Zag al een tijdje terug een mooi en gratis lunchconcert bij het Concertgebouw Amsterdam. Je kon pas laat reserveren en kaarten, zo las ik, gingen altijd snel weg.
Gelukt!
Dus reisde ik van de week op mijn vrije dag met de Toeristenbus naar Amsterdam. Stopt daar precies voor de deur en ik zag al een rij van hier tot Tokio staan. De zaal ging over 10 minuten open pas.
Het concert was een repetitie. Met, hoe toevallig, een Finse dirigent, Santtu-Matias Rouvali en Finse muziek van Sibelius, symfonie nr 5 in Es, op. 82.
Heerlijke ervaring. Energieke dirigent, die een paar keer opnieuw begon bij het tweede deel omdat hij niet helemaal tevreden was.
Goede plek ook, mijn snel een zitplaats uitzoeken in het OV leverde me inzicht en doordruk-ervaring op (dat klinkt heel aso nu).
Fijn dat ik dit in mijn agenda zette, want had een beetje gebrek aan positieve energie door alle gedoe en daarbovenop nog keidruk op mijn werk. Nog steeds veel langdurig zieke collega's en iemand die mijn werk op mijn vrije dag doet, maar aan Cherry-picking doet. De lastige zaken blijven gewoon op de plank staan.
Hoorde van een collega dat zij met oortjes in een gespreks-hokje haar eigen werk zat te doen, maar he...dat werkt niet, want we hebben elke ochtend inloop-spreekuur. Er daar zat al iemand een kwartier te wachten. Onopgemerkt door collega, die dacht een heerlijk rustig ochtendje te hebben.
En ik haat dat soort gedrag. Al eerder meegemaakt en kennelijk is men zo wanhopig dat men alles door de vingers ziet.
Perkele!
6 opmerkingen:
Dat had je nodig,die heerlijke muziek
Ik was daar ook. Was mooi he.. Sibelius, daar weet ik niet veel over, is altijd een onbekende componist voor me gebleven. En wat een hilariteit toen het publiek te vroeg begon met applaudiseren. Je moet 6 dagen van te voren reserveren want het is vaak stijf uitverkocht. Maar omdat het niets kost is er ook een hoog aantal no-show, zoals je aan de lege plekken in de zaal kon zien.
Wat een leuk uitje lijkt me dat! En het lijkt me ook bijzonder om zo'n repetitie mee te maken.
Met school ben ik er vaak geweest en later ook naar concerten van o.a. Frank Zappa (vreselijk) en Rod McKuen (geweldig) . Pas later zie je hoe bijzonder dat allemaal is geweest en hoe prachtig het gebouw is.
Het concertgebouw is magisch.
Die muziek en de ontspannen avond was precies wat je nodig had. Tegenwoordig klim ik met mijn lange stelten over een rij bankjes heen en schuif in het juiste zitje. Iets met leeftijd?
Balen van een collega die de kantjes er afloopt. Zoals ze in Rotterdam zeggen: 'Het mos niet magge.'
Een reactie posten