Zoeklicht

Vorig weekend ging mijn ledlamp boven de eettafel kapot. Dus even eraan denken een nieuwe lamp erin te draaien, want al klaar om naar bed te gaan en mijn fiets stond precies voor de meterkast, waar ik mijn voorraad lampen bewaar. Die fiets stond daar om in de ochtend snel te kunnen vertrekken. 

Uit mijn voorraad in de meterkast pakte ik een lamp de volgende dag toen ik van mijn werk thuiskwam

Genoeg op voorraad altijd.

Toen ik de lamp aandeed viel me bij daglicht al op dat hij veel te fel was. Vliegtuigen begonnen al de afdaling boven mijn huis. 

Foto van Pixabay

Bekeek de oude kapotte lamp en moest er een foto van maken om de kleine letters erop te kunnen lezen. Mmmm...de volgende dag nogmaals de voorraad bekijken en de juiste sterkte erin draaien.

Beter en zachter licht. 

En minder vliegtuigen in de voortuin.

Toppertje!!!

Deze jopie-popie uitdrukking hoor ik vaak van het management. Dat ik echt een Topper ben, onmisbaar en eigenlijk het allerbelangrijkste in het bedrijf op deze locatie. Die Topper uitdrukkingen krijg ik toch zo'n jeuk van. Goedkoop en nietszeggend. En het allerbelangrijkste in het bedrijf?

Woehahahahahahahaha.... werkelijk?

Wat een loze woorden. Gelukkig kan ik daar goed doorheen prikken want in hun gedrag en betaling zie ik totaal niet dat ik zo belangrijk geacht wordt. Goedkoop om op die manier mijn ego te strelen. 

Dus kocht ik voor mijzelf een Toppertje. Zag 'm al lang voorbij komen in mijn feed. De topper die ik nu heb is wel op. Was toen helemaal niet duur en ben er lang genoeg blij mee geweest. Een vriendin wees me erop en dus toen toch maar, na twijfel of ik wel zoiets mocht hebben, besteld. Lag namelijk heel erg lekker in hun logeerbed. Met topper. 

Deze is een stuk duurder, maar ik had Belastinggeld terug ontvangen - te weinig ontvangen Toeslagen - dus bedacht dat het echt wel kon. Begroting-technisch. Een topper voor deze Topper!!

Die de hele middag zeer opwindend de klimop in haar tuin heeft gesnoeid. Dat groeit de pan uit, dus beter weer compactere vorm, zonder een parapluutje erop door de lange uitlopers.. Als ik me omdraai is het alweer aan het aangroeien. 

Ook een topperrrrrrrr!

Niet praten!

Ga expres, als het kan, in een stiltecoupé zitten. Even rust aan mijn hoofd, na de hele dag veel bellen, veel praten met clienten en bovendien heel veel gepraat aanhoren van collega's van de opdrachtgever, die beginnen de dag met slap OH-en en einde dag ben ik sufgeluld. Ik praat niet mee, daar heb ik het te druk voor. Zij kunnen nog wel een uurtje door.

Enfin; had de trein terug op tijd. Bewust op tijd gestopt en alles afgesloten. Vroege trein. Zag plek in de stiltecoupé. Heerlijk.

Komt er een type Zuid-As kakker zitten die direct al aan de telefoon was. Keihard pratend (had mijn gehoorapparaten nog in de tas), kreeg direct de neiging om hem een mep met mijn laptoptas te geven!

Maar hij had wel zijn oortjes in dus hoorde niet dat ik tegen hem zei dat hij in de Stilte Coupé zat. Bleef gewoon doorrrrrpraten.

Dus stond op, tikte hem op zijn schouder en gaf aan dat het hier STILTE coupé is, dus ophouden met bellen graag. 

Hij stond direct op en ging in de hal doorpraten. Nog op hoog volume met kakkerdialect, maar weg met dat lawaai.

Nu

Even

Niet.

Geven jullie dat wel eens aan?

Nagels

Muziek op de achtergrond van een festival hier vlakbij in de buurt. Toen ik in de ochtend snel nog even wat boodschappen haalde, zag ik al wat festivalgangers inkopen doen. Is niet heel erg ver lopen of fietsen, dus dan is het prettig als je hier bekend bent tegen supermarktprijzen flesjes drinken etc te kunnen halen. En verse broodjes. 

De kleindochters waren er al vroeg. Mijn dochter had een bedrijfsuitje op een boot bij Sail en moest op tijd bij het station zich melden. Leuk dat ze dat organiseren voor hun personeel. Was heel goed georganiseerd vertelde ze achteraf. En een heerlijk en zeer verzorgd buffet en ruimte om te dansen en heel goed zicht op het IJ en de schepen en het afsluitende vuurwerk. 

Vroeg aan de kleindochters of ze zin hadden naar de bioscoop te gaan. Nou...liever naar de speeltuin Oma. 

Dus daar hingen ze geruime tijd uit. Lekker bewegen en buiten zijn. Lachen, plezier maken. Betere keus dus. Hun keus.

Verder speelden ze samen schooltje, kantoortje. We aten wat tussendoor, er ging uiteraard een volle beker drinken om over tafel. Hoort erbij.

Ze kwamen binnen met een doosje nepnagels, opplakbaar. Die gingen op hun nageltjes. Roze of met een bloemetje, heel schattig. In de speeltuin lagen ze al snel her en der. Uiteraard minder opplakbaar daarna. 

Vroeg of ze zin hadden om ergens ijs te gaan halen. Ook niet; lekker doorspelen met het lego en de barbies en alles wat ze in hun speelgoedkast hier vonden. En oh ja Oma, dat ijs van de vorige keer was echt niet lekker; had een medicijnsmaak. Mmmm...dat klinkt niet lekker nee en aparte woordkeus. Iets te vaak in het ziekenhuis geweest. Dus snap dat ze niet snakten naar nog een keer zo'n soort verrassing. 

Trok een bakje fruit open. Ook lekker. Voor de één wel, de ander neemt een muizenhapje. Leg ook tomaatjes klaar, lekkere komkommer in stukje gesneden. Druiven. 

Maak Halalkippenworstjes met Broccoli en airfryer frites. En komkommer. Oudste kleindochter blieft ketchup bij haar frites. De andere mixt het met mayonaise. Lekkere smakeloze smurrie.

De afwas snel gedaan en zij speelden gezellig door met de barbies. Het was al vroeg donker. Lekker naar bed, allemaal in mijn bed. De jongste sliep al direct toen ze in bed lag, de oudste nog wat praten, maar ook zij sliep al snel in. Ik ook eigenlijk. Werd rond de tijd wakker van het vuurwerk van het festival, maar geen zin meer om daarop te wachten. Moe. En toen nog een keer rond 03.00 uur want de oudste wilde graag wat water drinken. Viel pas laat weer in slaap, maar geen haast in de ochtend, dus kon ontspannen. En het laten gaan en toen viel ik toch in slaap.

In de ochtend was het een gezellige benenbende in mijn bed. Wassen en aankleden en ik zorgde voor de ontbijttafel, waar de jongste nog wel een tweede gekookt ei bliefde, de oudste nul ei en ik dus uiteindelijk ook. Haha.

Daarna wilden ze weer snel spelen. Kantoortje met mijn leesbrillen en toetsenborden zonder aansluiting boven. 

Ik at nog even wat van de stukjes ananas die ik buiten de koelkast (dom!) had laten staan in de nacht, onverpakt. Deed de afwas, veegde vloer want al die losse opplaknagels her en der werd ik helemaal gek van. 

Deed de parasol buiten open, krant erbij en opeens voelde ik me toch een partij beroerd worden. Niet alleen door het nieuws. Wist al bijna zeker dat het kwam door iets wat ik net gegeten had. Dat moest wel die ananas zijn. Kreeg het warm, koud en wist niet of het nou van boven of van onderen eruit moest. Dus maar een emmertje erbij voor het geval dat het alle uitgangen open was tegelijkertijd. Heerlijk! Dus naar boven maar. Daar zit ik toch wat prettiger en dichtbij het grut. En altijd de telefoon bij me, voor het geval er nood aan de man is.

Buitendeur weer dichtgedaan, naar boven waar ze nog steeds aan het spelen waren en gaf aan dat ik me niet zo lekker voel (oh...moet je spugen Oma?) dus even rustig ga liggen en hoop dat het dan beter gaat. Wel wakker uiteraard en ben op de verdieping waar ze spelen dus zicht op ze. Of hoor ze, luide gilletjes slakend.

Na alle rottigheid eruit te hebben gelaten en even rust ging het weer veel beter. Geen koud zweethoofd meer en onrustige darmen en algehele malaise. In de middag alleen een droge beschuit en een mok thee.

Blij toen mijn dochter ze kwam ophalen, ietsje later dan de planning. En geef de dames aan dat ze hun spullen moeten opruimen. Ben klaar ermee dat ook nog allemaal zelf te moeten doen. Ze zijn oud genoeg om dat klusje zelf te doen en te kunnen. Barbies opruimen, knutselspullen idem en ik denk dat ik nog dagen hierna opplaknageltjes vind door het hele huis.

Maandag moeten ze weer naar school en in de middag zwemles, dus het gewone leven begint weer. Nu nog even rust voor mij en dan maandag ook weer ´gewoon´ naar mijn werk. Nou rust, even nog de was ophangen, die ik toch maar gedaan heb vanwege alle natte washandjes door de dames. 

De werkplek, waar de de nieuwe manager begint, na de vakantie. Dus benieuwd hoe alles dan weer reilt en zeilt om in Sail termen te blijven. 

Laat ik vooral mijn eigen koers blijven varen. 

Bezet

Dit weekend komen de oudste kleinkinderen logeren, dus weinig tijd om te bloggen. En gisteren was ik moe, want - goh, hoe is het mogelijk - druk op mijn werk, druk in de trein (vakantiegangers op weg naar huis).

Dus ging om 2100 uur al naar bed als een saaie muts. 

Nou en!

Germany

Omdat mijn groenbak 2 weken in de zon stond te bakken, vorige week niet geleegd want vergeten op te halen door onze gemeentereiniging en ik er, bij uitzondering, ook een restje te oude ham in had gedaan vorige week de avond voor de bak geleegd zou worden, zaten er maden in mijn bak.

Yuk.

Ondanks de klimop in de bak. Dat zou helpen dat er geen maden in de bak gaan komen.

Nou, er waren heel wat maden bij die made waren in Germany

Foto van Pixabay

Dus nog meer klimop er bovenop gegooid en flink wat zout om de rand, dus dan kriebelden ze niet verder.

Nu geleegd en dus maar even het deksel open laten staan om door te luchten. Altijd fijn, huisdieren.

Bootjes kijken

 Gelukkig had ik de middag ervoor de route opgezocht. Hoe ik met OV het beste ergens in de buurt van de haven van IJmuiden uit kon komen om de intocht van SAIL 2025 te kunnen zien. Met een auto wist ik het prima te vinden, maar die heb ik niet, dus klus met de bus.

Geen idee wat daar dan een goede plek zou zijn om te gaan kijken, maar ik zag een plek op de kaart en hield dat maar in mijn hoofd toen ik met de streekbus aankwam aldaar. 

Hoorde van verre de scheepshoorns al, dus ik wist dat ik op de juiste route liep. Eerst liep ik nog achter 2 heren aan met een koelbox, maar die wisten de route niet want liepen de verkeerde kant op (vond ik  en dat klopte ook.).

Vertrouw nou maar op jezelf (en google maps indien nodig). En ja hoor, ik kwam bij een parkje uit en ik zag in de verte al massa's mensen staan plus de masten van zeilboten. 

Had ik toch een geweldige plek! Iets hoger met nog een weg ertussen, maar bijna met mijn neus op waar het allemaal langs trok. En gewoon nog een plek waar ik kon staan en alles goed kon zien. De heren naast me, het hele rijtje trouwens, hadden tuinstoelen meegenomen. En aan de andere kant twee dames die op hun rollater-zitje zaten.

Water, boten en een zonnetje; altijd een vakantiegevoel. 

Was ook zeer tevreden met mijzelf. Wel gegaan ook al had ik niet echt veel ondernemingszin. Maar vaak is gewoon maar doen, uitvoeren dus, voldoende. En ik sprak af dat als ik er geen ruk aan vond, ik gewoon de bus terug kon nemen. Ik hoefde er geen uren door te brengen. De streekbus ging om het kwartier.

Zag ook het allergrootste zeilschip van Zuid-Amerika voorbij varen. Indrukwekkend, groot en hoog en heel veel matrozen. 

Behalve dan de reiskosten, een heerlijk gratis uitje. En koffie van thuis meegenomen, dus Hatsjekideeee.

Daarna nog energie om de was op te hangen, het gras te maaien en na te genieten. Fijne dag gehad.

Vrij genomen

Baalde zo enorm van en de collega´s en mijn te grote inzet voor dit bedrijf en het feit dat ik nog niet eens vakantie kan nemen omdat er niet bedacht is dat er een back-up moet zijn, dat toen ik zag dat het zonnig weer zou worden, die middag ter plekke, na eerst nog gereisd en gewerkt te hebben, vrij nam.

Heb geleerd dat ik dat gewoon moet mededelen en niet vragen. 

Dus dat.

Die te grote inzet doe ik allemaal zelf. Dus aan mij om veel vaker Nee te zeggen. Doen waar ik voor betaald wordt en niet meer extra uren maken en op zondagen ook nog werken.

Collega´s daar heb ik het maar mee te doen, sommige zijn sympathiek maar laten juist die net allemaal als domino stenen omgevallen en dus uitgevallen zijn.

Vakantie moet je nou echt eens iets mee gaan doen. Er gaat al een strijk-orkestje spelen als je alweer aangeeft dat je niet weet wanneer en hoelang ( en waarheen). Zielepiet! Niemand komt het voor je regelen. Dus schiet op en doe iets!!!!!!!!! En nee, bedel niet naar uitjes samen, ik word een beetje moe van dat uitstelgedrag, die lamlendigheid, wachten totdat de bliksem inslaat.

Krijg jeuk van mijzelf! Want het lijkt wel alsof ik in dezelfde groef van de langspeelplaat: "Zij is zo saai en heeft ook zo'n saai leven"  blijf hangen.

Zonder wekker wakker vandaag. Heb vage plannen, maar weet niet of die uitvoerbaar zijn. Ga het toch maar wagen, want een vrije dag met alleen bed verschonen en de witte was gedaan geeft ook geen inspiratie. 

Blij dat ik gisteren nog wel even buiten heb kunnen genieten van het mooie weer. Al was de onrustigheid hoog. Ook omdat er hulp was toegezegd, maar niets van gemerkt. Dame zou zich vorige week bij me melden en deze week een weekje meehelpen. Niks. Dus maar weer aanmudderfuckeren. 

Nee is ja voor mijzelf

Uit het programma Kloostergasten, kwam de conclusie over begrenzen dat een Nee een Ja is voor mijzelf. 

Laat ik nu de afgelopen weken daar - grenzen - veel mee bezig zijn. Want andersom gesteld is dan een Ja, vaak een Nee voor mijzelf.

Nee, je kan niet op tijd naar huis, dit moet echt vandaag af. = Ja, ik ga op tijd weg, morgen nieuwe dag.

Nee, je kan geen vakantie nemen wanneer jij daar aan toe bent = Ja, ik ben niet verantwoordelijk voor slechte planning. (ondertussen nog steeds niks vastgelegd. Alleen wel Rondom Kerstmis; dat valt qua werkdagen heel gunstig, dus dat wel gedaan). 

Nee, je moet vroeg op, vroeg weg en laat naar huis= Ja, deze laatste weken een half uurtje later opgestaan en naar werk gegaan en alles liep nog steeds prima. Geen enkele keer te laat begonnen. Precies op tijd. Is goed genoeg. Na de vakantietijd 50/50 gaan doen (want dan drukke bussen en treinen dus minder kans op ontspannen reizen in de spits en zitplaats is in latere trein en bus door scholieren ook een uitdaging).

Grappig; vandaag ging het wel mis. Uitgevallen Intercity's. Dus geen snelle verbinding. Boemeltje zou er net zo laat/vroeg zijn als latere IC dus toen was ik pas om 09.00 op het station. Uiteindelijk maakte het weer geen drol uit. Nul afspraken vandaag. Iedereen wilde liever thuis werken. Zat dus de hele dag alleen. En de vorige teammanager zat boven de hele dag alleen. En was beduusd dat er niemand was. Ja lul....dat is nou het resultaat van jouw slappe hap beleid.

Nee, je hebt geen tijd of gelegenheid om even sociaal te doen. Doorwerken, doorwerken en doorwerken. Ja, komende tijd gaat dat veranderen omdat ik een nieuwe collega moet inwerken (alweer eentje) en dus de hele dag praat en praat en praat). Dus count your blessings :) Of kijk uit met wat je wenst. Misschien is dat de hele dag slap OH-en helemaal niet mijn stijl. 

Laat dat misschien maar zitten. 

Lunch op werk

Zag de volgende dag op Zoom de foto waar het gehele team met elkaar in een leuk tentje aan het lunchen was, plus de inval-teamleider.

Wist nergens van.

Was niet gevraagd

Toch ben ik echt lid van het team.

Dus gaf aan dat het er gezellig uitzag en ik graag een volgende keer ook mee wil, gericht aan de inval-teamleider.

Toen maakten de collega's het nog erger (voor mij dan) dat dit niet vanuit de inval-teamleider kwam, maar vanuit de collega's. Spontaan. En de inval-teamleider gezellig meeging. 

Wil ik dan nog wel een volgende keer mee? Wil ik werkelijk met mensen omgaan die mij over het hoofd zien, gewoon omdat ik niet op de werkvloer zichtbaar aanwezig ben? 

Nee, eerlijk gezegd laat maar dan. 

Het triggert bij bij vooral oude gevoelens van buitengesloten worden. Jij bent te stom en te dik om bij ons clubje te horen. 

Ga ergens anders staan op het schoolplein. Niet bij ons.

Maar ook besef ik bovenstaande quote goed. Is het wel zo, dat ik over het hoofd werd gezien. Was het ook niet zo omdat ik op die dag in de middag altijd naar huis ga en dan thuis ga werken. Misschien dat men gedacht heeft dat ik al onderweg was. 

Jajajaja...alles zonder dit met mij te overleggen of te vragen maar soms gaat het gewoon zo. Maak het nou niet groter dan het is.

Laat ze.

Heeft niets met mij te maken. 

Toch? Zie ik het goed. De feiten. Niet de invulling. 

Die aardige collega van de lunch laatst werkt die dag ook niet op die werkplek. Dus daar lag het niet aan. Maar voelt toch raar al die nieuwe collega's gezellig bij elkaar. 

Anyway; ga straks gezellig in mijn eentje naar de bioscoop, een bezigheid die ik bij voorkeur alleen doe. Geen gezeur over dat de ander popcorn wil of andere dure vreetzaken uit het winkeltje bij de bioscoop. Of uit MIJN zakje meegebrachte zaken wil mee-eten. 

Heerlijk naar E.T. Wordt tijdelijk weer in de bioscoop vertoond. Drew Barrymore was toen zeer schattig als jongste zus en al die jongens op hun fietsen deden me aan mijn zoon en zijn vriendjes denken. Ook op dat soort fietsen.

E.T. phone home!

Robot

Gekmakend, die verificatie bij sommige apps, waarin je dan op plaatjes moet aantonen dat je een mens bent door 20.000 bussen aan te klikken of zebrapaden die met onzichtbare verf zijn gemaakt.

Even een filmkaartje bestellen.

Niet.

Kwam er gewoon niet doorheen. Niet op de app, daar krijg ik alleen maar een betaald ticket te zien, ook al ben ik ingelogd, niet op mijn laptop en bleef daar telkens steken op verificatie van mijn leeftijd. 

Zag dat al mijn pogingen tot gereserveerde stoelen leidt maar kom er niet doorheen. Zo zin om met wat te gooien!!!!!!!!!! Maar goed; er is niemand om dit voor mij op te lossen. 

Dus nog maar een keer proberen. 

Op een andere browser ingelogd. 

Rustig door het menu heen. LEES wat er staat, zie dat je wat moet aanvinken en na poging 8 nu wel gelukt. 

Adem maar weer uit!

Heb ik in ieder geval iets leuks om naar uit te kijken vandaag. En even het hoofd leegkrijgen. Was al zo vroeg wakker en mijn bed uit en dan is het enige wat gedaan is de was. Poeh poeh..

Volle bak

Mijn GFT bak dan. Want niet geleegd deze week. En hij zat nokkievol. Meestal geeft de vuilnisdienst aan dat ik hem kan laten staan en dan wordt hij de volgende dag geleegd.

Gebeld en gemaild erover, maar helaas, het is nu zo druk dat ik de bak volgende week weer mag aanbieden. Dus straks de bak nog maar even aanstampen. Gelukkig altijd alleen tuinafval of wat groente-afval. 

Komende week dus minder gaan snoeien, want vol!!

Ook vol is mijn hoofd. Heb flink door kunnen werken door focus en Kaizen/methode en ik vond dat nog heel ingewikkeld, want de collega´s van de opdrachtgever - die aan hetzelfde balieblok zitten - zaten de hele dag alleen maar te praten met elkaar. Praten, praten, praten. Gisteren idem. En hele filmpjes op je telefoon laten zien. Heel lang. Zal best heel gezellig zijn en kennelijk is daar de werkdruk flink lager, maar dan voel ik me wel nogal sukkelig. 

Nog op de valreep mijn planning dicht kunnen krijgen. Dat was fijn en client was ook blij dat het op korte termijn nog kon. Wel de eindtijd in de gaten gehouden en op tijd weggegaan. Dat moest van de Grensbewaking!

Stoorde me aan (voorspelbare) gedrag van Sneeuwvlokje die de hele week zich af had gemeld, want ongesteld of zo, wat al van te voren in de agenda stond hoe toevallig, maar nu opeens toch maar thuis ging werken. Dus of ik haar afspraken bij andere collega's kon onderbrengen. Niet dus...ook aangegeven aan haar dat de collega's het druk zat hebben dus anders opgelost. 

Vorige week ook al ziek een dagje. En ze zat te liegen over iets wat ze zogenaamd niet in de planning had zien staan. Excel is my friend, dus kon zo aantonen dat dit niet klopt. Plus nog meer zaken die door haar niet soepel liepen. 

Oh....daar moet een mattenklopper overheen!!!

En dan - altijd - op vrijdag aan ons doorgeeft dat ze zoooo slecht geslapen heeft dus wat eerder stopt. 

Och arme ziel!! 

Dit keer geen vertragingen, zoals de hele week het geval was bij de NS. Had de vroege IC en was in een zeer warme omgeving op tijd thuis. Zag dat het buiten nog 29 graden was toen ik met de bus langs zo'n meter reed.

Beetje ingekakt thuisgekomen, dus moest van mijzelf toch wel op de fiets even iets verderop een boodschap halen. Ga!! Doe. Iets. Beweeg!

Dat fietsen was verkoelend en op de terugweg werd het ook al merkbaar koeler en waaide het harder. 

Nu heel grijs hier en stukken koeler dan gisteren. Dus alle ramen en deuren open gezet, ook de voordeur, dus even doorluchten en koelen hier.

En kijken naar wat me vreugde brengt, want merk wat somberheid en een gevoel van eenzaamheid. En dat wil ik niet. Nergens voor nodig.

Gehalveerd

 Kreeg een mail in mijn speciale nieuwsbrieven mailbox met onderstaande als titel. Dus ik bestelde niets.

Cellie, écht ALLE schoenen in dit bericht zijn gehalveerd!

Vakantie nadoen

Omdat het ook op mijn vrije werkdag tropisch zou worden, besloten om dan maar te doen als of ik ergens op vakantie ben. En tropenrooster aanhouden. Redelijk vroeg mijn bed uit en genieten van de nog relatieve koelte.

Wat doe ik dan zoal als het ´ergens´ op vakantie is. 

Buiten ontbijten, koffiedrinken. Lezen, de zaterdagkrant lag er nog, boek uit een straatbibliotheek ook nog, een dikke Flow. 

Beetje tuinieren, maar dan vroeg in de ochtend, net als de boodschappen die ik ook direct al rond 08.00 uur ging halen. Nog niet heel warm en druk.

Thuisgekomen luchtig topje aangedaan. Was opgehangen die ik na het douchen had aangezet. Ingesmeerd (die geur van zonnebrand doet ook aan vakantie denken). 

Beetje ingekakt in de middag maar mag. 

Maakte een hele grote bak met salade en diverse bladgroentes en ei. Heerlijk!

Nu zie ik dat het een stuk minder warm is ineens en er regen aankomt of ander weer aan de lucht te zien, dus de parasol weer in de regenhoes doen, stoelen afdekken en blij zijn dat het een mooie dag was.

Beladen Huis

Las online het boek van Christien Brinkgreve - Beladen Huis. 

Vond het indringend geschreven, liefdevol, respectvol maar ook vol verwondering over hoe ze de vrouw is geworden die ze dacht niet te worden.

Hoe ze toch in oude patronen verviel. Om de lieve vrede te bewaren? Omdat haar man anders verloren zou zijn zonder haar? Ook ingewikkeld om open te schrijven over de vader van haar kinderen en stiefkinderen. 

De man die hij was, waar ze ooit voor viel. Waar ze op het eind soms nog stukjes van terug vond. Maar vaker niet. 

Hoe ze elkaar met de pen liefhadden, maar ook neersabelden. 

Iemand dit ook gelezen?

Lunch

Zit te vaak helemaal alleen met lunchpauze. Als de teamleider er was, had hij altijd wel weer een online bespreking of eentje in het gebouw en pas het laatste stukje schoof hij aan.  

Collega´s die niet geschikt waren voor het vak, een potje maakten van hun dossiers...werd allemaal door de vingers gezien. Ook daar was de teamleider te zwak om dat gedrag te begrenzen. Hij vond optreden lastig. Dus etterde er van alles maar door. En omdat een aantal zo buffelden haalden we iedere maand toch onze targets.

Dat partners en cliënten beginnen te morren, tsja...hij is al van ons project afgehaald. DM (de Nieuwe Manager) mag alles weer lijmen en heel maken. Maar ik schat in met weinig middelen. 

Leuke uitdaging. 

Vooral met medewerkers die wel keihard werken en gewoon hetzelfde of zelfs minder betaald krijgen aan het eind van de dag. Waarom zou je dan nog keihard werken? En waarom krijgen sommigen wel een auto van de zaak en is voor anderen nu er geen ruimte in het budget? Omdat slappe zak op alle verzoekjes ja zei en nu is het potje leeg. 

Vandaag was een collega op kantoor die er meestal niet de maandag is. Ook alleen in het pand. Dus ze vroeg of ik zin had samen te lunchen. Dat was fijn. Ik hoop dat ze zich ook gezien voelde; ik had die ervaring zeker. 

Dus even opslaan: Vraag dat ook zelf vaker als je er behoefte aan hebt. Niet met iedereen, maar met deze collega graag. 

Nam me in de trein ook al voor om als ik thuis kwam, niet direct me op het eten maken te werpen, maar eerst, ter kalmering van het brein lekker in mijn tuin de torenhoge klimopranken te snoeien. Elke dag een stukje en dan komt het ook wel goed. Of groeit het van onderen weer keihard aan. 

Voelde prettig. Werkkleding uit, Shirt aan wat toch al in de was moest en knipknipknip. Voldaan gevoel. 

Kan ik zonder schuldgevoel zo direct heerlijk onderuit bij B&B vol liefde (meer vol relatie en klus-gedoe). Jullie ook? Kijken dan he...schuldgevoel doen we niet aan.

Ophaalbrug

Kocht eindelijk nieuwe BH´s. Had eigenlijk nog maar eentje die goed was, de andere was meer een doorzakwiebelbrug, dus alleen voor thuis. Bij de anderen was de beugel aan het doorschijnen of oppiepen onder de oksel. Gekmakend. Ook hoe ik er maar niet toe kwam gewoon nieuwe erbij te kopen. 

Pas ze altijd graag thuis, gedoe ervaar ik in pashokjes en zweterigheid.

Wil eigenlijk nog een beige of witte erbij. Maar die zag ik niet in mijn maat.

Opwindend nieuws weer. Vast wel weer 1 lezer :)

Beetje spierpijn van al het snoeien. Nog maar een paar hele lange en dikke takken van de klimop en dan ben ik pas tevreden. Maar dat komt vanavond wel. Of niet.

Leef wat meer

 Kijk ik over mijn kop heerlijke koffie de tuin in, dan zie ik alweer honderd zaken om aan te pakken. Moet dat nu?

Ja, knip maar wel de uitgebloeide bloemen uit de vlinderstruik, dan blijft hij nieuwe bloemen geven. Tot wel aan de herfst aan toe. 

Ja, ga straks maar wel even het gras maaien. 

Ja, ga de klimop bijsnoeien. Groeit de pan uit. 

Tuinstoelen beitsen?

En oh ja, ook de tuin aan de voorkant heeft snoei nodig. Dan ziet het er weer strakker uit. Zo direct eerst maar even doen, nu nog schaduw daar. 

De was is al gedaan en hangt al te drogen. Ook al gestofzuigd.

Geen zin om op zaterdag mijn rondje boodschappen te gaan doen. Zo saai. Dat komt nog wel. Vanochtend online mijn dochter uitgezwaaid op weg naar haar vakantie-adres met haar dochters. Een stukje vliegen en zo leuk te zien hoe de dametjes daarvan genieten. 

Geniet ik eigenlijk wel van mijn leven. Ga ik niet, net als mijn moeder altijd verzuchtte, op standje overleven. 

Mwaoh...merk wel dat - wat ik altijd wel heb - als de managers met vakantie zijn, ik wat minder druk voel. Dus neem nooit mijn vakantie gelijk met hen, altijd ervoor of erna. Moet 'm nog steeds plannen, wat ik dan ga doen, weet ik nog steeds niet, zo druk met werk. Dus ik buffel maar door en door. 

Wel minder vroeg opstaan - kan ook omdat er door de vakantie veel minder scholieren in bus en trein zitten, dus wat meer plek, alhoewel die plek nu wel door toeristen wordt opgevuld met mega-grote koffers, rugtassen en nog meer tassen. 

Geniet wel van een live verbinding met mijn dochter en haar dochters die me hun uitzicht uit hun hotelkamer laten zien. Bergen. En hoe het was om te vliegen. En dat hun vader ze gebracht had naar het vliegveld. 

Zat nog even buiten in het donker, hopend dat ik de volle maan kon zien. Zag wel sterren, maar geen maan. 

Ben lang wakker en lees een boek online. Herkenbare droefheid en zwaarte. Haar man die door pensioen geen zin meer zag in zijn leven. Wie was hij nog zonder werk. De zwaarte was in het huis gekropen. 

Ga naar beneden nagels knippen, zijn te lang en ik heb daar nu acuut last van. 

Last van wel meer dingen, maar dit is eenvoudig op te lossen met een nagelknipper en vijl. Hoop nog even te kunnen slapen, maar denk het niet. 

Nog drukker dan druk geweest

 Het was de laatste dag van de week nog drukker dan druk. Nog twee ontruimingsvonnissen erbij, bij de vier die er al deze week waren binnengekomen. Allemaal moeten die zeer snel ingepland worden en ook binnen een bepaalde termijn de verzoeken naar de rechtbank gestuurd. 

Niet iedereen kan dit nog, want nog veel in trainingen, nog geen ervaring hiermee en degenen die het wel zouden kunnen oppakken zijn of ziek of met vakantie of hebben al genoeg te doen. 

Meestal kan ik met mijn leidinggevende overleggen bij wie ik dit inplan, want ik ken hun caseload niet. Dat iedereen roept dat het druk is, dat snap ik. Dus besteed ik dit graag uit aan degene die daar ook voor betaald krijgt. Maar met vakantie, Nieuwe Manager met vakantie en tijdelijke invaller weet niet precies hoe, dus is er toch overleg en overleg en met collega overleg. 

Dat kost allemaal tijd. 

Plus dat ik weet dat de bups dan naar maandag gaat en dan zit ik wederom ook bijna alleen op kantoor. 

Begon bewust op normale tijd. Voelde raar om zo laat de trein te pakken, maar omdat het vakantietijd is, de treinen sowieso andere begintijden hebben en het niet zo druk is, behalve dan de toeristen die met hun grote koffers lekker veel plek innemen, was ik gewoon normale starttijd binnen. 

En dus ook zeer bewust op tijd stoppen, dus op tijd beginnen met opruimen, afwassen en inpakken, zodat ik inderdaad een trein vroeger dan normaal kon pakken. Die vertraging had, maar ach....ik had mijn laptop dichtgeklapt en maandagochtend mag hij pas weer open van de Grensbewaking.

Thuisgekomen direct doen wat ik graag zou willen in plaats van gaan zitten en eindeloos online lezen her en der. 

Mijn half uitgelezen boek naar de bieb teruggebracht. Zijn helaas al een hele tijd niet meer op vrijdagavond open. Wel een brievenbus waar je boeken etc in kan droppen. Die worden dan de volgende dag van je account afgeschreven.

Daarna nog wat boodschappen, maar een stuk verderop dus dat voelt als een uitje. Jahaaa...snel tevreden met niks.

En nu blij dat ik eerst die zaken heb gedaan die ik graag wilde doen. Daar nog energie voor had. 

Lekker met vakantie

Mijn kinderen dan. Eentje staat als ik dit schrijf te wachten op boarden met zijn vrouw en kind. En de andere gaat dit weekend met haar kinderen. 

Hij combineert het met een trouwerij aldaar van zijn zwager. Zij gaat hoop ik ontspannen, al is dat wel een uitdaging vond ik altijd, in je eentje met twee kinderen. 

Maar, heerlijk voor ze. 

Non non rien n´a changé

Dit is een verhaal. Niet op en naar waarheid beschreven. Vrijheid van de schrijver dus.

Een soort van gekkenhuis qua gebeurtenissen uit een zwarte comedy-serie op mijn werk deze maanden.

Niet met mij of voor mij (of misschien ben ik al zo gewend aan werken onder dit soort druk), maar wat er met mijn zieke collega´s aan de hand is. Hoe er naar ze wordt omgezien. Maar ook hoe men denkt dit te fixen, door telkens hetzelfde te blijven doen. 

Collega die een uurtje per week moet proberen terug te komen. Het hele eerste uur, zo hoorde ik van collega's, heeft ze zitten huilen. Och! Zo duidelijk nog niet eraan toe om weer terug in het arbeidsproces te komen. En toch pushen he...de werkgever. Weer opbouwen. Doorrrrrrrrr (of oprotten).

Collega 2 was op kantoor voor een bespreking met De Manager, oude Leidinggevende, Nieuwe HR en die kwam ook niet echt vrolijk uit dat gesprek. De druk wordt kennelijk opgeschroefd, zo komt het op mij over. En ja hoor, ook zij moet weer een uurtje op kantoor verschijnen. Nul idee wat ze daar dan effectief gaat doen. DM (De Manager) vroeg of collega dan wat klussen voor mij kon doen? Nou nee, dit moet accuraat en zorgvuldig gebeuren en daar is ze nu niet toe in staat (ook voorheen niet trouwens).

Collega 3 durft naar kantoor gaan nog niet aan. 

Collega 4 werkt 50% maar ik begrijp niet hoe, want geeft ook aan een burn-out te hebben en doet gewoon heel heel veel op papier. In het echt voornamelijk besprekingen. Zichtbaar 'bezig' zijn dus. Geen tijd voor herstel lijkt het, gecombineerd met ambitie die niet past bij capaciteiten en een functie op haar naambordje. Ging ook eerder naar huis want ziek. Maar ze is al ziek en herstellend, maar schiet niet op. Voor haar. 

Collega die al een jaar ziek is. Dan ´moet´ daar wat mee vanuit de wet Poortwachter. Dus gesprek met alweer allerlei managers uit de organisatie. Niet op ons kantoor maar ergens ver weg in het gebouw. Ook fijn voor de collega. Helemaal alleen zo´n gesprek aangaan. 

Hoorde dat er daarna nog een gesprek op de afdeling was en ze daar helemaal uit haar plaat is gegaan tegen de nieuwe HR manager. 

Collega die tegen me vertelt dat er lang genoeg aan haar elastiek is getrokken en de rek er nu echt uit is. Geknapt zelfs. Ook gesprek gehad met DM en HR en nog steeds is het vertrouwen weg voor haar. Ziekmelden wil ze niet, maar ik zie aan haar dat dit alleen door de compassie met haar cliënten is. Niet met het bedrijf. Daar ben je een cijfer. Wat lever je op tegen wat kost je.

Een andere collega verzuchte tegen me dat deze nieuwe Manager haar nummer 7 is. Wat ze allemaal al voorbij heeft zien komen aan Anders, Beter, Menselijker, Leuker etc etc.  Voor mij pas nummer 5. Oh, da's ook best veel. Maar misschien ook wel normaal. 

Dit bedrijf lijkt wel medewerkers te selecteren op hun zwaktes en het hebben van een lontje aan twee kanten, om aan allebei de kanten tegelijk aan te kunnen steken.

Veel intern een opleiding genoten en dat is dat dan plus een tijdje uit het arbeidsproces geweest, veel alleenstaanden met jonge kinderen of alleenstaand en al ouder en daardoor moeilijker een baan kunnen vinden en management weet heel goed dat ze iedereen onder marktconform betalen. Waarom blijven we dan nog?

Ik mag dat zeggen, want hoor ook bij die categorie `kneuzen`, zonder opzegtermijn, onmiddellijk beschikbaar en weinig durven te eisen, want dolblij dat ik aan de slag mocht en uit de bijstand kwam. Dat is het vooral, dolblij zijn dat eindelijk iemand je wil. Na veel sollicitaties. 

Want wij durven en kunnen kennelijk toch nergens anders terecht. Of branden op en dan is daar de uitgang. Dat laatste vertelt niemand je uiteraard. En hoe kom je daarachter als sollicitant? 

Die allemaal beginnen dat het zo interessant is om mensen te helpen. En zo´n leuke startprocedure bij het hoofdkantoor. Zo leuk. Leuk leuk leuk. Maar dat is alleen maar de verpakking. De inhoud is nog steeds hetzelfde. Druk druk druk.

Te druk

Te veel

Minder leuk

Helemaal niet leuk meer.

Afgeknapt.

Omgekieperd

Niet ik hoor (nog niet), maar mijn ´tuinkast vlak bij de tuindeur. Schade is alleen een leuke glazen stolp waar wat Afrikaans houtwerk onder stond. Stolp van nog de Blokker, dus geen grote schade gelukkig. En alle zooi de kamer door, naast het glas. Ook wat zaadjes her en der maar die groeien niet binnen. Ook maar opvegen.

Dus niet ontspannen als je thuiskomt, maar direct maar alles opruimen en weer orde in de chaos scheppen. Kast ziet er nu optisch scheef uit, dus ga ´m wel een keer helemaal loshalen en sowieso aan de muur verankeren. Zo jammer dat ik geen handige Henk ken. Moet ik net als Ingrid van B&B Vol liefde alles altijd zelf doen!!!

Wil natuurlijk niet dat er een kleinkind wat overkomt als ze hun tuinklompjes uit de kast pakken. Dus verankeren is een must. 

Even weer mijn rust pakken.

Drukke ochtend. Was bewust een Intercity later gegaan. Kon ik een half uur later opstaan. Zo fijn. Nou 2 Intercity's later bleek, want degene die ik wilde nemen was uitgevallen. Wist ook dat er niemand op kantoor zou zijn in de ochtend plus nul afspraken. 

Had alleen telefoondienst, maar dat ging ik ruimschoots halen om dan ingelogd te zijn. 

Telefonisch twee bijna spoedgevallen. Ontruimingen. Waarbij de eerste aangaf dat hij dit weekend zijn postbus opende en ja, die brief was al 2 weken oud en dan zouden wij nog maar binnen 2 dagen iets moeten gaan regelen. Of niet, want geen juridisch spoedgeval.

Hij wist dat er een zitting was geweest, dus waarom je dan niet de post in de gaten houdt? Struisvogelgedrag. Zolang ik niets zie of lees is het er niet. 

Verbaas me er ook altijd over en hoorde dat tot drie keer toe vandaag, dat volwassen kinderen, thuiswonend, niets bijdragen. Of ouders durven dat niet te vragen of de kinderen geven aan dat ze daar geen zin in hebben. Ze moeten sparen voor een koopwoning zegt de net 18 jaar geworden puber dan.

Daar moet een mattenklopper overheen zou het Simplistisch Verbond concluderen.

Oh ja, Sneeuwvlokje had zich ook weer eens ziekgemeld. Kon ik alle afspraken ook weer omboeken, want te weinig collega's om dit over te nemen. Weer extra werk. 

Nu maar de keuken in en wat te eten maken. Gelukkig had ik daar al van te voren over nagedacht. Zo efficient!!  

En nog even een kaarsje voor mijn tante aansteken. Twee jaar geleden alweer dat ze overleed. 

Uurtarief

 Het regende, dus even mijn Perla spaarzegels uitknippen en opplakken. Krijg je wel Euro 2,-- voor een volgeplakt boekje. 25 zegels, dus 25 pakken koffie van 250 gram.

Ben ik een uurtje mee zoet geweest, naast de tijd voor het uit het pak knippen van die zegels elke keer. Dan krijg ik voor dat uurtje werk wel Acht euro!

Best slecht betaald zo'n uurtarief toch?

Wat jullie? 

Of moet ik het uitbesteden aan de kleinkinderen?  Kinderarbeid. Ook niet aardig van me. 

Welke diepte-investering ga ik doe met die 8 euro, oh niks, want  krijgt het als korting op mijn boodschappen van de AH. 

Pfff...even zitten. 

Best wel oneerbiedig, want toen ik nog Bijstand kreeg zou ik blij zijn met die onder de tafel uit te keren bedragen. Kon ik meer boodschappen doen. 

Dus wie het kleine niet eert is het grote niet weerd! 

Plan

Werd zaterdagochtend rond 04.00 wakker en het zou weer hard gaan regenen zag ik op mijn weer-app.

Dus naar beneden, tuinklompen aan, emmers mee en een groot aantal liters uit de regenton gehaald. Want geen zin in overstroming van de waterton en met het te verwachten aantal mm regen zou dat zo maar kunnen. Opwindende nachtleven hou ik erop na he?

Hoopte dat de slakken elders waren, want nogal donker. Allen de schijnwerper bij de  buurvrouw wierp wat licht. Net genoeg.

Daarna weer naar bed, kon niet meer in slaap vallen direct. Uiteraard. Dus lezen. Vond het nogal saai, maar hoopte dat ik wel daardoor de slaap weer voelde komen. En gelukt.

Toen ik, zonder wekker, wakker werd voelde dat prettig. De witte was aangezet, zelf lekker douchen en blij dat de krant gewoon op de mat ligt. Ondanks het rotweer.

Koffie gezet, een eitje gebakken; een rustige start van de dag. 

Op mijn werk was het tsja...zoals gewoonlijk een vreemde dag. De nieuwe Manager ging ook met vakantie, oude leidinggevende is al een week met vakantie,  en gaf een half uur ervoor aan dat de vakantie om 12.00 uur ging beginnen en doeitoedeloei. Dat ik had doorgegeven dat er klacht bij de opdrachtgever ingediend gaat worden als er niet snel over iets gecommuniceerd gaat worden...ook geparkeerd. 

Had nog wat urgente vragen over dossiers en dacht dat ik nog de middag had voor antwoorden,  maar dat werd geparkeerd en oh...declaraties voor de afgelopen maand; onbekend of dat ging lukken op tijd voor de komende salarisronde.

Aangezien iedereen heeft afgedwongen thuis te mogen werken of met vakantie is, zat ik nog maar met één collega op kantoor. Nieuwe collega, die nog ingewerkt moet worden he. We zochten elkaar in de pauze op en vonden herkenning in zaken als werk vinden als je al wat ouder bent. 

Nam me voor de vroege Intercity te gaan nemen (is technisch niet vroeg, maar voelt wel zo, omdat ik dan net iets voor 17.00 uur weg moet) en ook doeitoedeloei! Thuisgekomen zakte ik een beetje in, maar deed mijn best om er iets van te maken. Sneue poging uiteraard. 

Dus blij met mijn vrije weekend, zonder ad hoc oplossingen voor een permanent probleem. Teveel werk met te weinig personeel.

Doen wat ik dit weekend van plan was. Niets eigenlijk. Nul plannen. Lijkt wel of mijn interne plannenmaker stuk is. Ik al blij ben dat ik rust heb. Niet in drukke en volle bussen, gevuld met hutkoffers van toeristen. Rust van alle gezanik en gezeik. En wat is rust? Is dat een eenzaam weekend, waarin ik niemand zie of spreek en of ik er nou ben of niet. Of onderaan de trap lig. 

De planten maakt het wat uit, ik haal de dode bloemen eruit en zie dat er veel insecten in de tuin komen. Zag zelfs een kleine pad. Kom maar door, genoeg slakken nog om op te eten.

Nou vooruit, één filmbezoek geboekt. Een klassieker, dus leuk om weer te zien. Over een tijdje. En komende week iets wat al langer in de planning stond. Ook leuk. Dus weer een hoop gemiep over niets. 

Konijnenhol

 Net zoals Alice in Wonderland val ik ook vaak en regelmatig in het Konijnenhal van online dingen bekijken, luisteren en lezen. 

Snap heel goed dat dit door het verslavende Algoritme komt, niet omdat het zo onschuldig is, maar omdat de app graag wil dat ik verslaafd raak aan hun feed. En het IT-bedrijf die eigenaar is van die app.

Iemand ook gevallen?

Trailer is veelbelovend

Zag een aantal keren onderstaande trailer voorbij komen in de bioscoop en herkende wel het gezicht van de hoofdrolspeler maar waarvan ook alweer??

Zoals het oude Indiase gezegde gaat: Google is my friend en dus vond ik direct waarvan ik hem zou moet kennen.

Better call Saul!! De serie die ik op Netflix zag (toen ik nog een abonnement had via mijn zoon) en een spin-off was van Breaking Bad. 

aha.

Ook dat Sharon Stone meespeelt in deze film is een plus. Lekkere foute dame speelt ze. Hoop dat ze er goed aan verdient. 

Misstanden aan het licht brengen

Bovenstaande dat zit wel een beetje in mijn bloed. Altijd kritisch zijn en blijven als iemand met gezag (of in de organisatie) iets beweerd. 

Is ook wel een vervelende eigenschap, dat ik me te vaak afvraag of iets echt zo is als wordt voorgespiegeld, of dat er een andere 'waarheid' is.

Ben geheel niet van de complot-theorieen, dat is in mijn ogen meer massa-hysterie met de nadruk op het laatste woord. En gedreven door algoritme vooral. Maar wel dus zaken zelf uitzoeken onder het motto: Is dat echt zo.

En soms moet ik concluderen dat het te groot is. Dat ik mijn gelijk niet ga krijgen. Te veel omspitwerk. Of een kale kip, dus wel gelijk gekregen, maar concreet er niets mee opgeschoten.

Er zijn tijden geweest dat ik dan een advocaat in de arm nam. Die weet meer van de wet dan ik en kan op basis van wetgeving en feiten voor mij te werk gaan. Maar ook daar gold; wil je tot het gaatje gaan of is het goed zo. Want tot het gaatje gaan gaat mij waarschijnlijk helemaal kapot maken, plus de mensen om mij heen. Is dat het me waard?

Daarvoor hebben advocaten de term middelen uitgevonden. 

Door deze houding maak ik me niet populair. Dat snap ik. Maar voelt wel eenzaam. 

Kleine genoegens ook nog afnemen

Mijn steelzus heeft last van controle-dwang en nog meer vervelende zaken. Is bang voor kortsluiting en trekt bij haar thuis altijd alle stekkers uit apparaten. En checkt tien keer of alles wel echt uit is.

 
Dus doet/deed ze dat ook altijd bij mijn moeder. Alsof het haar huis was. Alle stekkers uit apparaten. Telkens weer. Best lastig bij een laptop voor een automatische upgrade etc. 

In het verpleeghuis had mijn moeder het radiootje staan die altijd in haar keuken stond. Eerst eentje met een antenne, maar die was niet meer te repareren. Toen stond er opeens een nieuw soort radio. DAB. 

Snapt mijn moeder niet echt, maar als hij ingesteld staat op de juiste zender, dan is het alleen aanzetten en klaar. 
Maar dus niet telkens de stekker eruit trekken en zitten klooien door steelzus. Radio weg, stekker eruit. Waar is de radio? Ergens onder in de kledingkast had steelzus 'm gezet. 

Dus lekker even naar de radio luisteren was zo onmogelijk, want teveel handelingen, want uiteraard lag de stekker doos ergens achter een stoel en dan moet je eerst die zware stoel opzij schuiven etc etc etc...

Ik vind daar wat van. 

Je oude moeder ook nog de kleine genoegens afnemen. Nu moet ze bijna verplicht de hele dag naar een tv kijken in de huiskamer op volume BEN JE DOOF??? naar Nederlandse hits. Mijn moeder hield van Franse chansons. 

Verzopen

Controleerde vorige week of mijn werk-plantje, mijn eerste en enige cadeau op mijn werk van een collega ooit voor mijn verjaardag, nog water nodig had, maar zag dat iemand kennelijk zijn waterfles van 5 liter even helemaal geleegd had in mijn plantenpot. 

Gewoon plantenmoord! En te lui om naar het toiletblok of keuken te lopen om daar haar fles te legen. 

Niemand op kantoor om aan te vragen. De klassieke thuiswerkdag of wat we vroeger ATV dag noemden. De meesten afwezig op maandag of vrijdag. 

Plant was aan het verzuipen. Snel in het wc-blok de plant laten uitdruipen in het fonteintje. Stinkt ook meteen dan naar rottigheid. Oh. Hoe symbolisch op onze afdeling. 

Enfin, hoop dat de plant het redt. Is een simpele varenachtige plant, maar ben er gewoon blij mee, want een heel lief gebaar toen. En verder nul planten op onze bedrijfskantoortuin. Nul levende zaken. 

Zelfs de leidinggevende deed nogal doods aan de laatste maanden. 

Ook op want al die gesprekken met mensen die opbranden dat trekt hij niet. Is hij minder geschikt voor. Hij is meer van de excel sheets. Voelt niks aan en zolang je niet dood voor hem neervalt, valt hem niets op. 

Nu op een ander spoor gezet door het management. Maar mag eretitel houden en denk ook de auto van de zaak.

Zag een interessante vacature op LinkedIn, dus mijn CV nogmaals doornemen en bijvijlen. En hopen dat ze voor mijn nog maar 2 jarige beschikbaarheid willen gaan. 

Was vandaag wederom de enige op kantoor. Niemand. 

Dus goed door kunnen werken en proberen af te sluiten voor de medewerkers van de opdrachtgever. Gewoon headset op, dan lijkt het - oh nee, dat was ook zo - of je aan het bellen bent. 

En dan fijn de vroegere Intercity kunnen pakken, op tijd inpakken en op tijd wegwezen, al moest een collega van de opdrachtgever haar ei nog even kwijt op de valreep. Altijd als je bij de deur staat om je trein te halen. Dus kap het dan maar af, want nu wel 25 minuten eerder thuis. Met niets te doen hahah!!

Jarig

Mijn zoon verjaarde. Mooie leeftijd en blij dat hij goed in zijn vel zit, een lieve vrouw heeft en een schattig dochtertje samen.

Moet altijd even terug denken naar de vroege ochtend van zijn bevalling. Herkende de beginnende weeën en wist ook van mijn eerste kind dat het dan nog wel even kan duren. Dus maakte echtgenoot niet wakker, maar probeerde goed de weeën weg te puffen, maar tegen de tijd dat het licht werd toch maar de verloskundige laten bellen door hem. 

Die kwam en gaf aan dat ik al te ver was om nog naar het ziekenhuis te reizen (medische indicatie) dus dan maar thuis bevallen. 

Had geen thuisbeval-pakket in huis, maar ze was gewoon praktisch en mijn echtgenoot moest even een rol plastic vuilniszakken pakken. Voor ik het wist was het zover en stommelde mijn zusje (de steelzus) vanaf de zolderkamer naar beneden,  want ik had voor haar vakantiewerk geregeld in de buurt). 

Wat er aan de hand was?

Uh...je krijgt een nichtje of neefje erbij zo direct. Oh en ze liep weer naar boven om verder te slapen. 

Allemaal goed gegaan. We wilden niet weten van te voren of het een jongen of meisje zou zijn. Gewoon een mooie verrassing, maar dus een jongen met de naam van de dag waarop hij geboren is in zijn naam verwerkt. 

Fijn te zien dat ze het goed hebben samen, mijn kleindochter een lieve vader en moeder en een grote kring van liefhebbende mensen om haar heen. Niet te koop, heel kostbaar.

Mooie zaken

 In mijn tuin koffie gedronken met de zaterdagkrant erbij. 

Zag uiteraard weer dingen die gesnoeid en gemaaid konden worden. Voor ik het wist alweer bezig daarmee. Maar fijne bezigheid. Focus alleen op dat.

Wat bedenken om aan mijn zoon voor zijn verjaardag te geven. Ingewikkeld, want hij heeft alles, kan alles zelf kopen/bestellen/betalen. Zijn zus dacht hetzelfde, dus had ook geen idee voor me. 

Naar het grote winkelcentrum dan maar; ga maar fietsen dan kan je straks weer in de fietstassen zooi mee terug nemen. 

Misschien nog even wat brengen bij de kringloop?

Gesnoeid in de voortuin, toen ik afval van de achtertuin weggooide. 

Kleding die nog heel en goed was, maar niet meer mijn smaak plus al te lang ongedragen in de kast, naar de Kringloop gebracht. Daarna richting grote winkelcentrum. Een boek voor mijn zoon gekocht en een grappige kaart erbij. Nou ja, ik vind het een grappige kaart. Bij het winkelcentrum liepen een paar jonge mannen te gillen, joelen en zo te ziet onder invloed van het een en ander, dus zo geen zin in. Op mijn werk was het al de hele week bal. 

Daarna nog even langs de supermarkt, waar ik mijn fiets aan het rek had gezet en toen weer richting huis, maar nog een pitstop bij een mini-bieb en daar een Thriller meegenomen. 

Best warm, dus linnen shirt uit en in een T-shirt verder gefietst. Lekker los gevoel, zomers zelfs. Thuis een ijskoffie gemaakt, met rietje en ijsblokjes en dat heerlijk op mijn tuinterras opgedronken.

Nog het gras even maaien en dan via RTL Duitsland kijken naar de F1 kwalificatie in Spa. Vroem vroemmmmmm

In de avond genoot ik van een Finse serie op de Belg. En moest ik door sommige situaties hard lachen. Of terugdenken aan wildere tijden. 

Mooie zaken. 

Andere start

Nam me heilig voor in de stiltecoupe,  die gevuld werd door een of andere eikel die om de minuut een nieuw voicemail bericht opnam voor zijn kennelijke ex en daar hoorde ik verhalen voorbij komen die me nogal deden denken aan hoe ex-man praat en denkt, bij thuiskomst los te komen van de werkdag door direct wat leuks te gaan doen. 

Moet ik me echt voor afsluiten zo'n hard pratende gelijkhebbende man want dat zuigt direct de energie uit me. En dan ook nog breeduit zittend en pratend in de stilte-coupé. Hij sloeg nogal agressieve taal uit, dus ik sloeg even over om hem op de stiltecoupé regels te wijzen.

Ging ook heerlijk op tijd (dat ik dat moet noemen is al vreemd) weg en haalde de Intercity. Maar dus vol, veel mega koffers en in de stilte coupé deze Mr. Herfstvrucht. 

Thuisgekomen helaas niet direct, zoals ik me had voorgenomen, eindje fietsen, maar verdwaalde online. Dus maar heel laat toch maar gaan fietsen. Doe toch maar, GAAAAA! 

Nu nog steeds last van de te drukke werkdag gisteren met verlies van 2 uur werktijd voor gesprekken. Leidinggevende ging alvast thuiswerkend de vakantie beginnen. Zijn focus ligt niet meer op de medewerkers, maar dat was al een hele tijd duidelijk. En de week daarna gaat De Manager met vakantie. 

Op werktijd wakker, nog even een podcast beluisterd en toch maar op tijd de dag beginnen. Was aangezet, zelf onder de douche en begin maar gewoon. 

Wil echt ergens weer energie tanken, dus kijk maar hoe. 

Labubu

In mijn werkstad zie ik de Labubu regelmatig aan de tas van volwassen vrouwen bengelen. Duur grapje, maar ook - waarom? 

Het is een hype en als influcencers ze hebben dat mot het volk ze ook.

Jullie een al een Labubu?

Genieten mag

Dus boek nou maar dat ticket voor de film en gaaaaaaaaaaaaaa! Doe iets leuks vandaag, niet alleen maar noodzakelijk huishoudelijke en administratieve klussen.

Gegaan, geweest en genoten. 

Van het in het doek gezogen worden. Geluid van alle kanten, me kunnen afsluiten voor gedachten aan werkgezeik. Heerlijk!

Wel weer alleen thuis daarna. Geen hond, geen kat of bedbug om te begroeten. Nou ja, een legertje naaktslakken in de tuin, die het door de vochtigheid van de laatste dagen weer enorm naar hun zin hebben. Maar die zeggen niks. De slijmballen. En verzorgen hoef ik ze ook al niet. 

Oh ja: Als de film is afgelopen, nog even blijven zitten. 

Het leven is een toneel

 What if, Cellie, EVERYONE in your life was really just an actor or actress secretly there just so that YOU might live, love, and learn?

And the script that they read from... was actually written by you?

Word,

  The Universe

Droog

 Jammer genoeg begon de maandag met woon-werkverkeer wederom met problemen. Uitgevallen trein, dus zoeken naar een alternatief en of wachten of de zeer zeer vertraagde IC of toch maar via de hoofdstad met boemeltjes. Want die gingen tenminste nog en mijn ervaring is dat opeens een zeer vertraagde IC uit het rooster wordt gehaald. Terwijl je daar staat te wachten.

Enfin. Was later dan de planning en baalde een beetje ervan dat ik extra vroeg van huis was vertrokken, maar ook de bus vertraagd was. Dus mijn wenstrein ging ik alweer niet halen. 

Werk was druk en heel druk en nog drukker, maar dat is al bijna ´normaal´. 

Niemand die bij me kwam zitten in de pauze. Allemaal druk met besprekingen etc en weet ik veel. Gelukkig Eigen Brood eerst.

Middag ook druk en dan ook nog een gesprekje met De Nieuwe Manager. 

Wat kan ik toch goed toneelspelen. Ik krijg dit jaar waarschijnlijk een prijs daarvoor. Maar zo geen zin meer in vertrouwen in iemand die dan een half jaar daarna toch weer afhaakt, zelf overspannen is of functie elders krijgt. Been there, got several T shirts.

Naar huis in een bui. Gelukkig regenjas aan. Ook deze trein had minstens een kwartier vertraging, maar voor mij gunstig, dan kon ik nog mee. Want bespreking begon later en liep wat uit. 

Onderweg steeds meer buien en regen. 

In de bus idem. Maar zo fijn, net dat stukje van de bushalte naar huis, was het droog!!! En net thuis alle spullen opgeruimd van werk en jas uit en het begint alweer keihard = overstroomde regenton, te gieten en ook nog onweer erbij. Behaaglijk om dan thuis te mogen zijn. Die overstroming in de tuin regel ik straks wel. 

Onthouden: Broek uit!! Lange broek wordt zeiknat.  

Heul fijn.

Had gisteren al gehaktballetjes gemaakt en nu nog Broccoli gemaakt. Werkt beter als ik van te voren nadenk wat ik kan en wil eten. 

Want tamelijk moe. Dat is de impact van stress. 

Kan ik met droge ogen zeggen, want huilen doe ik, of liever gezegd, kan ik niet meer. Soms wel ontroerd als ik iets lees over warme familiebanden. 

Echt wel 5 volle 10 liter emmers uit de regenton gehaald en in de tuin gegooid en in de vijver. Blij dat ik nog gras heb, daarop sijpelt het wel de grond in. Maar dit zijn stevige buien zeg! Heel stevig. 

Nu nog even snel de afwas doen, dan zijn de doe dingen weer gedaan. 

Hoe is het bij jullie? Droog gehouden?

Rekening

De tandarts stuurde de rekening voor de behandelingen en zo blij dat ik daarvoor een spaarpotje heb staan. En het dus, zonder (financiële) pijn, gewoon direct kon betalen (dan is het maar weg en gedaan!), ook al was het een flink bedrag. 

Nu dus weer doorsparen voor de volgende ronde en straks zal er ook nog wel een afrekening van de Mondhygiëniste komen. 

Kan ook betaald worden.

Had al eerder berekend of het gunstig is om een tandartsverzekering af te sluiten, maar de kosten daarvan dekken niet wat ik verwacht aan rekeningen te ontvangen en wat ik terugkrijg. Dus toen al direct begonnen om een spaarpotje daarvoor te vullen. 

Goed gevoel.

Ook fijn dat ik net weer thuis was zondagmiddag van even wat oud papier weggooien, toen het begon te hagelen. Lekker binnen, al in de ochtend in de tuin gewerkt. Een vermoeide hommel wat suikerwater gegeven op een theelepel en hoop dat hij/zij er weer bovenop kwam. Heb 'm in een bloempot gezet waar hij/zij bijkwam. 

Daarna begon het te hozen, regenton stroomde over, het deksel kwam helemaal omhoog en het water bleef staan op mijn stoepje voor de tuindeur. Dus moest even ingrijpen. Minstens 30 liter eruit gehaald in in de buurt van mijn vijver of planten gedaan. Met regencape om en mijn tuinschoenen aan. Zeiknat was mijn broek (die had ik uit moeten doen, maar ja....geen tijd voor). Nu is het droog buiten, maar wil dus nog steeds echt iets aan een overloop of tweede opvangton doen. 

Even, terwijl ik omgekleed ben en broek te drogen hangt, net als de regencape, wat filmpjes hierover op Youtube bekeken. Interessant allemaal. 

Nu eerst maar zorgen dat alles klaar is voor de werkdag van morgen. Lunch maken, kleding uitzoeken (na weer-app te hebben bekeken) en in ieder geval nog even ontspannen in de avond. 

Verkocht

Zag van de week dat het huis van mijn moeder verkocht is. Het stond sinds april op de Funda site met verkocht onder voorbehoud van financiering. En nu is het rond. Kennelijk.

Deed het me wat?

Dat viel wel mee. Gewoon een dienstmededeling. Niet van Bewindbroer. Die communiceert niet met mij, alleen het hoognodige.

Hoe het huis dan leeggemaakt is of gaat worden leeggemaakt?

Ook geen idee. En dat is heerlijk rustig. Niet mijn circus meer. Ook niet meer mijn apen.

Hij mag het allemaal lekker zelf regelen, zoals hij het liefste wil. Mijn Scandinavische broer gaf aan dat hij de kosten daarvan ook wel door mijn moeder zal laten betalen. 

Heb me lang genoeg erover opgewonden, verbaasd en weet ik veel wat voor emotie. Maar dat leverde me geen enkel positief gevoel op. Noch rust aan het hoofd of lijf waar dat hoofd aan vast zit. 

Laat maar

Of wat ze ook wel zeggen: Laat ze maar.

Uit de routine breken = weekend

Besloot al in de trein naar huis - de vroege en dus nog voor 17.00 uur ingepakt en ook weggegaan - om iets anders te gaan doen, dan wat ik normaal doe als ik thuis kom. 

Bovendien liep ik al rond 08.00 uur het gebouw binnen, dus niet dat ik de kantjes eraf loop.

Thuis aangekomen merkte ik pas dat het best warm was. Gooide mijn laptoptas in de hoek, haalde de werkspullen uit mijn werktas, pakte mijn bibliotheekboek en zonneleesbril. Zonnebrand op en naar het water in ons bos.

Was net iets te laat om nog wat precies in de zon te zitten, maar door de bomen heen scheen hij ook. Lekker gelezen. Flesje koud water mee. Heerlijk.

En vooral niet op de tijd letten. 

Daarna ontspannen richting huis, alle deuren opengegooid en wat een mooie avond lijkt het te worden.

Goed gedaan jochie

Had er, zoals Gerard Joling altijd zegt, de kracht niet voor, maar las een leuke uitdaging bij Mevrouw Hoefnix en die wilde ik wel aangaan. 

Besparen op slapende abonnementen. Ik hield ze, maar met een betere deal.

Eerst mijn Kabelaar gebeld. Want elke dag zie ik in de winkelstraat dat nieuwe klanten 9 maanden lang 50% korting krijgen. De laatste keer dat ik belde kon ik totaal 10 euro korting krijgen, dat was echt minder dan 50%. Werd daarna nog teruggebeld, maar meer dan dat tientje en ook nog maar heel kort, zat er niet in.

Met het argument dat ze tegenwoordig toch al teveel klanten verliezen en dus beter hun best moeten doen de huidige te houden deed ik een voorstel. Ik wil dezelfde deal. Of eigenlijk, nog beter.

En die kreeg ik. Die betere deal.

Toen nog mijn mobiele abonnement. Sim Only al jarenlang, maar het blijft maar duurder worden. Dus overgestapt naar een Bejaardenservice en bespaar daar ook elke maand zeker 13 euro op. Fijn. En ook weer zo snel en simpel geregeld. Uiteraard met nummerbehoud. 

Trouwens, mijn zoon sloot ooit een autoverzekering af speciaal voor vrouwen. Met korting. Hoe verzinnen ze het toch, maar ja je kan ook een ziektekostenverzekering afsluiten voor Hoger opgeleiden. Er is overal een markt voor kennelijk. 

Kan het wel hoor, onderhandelen. Niks te verliezen uiteindelijk. Want deden ze niet mee, dan ben ik keihard ontrouw. Want dat loont. 

Ook goed geobserveerd

Zag toen ik dinsdagmiddag naar huis fietste overal molshopen. Dat betekent meestal dat het gaat regenen. 

Dus de dag erna met regenjas naar de bushalte, het was al helemaal donker hier  en daar aangekomen, begon het keihard te regenen. Dus met natte jas in de bus. Niet fijn voor anderen. 

Maar ook weer goed geobserveerd dus (nee, de juiste conclusie getrokken). 

Was erg op tijd op het station, maar mijn intercity had eerst 20 minuten vertraging en daarna verdween hij helemaal van de borden. Dus maar weer het boemeltje. 

Beetje vreemd op toch op mijn vrije dag te werken. Het was nogal hectisch, dingen die zouden moeten werken, deden het niet en configuratie op mijn werkplek was ook ruk. Oh ja en ook niemand die dat komt fixen. 

Maar goed, improviseren dan maar en daar ben ik goed in en de kop rustig houden. 

In de middag weer huiswaarts en niks. 

Wist ook niks meer te bedenken, want al geheel gaar door de terugreis, veel reizigers met grote koffers en kleine kinderen. 

En dan is het alweer klaar en zit ik dit in mijn nachtkleding te typen en naar bed retteketet maar weer. 

Sprak nog met een dame die het gebouw schoonmaakt. Ze had een nieuwe kar voor haar spullen. Ja, vertelde ze, nieuwe opdrachtgever. Maar geen handige kar, want te klein en haar stofzuiger moest ze iedere keer apart sjouwen. En alle volle vuilniszakken passen er ook niet in. Ook al vernieuwingen die geen verbetering zijn. Maar ziet er wel strak uit. Bedacht door iemand op kantoor zonder schoonmaakervaring denk ik.