Mot

Was even uit bed in de middag van de week, Thee gedronken, Vitamine C en D erin. Geen trek, en al helemaal niet als je dat dan ook nog eerst zelf moet gaan maken. Nog een beetje bibberbenen, 

Daarna weer naar bed. En werd pas rond 19.30 uur wakker. Nog steeds slappe hap. Snapte dat ik toch wel iets voedzaams naar binnen moest werken. Maakte bouillon en van de vele wraps die er lagen voor werk en lichte wrap met sla en een kippenworstje (ja echt, dat soort dingen heb ik in huis). Rustig eten. Geen koude kwark of dat soort voeding nu. Wrapje was volkoren. Alles wat ik eet is volkoren. 

Snel weer terug naar bed. Vermoeiend op te zijn, eten te maken en te eten. En dan ook nog die afwas. Die mag tot morgen blijven staan. Alsof iemand dat ziet. Het is nu morgen, dus ga het zo toch maar doen. Niet de boel laten vervuilen.

Ga ik uit bed, moet ik van mijzelf mijn contactlens indoen, warm vest aan, haar opsteken en dan pas naar beneden. Ga ik weer naar bed, alle lampen uit, en weer naar boven. Dit alles kost me veel energie nog.

De tijd tikt zonder te weten hoe laat het is. Mijn lijf moet eerst herstellen. Ik denk dat ik de geniepige OV-supergriep heb opgedaan. Nu slik ik geen pilletjes daartegen. Ooit zei een wijze huisarts dat griep met medicatie 2 weken duurt en zonder viertien dagen.

Koorts is er niet meer en duurde gelukkig niet heel lang dus ook niet nodig. Ik maak zo een warme verse gemberthee met kaneel. 

Als ik er de kracht voor heb zou Gerard Joling zeggen. Nog wel een stuk gember in de fruitschaal gelukkig. Nou, smaakt naar niks eerlijk gezegd. 

En kijken hoe lang ik het volhou, uit bed. 

Mijn dochter haalt wat boodschappen en heeft soep voor me gekookt gaf ze door. Het koste me veel moeite om aan te geven dat ik hulp nodig heb. Maar toch maar over mijn koppigheid heen gestapt. Koppig hopen dat ik het wel zelf kan doen. Te trots/eigenwijs om aan te geven dat ik nu ziek en zwak ben en hulp nodig heb. Het even niet zelf kan. 

Maar hoe fijn, wel hulp durven vragen. Want daar ben toch wel heel erg slecht in. Mega slecht. Ik eet nog liever droge crackers en lig dagen in bed te rotten dan vragen of mijn kinderen wat boodschappen willen halen, Terwijl ze dat direct doen. Zonder morren en zelfs dat ze dat heel graag doen. 

Mijn bed opschudden omdat de bovenkant van mijn dekbed op de begane grond ligt onderhand. Zwaar werkje voor een slap mens. 

Hoorde van dochter dat jongste kleindochter de traditie hoog hield om rond de feestdagen in het ziekenhuis te zijn. Koortsig en benauwd was ze. Ze mocht wel weer naar huis gelukkig, maar dat wist ik allemaal niet. 

Heb verder niets aan Kerstzaken kunnen doen. Het pakketje voor mijn broer ligt er nog. Hij had een Corgi hond ooit en daar zag ik een schattige Kerstboomdecoratie/bal van. Komt sowieso niet meer op tijd aan. Niks komt nog op tijd. 

Kerstboom staat niet, zoals sommigen parmantig aankondigen, maar ligt. In de kast. Nul Kerstkaarten geschreven. 

Blij dat ik mijzelf begin december al wat lichtjes gunde en dennentakken kocht om de boel wat geurig te versieren anders was het maar een dooie boel hier. Geen verschil met de andere 363 dagen dus. 

Nee hoor, brand graag wat kaarsen die geven een mooie verstilde sfeer. De Hema had onlangs een aanbieding, 3 pakken halen, 2 betalen, dus daar wat van ingeslagen. 

We gaan weer richting het licht vanaf nu. 

Eerst maar eens die mot uit mijn lijf zien te verwijderen.