in de voorraadkast opsluiten en gewoon genieten dat mijn zoon en schoondochter een groot en actief netwerk hebben en graag delen in hun vreugde. Met mij erbij. Iedereen, ik krijg geen gouden stoel of zo noch een sjerp met Oma erop. 

Mijn dochter haalt me op, als haar dochters klaar zijn met hun weekend activiteiten. Dat is lief, dan hoef ik niet met de bus en nog een stuk lopen. Zo direct mijn haar even in model brengen en al nagedacht over kleding. 

Ondertussen ontspannen bij deze serie