Labubu

In mijn werkstad zie ik de Labubu regelmatig aan de tas van volwassen vrouwen bengelen. Duur grapje, maar ook - waarom? 

Het is een hype en als influcencers ze hebben dat mot het volk ze ook.

Jullie een al een Labubu?

Genieten mag

Dus boek nou maar dat ticket voor de film en gaaaaaaaaaaaaaa! Doe iets leuks vandaag, niet alleen maar noodzakelijk huishoudelijke en administratieve klussen.

Gegaan, geweest en genoten. 

Van het in het doek gezogen worden. Geluid van alle kanten, me kunnen afsluiten voor gedachten aan werkgezeik. Heerlijk!

Wel weer alleen thuis daarna. Geen hond, geen kat of bedbug om te begroeten. Nou ja, een legertje naaktslakken in de tuin, die het door de vochtigheid van de laatste dagen weer enorm naar hun zin hebben. Maar die zeggen niks. De slijmballen. En verzorgen hoef ik ze ook al niet. 

Oh ja: Als de film is afgelopen, nog even blijven zitten. 

Het leven is een toneel

 What if, Cellie, EVERYONE in your life was really just an actor or actress secretly there just so that YOU might live, love, and learn?

And the script that they read from... was actually written by you?

Word,

  The Universe

Droog

 Jammer genoeg begon de maandag met woon-werkverkeer wederom met problemen. Uitgevallen trein, dus zoeken naar een alternatief en of wachten of de zeer zeer vertraagde IC of toch maar via de hoofdstad met boemeltjes. Want die gingen tenminste nog en mijn ervaring is dat opeens een zeer vertraagde IC uit het rooster wordt gehaald. Terwijl je daar staat te wachten.

Enfin. Was later dan de planning en baalde een beetje ervan dat ik extra vroeg van huis was vertrokken, maar ook de bus vertraagd was. Dus mijn wenstrein ging ik alweer niet halen. 

Werk was druk en heel druk en nog drukker, maar dat is al bijna ´normaal´. 

Niemand die bij me kwam zitten in de pauze. Allemaal druk met besprekingen etc en weet ik veel. Gelukkig Eigen Brood eerst.

Middag ook druk en dan ook nog een gesprekje met De Nieuwe Manager. 

Wat kan ik toch goed toneelspelen. Ik krijg dit jaar waarschijnlijk een prijs daarvoor. Maar zo geen zin meer in vertrouwen in iemand die dan een half jaar daarna toch weer afhaakt, zelf overspannen is of functie elders krijgt. Been there, got several T shirts.

Naar huis in een bui. Gelukkig regenjas aan. Ook deze trein had minstens een kwartier vertraging, maar voor mij gunstig, dan kon ik nog mee. Want bespreking begon later en liep wat uit. 

Onderweg steeds meer buien en regen. 

In de bus idem. Maar zo fijn, net dat stukje van de bushalte naar huis, was het droog!!! En net thuis alle spullen opgeruimd van werk en jas uit en het begint alweer keihard = overstroomde regenton, te gieten en ook nog onweer erbij. Behaaglijk om dan thuis te mogen zijn. Die overstroming in de tuin regel ik straks wel. 

Onthouden: Broek uit!! Lange broek wordt zeiknat.  

Heul fijn.

Had gisteren al gehaktballetjes gemaakt en nu nog Broccoli gemaakt. Werkt beter als ik van te voren nadenk wat ik kan en wil eten. 

Want tamelijk moe. Dat is de impact van stress. 

Kan ik met droge ogen zeggen, want huilen doe ik, of liever gezegd, kan ik niet meer. Soms wel ontroerd als ik iets lees over warme familiebanden. 

Echt wel 5 volle 10 liter emmers uit de regenton gehaald en in de tuin gegooid en in de vijver. Blij dat ik nog gras heb, daarop sijpelt het wel de grond in. Maar dit zijn stevige buien zeg! Heel stevig. 

Nu nog even snel de afwas doen, dan zijn de doe dingen weer gedaan. 

Hoe is het bij jullie? Droog gehouden?

Rekening

De tandarts stuurde de rekening voor de behandelingen en zo blij dat ik daarvoor een spaarpotje heb staan. En het dus, zonder (financiële) pijn, gewoon direct kon betalen (dan is het maar weg en gedaan!), ook al was het een flink bedrag. 

Nu dus weer doorsparen voor de volgende ronde en straks zal er ook nog wel een afrekening van de Mondhygiëniste komen. 

Kan ook betaald worden.

Had al eerder berekend of het gunstig is om een tandartsverzekering af te sluiten, maar de kosten daarvan dekken niet wat ik verwacht aan rekeningen te ontvangen en wat ik terugkrijg. Dus toen al direct begonnen om een spaarpotje daarvoor te vullen. 

Goed gevoel.

Ook fijn dat ik net weer thuis was zondagmiddag van even wat oud papier weggooien, toen het begon te hagelen. Lekker binnen, al in de ochtend in de tuin gewerkt. Een vermoeide hommel wat suikerwater gegeven op een theelepel en hoop dat hij/zij er weer bovenop kwam. Heb 'm in een bloempot gezet waar hij/zij bijkwam. 

Daarna begon het te hozen, regenton stroomde over, het deksel kwam helemaal omhoog en het water bleef staan op mijn stoepje voor de tuindeur. Dus moest even ingrijpen. Minstens 30 liter eruit gehaald in in de buurt van mijn vijver of planten gedaan. Met regencape om en mijn tuinschoenen aan. Zeiknat was mijn broek (die had ik uit moeten doen, maar ja....geen tijd voor). Nu is het droog buiten, maar wil dus nog steeds echt iets aan een overloop of tweede opvangton doen. 

Even, terwijl ik omgekleed ben en broek te drogen hangt, net als de regencape, wat filmpjes hierover op Youtube bekeken. Interessant allemaal. 

Nu eerst maar zorgen dat alles klaar is voor de werkdag van morgen. Lunch maken, kleding uitzoeken (na weer-app te hebben bekeken) en in ieder geval nog even ontspannen in de avond. 

Verkocht

Zag van de week dat het huis van mijn moeder verkocht is. Het stond sinds april op de Funda site met verkocht onder voorbehoud van financiering. En nu is het rond. Kennelijk.

Deed het me wat?

Dat viel wel mee. Gewoon een dienstmededeling. Niet van Bewindbroer. Die communiceert niet met mij, alleen het hoognodige.

Hoe het huis dan leeggemaakt is of gaat worden leeggemaakt?

Ook geen idee. En dat is heerlijk rustig. Niet mijn circus meer. Ook niet meer mijn apen.

Hij mag het allemaal lekker zelf regelen, zoals hij het liefste wil. Mijn Scandinavische broer gaf aan dat hij de kosten daarvan ook wel door mijn moeder zal laten betalen. 

Heb me lang genoeg erover opgewonden, verbaasd en weet ik veel wat voor emotie. Maar dat leverde me geen enkel positief gevoel op. Noch rust aan het hoofd of lijf waar dat hoofd aan vast zit. 

Laat maar

Of wat ze ook wel zeggen: Laat ze maar.

Uit de routine breken = weekend

Besloot al in de trein naar huis - de vroege en dus nog voor 17.00 uur ingepakt en ook weggegaan - om iets anders te gaan doen, dan wat ik normaal doe als ik thuis kom. 

Bovendien liep ik al rond 08.00 uur het gebouw binnen, dus niet dat ik de kantjes eraf loop.

Thuis aangekomen merkte ik pas dat het best warm was. Gooide mijn laptoptas in de hoek, haalde de werkspullen uit mijn werktas, pakte mijn bibliotheekboek en zonneleesbril. Zonnebrand op en naar het water in ons bos.

Was net iets te laat om nog wat precies in de zon te zitten, maar door de bomen heen scheen hij ook. Lekker gelezen. Flesje koud water mee. Heerlijk.

En vooral niet op de tijd letten. 

Daarna ontspannen richting huis, alle deuren opengegooid en wat een mooie avond lijkt het te worden.

Goed gedaan jochie

Had er, zoals Gerard Joling altijd zegt, de kracht niet voor, maar las een leuke uitdaging bij Mevrouw Hoefnix en die wilde ik wel aangaan. 

Besparen op slapende abonnementen. Ik hield ze, maar met een betere deal.

Eerst mijn Kabelaar gebeld. Want elke dag zie ik in de winkelstraat dat nieuwe klanten 9 maanden lang 50% korting krijgen. De laatste keer dat ik belde kon ik totaal 10 euro korting krijgen, dat was echt minder dan 50%. Werd daarna nog teruggebeld, maar meer dan dat tientje en ook nog maar heel kort, zat er niet in.

Met het argument dat ze tegenwoordig toch al teveel klanten verliezen en dus beter hun best moeten doen de huidige te houden deed ik een voorstel. Ik wil dezelfde deal. Of eigenlijk, nog beter.

En die kreeg ik. Die betere deal.

Toen nog mijn mobiele abonnement. Sim Only al jarenlang, maar het blijft maar duurder worden. Dus overgestapt naar een Bejaardenservice en bespaar daar ook elke maand zeker 13 euro op. Fijn. En ook weer zo snel en simpel geregeld. Uiteraard met nummerbehoud. 

Trouwens, mijn zoon sloot ooit een autoverzekering af speciaal voor vrouwen. Met korting. Hoe verzinnen ze het toch, maar ja je kan ook een ziektekostenverzekering afsluiten voor Hoger opgeleiden. Er is overal een markt voor kennelijk. 

Kan het wel hoor, onderhandelen. Niks te verliezen uiteindelijk. Want deden ze niet mee, dan ben ik keihard ontrouw. Want dat loont. 

Ook goed geobserveerd

Zag toen ik dinsdagmiddag naar huis fietste overal molshopen. Dat betekent meestal dat het gaat regenen. 

Dus de dag erna met regenjas naar de bushalte, het was al helemaal donker hier  en daar aangekomen, begon het keihard te regenen. Dus met natte jas in de bus. Niet fijn voor anderen. 

Maar ook weer goed geobserveerd dus (nee, de juiste conclusie getrokken). 

Was erg op tijd op het station, maar mijn intercity had eerst 20 minuten vertraging en daarna verdween hij helemaal van de borden. Dus maar weer het boemeltje. 

Beetje vreemd op toch op mijn vrije dag te werken. Het was nogal hectisch, dingen die zouden moeten werken, deden het niet en configuratie op mijn werkplek was ook ruk. Oh ja en ook niemand die dat komt fixen. 

Maar goed, improviseren dan maar en daar ben ik goed in en de kop rustig houden. 

In de middag weer huiswaarts en niks. 

Wist ook niks meer te bedenken, want al geheel gaar door de terugreis, veel reizigers met grote koffers en kleine kinderen. 

En dan is het alweer klaar en zit ik dit in mijn nachtkleding te typen en naar bed retteketet maar weer. 

Sprak nog met een dame die het gebouw schoonmaakt. Ze had een nieuwe kar voor haar spullen. Ja, vertelde ze, nieuwe opdrachtgever. Maar geen handige kar, want te klein en haar stofzuiger moest ze iedere keer apart sjouwen. En alle volle vuilniszakken passen er ook niet in. Ook al vernieuwingen die geen verbetering zijn. Maar ziet er wel strak uit. Bedacht door iemand op kantoor zonder schoonmaakervaring denk ik.

Goed geobserveerd

Viel me al een paar weken op dat iemand die zich graag Manager noemt, op onze vestiging aanwezig was. Beetje vage reden, maar ik kreeg toch wat argwaan.

Worden we in de gaten gehouden?

Rapporteert hij naar het hoofdkantoor over wat hem opvalt.

Telkens weglopen van de flexwerkplek en dan bellen. 

Voelt zich geheel thuis hier; gooit in de ochtend onze ramen open, zonder even te checken of iemand daar last van heeft. 

Subtiele zaken.

Vandaag werd in het werkoverleg aangekondigd,  waar opeens nog veel meer mensen van het hoofkantoor aanwezig waren behalve dan die Manager, dat onze teammanager iets anders gaat doen in de organisatie (demotie noemen ze dat) en deze nieuwe ster, deze manager hier bij ons de dagelijkse leiding krijgt. 

Jottem.

De Manager begon vrijwel elke zin met "Ik". Dat zegt ook veel. En had er zin in. Joh...een team met 5 langdurig uitgevallen medewerkers? En de rest staat op breken? Enig! Uitdaging!

Weer een nieuwe bezem die vooral een schoon straatje wil vegen schat ik in. Niet dat het opeens heel erg prettig gaat worden qua sfeer. 

Na afloop bleef het lang stil. En nee, niemand had wat te zeggen of te vragen. Meteen al een onveilige werksfeer gecreëerd deze manager. Olé!

En even niet werken.

Het zou aardig weer worden en ik baalde al in de trein naar mijn werk (die maar een minuutje vertraging had, waardoor ik deze trein, een intercity, nog net haalde) al dat ik dan met mooi weer de hele dag binnen zit. Temeer daar veel collega's vrij waren of thuis werkten vandaag. 

Zo'n zin om ouderwets te spijbelen. Maar ja die cliënten he..

Zag al dat er in de middag geen afspraken stonden, ook niet voor collega's en zag ook dat men onthand was op de woensdag want dan had Sneeuwwitje wederom vrij (hoe komt die aan zoveel vrije dagen?). 

Dus stelde ik voor dat ik woensdagochtend zou komen, maar dan wel deze middag vrij ter compensatie. Dat was ok. 

Voor ik het wist liep ik naar de intercity op mijn werkstation, die ging, maar wel redelijk vroeg, dus doorlopen en oh ja, dat moet ik mijzelf echt aanleren, niet meer tot uur nul op de post blijven en daarna pas opruimen en inpakken, maar alles al van tevoren doen, dan haal ik die trein tenminste nog. Mag ook prima, want ik zat er al vroeg. 

Nu de tuindeur open en lekker niksen. Zonder schuldgevoel. Lezen in mijn bibliotheekboek. Mag en kan.

Even een tukje gedaan. Mag ook. Gewoon genieten van buiten zijn. Pakketje ophalen.

Naar een groot park -Wij noemen dat hier Bos - gefietst en daar heerlijk op een bankje bij het water in mijn boek verder gelezen. Ik waaide wel zowat van de bank af, want heel veel wind, maar lekker. En dat boek is ook heerlijk ontspannend. 

Had gisteren al een Marokkaans getinte saus gemaakt, veel groenten en wat schapenvlees. Vandaag alleen opwarmen dus. Ook fijn. Straks weer voor de vriezervoorraad een portie of wat in een bakje doen. 

Wilde vooral ook vrij omdat er van de week weer een maandelijks overleg staat en ik zie daar zo niet naar uit. Weer horen hoeveel collega's er in de ziekenboeg liggen, dat er op de vacature voor mijn functie nog steeds geen geschikte mensen te vinden zijn, dat de opdrachtgever nog meer van ons wil en mijn leidinggevende daar altijd ja en amen op zegt. Wat voor mij voelt alsof leidinggevende niet pal achter ons team staat. Wat er nog van over is. Ik denk meer dat LG met de eigen carriere sprongen bezig is. 

Vrijuit mijn mening geven daar? Ben ik toch wel heel erg voorzichtig mee. Heel erg op mijn hoede, door wat ik allemaal gezien heb en hoe makkelijk men hier afscheid neemt van iemand. 

Dan zal ik op het hondenplaatje wel de Laffe Hond aanwijzen. Maar in het verleden al te vaak meegemaakt dat de boodschapper wordt vermoord. Zo geen zin meer in. En ook al meegemaakt dat de collega´s dan nergens te vinden waren. Die zogenaamd achter je stonden. Daar stonden ze nog steeds, te kijken hoe je je bureau uitruimt. 

En werken weer

Nog steeds omleidingen op mijn route, dus vroeger weg van huis en later thuis, Benieuwd wat deze week weer brengt.

Opletten op mijn rust en ook en vooral leuke zaken inplannen. 

Zonnig

Mijn vriendin en haar man namen me mee naar een drijvend restaurant op een water in de buurt van hun woonplaats.

Een kas, verbouwd tot restaurant. Erg leuk en we konden ook nog een plekje op het volle terras buiten krijgen. Heel fijn, want het weer was zomers. 

Lekker gegeten met heel prettig gezelschap. We kennen elkaar en elkaars gezinnen en kinderen al heel lang. 

Ben zo dankbaar dat we nog steeds in elkaar leven zijn. 

Haar tweede kleinkind is onlangs geboren. En ze gaat met een paar weken met pensioen. Werkte al minder dagen (bij dat bedrijf is er een mooie regeling om af te bouwen naar je pensioendatum) en dan straks helemaal niet meer. 

Heerlijk lijkt me en haar ook. Ook ruim 40 jaar gewerkt onderhand, dus wel verdiend. 

Tel je zegelringen

 Heb een afspraak staan met mijn vriendin en haar man later vandaag.

Kreeg een schattig pakket in de post toen ik thuis was en de glittersterren blinkerden me tegemoet. Hoe lief. En hoe sullig, zag pas vanochtend dat er nog meer in zat behalve glitters en slingers. Zo leuk en attent.

Collega bracht me gisteren wat koekjes aan mijn balie. Ook lief en dan voel ik me gezien. Want heel druk, constant aan de telefoon, terwijl de collega's van de opdrachtgever online aan het shoppen waren. Nam ook nog in de middag telefoondienst van collega over dus helemaal druk en uiteraard een spoedgeval. Alles kunnen inplannen en regelen, dus ook goed gedaan. 

Voor de rest vooral de goede dingen blijven zien. Dat ik gisterenochtend de trein haalde en op tijd aanwezig was. In de middag terug niet, verbouwing op station in de hoofdstad en ik was een beetje de weg kwijt (moe) en kon 14b niet vinden, maar haalde wel een trein iets later en vond ook nog een zitplaats. Dus ook goed. Laat maar los dat je eerder thuis wil zijn. Thuis zijn is genoeg. 

Nu eerst was ophangen, daarna koffie op mijn eigen terras. De zon schijnt, ik leef dus genoeg te tellen aan zegelringen.

Heb het al eerder gemeld; deze uitspraak is van een lieve en humorvolle vriendin. Tel je zegelringen!

Kedeng Kedeng

Besloot direct niet te gaan jagen op de intercity. Met nog 1 minuut op de klok ging ik dat niet meer halen. Dan maar het boemeltje. Ook via de Hoofdstad en nog tijd voor koffie. Liep een beetje teveel te vertrouwen op de NS app, maar kijkend op de borden moest ik geheel ergens anders instappen. Op een ander perron.

Moest ik nog haasten ook.  Gehaald en op tijd op mijn werk. 

Alweer druk, maar had besloten me niet gek te laten maken. Totaal zinloos. Aangegeven dat ik niet meer aan bepaalde taken toekom, waarop een collega spontaan aangaf dat zij daarop zou letten. Fijn!

Zo spontaan is niet iedereen. Sneeuwwitje had alles lekker voor mij laten staan. Cherry Picking dus alleen de leuke dingen doen en de lastige zaken laten liggen. 

Sprak haar erop aan, maar oh oh oh...daar begon ze weer. En ook nog mij, die haar ingewerkt heeft, uitleggen hoe we de zaken doen en dus daarom had ze niks gedaan.

Adem in.

en uit.

Trein terug was heel heel druk vooral met mensen met onhandig grote koffers die ook op een stoeltje mochten zitten. En dan mensen in het gangpad moeten staan. 

Dus ik claimde mijn zitplaats en zucht en steun dan moet die koffer of onder je bank of in het rek. En vuile blik. 

Nou. Kom maar door hoor. 

Bus idem. Oh ja, de schoolvakanties zijn al begonnen. 

Een collega vertelde een rotverhaal over de aankomende dood van haar beste vriendin en natuurlijk haalde ik haar afspraak uit de planning en maakte een nieuwe afspraak. 

Dan zijn mijn treinverhalen klein leed. Heel klein leed. Ongemak meer. Of gezeik. 

Therapeutisch

Dus dinsdag besloten een treintje later te nemen. En NIET door de stromende regen te gaan, maar even te wachten dus, want een kwartiertje later droger. 

Was als in een slechte comedy, waarin als wat mis kan gaan, dat ook inderdaad mis gaat.

De bus stopte bij een nieuwe stopplek, dus veel verder weg van mijn spoor op het station (waar ik normaal Immer gerade aus en dan hoppa nog net, met een minuutje speling een trein kan halen), nu waar de toeristenbussen allemaal stoppen zeg maar. 

Dus langer lopen, net de trein gehaald - dat wel - want die had vertraging. Maar dan mis ik dus mijn aansluiting en ja hoor, ik keek tegen de achterlichten van de vertrekkende trein aan. Doorlopen naar ander spoor, nog 2 minuten, maar ook niet gehaald. Die stond zo ver op het perron dat het geen zin had. 

Dus dan maar kijken wanneer de volgende optie is. Kwartiertje en dan de stoptrein. Dus maar eerst koffie halen. Hier wel de volle prijs, maar ik wist al dat als ik op mijn werk zou komen ik nul tijd had voor koffie. Had een lieve collega ingeseind dat ik er later zou zijn (hij is zelf heel regelmatig veel te laat en geeft dan aan dat hij zich verslapen heeft). Was er maar 5 minuten te laat om het spreekuur te openen. 

Wat ik moest doen aan het begin van mijn shift had een andere collega al overgenomen en gedaan, dus ook fijn en gaf me des te meer aan dat ik niet zo overdreven hoef vast te houden aan Ik MOET op tijd, nee...zelfs te vroeg er zijn. Elke dag, altijd. Zo onmisbaar ben ik niet. Dus laat het wat losser. Minstens één dag per week. Ga daar maar lekker mee oefenen,

Drukke werkdag en in de middag wederom vertraging in de trein naar huis, maar ik heb geleerd dat ik dan heel voorin moet gaan zitten en dan direct in de klaarstaande trein moet springen en gewoon gaan zitten waar het kan, want het gaat erom dat ik IN de trein ben. En waar ik zit maakt niet uit. Moet op eindstation toch altijd nog een stuk lopen en ook daar staat de bus op een andere plek. 

Het is gewoon zo. Ik kan daar niets aan veranderen, dus ga er maar op de beste manier mee om. Zo stoïcijns mogelijk. Moest ik ook nog bij de tandarts zijn. Daar stond mijn oude tandarts op me te wachten in de spreekkamer. Zijn dochter (die nu mijn tandarts is) was ziek dus hij sprong in. Aardige man, dus helemaal prima.

Door de verdoving had ik het gevoel van die lippen te hebben als in gevuld met fillers. Heel dik en een eendebekje. Maar je zag uiteraard niks. Het voelde alleen stom. 

Daarna nog verder gewerkt, maar wel de tijd goed in de gaten gehouden. Ik was klaar ermee. Uiteraard dan nog een spoedgeval, die belde een paar dagen voordat de rechter zou beslissen of hij zijn huis uit moest. En daarvoor nergens op reageerde. Ook op niks wat maatschappelijk werk al had voorgesteld. En bij inplannen was de vraag of hij daar ook bij moest zijn. 

Was eind van de dag zo'n apparaat wat aan de oplader moet; leeg. Dus wilde op mijn vrije dag graag andere energie hebben. 

Reserveerde een bioscoop stoel en voordat ik ging kon ik nog even een uurtje genieten (verplicht van mijzelf) van koffie op mijn terras en een beetje lezen in mijn bibliotheekboek. 

De bus stopt voor de deur van de bioscoop. Ik was er net iets te laat, maar uit ervaring weet ik dat ik dan alleen de reclames mis van de plaatselijke horeca of dansschool. Had een fijne plek, niet druk want in de ochtend. 

Zo fijn om mijzelf te laten onderdompelen in het verhaal en mijn hoofd qua doordenken en doordenken even stop te zetten. Alleen focus op de film. Superman dit keer.

Een vriendin noemt het haar therapie. En dat snap ik. Zo ervaar ik dat ook. Even ontsnappen uit het malen in je hoofd, maar ook alle drukte in je leven, alle ´ruis`.

Toch nog even langs de ijssalon, maar daar was het zo druk, tot buiten aan toe een lange rij en daar had ik nou net geen zin an. Lekker naar huis, ijskoffie gemaakt, alweer het grote niks van wegdromen in een boek. Ook heilzaam. 

Het leuke was dat ik daarna nog energie genoeg had om ook heel even wat in de tuin te rommelen. Niet te lang, niet de batterij direct weer tot nulstand leegmaken. Maar net een paar emmertjes snoei-afval. En zien wat een mooie plek die tuin is voor insecten. En voor mij.

Smarter werken - hoe?

Vind het momenteel lastig op mijn werk. Leidinggevende is veel weg, heel veel vergaderingen op het hoofdkantoor en daarnaast ook veel thuiswerkend. Hij geeft iedereen zijn zin op gebied van nog een dag extra thuiswerken, wat betekent dat er dagen zijn dat we met een paar mensen op kantoor zitten. In plaats van 16. Ik zit niet bij mijn collega´s op kantoor, maar een paar verdiepingen lager aan het Front. Dat front moet altijd bezet zijn, zo gaf de opdrachtgever aan. En wat de opdrachtgever eist, is heilig. Van de bezetting van het kantoor hebben ze geen weet kennelijk. Vanochtend zat ik helemaal alleen er. Niemand aanwezig. 

Helemaal nu er zoveel langdurig zieken zijn met allemaal een burn-out is het slecht bezet het kantoor. Veel mensen ingevlogen vanuit het hoofdkantoor. Die ook hun mankementen hadden/hebben (lees burn-outs). Het voelt een beetje als de Lamme helpt de Blinde. 

Het blijft onverminderd druk. Veel telefoontjes, heel veel. Waar we voorheen de afspraak hadden om zaken te noteren, is het nu soms alleen een telefoonnummer wat over mijn schutting gegooid wordt. Hoe moet ik dat traceren dan? Teveel veldwerk. 

Of namen verkeerd doorgeven (toegegeven, dat zijn vaak van die namen waar mevrouw Faber zo bang voor is). 

En iedereen klagen dat ze teveel afspraken hebben. Terwijl er de facto ook veel ingeplande afspraken niet op komen dagen. Dan ben ik de enige die daar extra werk aan heeft, want weer aanschrijven en opnieuw uitnodigen als client reageert. 

Rol, wel bewust, relatief laat mijn huis binnen. Eerst nog even een snelle pitstop bij de supermarkt. Had volkorenpasta uit de diepvries gehaald vanochtend, maar de geraspte kaas was op. Zonder kaas word ik er niet blij van. 

Maar ja, dat is weer een half uurtje extra. 

En de treinen blijven tot nog wel een week zo om rijden las ik op de borden. Dus in de ochtend nog vroeger weg om een omrijdtrein te kunnen halen. Die op de terugweg stampend vol zat. Maar mijn geoefende oog zag nog een zitplek en bingo! De streekbus vervolgens had ook vertraging. Ik stapte uiteindelijk in, maar klokte direct weer uit. Te vol! En alweer staan. Dank u de Koekkoek. 

Dan maar de volgende bus. Ook vol, maar nog wel een zitplaats. Hangen aan die hengsels vind ik echt helemaal niets. Kan ook niet. Heb 2 tassen. Waarvan één een zware laptoptas. En te kort ook. 

Dus dan ben je tegen 19.15 uur thuis en dan nog eten, relaxen en weer door naar bed, want wil toch wel graag genoeg slaap pakken. 

Word al moe als ik het lees! Hahah!!

Zou net al weg moeten fietsen, maar een enorme bui. Zo enorm geen zin in om alweer heel braaf als eerste er te zijn, zeiknat weliswaar, maar oh oh oh wat betrouwbaar. Ophouden. Wacht maar even en pak een trein een half uur later. Ben je normale tijd op kantoor, net als de anderen. 

Teveel

Er viel in korte tijd veel regen hier. Dus mijn regenton stroomde over en mijn terras ook. Snel alle gieters gevuld, nog wat emmers gevuld en ondertussen helemaal zeiknat geregend. Kon mijn kleren uitwringen. De emmers regenwater in de vijver gegoten en bij een boom. 

Ik dacht dat er een systeem in mijn regenpijp zit, die als de ton vol is, de rest door de regenpijp afvoert, maar kennelijk niet, of geblokkeerd. 

Werkte ook nog maar even een paar uurtjes toen het de hele middag regende, zo razend druk is het nu. 
En dan weten dat ik morgen twee keer zo lang maal twee keer dus over mijn woon/werktraject doe, wegens werkzaamheden. Feest!

Vallen

Een aaneenrijging van kleine gebeurtenissen. Een toeriste die bijna van de roltrap bij het station naar boven viel, met koffer en al. De man die achter haar stond zag het gebeuren en kon haar nog tegenhouden, zodat ze alleen een paar treden viel. Niet de hele lengte van de roltrap. Ik stapte daarom nog maar even niet op, want alles verstopte daardoor en stel dat er daardoor nog meer mensen vielen. 
Goed afgelopen voor die dame gelukkig.

Zo in 1 minuutje kan je leven al veranderen. Niet het mijne, ik stond erbij en keek ernaar. En kon op dat moment, want te ver weg, ook niets doen.

Witte was gedraaid. Daar word ik ook altijd blij van. 

Iets in de tuin gedaan en in de ochtend ook maar direct een bioscoopstoel gereserveerd voor eind van de middag. Heb ik iets leuks om naar uit te zien. Zit een beetje laag in energie merk ik. 

Daar moet ik meer aandacht aan besteden. Aan leuke, lieve, mooie, interessante dingen. Doe ik te weinig vind ik zelf. Val in in mijn eigen gegraven valkuil dat ik mijzelf dat niet gun. Maakt toch niets uit. Maar dat doet het wel. Ik doe ertoe. Ook al hebben sommige van mijn broers en zus duidelijk aangegeven van niet. Grappig hoe ze denken mijn plek in het rijtje te kunnen uitgummen. 

Film was heerlijk. In een andere wereld te zitten voor een paar uur. Altijd fijn. Was nog druk ook, niet gedacht want toen ik de stoel reserveerde nog plek zat zo te zien. En heel rustig toen ik naar huis ging, maar ik kwam erachter dat er voetbal op tv was/is. 

Uiteraard regende het toen ik de bioscoop uitkwam. Maar ja, had dan maar een plu meegenomen en niet als (gematigd) optimist toch gewoon zonder jas de deur uit, omdat het zo lekker was buiten. 

Snel vanaf de bushalte naar huis gefietst en daar hoefde niets meer. Nou ja, nog even wat te eten maken, maar dat is geen probleem. 

Gepolijst

Wat een glad gevoel, mijn tanden en kiezen schoongemaakt en ook nog gepolijst op het eind. Was soms een beetje pijnlijk, maar ja, die tandsteen moest er toch echt uit. Anders dan vroeger, toen de tandarts met alleen haakjes aan het bikken was. 

Goed advies ook hoe ik het kon bijhouden, naast regelmatiger langs de mondhygiëniste. In mijn geval waren speciale tandpasta´s niet nodig. Gewoon eentje waar je lekker mee kon schuren. Tandenstokers en dan 3 x per dag goed stoken. Vooral dat. Dus direct die in huis gehaald. En gewone tandpasta, geen geltandpasta. Duur is niet nodig. Dat vond ik nou een prettig advies. 

Image by Margo Lipa from Pixabay

Warme woensdag

Op mijn vrije niet-werkdag staan er wel twee verplichtingen. Met deze bloedhitte geen feestje, maar ik besluit niet al vooraf te  gaan piepen en zuchten en steunen, maar vooral vandaag even te doen alsof ik op vakantie ben. Te genieten van wat deze dag me biedt. 

Gooi beneden de achterdeur, keukenraam en voordeur open rond 06.00 uur. Het koelt af tot 25 graden, maar voelt gewoon wat frisser. Geef in de tuin planten water die het nodig hebben, gooi het vogelbadje vol. Daarna nog even wat lezen in bed en rond 08.30 uur douchen en aankleden.

Parasol uitgeklapt en heerlijk in de tuin lezen. En af en toe wat in de tuin doen, maar al snel voelt dat te warm. Snel terug onder de schaduw van de parasol.

Straks moet ik naar de mondhygiëniste. Sta nou niet bepaald te trappelen van zin in, maar goed; wat moet dat moet. En dan eind van de middag, precies als er buien verwacht worden,  een uurtje oppassen bij jongste kleinkind. Geen zin om met deze hitte in een drukke bus te moeten, maar ja...het is belangrijk voor mijn schoondochter, dus hou ik me aan mijn belofte. Neem een paraplu mee en zeur niet zo!

In de tuin een mini mini briesje in de ochtend. Lekkere koffie. Allemaal aangenaam en precies waar ik toen ik rond deze tijd op mijn werk zat, zou willen zijn. Nou...nu kan dat dus geniet ervan.

Net thuis van oppassen op mijn leuke en lieve jongste kleindochter. In stromende regen en onweer heen, gelukkig droog terug en een heel stuk koeler. Thuis direct alles tegen elkaar opengezet. Dan waait die koele wind lekker doorrrr. Kijk...nu mag er nog best een buitje vallen, maar zo te zien viel net alles toen ik richting mijn schoondochter ging. Met het OV. Dus zag een stomend busperron. Ook leuk.

Keti Koti

 In mijn werkstad kwamen er sommige collega´s van de opdrachtgever in traditionele kleding of versiering. Een collega had een button 1873 op. 

Gelukkig kom ik niet uit een ei en wist de betekenis. 

Later op de dag nog een parade in het centrum, maar aangezien ik de trein moest halen, weinig tijd om hiervan te genieten. 

Hier was het rond het middaguur 34 graden. Thuiswerken in een kamer met de gordijnen dicht en dan nog 27 graden binnen. Terwijl ik vanochtend heel vroeg alles doorgelucht had. 

Kreeg vandaag vier complimenten van vier verschillende mensen en dat streelt het ego. Mijn parfum vond men lekker maar subtiel ruiken (niet mijn zweetlucht gelukkig}en mijn schoenen vielen ook in de smaak. Ook vond iemand mijn opgestoken haar leuk staan. En of ik soms afgevallen was.

Kleine zaken, maar ik onthield het. Als zaadjes die mogen ontspruiten. 

Het was erg heet, erg druk en nog een collega die zich ziek meldde, maar dat was Sneeuwwitje, dus dat neem ik minder serieus. Wel moest de planning voor vandaag aangepast worden en collega's waren bereid om een stapje extra te doen. Gewoon omdat ze ook snapten dat onze cliënten een grote stap maken voor een afspraak. 

Nu is het laat op de avond en net even wat boodschappen gehaald. Blij dat het kan, maar wat is het nog warm buiten. 

Drink veel water, want zweet na zo´n kleine inspanning toch wel. 

Feeling Hot hot hot

 Vroege trein kunnen pakken, tegen de verwachting in, want niks deed het en drukke bus. Maar toch, lopend van de roltrap, met nog iemand voor me met een megakoffer, toch net toen er al gefloten was, erin.

Drukke werkdag en hoorde van mijn collega op kantoor dat de volgende collega in huilen was uitgebarsten. Zo veel nog te doen en ze kon toch niet zomaar  naar huis (dat  klinkt heel bekend) en dan ging ze het wel half doen. Gelukkig stuurde  lieve collega haar naar huis. 

Leidinggevende was er niet; aan het thuiswerken. 

Moest mijn best doen om mijn hoofd koel te houden, dit keer vooral figuurlijk. 

Ging zeer op tijd weg om de enige intercity te pakken die er ging. En die ging niet. Want grote wisselstoring op mijn traject. Dus het boemeltje. Gelukkig airco. En een plek, maar het boemeltje werd steeds voller en voller en het station voor mijn station was het Japans proppen. 

Waardoor eruit gaan ook een uitdaging was. En het perron heb ik daar nog nooit zo vol zien staan. 

Rustig blijven, adem halen en kijk maar hoe heet het voelt zo direct bij de bushalte.

Heul heet. 32 graden zag ik.

Blij dat mijn fiets in de schaduw stond, even doorwapperen op de fiets en nu thuis. 

Gaar en klaar. In huis is het relatief Kool en the Gang, want alle gordijnen en ramen dicht, maar buiten kan je op de motorkap van je auto een ei bakken.  En toch gutst het zweet niet bij bakken van mijn hoofd. Had vanochtend mijn haar al direct opgestoken. Nek vrij geeft altijd een koeler gevoel. 

Veel water op mijn werk gedronken, helpt ook. Niet druk maken om wat ik toch niet kan veranderen. Gestaag doorwerken. 

Net nog even de andere helft van de laatste aflevering van Vera bekeken. Gewoon voor de leuk en hoe het is om te stoppen met werken. 

Hoe houden jullie het uit in de hitte?