Wilde op tijd weg, zeker omdat half Nederland in de gezelligheid zit, maar nul niks vanuit management dat we een uurtje eerder weg mochten. Zij hadden zelf wel vrij genomen. De hele middag zat ik daar in mijn eentje, de collega's van de opdrachtgever waren in de middag altijd al klaar met hun werk.
En ja, natuurlijk net voordat ik mijn laptop dicht wilde gooien een telefoontje. Nog geen spoed, maar bel dan vroeger. Toch maar netjes afgehandeld.
Anyway, een collega van de opdrachtgever liet net voor mijn balie al haar spullen uit haar handen glippen en iets knalde op de keiharde vloer, kapot zo te zien. Ze was een beetje ontdaan, dus gaf aan ze haar spullen even bij mij kon neerleggen en rustig kijken wat de schade is. Laat die trein dan maar. Niemand zit thuis op me te wachten, dus beter dat ik dan wat positieve aandacht aan een collega geef.
Doordat aanbod miste ik mijn trein, de vroege optie, maar ja...dan maar een normaler tijdstip. En die verviel, dus moest wachten. Trein kwam, een zitplaats gelukkig en er werd direct omgeroepen dat er zakkenrollers actief waren in de trein.
Grappig effect is dat je dan iedereen even op zijn zak of tas ziet kloppen waar de buit inzit. Altijd mooie aanwijzing.
Image by Aline Dassel from Pixabay
En dan Home Alone. Met 400 speculaasje en alle verrassingen ook zelf bedacht. Keek maar wat op Netflix (Man on the inside). Er was wel iets op tv met Paul de Leeuw, maar de man die daar al jaren Sinterklaas speelt kan ik niet zo goed hebben. Dus geen ergernis, maar zelf iets bedenken voor entertainment.
Kon ik maar een rode pil slikken of zo. Even weg uit de realiteit.
Je moeder in het verpleeghuis zien rondlopen in een incontinentie-luier. Met zo'n babykontje. Is dat ook mijn voorland? Hebben ze wel XXL incontinentie-luiers straks? Of inco's zoals ze in de verpleeghuizen worden genoemd.
Moet zo mijn best doen om het hier warm en fijn te hebben. Niet blijven hangen in een gevoel. Dat is maar een gevoel, geen waarheid.
Mijn broer in het hoge Noorden was blij met zijn pakketje waarin ik een chocoladeletter had gestopt en wat pepernoten-strooi assorti. Dat is fijn te weten.
Bekijk de positieve zaken vooral. Mijn zoon en zijn vrouw waren een dagje samen in een mooie stad in Italië. Goed en fijn voor ze. Morgen ga ik met mijn dochter nog voor mijn verjaardag lunchen op een fraaie plek.
En vanochtend draait de witte was. Alles hangt weer netjes in de kast wat niet gedragen wordt. De koffie is heerlijk, de toast wat aangebrand, maar dan moet je maar beter opletten. Ik heb een dak boven mijn hoofd, niet alleen maar een postadres, heb een salaris en mag nog steeds denken wat ik wil en genoeg eten en schoon water uit de kraan.
Nu nog een kop koffie.
1 opmerking:
Snap je wel, ik vind zulke dagen alleen ook lastig. Ze gaan gelukkig voorbij en nee, je gevoelens en gedachten zijn niet altijd de werkelijkheid. Veel mensen waarderen je en houden van je, Cellie, en genieten van je blogs.
Eh, die 400 speculaasjes, dat is toch een grap? Of had je ze ingeslagen voor de kleinkinderen?
Een reactie posten