Besloot direct niet te gaan jagen op de intercity. Met nog 1 minuut op de klok ging ik dat niet meer halen. Dan maar het boemeltje. Ook via de Hoofdstad en nog tijd voor koffie. Liep een beetje teveel te vertrouwen op de NS app, maar kijkend op de borden moest ik geheel ergens anders instappen. Op een ander perron.
Moest ik nog haasten ook. Gehaald en op tijd op mijn werk.
Alweer druk, maar had besloten me niet gek te laten maken. Totaal zinloos. Aangegeven dat ik niet meer aan bepaalde taken toekom, waarop een collega spontaan aangaf dat zij daarop zou letten. Fijn!
Zo spontaan is niet iedereen. Sneeuwwitje had alles lekker voor mij laten staan. Cherry Picking dus alleen de leuke dingen doen en de lastige zaken laten liggen.
Sprak haar erop aan, maar oh oh oh...daar begon ze weer. En ook nog mij, die haar ingewerkt heeft, uitleggen hoe we de zaken doen en dus daarom had ze niks gedaan.
Adem in.
en uit.
Trein terug was heel heel druk vooral met mensen met onhandig grote koffers die ook op een stoeltje mochten zitten. En dan mensen in het gangpad moeten staan.
Dus ik claimde mijn zitplaats en zucht en steun dan moet die koffer of onder je bank of in het rek. En vuile blik.
Nou. Kom maar door hoor.
Bus idem. Oh ja, de schoolvakanties zijn al begonnen.
Een collega vertelde een rotverhaal over de aankomende dood van haar beste vriendin en natuurlijk haalde ik haar afspraak uit de planning en maakte een nieuwe afspraak.
Dan zijn mijn treinverhalen klein leed. Heel klein leed. Ongemak meer. Of gezeik.
1 opmerking:
Aargh, die 'Sneeuwwitje' klinkt echt vreselijk! Gelukkig dat je ook een aardige collega hebt.
Een reactie posten