Niet

Hoorde van de week van nota bene de stagiaire dat er een nieuwe komt. Mij is niets verteld. Ja, wel dat men op zoek is. 

Ik word er zo ontzetten moe van; die rare en slechte en zeker niet transparante manier van communiceren in dit bedrijf. Nooit gezamenlijke overleggen, altijd even roepen over de werkvloer als de helft er niet zit en dan kennelijk hopen dat de boodschap door komt. Ook niets notuleren als er wel eens een bespreking is. Managers komen en gaan. Idem collega's. Je binden/hechten aan iemand dat is ingewikkeld. Iemand vertrekt zo weer. 

Bij mijn werkplek beneden deed  de dag voor het weekend nog steeds mijn scherm niets. Vroeg aan een hele fijne collega van de opdrachtgever of zij even met mij mee wilde kijken, want kreeg het idee dat ik nu al dement aan het worden was. Dat ik de simpelste dingen niet meer kon noch snapte. Of ik kortsluiting had in mijn brein of zo. (Onzin natuurlijk, aangezien ik alle andere zaken op technisch gebied wel kon en beheers).

Nee hoor Cellie, er is echt wat mis met het scherm. Hij hoort direct aan te floepen (zoals ik wel merkte bij scherm 2 op andere werkplek). En alle kabels zaten goed aangesloten. Dus alweer met ICT gebeld. 

Snap ook wel dat ze daar denken dat er alweer een Boomer de ballen snapt van 'de computer'. En het bedrijf van de opdrachtgever is zo groot dat er nooit direct iemand komt. Mijn leidinggevende heb ik niets aan. Die is allang blij dat alles beneden lekker loopt, zonder hem.

Komt er straks een stagiaire bij, dan heb ik echt twee werkplekken nodig. Anders kom ik helemaal niet aan mijn eigen werk toe. Zoals bij alle vorige keren, toen er ook nog geen login voor de stagiaire was geregeld. Wekenlang niet. Dat regel ik dan maar uiteindelijk, want mijn leidinggevende wist tot voor kort de weg niet. Nou, laat ik het zo zeggen; daar ben ik gewoon handiger en slimmer in. Ik weet hoe de hazen lopen. 

Dus dit ook maar weer tegen de leidinggevende aanhouden. Zo vermoeiend. Dat niets vanzelf gaat of dat men leert van eerdere ervaringen.

Nu ga ik verder helemaal niets meer regelen. Vaak genoeg aangegeven.

Het digitale belsysteem was ook weer eens overstuur. Ook dat weer helemaal alleen moeten oplossen. En op kunnen lossen. Mijn printerkey had ook weer problemen. Maar kreeg ik echt de neiging om weg te willen rennen!! Ook eens drama-queen te spelen!  Of acuut te gaan hyperventileren. 

Mijn makke is dat ik dit alles in mijzelf doe. Niet ontploffen maar imploderen. 

Maar ja, ik was alleen maar met nog één andere collega aanwezig. Dus dat zou niet zo collegiaal zijn. Deze week veel afwezigheid door ziekte, ongesteldheid, zieke kinderen of weet ik veel wat. Ik mag dan alle afspraken weer omzetten. Deze oude muts is vrijwel nooit ziek noch afwezig. Niet mijn stijl. En ja, zit ook niet te wachten op het commentaar dat die oudjes eigenlijk het werk niet meer aankunnen want zie je wel, zo vaak ziek.

En alweer moet ik goed opletten dat ik echt op tijd stopte met mijn werkzaamheden om de trein te halen, zodat ik 12 uur nadat ik van huis vertrok, weer binnenrolde. En nee, niet alles perfect af. Dat gaat gewoon niet. 

Ben een beetje bang dat ik afsteven op overwerkt of overstuur raken. Dus moet mijzelf echt in acht nemen. Niemand anders doet dat. En ja, dat komt waarschijnlijk ook omdat ik het moeilijk vind me kwetsbaar op te stellen, door negatieve ervaringen hiermee bij eerdere werkgevers. En dat ik heb gezien hoe men bij deze werkgever met mensen omgaat die niet tegen de werkdruk kunnen. Via de achterdeur mag je het pand verlaten om nooit meer terug te komen. Ook al heb je hier meer dan tien jaar je helemaal de blubber gewerkt. 

Eerdere werkgevers sloegen mijn privé informatie op en gebruikten dat tegen me op een moment dat het hen strategisch goed uitkwam. Werd je alsnog een kopje kleiner gemaakt. Weggepest, ontslagen. Een situatie die nu openbaar is gemaakt bij de NPO. Speelt binnen het bedrijfsleven en ik denk overal waar er scheve machtsverhoudingen zijn. 

In zo'n situatie wil ik nooit meer komen. En ook nooit meer met het UWV te maken krijgen. Dus weekenden gebruiken om te ontspannen.

Zaterdag heerlijk nog eventjes de Vlinderstruik gesnoeid. Daar is het nu de tijd voor. En had er ook nog zin in, want droog weer. Struik moet nog korter, maar voor nu was ik al helemaal tevreden. En binnen nog twee Sanseveria's verpot. Ook een dankbaar werkje. Zag een mooie bloempot toen ik in het grote winkelcentrum was om iets voor de keuken op te halen (superfijn handig draaibaar en doorzichtig rekje voor mijn kruidenpotjes) en dacht direct: Ja leuk, maar niet voor mij. Waarop mijn betere ik me toeriep dat ik echt wel toe was aan een nieuwe bloempot. Niet dat ik een nieuwe tiara bliefde of zoiets. En mijn boekhouding klopt nog steeds, dus MIEP niet zo. Wees wat liever voor jezelf!

Het mag.

Het kan.

Doe het!

En dan schaf ik ook nog (veel te graag) een voorleesboek voor de kleinkinderen aan. Dat wel, zonder erover na te denken. Omdat ik zo geniet van die koppies en van boeken en lezen hou. En ze dat graag wil meegeven. En een relatief duur boek nu enorm is afgeprijsd, voor de voorleesweek. 

Maar concentratie om zelf een boek te lezen is veel veel minder. Heb net mijn bibliotheekboek uit, maar doe nu weken over één boek. Weken!

Allemaal rode vlaggen dat ik op de rem moet trappen. 

Jullie wel eens zo'n gevoel en vind je die rem dan ook?