Nog drukker dan druk geweest

 Het was de laatste dag van de week nog drukker dan druk. Nog twee ontruimingsvonnissen erbij, bij de vier die er al deze week waren binnengekomen. Allemaal moeten die zeer snel ingepland worden en ook binnen een bepaalde termijn de verzoeken naar de rechtbank gestuurd. 

Niet iedereen kan dit nog, want nog veel in trainingen, nog geen ervaring hiermee en degenen die het wel zouden kunnen oppakken zijn of ziek of met vakantie of hebben al genoeg te doen. 

Meestal kan ik met mijn leidinggevende overleggen bij wie ik dit inplan, want ik ken hun caseload niet. Dat iedereen roept dat het druk is, dat snap ik. Dus besteed ik dit graag uit aan degene die daar ook voor betaald krijgt. Maar met vakantie, Nieuwe Manager met vakantie en tijdelijke invaller weet niet precies hoe, dus is er toch overleg en overleg en met collega overleg. 

Dat kost allemaal tijd. 

Plus dat ik weet dat de bups dan naar maandag gaat en dan zit ik wederom ook bijna alleen op kantoor. 

Begon bewust op normale tijd. Voelde raar om zo laat de trein te pakken, maar omdat het vakantietijd is, de treinen sowieso andere begintijden hebben en het niet zo druk is, behalve dan de toeristen die met hun grote koffers lekker veel plek innemen, was ik gewoon normale starttijd binnen. 

En dus ook zeer bewust op tijd stoppen, dus op tijd beginnen met opruimen, afwassen en inpakken, zodat ik inderdaad een trein vroeger dan normaal kon pakken. Die vertraging had, maar ach....ik had mijn laptop dichtgeklapt en maandagochtend mag hij pas weer open van de Grensbewaking.

Thuisgekomen direct doen wat ik graag zou willen in plaats van gaan zitten en eindeloos online lezen her en der. 

Mijn half uitgelezen boek naar de bieb teruggebracht. Zijn helaas al een hele tijd niet meer op vrijdagavond open. Wel een brievenbus waar je boeken etc in kan droppen. Die worden dan de volgende dag van je account afgeschreven.

Daarna nog wat boodschappen, maar een stuk verderop dus dat voelt als een uitje. Jahaaa...snel tevreden met niks.

En nu blij dat ik eerst die zaken heb gedaan die ik graag wilde doen. Daar nog energie voor had. 

Lekker met vakantie

Mijn kinderen dan. Eentje staat als ik dit schrijf te wachten op boarden met zijn vrouw en kind. En de andere gaat dit weekend met haar kinderen. 

Hij combineert het met een trouwerij aldaar van zijn zwager. Zij gaat hoop ik ontspannen, al is dat wel een uitdaging vond ik altijd, in je eentje met twee kinderen. 

Maar, heerlijk voor ze. 

Non non rien n´a changé

Dit is een verhaal. Niet op en naar waarheid beschreven. Vrijheid van de schrijver dus.

Een soort van gekkenhuis qua gebeurtenissen uit een zwarte comedy-serie op mijn werk deze maanden.

Niet met mij of voor mij (of misschien ben ik al zo gewend aan werken onder dit soort druk), maar wat er met mijn zieke collega´s aan de hand is. Hoe er naar ze wordt omgezien. Maar ook hoe men denkt dit te fixen, door telkens hetzelfde te blijven doen. 

Collega die een uurtje per week moet proberen terug te komen. Het hele eerste uur, zo hoorde ik van collega's, heeft ze zitten huilen. Och! Zo duidelijk nog niet eraan toe om weer terug in het arbeidsproces te komen. En toch pushen he...de werkgever. Weer opbouwen. Doorrrrrrrrr (of oprotten).

Collega 2 was op kantoor voor een bespreking met De Manager, oude Leidinggevende, Nieuwe HR en die kwam ook niet echt vrolijk uit dat gesprek. De druk wordt kennelijk opgeschroefd, zo komt het op mij over. En ja hoor, ook zij moet weer een uurtje op kantoor verschijnen. Nul idee wat ze daar dan effectief gaat doen. DM (De Manager) vroeg of collega dan wat klussen voor mij kon doen? Nou nee, dit moet accuraat en zorgvuldig gebeuren en daar is ze nu niet toe in staat (ook voorheen niet trouwens).

Collega 3 durft naar kantoor gaan nog niet aan. 

Collega 4 werkt 50% maar ik begrijp niet hoe, want geeft ook aan een burn-out te hebben en doet gewoon heel heel veel op papier. In het echt voornamelijk besprekingen. Zichtbaar 'bezig' zijn dus. Geen tijd voor herstel lijkt het, gecombineerd met ambitie die niet past bij capaciteiten en een functie op haar naambordje. Ging ook eerder naar huis want ziek. Maar ze is al ziek en herstellend, maar schiet niet op. Voor haar. 

Collega die al een jaar ziek is. Dan ´moet´ daar wat mee vanuit de wet Poortwachter. Dus gesprek met alweer allerlei managers uit de organisatie. Niet op ons kantoor maar ergens ver weg in het gebouw. Ook fijn voor de collega. Helemaal alleen zo´n gesprek aangaan. 

Hoorde dat er daarna nog een gesprek op de afdeling was en ze daar helemaal uit haar plaat is gegaan tegen de nieuwe HR manager. 

Collega die tegen me vertelt dat er lang genoeg aan haar elastiek is getrokken en de rek er nu echt uit is. Geknapt zelfs. Ook gesprek gehad met DM en HR en nog steeds is het vertrouwen weg voor haar. Ziekmelden wil ze niet, maar ik zie aan haar dat dit alleen door de compassie met haar cliënten is. Niet met het bedrijf. Daar ben je een cijfer. Wat lever je op tegen wat kost je.

Een andere collega verzuchte tegen me dat deze nieuwe Manager haar nummer 7 is. Wat ze allemaal al voorbij heeft zien komen aan Anders, Beter, Menselijker, Leuker etc etc.  Voor mij pas nummer 5. Oh, da's ook best veel. Maar misschien ook wel normaal. 

Dit bedrijf lijkt wel medewerkers te selecteren op hun zwaktes en het hebben van een lontje aan twee kanten, om aan allebei de kanten tegelijk aan te kunnen steken.

Veel intern een opleiding genoten en dat is dat dan plus een tijdje uit het arbeidsproces geweest, veel alleenstaanden met jonge kinderen of alleenstaand en al ouder en daardoor moeilijker een baan kunnen vinden en management weet heel goed dat ze iedereen onder marktconform betalen. Waarom blijven we dan nog?

Ik mag dat zeggen, want hoor ook bij die categorie `kneuzen`, zonder opzegtermijn, onmiddellijk beschikbaar en weinig durven te eisen, want dolblij dat ik aan de slag mocht en uit de bijstand kwam. Dat is het vooral, dolblij zijn dat eindelijk iemand je wil. Na veel sollicitaties. 

Want wij durven en kunnen kennelijk toch nergens anders terecht. Of branden op en dan is daar de uitgang. Dat laatste vertelt niemand je uiteraard. En hoe kom je daarachter als sollicitant? 

Die allemaal beginnen dat het zo interessant is om mensen te helpen. En zo´n leuke startprocedure bij het hoofdkantoor. Zo leuk. Leuk leuk leuk. Maar dat is alleen maar de verpakking. De inhoud is nog steeds hetzelfde. Druk druk druk.

Te druk

Te veel

Minder leuk

Helemaal niet leuk meer.

Afgeknapt.

Omgekieperd

Niet ik hoor (nog niet), maar mijn ´tuinkast vlak bij de tuindeur. Schade is alleen een leuke glazen stolp waar wat Afrikaans houtwerk onder stond. Stolp van nog de Blokker, dus geen grote schade gelukkig. En alle zooi de kamer door, naast het glas. Ook wat zaadjes her en der maar die groeien niet binnen. Ook maar opvegen.

Dus niet ontspannen als je thuiskomt, maar direct maar alles opruimen en weer orde in de chaos scheppen. Kast ziet er nu optisch scheef uit, dus ga ´m wel een keer helemaal loshalen en sowieso aan de muur verankeren. Zo jammer dat ik geen handige Henk ken. Moet ik net als Ingrid van B&B Vol liefde alles altijd zelf doen!!!

Wil natuurlijk niet dat er een kleinkind wat overkomt als ze hun tuinklompjes uit de kast pakken. Dus verankeren is een must. 

Even weer mijn rust pakken.

Drukke ochtend. Was bewust een Intercity later gegaan. Kon ik een half uur later opstaan. Zo fijn. Nou 2 Intercity's later bleek, want degene die ik wilde nemen was uitgevallen. Wist ook dat er niemand op kantoor zou zijn in de ochtend plus nul afspraken. 

Had alleen telefoondienst, maar dat ging ik ruimschoots halen om dan ingelogd te zijn. 

Telefonisch twee bijna spoedgevallen. Ontruimingen. Waarbij de eerste aangaf dat hij dit weekend zijn postbus opende en ja, die brief was al 2 weken oud en dan zouden wij nog maar binnen 2 dagen iets moeten gaan regelen. Of niet, want geen juridisch spoedgeval.

Hij wist dat er een zitting was geweest, dus waarom je dan niet de post in de gaten houdt? Struisvogelgedrag. Zolang ik niets zie of lees is het er niet. 

Verbaas me er ook altijd over en hoorde dat tot drie keer toe vandaag, dat volwassen kinderen, thuiswonend, niets bijdragen. Of ouders durven dat niet te vragen of de kinderen geven aan dat ze daar geen zin in hebben. Ze moeten sparen voor een koopwoning zegt de net 18 jaar geworden puber dan.

Daar moet een mattenklopper overheen zou het Simplistisch Verbond concluderen.

Oh ja, Sneeuwvlokje had zich ook weer eens ziekgemeld. Kon ik alle afspraken ook weer omboeken, want te weinig collega's om dit over te nemen. Weer extra werk. 

Nu maar de keuken in en wat te eten maken. Gelukkig had ik daar al van te voren over nagedacht. Zo efficient!!  

En nog even een kaarsje voor mijn tante aansteken. Twee jaar geleden alweer dat ze overleed. 

Uurtarief

 Het regende, dus even mijn Perla spaarzegels uitknippen en opplakken. Krijg je wel Euro 2,-- voor een volgeplakt boekje. 25 zegels, dus 25 pakken koffie van 250 gram.

Ben ik een uurtje mee zoet geweest, naast de tijd voor het uit het pak knippen van die zegels elke keer. Dan krijg ik voor dat uurtje werk wel Acht euro!

Best slecht betaald zo'n uurtarief toch?

Wat jullie? 

Of moet ik het uitbesteden aan de kleinkinderen?  Kinderarbeid. Ook niet aardig van me. 

Welke diepte-investering ga ik doe met die 8 euro, oh niks, want  krijgt het als korting op mijn boodschappen van de AH. 

Pfff...even zitten. 

Best wel oneerbiedig, want toen ik nog Bijstand kreeg zou ik blij zijn met die onder de tafel uit te keren bedragen. Kon ik meer boodschappen doen. 

Dus wie het kleine niet eert is het grote niet weerd! 

Plan

Werd zaterdagochtend rond 04.00 wakker en het zou weer hard gaan regenen zag ik op mijn weer-app.

Dus naar beneden, tuinklompen aan, emmers mee en een groot aantal liters uit de regenton gehaald. Want geen zin in overstroming van de waterton en met het te verwachten aantal mm regen zou dat zo maar kunnen. Opwindende nachtleven hou ik erop na he?

Hoopte dat de slakken elders waren, want nogal donker. Allen de schijnwerper bij de  buurvrouw wierp wat licht. Net genoeg.

Daarna weer naar bed, kon niet meer in slaap vallen direct. Uiteraard. Dus lezen. Vond het nogal saai, maar hoopte dat ik wel daardoor de slaap weer voelde komen. En gelukt.

Toen ik, zonder wekker, wakker werd voelde dat prettig. De witte was aangezet, zelf lekker douchen en blij dat de krant gewoon op de mat ligt. Ondanks het rotweer.

Koffie gezet, een eitje gebakken; een rustige start van de dag. 

Op mijn werk was het tsja...zoals gewoonlijk een vreemde dag. De nieuwe Manager ging ook met vakantie, oude leidinggevende is al een week met vakantie,  en gaf een half uur ervoor aan dat de vakantie om 12.00 uur ging beginnen en doeitoedeloei. Dat ik had doorgegeven dat er klacht bij de opdrachtgever ingediend gaat worden als er niet snel over iets gecommuniceerd gaat worden...ook geparkeerd. 

Had nog wat urgente vragen over dossiers en dacht dat ik nog de middag had voor antwoorden,  maar dat werd geparkeerd en oh...declaraties voor de afgelopen maand; onbekend of dat ging lukken op tijd voor de komende salarisronde.

Aangezien iedereen heeft afgedwongen thuis te mogen werken of met vakantie is, zat ik nog maar met één collega op kantoor. Nieuwe collega, die nog ingewerkt moet worden he. We zochten elkaar in de pauze op en vonden herkenning in zaken als werk vinden als je al wat ouder bent. 

Nam me voor de vroege Intercity te gaan nemen (is technisch niet vroeg, maar voelt wel zo, omdat ik dan net iets voor 17.00 uur weg moet) en ook doeitoedeloei! Thuisgekomen zakte ik een beetje in, maar deed mijn best om er iets van te maken. Sneue poging uiteraard. 

Dus blij met mijn vrije weekend, zonder ad hoc oplossingen voor een permanent probleem. Teveel werk met te weinig personeel.

Doen wat ik dit weekend van plan was. Niets eigenlijk. Nul plannen. Lijkt wel of mijn interne plannenmaker stuk is. Ik al blij ben dat ik rust heb. Niet in drukke en volle bussen, gevuld met hutkoffers van toeristen. Rust van alle gezanik en gezeik. En wat is rust? Is dat een eenzaam weekend, waarin ik niemand zie of spreek en of ik er nou ben of niet. Of onderaan de trap lig. 

De planten maakt het wat uit, ik haal de dode bloemen eruit en zie dat er veel insecten in de tuin komen. Zag zelfs een kleine pad. Kom maar door, genoeg slakken nog om op te eten.

Nou vooruit, één filmbezoek geboekt. Een klassieker, dus leuk om weer te zien. Over een tijdje. En komende week iets wat al langer in de planning stond. Ook leuk. Dus weer een hoop gemiep over niets. 

Konijnenhol

 Net zoals Alice in Wonderland val ik ook vaak en regelmatig in het Konijnenhal van online dingen bekijken, luisteren en lezen. 

Snap heel goed dat dit door het verslavende Algoritme komt, niet omdat het zo onschuldig is, maar omdat de app graag wil dat ik verslaafd raak aan hun feed. En het IT-bedrijf die eigenaar is van die app.

Iemand ook gevallen?

Trailer is veelbelovend

Zag een aantal keren onderstaande trailer voorbij komen in de bioscoop en herkende wel het gezicht van de hoofdrolspeler maar waarvan ook alweer??

Zoals het oude Indiase gezegde gaat: Google is my friend en dus vond ik direct waarvan ik hem zou moet kennen.

Better call Saul!! De serie die ik op Netflix zag (toen ik nog een abonnement had via mijn zoon) en een spin-off was van Breaking Bad. 

aha.

Ook dat Sharon Stone meespeelt in deze film is een plus. Lekkere foute dame speelt ze. Hoop dat ze er goed aan verdient. 

Misstanden aan het licht brengen

Bovenstaande dat zit wel een beetje in mijn bloed. Altijd kritisch zijn en blijven als iemand met gezag (of in de organisatie) iets beweerd. 

Is ook wel een vervelende eigenschap, dat ik me te vaak afvraag of iets echt zo is als wordt voorgespiegeld, of dat er een andere 'waarheid' is.

Ben geheel niet van de complot-theorieen, dat is in mijn ogen meer massa-hysterie met de nadruk op het laatste woord. En gedreven door algoritme vooral. Maar wel dus zaken zelf uitzoeken onder het motto: Is dat echt zo.

En soms moet ik concluderen dat het te groot is. Dat ik mijn gelijk niet ga krijgen. Te veel omspitwerk. Of een kale kip, dus wel gelijk gekregen, maar concreet er niets mee opgeschoten.

Er zijn tijden geweest dat ik dan een advocaat in de arm nam. Die weet meer van de wet dan ik en kan op basis van wetgeving en feiten voor mij te werk gaan. Maar ook daar gold; wil je tot het gaatje gaan of is het goed zo. Want tot het gaatje gaan gaat mij waarschijnlijk helemaal kapot maken, plus de mensen om mij heen. Is dat het me waard?

Daarvoor hebben advocaten de term middelen uitgevonden. 

Door deze houding maak ik me niet populair. Dat snap ik. Maar voelt wel eenzaam. 

Kleine genoegens ook nog afnemen

Mijn steelzus heeft last van controle-dwang en nog meer vervelende zaken. Is bang voor kortsluiting en trekt bij haar thuis altijd alle stekkers uit apparaten. En checkt tien keer of alles wel echt uit is.

 
Dus doet/deed ze dat ook altijd bij mijn moeder. Alsof het haar huis was. Alle stekkers uit apparaten. Telkens weer. Best lastig bij een laptop voor een automatische upgrade etc. 

In het verpleeghuis had mijn moeder het radiootje staan die altijd in haar keuken stond. Eerst eentje met een antenne, maar die was niet meer te repareren. Toen stond er opeens een nieuw soort radio. DAB. 

Snapt mijn moeder niet echt, maar als hij ingesteld staat op de juiste zender, dan is het alleen aanzetten en klaar. 
Maar dus niet telkens de stekker eruit trekken en zitten klooien door steelzus. Radio weg, stekker eruit. Waar is de radio? Ergens onder in de kledingkast had steelzus 'm gezet. 

Dus lekker even naar de radio luisteren was zo onmogelijk, want teveel handelingen, want uiteraard lag de stekker doos ergens achter een stoel en dan moet je eerst die zware stoel opzij schuiven etc etc etc...

Ik vind daar wat van. 

Je oude moeder ook nog de kleine genoegens afnemen. Nu moet ze bijna verplicht de hele dag naar een tv kijken in de huiskamer op volume BEN JE DOOF??? naar Nederlandse hits. Mijn moeder hield van Franse chansons. 

Verzopen

Controleerde vorige week of mijn werk-plantje, mijn eerste en enige cadeau op mijn werk van een collega ooit voor mijn verjaardag, nog water nodig had, maar zag dat iemand kennelijk zijn waterfles van 5 liter even helemaal geleegd had in mijn plantenpot. 

Gewoon plantenmoord! En te lui om naar het toiletblok of keuken te lopen om daar haar fles te legen. 

Niemand op kantoor om aan te vragen. De klassieke thuiswerkdag of wat we vroeger ATV dag noemden. De meesten afwezig op maandag of vrijdag. 

Plant was aan het verzuipen. Snel in het wc-blok de plant laten uitdruipen in het fonteintje. Stinkt ook meteen dan naar rottigheid. Oh. Hoe symbolisch op onze afdeling. 

Enfin, hoop dat de plant het redt. Is een simpele varenachtige plant, maar ben er gewoon blij mee, want een heel lief gebaar toen. En verder nul planten op onze bedrijfskantoortuin. Nul levende zaken. 

Zelfs de leidinggevende deed nogal doods aan de laatste maanden. 

Ook op want al die gesprekken met mensen die opbranden dat trekt hij niet. Is hij minder geschikt voor. Hij is meer van de excel sheets. Voelt niks aan en zolang je niet dood voor hem neervalt, valt hem niets op. 

Nu op een ander spoor gezet door het management. Maar mag eretitel houden en denk ook de auto van de zaak.

Zag een interessante vacature op LinkedIn, dus mijn CV nogmaals doornemen en bijvijlen. En hopen dat ze voor mijn nog maar 2 jarige beschikbaarheid willen gaan. 

Was vandaag wederom de enige op kantoor. Niemand. 

Dus goed door kunnen werken en proberen af te sluiten voor de medewerkers van de opdrachtgever. Gewoon headset op, dan lijkt het - oh nee, dat was ook zo - of je aan het bellen bent. 

En dan fijn de vroegere Intercity kunnen pakken, op tijd inpakken en op tijd wegwezen, al moest een collega van de opdrachtgever haar ei nog even kwijt op de valreep. Altijd als je bij de deur staat om je trein te halen. Dus kap het dan maar af, want nu wel 25 minuten eerder thuis. Met niets te doen hahah!!

Jarig

Mijn zoon verjaarde. Mooie leeftijd en blij dat hij goed in zijn vel zit, een lieve vrouw heeft en een schattig dochtertje samen.

Moet altijd even terug denken naar de vroege ochtend van zijn bevalling. Herkende de beginnende weeën en wist ook van mijn eerste kind dat het dan nog wel even kan duren. Dus maakte echtgenoot niet wakker, maar probeerde goed de weeën weg te puffen, maar tegen de tijd dat het licht werd toch maar de verloskundige laten bellen door hem. 

Die kwam en gaf aan dat ik al te ver was om nog naar het ziekenhuis te reizen (medische indicatie) dus dan maar thuis bevallen. 

Had geen thuisbeval-pakket in huis, maar ze was gewoon praktisch en mijn echtgenoot moest even een rol plastic vuilniszakken pakken. Voor ik het wist was het zover en stommelde mijn zusje (de steelzus) vanaf de zolderkamer naar beneden,  want ik had voor haar vakantiewerk geregeld in de buurt). 

Wat er aan de hand was?

Uh...je krijgt een nichtje of neefje erbij zo direct. Oh en ze liep weer naar boven om verder te slapen. 

Allemaal goed gegaan. We wilden niet weten van te voren of het een jongen of meisje zou zijn. Gewoon een mooie verrassing, maar dus een jongen met de naam van de dag waarop hij geboren is in zijn naam verwerkt. 

Fijn te zien dat ze het goed hebben samen, mijn kleindochter een lieve vader en moeder en een grote kring van liefhebbende mensen om haar heen. Niet te koop, heel kostbaar.

Mooie zaken

 In mijn tuin koffie gedronken met de zaterdagkrant erbij. 

Zag uiteraard weer dingen die gesnoeid en gemaaid konden worden. Voor ik het wist alweer bezig daarmee. Maar fijne bezigheid. Focus alleen op dat.

Wat bedenken om aan mijn zoon voor zijn verjaardag te geven. Ingewikkeld, want hij heeft alles, kan alles zelf kopen/bestellen/betalen. Zijn zus dacht hetzelfde, dus had ook geen idee voor me. 

Naar het grote winkelcentrum dan maar; ga maar fietsen dan kan je straks weer in de fietstassen zooi mee terug nemen. 

Misschien nog even wat brengen bij de kringloop?

Gesnoeid in de voortuin, toen ik afval van de achtertuin weggooide. 

Kleding die nog heel en goed was, maar niet meer mijn smaak plus al te lang ongedragen in de kast, naar de Kringloop gebracht. Daarna richting grote winkelcentrum. Een boek voor mijn zoon gekocht en een grappige kaart erbij. Nou ja, ik vind het een grappige kaart. Bij het winkelcentrum liepen een paar jonge mannen te gillen, joelen en zo te ziet onder invloed van het een en ander, dus zo geen zin in. Op mijn werk was het al de hele week bal. 

Daarna nog even langs de supermarkt, waar ik mijn fiets aan het rek had gezet en toen weer richting huis, maar nog een pitstop bij een mini-bieb en daar een Thriller meegenomen. 

Best warm, dus linnen shirt uit en in een T-shirt verder gefietst. Lekker los gevoel, zomers zelfs. Thuis een ijskoffie gemaakt, met rietje en ijsblokjes en dat heerlijk op mijn tuinterras opgedronken.

Nog het gras even maaien en dan via RTL Duitsland kijken naar de F1 kwalificatie in Spa. Vroem vroemmmmmm

In de avond genoot ik van een Finse serie op de Belg. En moest ik door sommige situaties hard lachen. Of terugdenken aan wildere tijden. 

Mooie zaken. 

Andere start

Nam me heilig voor in de stiltecoupe,  die gevuld werd door een of andere eikel die om de minuut een nieuw voicemail bericht opnam voor zijn kennelijke ex en daar hoorde ik verhalen voorbij komen die me nogal deden denken aan hoe ex-man praat en denkt, bij thuiskomst los te komen van de werkdag door direct wat leuks te gaan doen. 

Moet ik me echt voor afsluiten zo'n hard pratende gelijkhebbende man want dat zuigt direct de energie uit me. En dan ook nog breeduit zittend en pratend in de stilte-coupé. Hij sloeg nogal agressieve taal uit, dus ik sloeg even over om hem op de stiltecoupé regels te wijzen.

Ging ook heerlijk op tijd (dat ik dat moet noemen is al vreemd) weg en haalde de Intercity. Maar dus vol, veel mega koffers en in de stilte coupé deze Mr. Herfstvrucht. 

Thuisgekomen helaas niet direct, zoals ik me had voorgenomen, eindje fietsen, maar verdwaalde online. Dus maar heel laat toch maar gaan fietsen. Doe toch maar, GAAAAA! 

Nu nog steeds last van de te drukke werkdag gisteren met verlies van 2 uur werktijd voor gesprekken. Leidinggevende ging alvast thuiswerkend de vakantie beginnen. Zijn focus ligt niet meer op de medewerkers, maar dat was al een hele tijd duidelijk. En de week daarna gaat De Manager met vakantie. 

Op werktijd wakker, nog even een podcast beluisterd en toch maar op tijd de dag beginnen. Was aangezet, zelf onder de douche en begin maar gewoon. 

Wil echt ergens weer energie tanken, dus kijk maar hoe. 

Labubu

In mijn werkstad zie ik de Labubu regelmatig aan de tas van volwassen vrouwen bengelen. Duur grapje, maar ook - waarom? 

Het is een hype en als influcencers ze hebben dat mot het volk ze ook.

Jullie een al een Labubu?

Genieten mag

Dus boek nou maar dat ticket voor de film en gaaaaaaaaaaaaaa! Doe iets leuks vandaag, niet alleen maar noodzakelijk huishoudelijke en administratieve klussen.

Gegaan, geweest en genoten. 

Van het in het doek gezogen worden. Geluid van alle kanten, me kunnen afsluiten voor gedachten aan werkgezeik. Heerlijk!

Wel weer alleen thuis daarna. Geen hond, geen kat of bedbug om te begroeten. Nou ja, een legertje naaktslakken in de tuin, die het door de vochtigheid van de laatste dagen weer enorm naar hun zin hebben. Maar die zeggen niks. De slijmballen. En verzorgen hoef ik ze ook al niet. 

Oh ja: Als de film is afgelopen, nog even blijven zitten. 

Het leven is een toneel

 What if, Cellie, EVERYONE in your life was really just an actor or actress secretly there just so that YOU might live, love, and learn?

And the script that they read from... was actually written by you?

Word,

  The Universe

Droog

 Jammer genoeg begon de maandag met woon-werkverkeer wederom met problemen. Uitgevallen trein, dus zoeken naar een alternatief en of wachten of de zeer zeer vertraagde IC of toch maar via de hoofdstad met boemeltjes. Want die gingen tenminste nog en mijn ervaring is dat opeens een zeer vertraagde IC uit het rooster wordt gehaald. Terwijl je daar staat te wachten.

Enfin. Was later dan de planning en baalde een beetje ervan dat ik extra vroeg van huis was vertrokken, maar ook de bus vertraagd was. Dus mijn wenstrein ging ik alweer niet halen. 

Werk was druk en heel druk en nog drukker, maar dat is al bijna ´normaal´. 

Niemand die bij me kwam zitten in de pauze. Allemaal druk met besprekingen etc en weet ik veel. Gelukkig Eigen Brood eerst.

Middag ook druk en dan ook nog een gesprekje met De Nieuwe Manager. 

Wat kan ik toch goed toneelspelen. Ik krijg dit jaar waarschijnlijk een prijs daarvoor. Maar zo geen zin meer in vertrouwen in iemand die dan een half jaar daarna toch weer afhaakt, zelf overspannen is of functie elders krijgt. Been there, got several T shirts.

Naar huis in een bui. Gelukkig regenjas aan. Ook deze trein had minstens een kwartier vertraging, maar voor mij gunstig, dan kon ik nog mee. Want bespreking begon later en liep wat uit. 

Onderweg steeds meer buien en regen. 

In de bus idem. Maar zo fijn, net dat stukje van de bushalte naar huis, was het droog!!! En net thuis alle spullen opgeruimd van werk en jas uit en het begint alweer keihard = overstroomde regenton, te gieten en ook nog onweer erbij. Behaaglijk om dan thuis te mogen zijn. Die overstroming in de tuin regel ik straks wel. 

Onthouden: Broek uit!! Lange broek wordt zeiknat.  

Heul fijn.

Had gisteren al gehaktballetjes gemaakt en nu nog Broccoli gemaakt. Werkt beter als ik van te voren nadenk wat ik kan en wil eten. 

Want tamelijk moe. Dat is de impact van stress. 

Kan ik met droge ogen zeggen, want huilen doe ik, of liever gezegd, kan ik niet meer. Soms wel ontroerd als ik iets lees over warme familiebanden. 

Echt wel 5 volle 10 liter emmers uit de regenton gehaald en in de tuin gegooid en in de vijver. Blij dat ik nog gras heb, daarop sijpelt het wel de grond in. Maar dit zijn stevige buien zeg! Heel stevig. 

Nu nog even snel de afwas doen, dan zijn de doe dingen weer gedaan. 

Hoe is het bij jullie? Droog gehouden?

Rekening

De tandarts stuurde de rekening voor de behandelingen en zo blij dat ik daarvoor een spaarpotje heb staan. En het dus, zonder (financiële) pijn, gewoon direct kon betalen (dan is het maar weg en gedaan!), ook al was het een flink bedrag. 

Nu dus weer doorsparen voor de volgende ronde en straks zal er ook nog wel een afrekening van de Mondhygiëniste komen. 

Kan ook betaald worden.

Had al eerder berekend of het gunstig is om een tandartsverzekering af te sluiten, maar de kosten daarvan dekken niet wat ik verwacht aan rekeningen te ontvangen en wat ik terugkrijg. Dus toen al direct begonnen om een spaarpotje daarvoor te vullen. 

Goed gevoel.

Ook fijn dat ik net weer thuis was zondagmiddag van even wat oud papier weggooien, toen het begon te hagelen. Lekker binnen, al in de ochtend in de tuin gewerkt. Een vermoeide hommel wat suikerwater gegeven op een theelepel en hoop dat hij/zij er weer bovenop kwam. Heb 'm in een bloempot gezet waar hij/zij bijkwam. 

Daarna begon het te hozen, regenton stroomde over, het deksel kwam helemaal omhoog en het water bleef staan op mijn stoepje voor de tuindeur. Dus moest even ingrijpen. Minstens 30 liter eruit gehaald in in de buurt van mijn vijver of planten gedaan. Met regencape om en mijn tuinschoenen aan. Zeiknat was mijn broek (die had ik uit moeten doen, maar ja....geen tijd voor). Nu is het droog buiten, maar wil dus nog steeds echt iets aan een overloop of tweede opvangton doen. 

Even, terwijl ik omgekleed ben en broek te drogen hangt, net als de regencape, wat filmpjes hierover op Youtube bekeken. Interessant allemaal. 

Nu eerst maar zorgen dat alles klaar is voor de werkdag van morgen. Lunch maken, kleding uitzoeken (na weer-app te hebben bekeken) en in ieder geval nog even ontspannen in de avond. 

Verkocht

Zag van de week dat het huis van mijn moeder verkocht is. Het stond sinds april op de Funda site met verkocht onder voorbehoud van financiering. En nu is het rond. Kennelijk.

Deed het me wat?

Dat viel wel mee. Gewoon een dienstmededeling. Niet van Bewindbroer. Die communiceert niet met mij, alleen het hoognodige.

Hoe het huis dan leeggemaakt is of gaat worden leeggemaakt?

Ook geen idee. En dat is heerlijk rustig. Niet mijn circus meer. Ook niet meer mijn apen.

Hij mag het allemaal lekker zelf regelen, zoals hij het liefste wil. Mijn Scandinavische broer gaf aan dat hij de kosten daarvan ook wel door mijn moeder zal laten betalen. 

Heb me lang genoeg erover opgewonden, verbaasd en weet ik veel wat voor emotie. Maar dat leverde me geen enkel positief gevoel op. Noch rust aan het hoofd of lijf waar dat hoofd aan vast zit. 

Laat maar

Of wat ze ook wel zeggen: Laat ze maar.

Uit de routine breken = weekend

Besloot al in de trein naar huis - de vroege en dus nog voor 17.00 uur ingepakt en ook weggegaan - om iets anders te gaan doen, dan wat ik normaal doe als ik thuis kom. 

Bovendien liep ik al rond 08.00 uur het gebouw binnen, dus niet dat ik de kantjes eraf loop.

Thuis aangekomen merkte ik pas dat het best warm was. Gooide mijn laptoptas in de hoek, haalde de werkspullen uit mijn werktas, pakte mijn bibliotheekboek en zonneleesbril. Zonnebrand op en naar het water in ons bos.

Was net iets te laat om nog wat precies in de zon te zitten, maar door de bomen heen scheen hij ook. Lekker gelezen. Flesje koud water mee. Heerlijk.

En vooral niet op de tijd letten. 

Daarna ontspannen richting huis, alle deuren opengegooid en wat een mooie avond lijkt het te worden.

Goed gedaan jochie

Had er, zoals Gerard Joling altijd zegt, de kracht niet voor, maar las een leuke uitdaging bij Mevrouw Hoefnix en die wilde ik wel aangaan. 

Besparen op slapende abonnementen. Ik hield ze, maar met een betere deal.

Eerst mijn Kabelaar gebeld. Want elke dag zie ik in de winkelstraat dat nieuwe klanten 9 maanden lang 50% korting krijgen. De laatste keer dat ik belde kon ik totaal 10 euro korting krijgen, dat was echt minder dan 50%. Werd daarna nog teruggebeld, maar meer dan dat tientje en ook nog maar heel kort, zat er niet in.

Met het argument dat ze tegenwoordig toch al teveel klanten verliezen en dus beter hun best moeten doen de huidige te houden deed ik een voorstel. Ik wil dezelfde deal. Of eigenlijk, nog beter.

En die kreeg ik. Die betere deal.

Toen nog mijn mobiele abonnement. Sim Only al jarenlang, maar het blijft maar duurder worden. Dus overgestapt naar een Bejaardenservice en bespaar daar ook elke maand zeker 13 euro op. Fijn. En ook weer zo snel en simpel geregeld. Uiteraard met nummerbehoud. 

Trouwens, mijn zoon sloot ooit een autoverzekering af speciaal voor vrouwen. Met korting. Hoe verzinnen ze het toch, maar ja je kan ook een ziektekostenverzekering afsluiten voor Hoger opgeleiden. Er is overal een markt voor kennelijk. 

Kan het wel hoor, onderhandelen. Niks te verliezen uiteindelijk. Want deden ze niet mee, dan ben ik keihard ontrouw. Want dat loont. 

Ook goed geobserveerd

Zag toen ik dinsdagmiddag naar huis fietste overal molshopen. Dat betekent meestal dat het gaat regenen. 

Dus de dag erna met regenjas naar de bushalte, het was al helemaal donker hier  en daar aangekomen, begon het keihard te regenen. Dus met natte jas in de bus. Niet fijn voor anderen. 

Maar ook weer goed geobserveerd dus (nee, de juiste conclusie getrokken). 

Was erg op tijd op het station, maar mijn intercity had eerst 20 minuten vertraging en daarna verdween hij helemaal van de borden. Dus maar weer het boemeltje. 

Beetje vreemd op toch op mijn vrije dag te werken. Het was nogal hectisch, dingen die zouden moeten werken, deden het niet en configuratie op mijn werkplek was ook ruk. Oh ja en ook niemand die dat komt fixen. 

Maar goed, improviseren dan maar en daar ben ik goed in en de kop rustig houden. 

In de middag weer huiswaarts en niks. 

Wist ook niks meer te bedenken, want al geheel gaar door de terugreis, veel reizigers met grote koffers en kleine kinderen. 

En dan is het alweer klaar en zit ik dit in mijn nachtkleding te typen en naar bed retteketet maar weer. 

Sprak nog met een dame die het gebouw schoonmaakt. Ze had een nieuwe kar voor haar spullen. Ja, vertelde ze, nieuwe opdrachtgever. Maar geen handige kar, want te klein en haar stofzuiger moest ze iedere keer apart sjouwen. En alle volle vuilniszakken passen er ook niet in. Ook al vernieuwingen die geen verbetering zijn. Maar ziet er wel strak uit. Bedacht door iemand op kantoor zonder schoonmaakervaring denk ik.

Goed geobserveerd

Viel me al een paar weken op dat iemand die zich graag Manager noemt, op onze vestiging aanwezig was. Beetje vage reden, maar ik kreeg toch wat argwaan.

Worden we in de gaten gehouden?

Rapporteert hij naar het hoofdkantoor over wat hem opvalt.

Telkens weglopen van de flexwerkplek en dan bellen. 

Voelt zich geheel thuis hier; gooit in de ochtend onze ramen open, zonder even te checken of iemand daar last van heeft. 

Subtiele zaken.

Vandaag werd in het werkoverleg aangekondigd,  waar opeens nog veel meer mensen van het hoofkantoor aanwezig waren behalve dan die Manager, dat onze teammanager iets anders gaat doen in de organisatie (demotie noemen ze dat) en deze nieuwe ster, deze manager hier bij ons de dagelijkse leiding krijgt. 

Jottem.

De Manager begon vrijwel elke zin met "Ik". Dat zegt ook veel. En had er zin in. Joh...een team met 5 langdurig uitgevallen medewerkers? En de rest staat op breken? Enig! Uitdaging!

Weer een nieuwe bezem die vooral een schoon straatje wil vegen schat ik in. Niet dat het opeens heel erg prettig gaat worden qua sfeer. 

Na afloop bleef het lang stil. En nee, niemand had wat te zeggen of te vragen. Meteen al een onveilige werksfeer gecreëerd deze manager. Olé!

En even niet werken.

Het zou aardig weer worden en ik baalde al in de trein naar mijn werk (die maar een minuutje vertraging had, waardoor ik deze trein, een intercity, nog net haalde) al dat ik dan met mooi weer de hele dag binnen zit. Temeer daar veel collega's vrij waren of thuis werkten vandaag. 

Zo'n zin om ouderwets te spijbelen. Maar ja die cliënten he..

Zag al dat er in de middag geen afspraken stonden, ook niet voor collega's en zag ook dat men onthand was op de woensdag want dan had Sneeuwwitje wederom vrij (hoe komt die aan zoveel vrije dagen?). 

Dus stelde ik voor dat ik woensdagochtend zou komen, maar dan wel deze middag vrij ter compensatie. Dat was ok. 

Voor ik het wist liep ik naar de intercity op mijn werkstation, die ging, maar wel redelijk vroeg, dus doorlopen en oh ja, dat moet ik mijzelf echt aanleren, niet meer tot uur nul op de post blijven en daarna pas opruimen en inpakken, maar alles al van tevoren doen, dan haal ik die trein tenminste nog. Mag ook prima, want ik zat er al vroeg. 

Nu de tuindeur open en lekker niksen. Zonder schuldgevoel. Lezen in mijn bibliotheekboek. Mag en kan.

Even een tukje gedaan. Mag ook. Gewoon genieten van buiten zijn. Pakketje ophalen.

Naar een groot park -Wij noemen dat hier Bos - gefietst en daar heerlijk op een bankje bij het water in mijn boek verder gelezen. Ik waaide wel zowat van de bank af, want heel veel wind, maar lekker. En dat boek is ook heerlijk ontspannend. 

Had gisteren al een Marokkaans getinte saus gemaakt, veel groenten en wat schapenvlees. Vandaag alleen opwarmen dus. Ook fijn. Straks weer voor de vriezervoorraad een portie of wat in een bakje doen. 

Wilde vooral ook vrij omdat er van de week weer een maandelijks overleg staat en ik zie daar zo niet naar uit. Weer horen hoeveel collega's er in de ziekenboeg liggen, dat er op de vacature voor mijn functie nog steeds geen geschikte mensen te vinden zijn, dat de opdrachtgever nog meer van ons wil en mijn leidinggevende daar altijd ja en amen op zegt. Wat voor mij voelt alsof leidinggevende niet pal achter ons team staat. Wat er nog van over is. Ik denk meer dat LG met de eigen carriere sprongen bezig is. 

Vrijuit mijn mening geven daar? Ben ik toch wel heel erg voorzichtig mee. Heel erg op mijn hoede, door wat ik allemaal gezien heb en hoe makkelijk men hier afscheid neemt van iemand. 

Dan zal ik op het hondenplaatje wel de Laffe Hond aanwijzen. Maar in het verleden al te vaak meegemaakt dat de boodschapper wordt vermoord. Zo geen zin meer in. En ook al meegemaakt dat de collega´s dan nergens te vinden waren. Die zogenaamd achter je stonden. Daar stonden ze nog steeds, te kijken hoe je je bureau uitruimt. 

En werken weer

Nog steeds omleidingen op mijn route, dus vroeger weg van huis en later thuis, Benieuwd wat deze week weer brengt.

Opletten op mijn rust en ook en vooral leuke zaken inplannen. 

Zonnig

Mijn vriendin en haar man namen me mee naar een drijvend restaurant op een water in de buurt van hun woonplaats.

Een kas, verbouwd tot restaurant. Erg leuk en we konden ook nog een plekje op het volle terras buiten krijgen. Heel fijn, want het weer was zomers. 

Lekker gegeten met heel prettig gezelschap. We kennen elkaar en elkaars gezinnen en kinderen al heel lang. 

Ben zo dankbaar dat we nog steeds in elkaar leven zijn. 

Haar tweede kleinkind is onlangs geboren. En ze gaat met een paar weken met pensioen. Werkte al minder dagen (bij dat bedrijf is er een mooie regeling om af te bouwen naar je pensioendatum) en dan straks helemaal niet meer. 

Heerlijk lijkt me en haar ook. Ook ruim 40 jaar gewerkt onderhand, dus wel verdiend. 

Tel je zegelringen

 Heb een afspraak staan met mijn vriendin en haar man later vandaag.

Kreeg een schattig pakket in de post toen ik thuis was en de glittersterren blinkerden me tegemoet. Hoe lief. En hoe sullig, zag pas vanochtend dat er nog meer in zat behalve glitters en slingers. Zo leuk en attent.

Collega bracht me gisteren wat koekjes aan mijn balie. Ook lief en dan voel ik me gezien. Want heel druk, constant aan de telefoon, terwijl de collega's van de opdrachtgever online aan het shoppen waren. Nam ook nog in de middag telefoondienst van collega over dus helemaal druk en uiteraard een spoedgeval. Alles kunnen inplannen en regelen, dus ook goed gedaan. 

Voor de rest vooral de goede dingen blijven zien. Dat ik gisterenochtend de trein haalde en op tijd aanwezig was. In de middag terug niet, verbouwing op station in de hoofdstad en ik was een beetje de weg kwijt (moe) en kon 14b niet vinden, maar haalde wel een trein iets later en vond ook nog een zitplaats. Dus ook goed. Laat maar los dat je eerder thuis wil zijn. Thuis zijn is genoeg. 

Nu eerst was ophangen, daarna koffie op mijn eigen terras. De zon schijnt, ik leef dus genoeg te tellen aan zegelringen.

Heb het al eerder gemeld; deze uitspraak is van een lieve en humorvolle vriendin. Tel je zegelringen!

Kedeng Kedeng

Besloot direct niet te gaan jagen op de intercity. Met nog 1 minuut op de klok ging ik dat niet meer halen. Dan maar het boemeltje. Ook via de Hoofdstad en nog tijd voor koffie. Liep een beetje teveel te vertrouwen op de NS app, maar kijkend op de borden moest ik geheel ergens anders instappen. Op een ander perron.

Moest ik nog haasten ook.  Gehaald en op tijd op mijn werk. 

Alweer druk, maar had besloten me niet gek te laten maken. Totaal zinloos. Aangegeven dat ik niet meer aan bepaalde taken toekom, waarop een collega spontaan aangaf dat zij daarop zou letten. Fijn!

Zo spontaan is niet iedereen. Sneeuwwitje had alles lekker voor mij laten staan. Cherry Picking dus alleen de leuke dingen doen en de lastige zaken laten liggen. 

Sprak haar erop aan, maar oh oh oh...daar begon ze weer. En ook nog mij, die haar ingewerkt heeft, uitleggen hoe we de zaken doen en dus daarom had ze niks gedaan.

Adem in.

en uit.

Trein terug was heel heel druk vooral met mensen met onhandig grote koffers die ook op een stoeltje mochten zitten. En dan mensen in het gangpad moeten staan. 

Dus ik claimde mijn zitplaats en zucht en steun dan moet die koffer of onder je bank of in het rek. En vuile blik. 

Nou. Kom maar door hoor. 

Bus idem. Oh ja, de schoolvakanties zijn al begonnen. 

Een collega vertelde een rotverhaal over de aankomende dood van haar beste vriendin en natuurlijk haalde ik haar afspraak uit de planning en maakte een nieuwe afspraak. 

Dan zijn mijn treinverhalen klein leed. Heel klein leed. Ongemak meer. Of gezeik. 

Therapeutisch

Dus dinsdag besloten een treintje later te nemen. En NIET door de stromende regen te gaan, maar even te wachten dus, want een kwartiertje later droger. 

Was als in een slechte comedy, waarin als wat mis kan gaan, dat ook inderdaad mis gaat.

De bus stopte bij een nieuwe stopplek, dus veel verder weg van mijn spoor op het station (waar ik normaal Immer gerade aus en dan hoppa nog net, met een minuutje speling een trein kan halen), nu waar de toeristenbussen allemaal stoppen zeg maar. 

Dus langer lopen, net de trein gehaald - dat wel - want die had vertraging. Maar dan mis ik dus mijn aansluiting en ja hoor, ik keek tegen de achterlichten van de vertrekkende trein aan. Doorlopen naar ander spoor, nog 2 minuten, maar ook niet gehaald. Die stond zo ver op het perron dat het geen zin had. 

Dus dan maar kijken wanneer de volgende optie is. Kwartiertje en dan de stoptrein. Dus maar eerst koffie halen. Hier wel de volle prijs, maar ik wist al dat als ik op mijn werk zou komen ik nul tijd had voor koffie. Had een lieve collega ingeseind dat ik er later zou zijn (hij is zelf heel regelmatig veel te laat en geeft dan aan dat hij zich verslapen heeft). Was er maar 5 minuten te laat om het spreekuur te openen. 

Wat ik moest doen aan het begin van mijn shift had een andere collega al overgenomen en gedaan, dus ook fijn en gaf me des te meer aan dat ik niet zo overdreven hoef vast te houden aan Ik MOET op tijd, nee...zelfs te vroeg er zijn. Elke dag, altijd. Zo onmisbaar ben ik niet. Dus laat het wat losser. Minstens één dag per week. Ga daar maar lekker mee oefenen,

Drukke werkdag en in de middag wederom vertraging in de trein naar huis, maar ik heb geleerd dat ik dan heel voorin moet gaan zitten en dan direct in de klaarstaande trein moet springen en gewoon gaan zitten waar het kan, want het gaat erom dat ik IN de trein ben. En waar ik zit maakt niet uit. Moet op eindstation toch altijd nog een stuk lopen en ook daar staat de bus op een andere plek. 

Het is gewoon zo. Ik kan daar niets aan veranderen, dus ga er maar op de beste manier mee om. Zo stoïcijns mogelijk. Moest ik ook nog bij de tandarts zijn. Daar stond mijn oude tandarts op me te wachten in de spreekkamer. Zijn dochter (die nu mijn tandarts is) was ziek dus hij sprong in. Aardige man, dus helemaal prima.

Door de verdoving had ik het gevoel van die lippen te hebben als in gevuld met fillers. Heel dik en een eendebekje. Maar je zag uiteraard niks. Het voelde alleen stom. 

Daarna nog verder gewerkt, maar wel de tijd goed in de gaten gehouden. Ik was klaar ermee. Uiteraard dan nog een spoedgeval, die belde een paar dagen voordat de rechter zou beslissen of hij zijn huis uit moest. En daarvoor nergens op reageerde. Ook op niks wat maatschappelijk werk al had voorgesteld. En bij inplannen was de vraag of hij daar ook bij moest zijn. 

Was eind van de dag zo'n apparaat wat aan de oplader moet; leeg. Dus wilde op mijn vrije dag graag andere energie hebben. 

Reserveerde een bioscoop stoel en voordat ik ging kon ik nog even een uurtje genieten (verplicht van mijzelf) van koffie op mijn terras en een beetje lezen in mijn bibliotheekboek. 

De bus stopt voor de deur van de bioscoop. Ik was er net iets te laat, maar uit ervaring weet ik dat ik dan alleen de reclames mis van de plaatselijke horeca of dansschool. Had een fijne plek, niet druk want in de ochtend. 

Zo fijn om mijzelf te laten onderdompelen in het verhaal en mijn hoofd qua doordenken en doordenken even stop te zetten. Alleen focus op de film. Superman dit keer.

Een vriendin noemt het haar therapie. En dat snap ik. Zo ervaar ik dat ook. Even ontsnappen uit het malen in je hoofd, maar ook alle drukte in je leven, alle ´ruis`.

Toch nog even langs de ijssalon, maar daar was het zo druk, tot buiten aan toe een lange rij en daar had ik nou net geen zin an. Lekker naar huis, ijskoffie gemaakt, alweer het grote niks van wegdromen in een boek. Ook heilzaam. 

Het leuke was dat ik daarna nog energie genoeg had om ook heel even wat in de tuin te rommelen. Niet te lang, niet de batterij direct weer tot nulstand leegmaken. Maar net een paar emmertjes snoei-afval. En zien wat een mooie plek die tuin is voor insecten. En voor mij.

Smarter werken - hoe?

Vind het momenteel lastig op mijn werk. Leidinggevende is veel weg, heel veel vergaderingen op het hoofdkantoor en daarnaast ook veel thuiswerkend. Hij geeft iedereen zijn zin op gebied van nog een dag extra thuiswerken, wat betekent dat er dagen zijn dat we met een paar mensen op kantoor zitten. In plaats van 16. Ik zit niet bij mijn collega´s op kantoor, maar een paar verdiepingen lager aan het Front. Dat front moet altijd bezet zijn, zo gaf de opdrachtgever aan. En wat de opdrachtgever eist, is heilig. Van de bezetting van het kantoor hebben ze geen weet kennelijk. Vanochtend zat ik helemaal alleen er. Niemand aanwezig. 

Helemaal nu er zoveel langdurig zieken zijn met allemaal een burn-out is het slecht bezet het kantoor. Veel mensen ingevlogen vanuit het hoofdkantoor. Die ook hun mankementen hadden/hebben (lees burn-outs). Het voelt een beetje als de Lamme helpt de Blinde. 

Het blijft onverminderd druk. Veel telefoontjes, heel veel. Waar we voorheen de afspraak hadden om zaken te noteren, is het nu soms alleen een telefoonnummer wat over mijn schutting gegooid wordt. Hoe moet ik dat traceren dan? Teveel veldwerk. 

Of namen verkeerd doorgeven (toegegeven, dat zijn vaak van die namen waar mevrouw Faber zo bang voor is). 

En iedereen klagen dat ze teveel afspraken hebben. Terwijl er de facto ook veel ingeplande afspraken niet op komen dagen. Dan ben ik de enige die daar extra werk aan heeft, want weer aanschrijven en opnieuw uitnodigen als client reageert. 

Rol, wel bewust, relatief laat mijn huis binnen. Eerst nog even een snelle pitstop bij de supermarkt. Had volkorenpasta uit de diepvries gehaald vanochtend, maar de geraspte kaas was op. Zonder kaas word ik er niet blij van. 

Maar ja, dat is weer een half uurtje extra. 

En de treinen blijven tot nog wel een week zo om rijden las ik op de borden. Dus in de ochtend nog vroeger weg om een omrijdtrein te kunnen halen. Die op de terugweg stampend vol zat. Maar mijn geoefende oog zag nog een zitplek en bingo! De streekbus vervolgens had ook vertraging. Ik stapte uiteindelijk in, maar klokte direct weer uit. Te vol! En alweer staan. Dank u de Koekkoek. 

Dan maar de volgende bus. Ook vol, maar nog wel een zitplaats. Hangen aan die hengsels vind ik echt helemaal niets. Kan ook niet. Heb 2 tassen. Waarvan één een zware laptoptas. En te kort ook. 

Dus dan ben je tegen 19.15 uur thuis en dan nog eten, relaxen en weer door naar bed, want wil toch wel graag genoeg slaap pakken. 

Word al moe als ik het lees! Hahah!!

Zou net al weg moeten fietsen, maar een enorme bui. Zo enorm geen zin in om alweer heel braaf als eerste er te zijn, zeiknat weliswaar, maar oh oh oh wat betrouwbaar. Ophouden. Wacht maar even en pak een trein een half uur later. Ben je normale tijd op kantoor, net als de anderen. 

Teveel

Er viel in korte tijd veel regen hier. Dus mijn regenton stroomde over en mijn terras ook. Snel alle gieters gevuld, nog wat emmers gevuld en ondertussen helemaal zeiknat geregend. Kon mijn kleren uitwringen. De emmers regenwater in de vijver gegoten en bij een boom. 

Ik dacht dat er een systeem in mijn regenpijp zit, die als de ton vol is, de rest door de regenpijp afvoert, maar kennelijk niet, of geblokkeerd. 

Werkte ook nog maar even een paar uurtjes toen het de hele middag regende, zo razend druk is het nu. 
En dan weten dat ik morgen twee keer zo lang maal twee keer dus over mijn woon/werktraject doe, wegens werkzaamheden. Feest!

Vallen

Een aaneenrijging van kleine gebeurtenissen. Een toeriste die bijna van de roltrap bij het station naar boven viel, met koffer en al. De man die achter haar stond zag het gebeuren en kon haar nog tegenhouden, zodat ze alleen een paar treden viel. Niet de hele lengte van de roltrap. Ik stapte daarom nog maar even niet op, want alles verstopte daardoor en stel dat er daardoor nog meer mensen vielen. 
Goed afgelopen voor die dame gelukkig.

Zo in 1 minuutje kan je leven al veranderen. Niet het mijne, ik stond erbij en keek ernaar. En kon op dat moment, want te ver weg, ook niets doen.

Witte was gedraaid. Daar word ik ook altijd blij van. 

Iets in de tuin gedaan en in de ochtend ook maar direct een bioscoopstoel gereserveerd voor eind van de middag. Heb ik iets leuks om naar uit te zien. Zit een beetje laag in energie merk ik. 

Daar moet ik meer aandacht aan besteden. Aan leuke, lieve, mooie, interessante dingen. Doe ik te weinig vind ik zelf. Val in in mijn eigen gegraven valkuil dat ik mijzelf dat niet gun. Maakt toch niets uit. Maar dat doet het wel. Ik doe ertoe. Ook al hebben sommige van mijn broers en zus duidelijk aangegeven van niet. Grappig hoe ze denken mijn plek in het rijtje te kunnen uitgummen. 

Film was heerlijk. In een andere wereld te zitten voor een paar uur. Altijd fijn. Was nog druk ook, niet gedacht want toen ik de stoel reserveerde nog plek zat zo te zien. En heel rustig toen ik naar huis ging, maar ik kwam erachter dat er voetbal op tv was/is. 

Uiteraard regende het toen ik de bioscoop uitkwam. Maar ja, had dan maar een plu meegenomen en niet als (gematigd) optimist toch gewoon zonder jas de deur uit, omdat het zo lekker was buiten. 

Snel vanaf de bushalte naar huis gefietst en daar hoefde niets meer. Nou ja, nog even wat te eten maken, maar dat is geen probleem. 

Gepolijst

Wat een glad gevoel, mijn tanden en kiezen schoongemaakt en ook nog gepolijst op het eind. Was soms een beetje pijnlijk, maar ja, die tandsteen moest er toch echt uit. Anders dan vroeger, toen de tandarts met alleen haakjes aan het bikken was. 

Goed advies ook hoe ik het kon bijhouden, naast regelmatiger langs de mondhygiëniste. In mijn geval waren speciale tandpasta´s niet nodig. Gewoon eentje waar je lekker mee kon schuren. Tandenstokers en dan 3 x per dag goed stoken. Vooral dat. Dus direct die in huis gehaald. En gewone tandpasta, geen geltandpasta. Duur is niet nodig. Dat vond ik nou een prettig advies. 

Image by Margo Lipa from Pixabay

Warme woensdag

Op mijn vrije niet-werkdag staan er wel twee verplichtingen. Met deze bloedhitte geen feestje, maar ik besluit niet al vooraf te  gaan piepen en zuchten en steunen, maar vooral vandaag even te doen alsof ik op vakantie ben. Te genieten van wat deze dag me biedt. 

Gooi beneden de achterdeur, keukenraam en voordeur open rond 06.00 uur. Het koelt af tot 25 graden, maar voelt gewoon wat frisser. Geef in de tuin planten water die het nodig hebben, gooi het vogelbadje vol. Daarna nog even wat lezen in bed en rond 08.30 uur douchen en aankleden.

Parasol uitgeklapt en heerlijk in de tuin lezen. En af en toe wat in de tuin doen, maar al snel voelt dat te warm. Snel terug onder de schaduw van de parasol.

Straks moet ik naar de mondhygiëniste. Sta nou niet bepaald te trappelen van zin in, maar goed; wat moet dat moet. En dan eind van de middag, precies als er buien verwacht worden,  een uurtje oppassen bij jongste kleinkind. Geen zin om met deze hitte in een drukke bus te moeten, maar ja...het is belangrijk voor mijn schoondochter, dus hou ik me aan mijn belofte. Neem een paraplu mee en zeur niet zo!

In de tuin een mini mini briesje in de ochtend. Lekkere koffie. Allemaal aangenaam en precies waar ik toen ik rond deze tijd op mijn werk zat, zou willen zijn. Nou...nu kan dat dus geniet ervan.

Net thuis van oppassen op mijn leuke en lieve jongste kleindochter. In stromende regen en onweer heen, gelukkig droog terug en een heel stuk koeler. Thuis direct alles tegen elkaar opengezet. Dan waait die koele wind lekker doorrrr. Kijk...nu mag er nog best een buitje vallen, maar zo te zien viel net alles toen ik richting mijn schoondochter ging. Met het OV. Dus zag een stomend busperron. Ook leuk.

Keti Koti

 In mijn werkstad kwamen er sommige collega´s van de opdrachtgever in traditionele kleding of versiering. Een collega had een button 1873 op. 

Gelukkig kom ik niet uit een ei en wist de betekenis. 

Later op de dag nog een parade in het centrum, maar aangezien ik de trein moest halen, weinig tijd om hiervan te genieten. 

Hier was het rond het middaguur 34 graden. Thuiswerken in een kamer met de gordijnen dicht en dan nog 27 graden binnen. Terwijl ik vanochtend heel vroeg alles doorgelucht had. 

Kreeg vandaag vier complimenten van vier verschillende mensen en dat streelt het ego. Mijn parfum vond men lekker maar subtiel ruiken (niet mijn zweetlucht gelukkig}en mijn schoenen vielen ook in de smaak. Ook vond iemand mijn opgestoken haar leuk staan. En of ik soms afgevallen was.

Kleine zaken, maar ik onthield het. Als zaadjes die mogen ontspruiten. 

Het was erg heet, erg druk en nog een collega die zich ziek meldde, maar dat was Sneeuwwitje, dus dat neem ik minder serieus. Wel moest de planning voor vandaag aangepast worden en collega's waren bereid om een stapje extra te doen. Gewoon omdat ze ook snapten dat onze cliënten een grote stap maken voor een afspraak. 

Nu is het laat op de avond en net even wat boodschappen gehaald. Blij dat het kan, maar wat is het nog warm buiten. 

Drink veel water, want zweet na zo´n kleine inspanning toch wel. 

Feeling Hot hot hot

 Vroege trein kunnen pakken, tegen de verwachting in, want niks deed het en drukke bus. Maar toch, lopend van de roltrap, met nog iemand voor me met een megakoffer, toch net toen er al gefloten was, erin.

Drukke werkdag en hoorde van mijn collega op kantoor dat de volgende collega in huilen was uitgebarsten. Zo veel nog te doen en ze kon toch niet zomaar  naar huis (dat  klinkt heel bekend) en dan ging ze het wel half doen. Gelukkig stuurde  lieve collega haar naar huis. 

Leidinggevende was er niet; aan het thuiswerken. 

Moest mijn best doen om mijn hoofd koel te houden, dit keer vooral figuurlijk. 

Ging zeer op tijd weg om de enige intercity te pakken die er ging. En die ging niet. Want grote wisselstoring op mijn traject. Dus het boemeltje. Gelukkig airco. En een plek, maar het boemeltje werd steeds voller en voller en het station voor mijn station was het Japans proppen. 

Waardoor eruit gaan ook een uitdaging was. En het perron heb ik daar nog nooit zo vol zien staan. 

Rustig blijven, adem halen en kijk maar hoe heet het voelt zo direct bij de bushalte.

Heul heet. 32 graden zag ik.

Blij dat mijn fiets in de schaduw stond, even doorwapperen op de fiets en nu thuis. 

Gaar en klaar. In huis is het relatief Kool en the Gang, want alle gordijnen en ramen dicht, maar buiten kan je op de motorkap van je auto een ei bakken.  En toch gutst het zweet niet bij bakken van mijn hoofd. Had vanochtend mijn haar al direct opgestoken. Nek vrij geeft altijd een koeler gevoel. 

Veel water op mijn werk gedronken, helpt ook. Niet druk maken om wat ik toch niet kan veranderen. Gestaag doorwerken. 

Net nog even de andere helft van de laatste aflevering van Vera bekeken. Gewoon voor de leuk en hoe het is om te stoppen met werken. 

Hoe houden jullie het uit in de hitte?

Luchtige detective

Zaterdagochtend wilde ik de batterij in mijn horloge laten vervangen. Meestal doe ik dat bij een kraam op de zaterdagmarkt in een paar wijken verderop. Waar ook de bibliotheek staat. Fietste er al langs en bedacht dat ik op de terugweg toch maar wel wat leesvoer ging halen. Gewoon....omdat ik zo kan genieten om helemaal in een boek weg te duiken, weg te zijn.

Kraam stond niet op de markt. Da´s jammer. Maar dan maar omdenken en kijken waar ik dan wel dat batterijtje kan laten vervangen. Ja, in het grote winkelcentrum, maar zo enorm geen zin om daar heen te gaan. En batterij is al een tijdje aan zijn einde, paar dagen langer kan prima. Er hoeft niets namelijk. 

Dus op de terugweg, na wat kleine boodschappen bij de Action en een supermarkt, langs de bieb. Blijf het nog steeds lastig vinden dat er weinig op alfabet te vinden is, maar er hele tafels op Thema liggen. En toch bekijk ik die ook altijd en niet miepen, boek op titel of schrijver kan ik altijd bestellen. Alleen te lui daarvoor.

Op de tafel lag een detective waarvan de titel me al vrolijk maakte: Beatrix, Hare majesteit - privé detective van Eva Philips.

Die mocht mee. 

Vandaag eerst bed afgehaald, witte was in de machine en ik onder de douche en de dag beginnen. Lekkere koffie gemaakt, toast van volkoren brood met roerei en dat voelde alsof ik op vakantie was, op mijn terras onder de parasol opgegeten. Wel voorzichtig, als een oud besje beter alles aan de 'goede' kant  kauwend, maar hoe fijn dat ik pijnvrij was. En pilloos. Nou ja, pijnmedicatiepillloos.

Zie heel veel (citroen)vlinders in mijn tuin, veel bijen, ook wespen, maar die blijven bij waar er water te drinken is. Geniet van de bloemen en kleuren (dat gedeelte noem ik nog altijd The Diamond Garden, naar die goede oude, helaas te jong overleden Geoff uit Gardener's World. 

Een gedeelte met veel kleur, door elkaar heen. 

Wederik, prikneus, wit en roze, vlinderstruik, die later paarse pluimen geeft en nu voor mooie hoogte in de tuin zorgt, Vrouwenmantel, Korenbloemen, Gele rozen tussen de klimop, Paarse Hibiscus, Duifkruid, en verderop in potten Verbena.

De witte was opgehangen, straks mijn bed met een lekker fris laken bespannen. Verder geen dekbed, want te warm. 

In de tuin mag ik een hemdje aan. Goed smeren wel, ook al zit ik in de schaduw. En op het heetst van de dag even binnen zitten in de relatieve koelte.

En dan lezen; oh hoe heerlijk. In het verhaal duikend en ondertussen ook nadenkend of je de auteur herkent. Zou zij het zijn?

Binnen een paar uur, eerste deel uit. Vermaeckelijk! *Er zitten 3 delen in dit boek. 

Blij met een fijn weekend. En niet in de verleiding gekomen om toch even in te loggen op mijn werklaptop. Niet doen. Morgenochtend is vroeg genoeg. Want krijg er niets extra voor betaald. 

Vergeten

 Oh ja, dacht ik op het perron. Alweer gedoe met mijn trein. Want werkzaamheden en die duren een week. Minstens.

Ging geen intercity en dus maar het boemeltje, die stopt bij elke dikke boom en dan doe ik er ruim 25 minuten langer over. 

Was alsnog de eerste aanwezige. Dus rustig goede koffie gehaald, op de afdeling waar de beter betaalden werken. Daarna aan het werk, genoeg te doen. En collega´s aanhoren die er bijna doorheen zitten want teveel afspraken. Aangegeven dat ze dan beter een gesprek met onze leidinggevende hierover kunnen hebben, want ik kan hier weinig aan veranderen. Sterker nog, heb ieder plekje hard nodig.

Kwam de leidinggevende nog even zijn agenda doorgeven, want mensen die hij op sollicitatiegesprek uitgenodigd had melden zich ook bij mij. Veel inloopclienten vandaag. Afspraken, mensen die zaken kwamen ondertekenen. Kortom druk.

Werd nog iemand heel boos over de telefoon toen hij zat te wachten in zijn rolstoel op een afspraak, op contactpersonen die onvindbaar zijn en hem van het kastje naar de muur sturen en niemand weet dat hij Repelsteeltje heet. Snapte hem volkomen. En soms helpt en dan wel om even uit je plaat te gaan. Want blijf je rustig en je beurt afwachtend, dan mag je helemaal achteraan aansluiten. Jammer dat er op vrijdagen vrijwel niemand van de opdrachtgever in huis is. 

Iemand die uit Iran was teruggekomen naar zijn geboortestad waar ik werk en hulp vroeg. Kon hem niet onze diensten aanbieden, maar wist wel waar hij in Nederland mee moest beginnen. Dat uitgelegd en aangegeven waar hij moest zijn hiervoor en waarvoor die stap zo belangrijk is. 

Ging op tijd weg en haalde een trein vroeger dan standaard. Die reed ook gewoon. Zat alleen met damesclubje Kwebbel en Bebbel in de stiltecoupe. Maar goed, had mijn hoorapparaten er al uitgegooid, dus hoorde alles al veel minder. Te warm ook om er wat van te zeggen als Dappere Dodo. Toen ook de conducteurs nog even gezellig gingen praten met de dames wist ik dan mijn opmerkingen totaal zinloos zijn. 

Dus maar genoten van de allerallerlaatste aflevering van Vera. En me afvragend of ik wel genoeg leef.

Impulsbeheersing

Voor mij betekent dat nadenken of ik echt wel iets nodig heb, of alleen denk het te willen, nodig te hebben en wel nu direct. Omdat ik het zie, of erger nog een reclame of mailing met het dwingende ALLEEN nu nog..of laatste!!

Meestal is het antwoord Nee. Niet echt nodig. Wel leuk, prettig, maar nodig is wat anders. 

Dus kan ik het winkelmandje laten staan. Of ga niet naar die winkel. Kom ik niet in de verleiding. En doe het met wat ik al heb. 

Maar ja, een sucker voor alles voor kinderen en kleinkinderen. Dus daar beheers ik mijn impulsen vrij slecht. Dat dan weer wel.

En oh ja, die 35% korting sticker bij de supermarkt. Dan 'mag' het opeens. 

Jullie last van impuls-aankopen?

Waarschuwing: extreem saai

Dinsdag thuis gewerkt. Ik stond al bij de bushalte en bekeek nog even mijn trein op de app. Zag ik dat er helemaal niets ging. Tot zeker 08.15. Ik had er zo de balen van, liep naar mijn fiets, pakte thuis mijn werkspullen uit en heb aangekondigd dat ik thuiswerk vandaag. 

Later de ochtend ook leidinggevende dit laten weten, maar die had in het nieuws al gezien wat er aan de hand was rondom mijn vertrekstation, dus wist direct al waarvoor ik belde. 

Was goed besluit want pas heel laat in de avond kon er iets rijden. En vanochtend wederom problemen las ik. 

Maar hhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhheerlijk. Ook direct thuis mijn werkkleding verwisseld voor thuiskleding. Relaxed en een heel oude korte broek aan die veel te groot was geworden. Wel altijd oorbellen in. Mocht er geZoomed worden dan ben ik toch keurig. 

Lange dag en druk en zoals altijd weer een telefoontje van iemand die bijna spoed heeft. Nog geen juridische spoed dus geen spoed-afspraak, maar toen ik zag dat zij al eerder bij ons was geweest  en toen de afspraak heeft laten schieten en zij vertelde van niet en alles ligt uiteraard aan mensen die haar wilden naaien, was ik wel een beetje klaar. Misschien niet netjes, maar de bevestiging komt wel weer op een werkdag. Wel een afspraak ingepland hoor. Maar was tamelijk moe aan het eind van de dag. Ondanks dat ik niet hoefde te reizen. 

Stond vanochtend al op met het briljante idee te gaan stofzuigen. Ja....werkelijk. 

Maar rolde heul laat uit bed. Nou ja...mag en kan. Dus geniet ervan. Stofzuigen is gedaan. Nieuwe zak erin. Helemaal frisp. Ook wil ik mijn vloer nog even goed poetsen. 

Jongste kleindochter blijft altijd vrolijk, ondanks koorts en benauwdheid en hoorde dat het al wat beter ging. Haar moeder is nu nog wel ziek, maar mijn zoon heeft zorgverlof genomen. 

En hoe kan ik voor vandaag voor een boost van mijn energie/peil zorgen? Voel me af en toe nogal afwezig. Dus vooral even in het nu blijven en zichtbaar zaken aanpakken, doen, veranderen.

Opruimen, dat ruimt ook op in mijn hoofd. Opruimen is vooral veel lossen. In de tuin wat doen, maar vooral kijken naar hoe mooi alles in elkaar groeit en het een prachtig zooitje is.

Nu nog even mijn kleding voor morgen klaar hangen en dan nog een uurtje ontspannen, 

Met de serie Dag en Nacht. De enige serie die me aan het wenen kan krijgen.