Zwijmelen op Zaterdag

Denk weer helemaal terug aan toen ik zo ontzetttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttend verliefd was op een honkbalspeler. Hij was Amerikaan, ik was gewoon zo vvvvvvverliefd dat ik op mijn benen stond te trillen als ik hem in de stad zag. Of op het veld zag spelen. Of (schaam schaam) als ik hem in de bosjes stond te begluren tijdens de trainingen.

Helaas durfde ik hem nooit aan te spreken, of gewoon hallo te zeggen. Ik kon me niet voorstellen dat iemand zoals ik interessant voor hem zou zijn. Ik was nog erg sterk aan mijn label wat ik van thuis had meegekregen gebonden; dik en dus lelijk en dus geheel oninteressant.

Wel ben ik naar zijn coach geweest, waar hij inwoonde (gek he...dat durfde ik dan wel). Die vond mij kennelijk een lief naief meisje en gaf aan dat ik dat toch echt met de desbetreffende meneer zelf moest opnemen. Hij draaide die avond deze muziek. Onlosmakelijk verbonden met mijn maar één seizoen durende crush op Mr. Wonderful. Die LP heb ik dan ook grijsgedraaid.

Opladers

Na een hele ochtend alweer alleen maar nuttige dingen te hebben gedaan en mijn huis nog niet uit geweest, bedacht ik me dat het nu droog weer was, ik nu tijd heb en iets zou willen bedenken wat weinig geld kost, maar veel oplaadmogelijkheden oplevert. Want de batterij was een beetje leeg.

Daar kwam de Museumjaarkaart weer van pas. Fluks naar het Cobra museum getrokken, een klein busreisje hier vandaan en even cultuur opgesnoven. Altijd goed. Mooie Karel Appels en een wonderschone tentoonstelling over een niet rechte lijn over de kunstenaar Hundertwasser. Altijd weer goed om nieuwe dingen te zien en te leren. Maar vooral even wat heel anders te doen dan bijvoorbeeld mijn luxaflex met de Purple Rags van Flylady schoonmaken. Of de waterpijprook van mijn dochter eraf schrapen eigenlijk.

Vlakbij is een groot winkelcentrum en dat lokte, maar ik had me voorgenomen om nada, noppes, niets uit te geven, dus dat werd alleen kijke kijke kijke en niet kopen. 

Ook leuk hoor, heel veel mooie dingen gezien en bij alles kon ik blij verzuchten dat het weliswaar wonderschoon was, maar niet echt NU nodig. Of morgen. Leuke panties...maar heb ik ze echt echt nodig? Neuh. Mooie tassen....(beetje boven mijn budget), mooie make-upjes, leuke sjaals, wat een mooie keukenmachines, wat een handige bakdingetjes, wat een mooie kopjes en wat een hebberig makende notebookjes, moleskin en weet ik veel wat voor huid. Leuk om te zien, nog leuker om me niet ontevreden te voelen bij alleen maar kijken. Of verongelijkt omdat ik het geld ervoor niet heb. Hele mooie en spannende en ook nog afgeprijsde boeken en ik wist dat ik nog een stukje tegoed heb op die Bijenkorf cadeaukaart, ooit van mijn oud-werkgever ontvangen als Kerstkado. 

Maar ook die niet aangesproken. Niet meer in de impuls-aankoopmanie trappen. Of de compensatie-aankoop. 

Gewoon weer lekker naar de bus, huiswaarts en thuis eerst maar eens een grote mok thee gemaakt. Ben momenteel een vest aan het breien - al bijna één mouw af - in gerstekorrel. Van Z eemangaren. Patroon bedenk ik zelf en al breiende kom ik er wel. 

Verleden week was ik in een wolwinkel in H aarlem en ik voelde mij aan de ene kant heel rijk, door alle mooie kleuren en garens, maar ook een arme sloeber, want jemig de pemig zeg....dit is niet meer breien wat iedereen eind jaren 70, begin jaren 80 deed, waar je volop keus had ook in wat budgetvriendelijker garens, bij de HEMA en gewoon op heel veel plaatsen in de stad, maar dit was een winkel voor de dames in Aerdenhout, die met plezier voor een klein bolletje garen een tientje konden betalen. Voor mijn budget is dat iets te veel. Een babytruitje is een klein kapitaal op die manier. Wel heel mooie kwaliteit, dat wel, maar dus niet meer voor Jan met de Pet. 

Net een lekkere roerbakschotel gemaakt met allerlei restjes van courgette, 2 kleuren paprika, winterwortel, een uitje en tomaat en wat reepjes kip die ik nog over had van een Massala-schotel met bloemkool van van de week. 

Wat een verandering met een tijd terug. Ik heb nooit meer pakjes en zakjes, maar snij alles zelf, kook en maak alles zelf en elke avond gewoon veel verse groenten. Ook al ben ik moe, ik kook altijd. Als ik heel moe ben, dan heb ik meestal nog wel een portie soep in de diepvries liggen. Of een maaltijd die ik kan ontdooien als ik teveel heb gekookt. Ik zag in de diepvries ook nog een bak met bramen. Ga ik zo direct wat van in mijn kwark gooien. Tegen de tijd dat ik het wil eten zijn ze wel ontdooid. 

Morgen een vergaderdag dus daar moet ik me zo direct op voorbereiden. Mijn batterij geeft aan dat hij nu alweer half vol zit! 

Je kan het!

Ooit een keer ergens gelezen dat als je als moeder altijd maar weer de zaken/problemen van je kinderen voor ze oplost, je in feite aangeeft dat ze niet goed genoeg of niet volwasssen genoeg zijn hiervoor. Je houdt ze klein, kleiner dan ze zijn. En dat geeft jou dan kennelijk weer het gevoel van nodig te zijn.

Een valkuil waar iemand die altijd graag wil helpen en die graag aardig gevonden wil worden maar al te snel invalt. Zo iemand als ik. Ik krijg graag het gevoel nodig te zijn, er toe te doen. Als je kinderen groter worden of eigenlijk al heel vroeg vanaf dat ze zelf willen eten en zelf hun tempo bepalen, moet je leren inzien dat juist die weg naar het zelf doen en zelf kunnen een kunst is. Waarbij je als moeder een begeleider bent, maar begeleidt naar het zelfstandig zijn. Een volwassen mens worden en zijn. Die zelf zijn eigen boontjes kan en vooral durft te doppen.

En dus ook met de consequenties van zijn/haar daden wordt geconfronteerd. En die niet door moeders opgelost zien, of gladgestreken of weggepoetst door die mantel der liefde.

Mijn dochter belde van de week, bijna tegen middernacht dat ze gestrand was en dat ze nu midden op de provinciale weg stond - waar ze hard rijden -  en de motor van de auto ging niet meer aan. Wat moest ze doen? Ik zei haar dat ze zo snel mogelijk uit de auto en veilig in de berm moest komen en dat ik haar verder vanuit hier niet kon helpen. Ik heb geen afstandsbediening waarmee de auto het plotseling weer doet. En nee, ik wist niet of zoon lid van de ANWB is.

Natuurlijk ging ik alle scenario's door en dacht na of mijn zoon lid van de ANWB was en wat het zou kunnen zijn, alsof ik een autospecialist was en sterker nog...wat kon ik haar daadwerkelijk helpen, in mijn bedje, met alleen een fiets als vervoer? Ik zat te denken aan de plek waar ze stilstond, midden op de weg, zagen de aankomende automobilisten haar signaallichten wel?? Werd ze niet aangereden? Hoorde ik de ambulances al?

Ik bedacht me ook dat al zij de auto van haar broer wilde gebruiken dat zij dan ook verantwoordelijk is voor alles wat zoal voortkomt uit autogebruik. Dus ook pech.
Toch belde ik haar weer een tijdje later; ze had hulp gekregen van iemand die haar zag staan, die bracht haar naar huis. Dus gewoon zelf geregeld. Moeders niet nodig. Auto stond langs de kant van de weg, in de berm.

De volgende dag kreeg ik bericht - na de hele ochtend op mijn nagels te hebben gebeten en in mijn hoofd bedacht; zou je niet dit, zou je niet zus....maar dus niets gedaan, want dochter is oud en wijs genoeg - dat de auto bij haar voor de deur stond. Een vriend had haar geholpen om naar de auto te gaan en de auto startte nu weer. Maar ze vroeg wel of ik niet kon vragen of de vaste garage tijd had. Ik zei haar dat ze dit gewoon zelf maandag moest regelen. Garage is vanaf 09.00 uur open.
Mijn normale antwoord zou zijn; tuurlijk...ik stuur vast een e-mail, of bel hem wel....maar ik bedacht me dat dit weliswaar heel makkelijk te doen zou zijn, maar haar niet echt zou leren dat het (tijdelijk) hebben van een auto niet alleen maar leuk is (alsof ze dat al lang niet weet, maar goed...ik zat in mijn ik moet goed nadenken over bepaalde ingesleten gewoontes).
En vanochtend belde ze me dat ze al naar de garage was geweest en het probleem was verholpen.

Zo...zonder dat ik weer insprong, regelde en deed. Wel me druk gemaakt, vooral ingevuld wat stiltes betekende en wat haar intonatie betekende....maar zie je wel; het regelt zichzelf wel. Niets aan de hand. Ze heeft gezien wat er nodig was, heeft zelf hulptroepen geregeld, heeft even in stilte op haar broer gescholden...maar uiteindelijk => probleem opgelost en wat voor mij nog belangrijker is; het is niet MIJN probleem. Ik hoef niet altijd en eeuwig beschikbaar te zijn. Of aardige dingen te doen.  De stemming van een ander hoeft niet automatisch het gevolg van mijn acties of niet acties te zijn...

Zo...en vanochtend mijn rondje Bless the House gedaan en wat voelt dat fijn. Ik kan dus best mijn huis bijhouden en schoonhouden. En ik heb er nu ook plezier in, omdat ik het voor mezelf doe.
Hoor één van mijn broers vragen wanneer ik nou eens echte meubels ga kopen...wanneer ik die Ikea spullen voor echte meubels omruil? WTF...Of zie zijn vinger over mijn deur gaan en hem horen zeggen dat daar wel eens een doekje over heen mag gaan...WTF.

Hoor weer de stem van mijn ex-man die mij een luie vrouw noemde. Een dikke luie vrouw die niet eens kon schoonmaken....en die dan vervolgens een UUUR lang de wc ging boenen met 3 liter chloor en dan mij vertelde dat je zo...op die manier dus dingen schoonmaakt....zie je wel...alsof ik een klein kind was...te stom en te lui om maar het simpelste van het simpelste, iets schoonhouden en schoonmaken aankon...brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.. dat ik me zo liet behandelen.

Ook niet waar want ik heb dat huwelijk beeindigd en vanaf toen de touwtjes in handen genomen. Ik kan het wel degelijk. Ik zag wel degelijk dat ik meer waard dan dit.

Kennelijk nog steeds een thema wat speelt. Niet goed genoeg.

Niet goed genoeg om een baan te hebben..
Niet goed genoeg om een partner te hebben..

Verdorie ik ga dit lijstje gewoon niet verder aanvullen, want het klopt gewoon niet. Ik ben goed genoeg. Klaar.

Dik, dunner, nog dunner, mooi, onopgemaakt net uit bed.....wat maakt het allemaal uit...Ga nou eens die vrouw zijn die je wilt zijn. Die je bent.

Zwijmelen op zaterdag

Van de week kreeg ik een 4-dubbele CD in de bus. Gewonnen in een prijsvraag. Wow....ik win niet vaak iets, maar deze CD, alleen maar Soulmuziek, vond ik toch wel erg uplifting.

Dus vandaar mijn keus voor vandaag:

Toen de meeste mannen nog haar hadden, dus zo'n kale kop nogal opviel.

Zondagse kleren

Vaak en regelmatig graaf ik me in mijn huis in, vooral de weekenden. In de winter is dat sowieso makkelijker natuurlijk. Vroeger donker en niemand die het raar vind dat je binnen blijft.

Ook merk ik dat ik te weinig leuke dingen verzin voor mijzelf. Uit knieperigheid, uit lamlorigheid, uit gemakzucht, uit zuinigheid, uit zieligheid...verzin een label en ik plak het erop.

Vroeger op zondag had je in ons gezin de traditie van Zondagse Kleren. De jurk die je alleen op zondag aan mocht. Naar de kerk, naar Oma en Opa. Je ouders deden hun best je op je mooist te presenteren met van die lakschoentjes en je haren, toen ik eindelijk eindelijk lang haar mocht hebben, in een staart (want meer wist mijn moeder niet te verzinnen hahah...). Toen mijn zusjes in ons gezin kwamen heb ik echt uren besteed aan het invlechten van hun haar, diademen van haar, knotjes, staartjes, leuke speltjes...alles wat ik vroeger nooit kreeg of mocht. Heb jarenlang dezelfde kapper als mijn broertjes gehad en daardoor ook hetzelfde kapsel. Kort en jongensachtig.

Anyways....ik bedacht me gisteren dat om het ouderwetse zondaggevoel te krijgen ik na mijn haar eens een keer in vorm te hebben geföhnt, ik een jurk aan ging trekken, vestje erover voor de kou (zomerjurk), leuke oorbellen erbij, lekkere warme panty en dat ik die dag echt naar buiten moest. Iets anders dan een eindje fietsen, maar iets feestelijks. De hort op. Verzin iets! En ja...zeurpiet, je hebt niet zoveel geld, maar wees creatief.......

En aangekleed gaat uit.

Ik heb dus een museumjaarkaart, maar had er tot op heden nog maar één keer gebruik van gemaakt. Errug toch! Dus hoppa....de bus in en naar H aarlem naar het museum waar ze een wonderschone tijdelijke tentoonstelling hebben van tekeningen en etsen van Rembrandt.

Mooi!!!!!!!

Zo leuk om een heel budgetvriendelijk uitje te hebben. Die kaart had ik voor Moederdag gehad. En nog leuker om al die vrolijke kinderen onderweg te zien...Oh ja....Sinterklaas kwam natuurlijk vandaag aan in de stad!!...Overal Pieten, overal lachende kinderen. Leuk hoor.

Leuk boetiekje gezien met nog leukere tassen. Helemaal niet duur, maar wel uniek. Iets om een spaarpotje voor te maken.

Lekker met de bus weer terug en dan is het fijn om weer thuis te komen, opgeladen met mooie beelden, vrolijke gezichten in de stad en te weten dat je voor een paar euro reiskosten heel veel inspiratie hebt opgedaan.

Wat grappig is. De auto van mijn zoon staat voor de deur. Die mag ik gebruiken wanneer ik wil. Natuurlijk moet ik er wel benzine in gooien en ik bedacht zaterdag dat ik wel een rondje dorp kon doen. Dus eerst tanken bij de witte pomp. En daarna met een grote tas met spullen die al klaarstonden naar de Kringloop, bio-boodschappen doen en nog een boodschap voor mijn dochter (die aan het werk was) en dan weer huiswaarts. De auto parkeerde ik gratis bij een bouwmarkt net iets buiten het centrum. Ik liep mijn rondje naar de winkels, naar de biosupermarkt en daarna via een zijstraatje weer terug naar de auto. Niks voor de deur parkeren...gewoon even wat extra lopen, da's goed voor me.

Ook niet extra gaan rijden, want ik realiseer me hoe duur brandstof geworden is. Even naar mijn moeder op en neer rijden kost me zo'n € 24,-- met de auto.  Toen ik nog een lease-auto had met brandstof pas, hoefde ik daar helemaal niet op te letten. Er werd een bedrag van mijn salaris ingehouden en daarvoor kon ik onbeperkt gebruik van mijn auto maken. Ik had een collega die zelfs meerder malen per jaar naar het buitenland ging en bonnetjes declareren als het tankstation zijn pas niet accepteerde in het buitenland. Ik vond dat superdeluxe  toen ik nog geen auto van de zaak had en het leek me dat als een bedrijf op de centjes moest letten, daar de eerste slag te maken was. Niet meer onbeperkt die auto laten rijden. En zeker niet vakantie's in het buitenland sponsoren.

Nu ik dus geen auto heb, zie ik hoeveel extra geld in natura je eigenlijk kreeg. En hoe weinig je nadenkt over hoeveel vrijheid dat geeft. Nou ja vrijheid met Gouden Ketenen natuurlijk.
Ga straks toch maar zo'n treinkaartje bij de H ema online kopen. Altijd handig als je denkt ergens naar toe te willen, maar het budget laat het niet toe.

Las ik een leuke vacature, wordt er als eis gesteld dat je niet alleen een rijbewijs moet hebben, maar ook een auto. Toch ga ik solliciteren. De functie is te leuk en ik moet natuurlijk eerst nog worden uitgekozen. In deze tijd is het al heel wat als een een mailtje krijg dat je het niet geworden bent.

Moed houden...en volhouden dus.

Zwijmelen op zaterdag

Dat klinkt toch stukken beter dan zeiken op zaterdag!

Met dank aan de inspiratie van Maja, Vlasleeuwenbekje, Zeeuws Bibje en Pourquoi Pas.

Leuk om in je geheugen te duiken en na te denken wat een bepaalde song met je doet. Wat het oproept.

Nou, deze deed me, doet me altijd denken aan de keer dat ik uitging met mijn toen nog date, later mijn echtgenoot en we gingen dansen in een club onder een brug op de Oude Gracht in Utrecht. Daar draaiden ze alleen maar Soul. Heerlijke muziek als je jong en verliefd bent. En weet hoe de avond zal eindigen. Geen dokter nodig!!

De schaamte voorbij

Kan me nog herinneren toen ik vers gescheiden was ik de eerste keer de Dirk van den Broek binnenstapte. Voorheen deed ik altijd - totaal gedachtenloos - mijn boodschappen bij de Appie, maar nu, gezien het lagere budget, vond ik dat ik naar een andere klasse supermarkt (zelfbedacht...die andere klasse) moest overstappen.

Ik vond het moeilijk. Om toe te moeten geven dat ik in alles een stapje achteruit moest doen. Hahaha...hoe weinig wist ik toen van dat je lekker en fijn voelen en vooral je tevreden voelen niet samenhangt met in welke supermarkt jij je boodschappen doet. Of kunt doen.

Dat je juist door slim inkopen het jezelf stukken makkelijker kan maken en minder zorgen hebt of je nog wel genoeg geld hebt om daarmee de maand door te komen.

Nu ga ik met plezier naar een Lidl of shop Eigen Merk of merkloos of juist wel merk of Bio omdat ik bewust die keus maak. En me er niet minder om voel.
Vind het uitermate grappig om bij de Zeeman te shoppen, of bij een Action of dingen goedkoop bij de kringloop te halen (2 leuke bloempotten voor 50 cent) en inspiratie op te doen bij dure bloemzaken en dan zelf wat te gaan froebelen.

How can I achieve that...dat was een inspirerende zin die ik ooit van een workshop Persoonlijke ontwikkeling meenam.

Nou ja....om eerlijk te zijn kan ik me nog steeds wel storen over kennissen en familie die zeggen dat zij op hun centjes moeten letten, maar dan achteloos hun karretje volgooien met allerlei junkfood en gemaksvoedsel en net als in die domme reclame van de J umbo doen alsof zij  niet op prijzen te hoeven letten want alles is hier toch het goedkoopst. En dan even een rondje supermarkt doen waar ik een hele maand voor op mijn begroting heb staan. 
Of kennissen die even een broodje op de markt halen, iedere dag. Of even een kopje koffie gaan drinken, iedere dag. Of een wijntje doen. ...
Wijntje hier, nootje daar, crackertje zus en kaasjes zo...hoppaaaaaaaaa.... Ik denk dan, maar dat is een zelfbedachte veronderstelling en aanname, dat die mensen niet echt weten wat weinig geld hebben betekent. Kennelijk kunnen zij toveren met hun cashflow. (Wat ik toen niet wist is dat heel veel mensen kunnen toveren met hun cashflow; dat heet leven op krediet).
Of denk ik: waarom ben ik zo zurig....misschien genieten zij wel optimaal (of optimaler dan ik doe) van het leven. Niet zo calvinitisch en afknijpen, maar genieten.

Of , bedenk ik, dat zij dat leven kunnen hebben dankzij hun bemiddelde echtgenoot/partner, maar zich niet realiseren dat dit gewoon allemaal omdondert zodra die echtgenoot er geen zin meer in heeft. En ze daarom maar veel van hem tolereren. Want tsja...anders moeten ze 3 hoog achter op een flatje wonen met hun kinderen. Of hun baan voor 2 dagen moeten uitbreiden naar 5.
Letterlijk tegen mij (die wel 3 hoog achter verkoos) gezegd door een vriendin waar haar man iedere nieuwe lente een nieuwe vriendin nodig had, maar zij het hem keer op keer vergaf omdat de auto nou eenmaal 100% gefinancierd was en ze eindelijk op stand woonden.

Zou ik zelf ook weer zo willen leven?

Heb net een rondje supermarkt gedaan en trots dat ik geen enkel pak koek in mijn karretje heb gedonderd, maar alleen maar goed voedsel. Lekkere brocolli, lekkere uitjes, goede havermout, en heeee....35% afgeprijsde zalmoten voor in de diepvries, net als halalvlees ook voor 35% (lekkere worstjes). Er is niemand die over mijn schouders meekijkt of ik toch niet pizza, snoep, koek en dat soort dingen haal. Toch haal ik het niet. Omdat ik weet dat het korte-termijnbevrediging is. En mijn lijf veel beter af is met goed voer.
En dat die toastjes en kaasjes allemaal leuk en lekker zijn, maar echt nodig heb ik het niet. Ga maar eens een zak noten halen. Of zoek je bevrediging in een paar bollen garen waarmee je een leuk brei-projectje kan opzetten. Gebruik je lijf niet meer als vuilnisvat.

Pfffffff.....er zijn avonden dat ik voel dat de paniek een beetje toeslaat. Wanneer kom ik weer aan de bak? Wat kan ik verzinnen om weer een betaalde baan/opdracht/project te krijgen. Geen fantasiedingen, maar echt Hard Cash. En lukt me dat nog wel, op 53-jarige leeftijd. Voor de meeste HR-dames ben ik een soort moeder die komt solliciteren. Wat moet die ouwe trut in ons jonge team?
Zo kan je jezelf helemaal ongelukkig denken. Of hopeloos. Of kansloos. 

En de hele dag met alleen mijzelf als klankbord gaat ook niet echt goed. Ik draai rond in kleine cirkels...zie mijn eigen potentie niet. Of wil me juist opsluiten in mijn veilige huis, de hele dag in bed blijven, dekbed over je hoofd en dat was het dan. Bevestigt krijgen dat je totaal oninteressant bent. Voor het bedrijfsleven, voor iedereen. Sex...wat is dat ook alweer? Mannen.....heuh?

Ik vraag me wel eens af of het scheelt als je al van jongs af aan hebt meegekregen dat jij gewoon altijd recht hebt op het allerbeste. Dat je papa's Prinsesje bent. Of dat je te horen hebt gekregen dat je het moet doen met Goed genoeg. Want je bent eigenlijk niet goed genoeg. Voel je.

Dus zijn jouw wensen, dromen en ideeen allemaal niet goed genoeg. Nooit goed genoeg. Nooit leuk genoeg altijd laat je die ander de boventoon voeren. Want wie ben jij nou helemaal? Bang om door de mand te vallen als inderdaad niet goed genoeg.  Meen me te herinneren dat ik verleden jaar iets in een kist heb gestopt. Ouwe bandjes. Tijd om ook die casette-recorder (of misschien was het nog wel een bandrecorder) erbij te doen. Nooit meer af kunnen spelen.

Waar gaan wij henen?

Zoonlief heeft zijn koffers alweer gepakt; hij vertrekt morgen met een paar maten voor een paar weken naar de US of A. Een beetje rondtrekken en nog wat meer van het land ontdekken. Leuk voor hem.

En wat was het heerlijk om hem weer even om me heen te hebben. Hij was meer uithuizig dan inwonend en had gewoon nog heel veel zaken te regelen. Gisteren was dochterlief ook even hier en had hij een supergezonde lunch voor ons gemaakt.  Gerookte Makreel met een uitgebreide salade van diverse groentes en geitenkaas. Lekkerrrr.

Kon me, toen mijn kinderen jong waren, niet voorstellen dat er een tijd zou komen dat ik ze weken, maanden niet zou zien, maar door werk en soms door werk in het buitenland is dat nu wel het geval. Trouwens, al tijdens hun studie hebben ze allebei diverse keren in het buitenland stage gelopen. Het is niet nieuw voor me.

Gelukkig hebben we skype en internet dat maakt communiceren wat eenvoudiger. Maar even je kind knuffelen, hem of haar zien, ruiken (oh...dat klinkt raar haha)....dat kan alleen in het echie.

Vanochtend was het droog en een heerlijk zonnetje was te zien. Loopschoenen aangedaan en een rondje gelopen. Kwam nog een hele kudde met van die langlaufstokken tegen. Ik dacht nog...er ligt toch nog geen sneeuw? Maar goed....wel allemaal vriendelijk groeten en voor een norse loner is dat toch wel weer hartverwarmend. Ook nog een clubje hardlopers tegengekomen en ook die groeten me allemaal. Tsjeee.....wat leuk!

Na weer een rondje administratie vandaag ook nog een rondje tuin gedaan. De uitgebloeide meerjarigen gesnoeid en geprobeerd de afgevallen bessen van de boom een beetje op te ruimen. Niet alles; dan kunnen de vogels er ook nog van genieten. Eigenlijk best wel een energie-gever, die tuin. Lekker bezig, verstand op nul, niet denkend aan mijn begroting, mijn budget, maar gewoon snoeien en kijken wat er nog steeds bloeit.

Ik merk dat ik kennelijk toch wel wentijd nodig heb gehad om alleen te leven. Geen afleiding van zorg voor kinderen, maar volop tijd voor mijn eigen gedachten. En bedenken hoe ik mijn leven zou willen indelen. 

Heb de afgelopen tijd wel een rijtje van stress-verwekkers om mijn oren gekregen. Overlijden van mijn vader, uit huis gaan wonen kind, ontslag en oh ja...ook nog eens een flink pak kilo's verloren.
Ik mag mezelf best een beetje milder bekijken. Hoor van mensen om me heen dat ik  heel positief over kom en sterk en zo goed georganiseerd. Dat kan best, maar ook ik heb bij tijden behoefte aan een wegkruipplek.  Of wegkruipman. Of misschien gewoon een Snuggie..

Mmm...warrig blogje vandaag.

Dank aan de helpdesk

Vanochtend maar direct gebeld met het gratis nummer voor technische ondersteuning van Z iggo. Werd daar uitstekend geholpen door een hele vriendelijke en vooral vrolijke dame. Stap voor stap door het menu gelopen en nu werkt de tv weer.

Niet dat ik gisteren geheel onthand was. Via de live streams kan je toch het journaal zien en uitzending gemist is sowieso een grote bron van kijkgenot.

Alleen jammer dat de commercielen hun topseries wel in een terugkijkmode hebben staan, maar dat je hiervoor flink moet betalen. Dus dan maar niet; in de komkommertijd wordt immers alles weer herhaald. Ik geniet op zondag altijd van De Man met de H amer, maar ga daar echt geen 2 euro voor betalen.

Ben blij dat ik het probleem niet voor me uitschoof en ging denken dat ik wel op mijn laptopje dingen kon bekijken en dat het toch niet zo erg was...ik betaal ervoor dus moet het gewoon werken. Klaar.

Zo...nu weer verder met de maandagochtend Bless The House sessie. Dat voelt gewoon heerlijk als je weet dat juist door je routines, je geen spinnenwebben of stofnesten hebt, maar dat de zaken onder controle zijn. En juist door die routines lopen de zaken minder hoog op en zijn dan onoverzienbaar.
Stapje voor stapje. En soms een stapje opzij, maar als er maar beweging is.

Drie-eenheid

Komt alles in drieeen? Ging eerst mijn laptop kapot, toen mijn mobiele telefoon, nu geeft de recorder/ontvanger van de tv aan dat ik maar zelf moet oplossen hoe hij het weer gaat doen.

Resetten. Smartcard erin/eruit. Weer opnieuwe opstarten. Nada de noppes. Dus het menuutje bij Z iggo doorgelopen, maar dat loste niets op. Alles zit goed bekabeld, besnoerd en weet ik wat en ook het geheugen van de opgenomen programma's kan hij uitlezen. Alleen het tv signaal geeft hij niet door. Mmmmm... Nog maar even nadenken hoe dat weer op te lossen. Heb niets veranderd aan de configuratie, alleen gisteren, zoals altijd, alle stroom eraf gehaald en naar bed gegaan.

Voorlopig maar even een leuke DVD van Draadstaal aangezet.  Het is donker, het regent en net een heerlijke kop koffie gemaakt, dus ik kom de dag wel weer door.

Gisteren bezoek gehad van Motormaniaman. Hele lange gesprekken gehad over zijn relatie die van de één op de andere dag uitging, terwijl er al trouwplannen waren. Ik realiseerde me niet dat ook mannen zo lang van streek kunnen zijn, depressief zelfs van een verbroken relatie. Het allemaal op zichzelf betrekken en lang zoeken naar het waarom. Terwijl de buitenwereld misschien direct al zag dat het te snel ging, te geforceerd en teveel gericht was op het mooie plaatje.

Ook de financiele consequenties van een verbroken relatie kwamen weer uitgebreid aan bod. Hij is samen met haar naar een duurdere woning verhuisd en kan nu alleen de huur eigenlijk niet opbrengen. En zoekt dus naar manieren waarop hij zijn inkomen kan verhogen. Door zijn ziekte(s) is hij al een flink aantal jaren uit het arbeidsproces. Hij kan veel, maar weinig werkgevers die een man van zijn leeftijd met zijn ziekteverleden willen aannemen. Denkt hij.

Was fijn om hem op bepaalde vastgeroeste denkbeelden te kunnen wijzen om hem zo weer nieuwe luchtigheid te bieden en ook prettig dat ik in mijn vriezer ook nog wat gewoon brood had voor bij de soep die ik had gemaakt. Ik eet zelf al een hele tijd geen tarwebrood meer en als ik iets van brood eet dan is dat speltbrood en dan nog met mate. Hij is al jarenlang met zijn voeding bezig door zijn darmziekte en weet dat vitale voeding echt helpt om je beter te voelen en minder terugval te hebben.

Ook is hij al jarenlang met zijn financiele planning bezig. Juist daardoor heeft hij altijd reservepotjes aangelegd en heeft hij die kunnen aanspreken om een oldtimer auto te kunnen aanschaffen. Waarmee hij lekker naar mij toe kon komen. Goedkoop in wegenbelasting en een relatief nog in goede technische staat verkerende auto. Zonder condens aan de binnenkant :)

We hadden het uitgebreid over wat voor keuzes mensen soms maken voor de korte termijn bevrediging op gebied van spullen. Hoppa...nu die smartphone met een klein bedrag per maand - voor maaaar twee jaar. Hoppa...nu die spullen op afbetaling voor maaar een klein bedrag per maand.
Hij spaart en reserveert dus iedere maand dat kleine bedrag en heeft dat geld dan gewoon en kan die auto cash betalen. Gaat het weer slechter, dan weet hij dat er niets aan de hand is. De auto wordt verkocht en de maandlasten zijn direct lager. Niet nog een afbetaling voor een lening, een telefoon abonnement of een postorderbedrijf of een creditcard. Hij koopt wel dure kleding, wat niet mijn keus is, maar zijn argument is dat die veel langer meegaan. Tsja... ieder maakt zo zijn keuzes. Hij doet er in ieder geval niemand kwaad mee.

Ik weet dat ik zelf jarenlang wel op die manier heb geleefd, gewoon omdat ik niet eerder inzag hoe ik toch rond kon komen toen mijn ex-man opeens ophield de kinderalimentatie te betalen. Ik had het gevoel dat ik al genoeg deed om met minder rond te komen. En ook omdat ik te trots was om dat met iemand te bespreken, sowieso iemand in mijn familie, hoe moeilijk ik rond kon komen met veel minder geld. Juist doordat ik iets meer inkomen had dan de huursubsidiegrens, had ik op geen enkele toeslag recht. Of zocht dat slecht uit. Ik was financieel jarenlang wel een beetje een struisvogel. En misschien, denk ik nu mild, vond ik het ook wel handig om het beeld van een vrouw met een financieel zware achtergrond te hebben. Was het wel 'lekker' om slachtoffer te zijn. Of zo iets... Het zal me wel iets opgeleverd hebben dit gedrag anders heb ik dat niet jarenlang gedaan. Slecht voor mijzelf gezorgd.

Pas toen ik op zijn aanraden een overzicht, een echt overzicht maakte en ging begroten wat er zoal een heel jaar voorbij kon en ging komen, toen kreeg ik inzicht. En minder angst. En ging ik echt strepen en effectief beter met mijn geld om. Ik ben er nog lang niet, maar ik heb nu wel zicht op afbetalen van zaken die al een tijdje slepen. Licht aan het eind van de tunnel. Of ik nou werk heb of niet. Dus niet meer wachten op meer geld, maar beter met het aanwezige geld omgaan. Dat is een veranderde houding. Die mij meer oplevert. Zei goede oude Dr Phil het niet altijd....voor geldproblemen is meestal meer geld niet de oplossing.

Het kapot gaan/zijn van een apparaat is vervelend, maar was te voorzien. Niet plotseling, maar machines, apparaten hebben nou eenmaal een bepaalde levensduur. In het bedrijfsleven is er altijd een post afschrijvingen. Een PC heeft een afschrijving van 3 jaar. Dan is hij op en toe aan vervanging. Dat hij langer meekan is fijn en dat gebeurt ook vaak, maar er zou dan wel geld moeten zijn voor een nieuwe.

Dus in mijn kostenoverzicht is mijn buffer fijn, maar niet uitgebreid, gedetaileerd genoeg. Hierna wil ik voor 2014 een post en potje maken voor reservering en vervanging van zaken. Voor de laptop, voor de grote apparaten die kennelijk altijd OPEENS stuk gaan en dan ook nog in stellen van drie!
En natuurlijk kan ik schuiven met die posten, maar het punt is dat ik het wel heb. En me minder zorgen hoef te maken als het U WV, zoals deze maand er wat langer over doet om mijn uitkering te storten. En ik vanuit mijn buffer moet overboeken om toch alle vaste lasten te kunnen betalen. En mijn schuld af te betalen. Die straks lekker klaar is!

Ga ik straks eens even opzetten. Leuk en leerzaam.

Zo stopte ik vanochtend direct mijn begrotingsgeld voor de kapper in mijn jaren zeventig brabantia-busje. Kan ik in december gewoon naar de kapper, zonder na te denken of ik het geld er wel voor heb.  Is maar een paar euro, voor de meesten een kop koffie met appelpunt, maar mij helpt het om betere grip op mijn financiele zaken te houden.  Te weten dat het geld er is, zonder te hoeven schuiven..

Komt allemaal wel weer goed. Zaak is om niet in paniek te raken, te denken dat je toch die afgrond inglijdt omdat ik nog geen betaalde baan heb kunnen vinden. Dat mijn reserve steeds minder wordt, steeds minder totdat ik weer niets heb.

Van de week zat/hing ik op de bank en opeens schoot kramp in mijn bovenbeen en schoot door naar de binnenkant van mijn dijen. Auwwwww...pijnlijk. Schudden, lopen, strekken...niets hielp. Het bleef maar terugkomen. Heel even voelde ik me heel alleen - wat ik ook was - maar kon mezelf ernstig toespreken dat het nu zaak was om rustig te blijven en door te gaan met masseren, lopen, strekken en vooral rustig blijven. Rustig ademhalen. Daarna snel een banaan gegeten, dat schijnt te helpen las ik op internet (haha)...en me te realiseren dat ook dit weer over gaat. En te beheersen is. Door mijzelf.
Rare week weer. Maar wel weer eentje die stof biedt tot nadenken. En dankbaar te zijn voor alles wat allemaal goed gaat.

The circle of life of zoiets

Opdracht van Flylady voor vandaag was mijn voorraadkast bekijken en nakijken wat weg kon. Nou heb ik een leuke voorraadruimte onder mijn trap met flink wat planken en een soort loze ruimte onder de laagste treden. Daar staat al mijn kerstspul en de (namaak) kerstboom. Vorig jaar heb ik al de dozen met kerstspullen doorgelopen en flink wat zaken opgeschoond. No more balls.

Maar goed; heb dus nog wel flink wat spulletjes die uitgezocht kunnen worden. Als ik ze al jaaaaaaaaaaaaren in mijn kast heb staan (denk aan blikken, doosjes, vazen etc) en ik er al die tijd niets mee doe, dan kan ik beter iemand anders er blij mee maken. Dus hoppa....een tas voor de kringloop vanochtend gemaakt. En een vuilniszak met weggooizaken. Wel grappig...nog suikerzakjes uit de jaren 80 van Aeroflot gevonden en van die kartonnen treinkaartjes met zo'n knipje erin. Die moeten maar ergens in een plakboek worden geplakt. Deze winter nog bij voorkeur... :)

En nu iets meer ruimte in de kast. Maar nog niet echt minimalistisch, al is dat een streven wat niet bij mij past. Ik ben denk ik in mijn vorige leven een hamster geweest.

Gisteren, op de niet-uitsteldag, ook nog maar weer eens door mijn vaste lasten gelopen en alweer wat zaken geschrapt. Kennelijk kon/kan dat nog zonder in te leveren op kwaliteit. Heb nog elke dag 3 maaltijden kunnen maken, slaap nog lekker droog en warm en mijn huur kan ik ook nog betalen, ook al is die tamelijk - relatief gezien dan - hoog.

Van de week een vervelende, of misschien moet ik wel zeggen, interessante en leerzame ervaring met iemand uit mijn club. Hij konkelt achter onze rug om en praat en overlegt met allerlei mensen zonder ons daarin te kennen, maakt afspraken her en der en dat is nog niet zo vervelend, maar hij heeft daarbij ook aan negatieve stemmingsmakerij gedaan. In plaats van zaken aan te horen en de klager te verwijzen naar diegenen die het betreft en met ons te bespreken gaat hij mee in de mening of overtuiging van de clubleden. Nogal onprofessioneel gedrag. Dus toen wij hem daarop wezen, gaf alles in zijn lichaamstaal aan dat hij zich betrapt voelde en ontkende hij eerst alles, lulde zich toen vast en toen er op feiten werd gewezen speelde hij slachtoffer van dit alles. Het was onze schuld. Gatver....het lijkt zo net op werken!

Maar ja...niets menselijks is ons vreemd kennelijk dus nu ons beraden op hoe nu verder. Het vertrouwen zal door hem weer moeten worden hersteld, maar eerlijk gezegd; ik heb er een hard hoofd in. Deze persoon heeft mij vanaf het begin al door zijn handelen, niet door zijn woorden, laten zien dat hij gans wat anders doet dan dat hij altijd toezegt en belooft. En ik heb in mijn professionele leven al genoeg slechte managers meegemaakt en heb dus totaal geen behoefte om die in mijn eigen stichting weer tegen te komen en te tolereren.

Draaien, konkelen en liegen....brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr..

Wat ruischt daar in het struikgewas???

Zoonlief is voor een paar dagen naar een maat vertrokken. Was fijn om hem een paar dagen om me heen te hebben. Hij hangt erg aan zelfstandig zijn en toen ik van de week een paar van zijn witte pilotenoverhemden in de was had gedaan samen met mijn witte was, zei hij dat ik dat echt niet hoefde te doen. Hij moest ze nog voorbehandelen. Hij had van zijn werkgever er maar 2 gehad en gelukkig van zijn voorgaande werkgever ook nog 2 over, dus totaal 4 van die speciale overhemden (waar je strepen etc op kunnen) in de was, met van die lekkere smerige kragen :)

Had hem al vroeg geleerd hoe je dat moet oplossen en dat wilde hij nog even doen voordat ze in de wasmachine gingen. Ossegalzeep to the rescue.

Ook koken voor hem wilde hij liever niet hebben. Dus voelde me een beetje ontaarde moeder, maar aan de andere kant ben ik het ook wel gewend want toen dochterlief nog thuis woonde, kookte zij ook meestal haar eigen potje, als ze thuis was en niet hoefde te werken of andere dingen te doen had.

Dus knabbelt hij af en toe op een stuk 72% cacao chocolade, eet een handje cashewnoten of bakt een lekker eitje. Of maakt een lekkere maaltijd met Brocolli en Zalm.

Nou ja...af en toe dan maar een lekkere kop koffie voor hem maken dat mocht dan wel. Als ik zo naar hem kijk, kan ik bijna niet geloven dat het mijn kind is. Zo'n knapperd en gewoon zo'n leuke vent! En een nog lievere vriendin ook. Hetzelfde bij mijn dochter. Een kontje om in te bijten, al vind ze zelf dat ze geen echte zwarte kont heeft. En dat haar.......ziljoen krulletjes en een dikke bos. En dan haar ogen....amberkleurig met een groene sparkel. Amazing dat die van mij zijn!

Goh...errug toch dat je je zo over je kinderen kan verwonderen.

Ondertussen voelt het hier thuis alsof het de hele dag al avond is. Donker en koud. Dus maar lekker vestje aan en aan diverse administratieklussen aan het werk. En ook weer onzettend blij met de superhoge opkomst op mijn event vorige week. Wat ook weer aardig wat werk oplevert. En hopen dat aankomende keer een aantal van deze inschrijvers nieuwe deelnemers worden. Of eigenlijk niet; want dat zou betekenen dat de werkeloosheid daalt en we niet meer nodig zijn!

Daarnaast natuurlijk nog solliciteren en af en toe dagdromen van een zinnige baan, een wat hoger bedrag op de bank dan nu, maar met veeel en veel minder stress dan mijn vorige banen. Ik was zeg maar altijd De Hoge Boom. Dus wil nu liever een struikje zijn die minder wind vangt.

Denk ik. Want ergens in mij is er kennelijk ook veel behoefte aan Het Hoge Boom gevoel.
Het willen opvallen in de meute. Maar gezien wat wind en orkaankracht doet met hoge bomen geeft me dat ook weer een waarschuwing mee. Heb ik genoeg wortels om een Hoge Boom te willen zijn?

Nou ja...klinkt leuk, maar ondertussen ben ik gewoon blij met 4 schone pilotenoverhemden aan mijn wasrekje. Dus geen wasdroger, maar een wasrekje aan een deur aan de oude kamer van mijn zoon, met aan de achterkant van zijn deur het schema van de cockpit van een Boeing 737.

Ik verbaas me nog steeds over mijn gevoel van tevredenheid. Want ik maak weinig tot niks opwindends mee. Nou ja...een event voor 150 man opgezet dan...maar geen uitjes, mannen of wilde sex.

Geen cent te makken en toch voel ik me rijk

Met een zoon die uit D enemarken thuis is gekomen en een aantal maanden - in between jobs - zijn spullen even thuis kan stallen;
Dat ik daar gewoon ruimte voor heb;
Blij met mijn eigen decluttermaanden; juist daarom heb ik die ruimte;
De verhalen van hem en zijn kornuiten over de ontwikkelingen in de l uchtvaart;
Met een mooie en vooral lieve dochter die net even met haar halfbroertje en halfzusje langskomt - wat zijn ze alweer gegroeid!;
Wat ben ik trots op mijn kinderen, hoe ze hun nieuwe broertjes en zusje omarmen en er voor ze zijn;
Lekker koffie en thee maken voor de vrienden van mijn zoon en hun verhalen aanhoren maar meer nog genieten van hun aanwezigheid en hun vrolijkheid.
Met een ontzettend succesvol evenement gisteren voor werkzoekende in mijn leeftijdscategorie, georganiseerd door mijn eigen club en gewoon omdat ik ooit zei dat wij dat zelf veel beter kunnen dan de overheids-instantie die begint met een U;
Nog nagenieten van een fijne afsluiting door met een aantal van de club een heeeeeeeeerlijke budgetvriendelijke pizza te eten ergens in die stad aan het Spaarne. Pizza....dat is een tijd terug en lekker dat ie was!
Wat is het prettiger om te kijken wat je allemaal wel hebt in plaats van moeilijk te doen en te kijken wat anderen hebben en jij niet.
En hebben...is zijn niet belangrijker dan hebben?
Nog 2 afleveringen opgenomen en te kijken van The Great British Bake off masterclasses met de Georgy Clooney van Bakken; Paul Hollywood.

Ook Borgen staat nog op de recorder. Ook fijn
Mijn telefoon doet het weer; Geen software fouten alleen een nieuwe batterij nodig;
Mijn laptop is weer terug en gerepareerd. Nu alles naar mijn smaak indelen;
Iedere dag kan ik in een droog warm huis slapen en wonen;
Kan nog iedere week boodschappen doen en gevarieerd eten;
He...en het is weekend!

Hatsjikideeeee..