Failliet

Op 24 juni schreef ik dat ik gedroomd had dat iedereen (nou...de paar mensen die er nu nog zitten) ontslag kreeg. Ik heb kennelijk voorspellende dromen (dat wist ik al, alleen schrijf ik die dromen niet altijd op en kan dan later echt bevestigen dat het klopt. Nu dus wel).

Gisteren hoorde ik van een oud-collega dat er deze week faillissement is aangevraagd en de curator iedereen heeft ontslagen, maar sttt....niemand mag het weten, want in doorstart.

Of hij er ook nog bij wil blijven - ze willen hem een nieuw contract aanbieden - dat valt nog te bezien, maar voorlopig is de keus moeilijk. Of geen werk, of uitzicht op werk waarvan je al weet dat je er supergefrustreerd van wordt. Want anderen die er nog zitten wordt niet zo'n optie aangeboden, dus dat is baanloos. Na keihard gebuffeld te hebben, want reken maar dat als je hetzelfde werk moet doen met nog minder mensen en met mensen die hun grenzen niet kennen, je doodmoe bent.

Bedacht me vanochtend dat ik er dus tamelijk goed vanaf ben gekomen. Nog een minimale oprotpremie mee, waardoor ik nu een klein buffertje heb, geen stress meer door mijn ergenis aan domme directeurtjes, en nog erger, psychopatische managers die dan weer links willen en dan weer rechts, de diverse onnozele interimmanagers, en alle taken die je gratis erbij mocht doen. Heerlijk.

Ik moet dat dus ook niet meer willen; werken in zo'n soort omgeving. Hoge targetdruk, onmogelijke eisen en wensen en vooral mis-management.

Heb deze week, zonder druk, dwang of wat dan ook mijn dochter waar mogelijk geholpen als een operatie-assistente. Schroeven aangeven, boren inpluggen, inbussleutels aanreiken. Uittellen hoeveel deuvels er nodig zijn en waar.  Het schroeven, monteren e.d. deed ze allemaal zelf. Ze is zo ontzettend handig. Ik voelde me accuut een stuntelaar, maar kan dan weer wel heel goed de tekening lezen en zag direct dat de linkerkant nu rechts zat waardoor straks de montage niet ging lukken. En af ten toe even de rotzooi opruimen, aanvegen. Maar wat een doorzetter is die meid zeg. Een grote 3-deurs kast helemaal alleen - nou ja met die assistente erbij - in elkaar gezet, nog een andere kast met een onmogelijke gebruikswijziging en loeizwaar ook gemonteerd. Haar vriendin was helemaal verbaasd. Dat ze er geen man bij vroeg. Hahah....ik durf te wedden dat ze handiger is dan haar broer, maar die heeft inmiddels ook al iets van 7 verhuizingen zelf geregeld, dus dat zal wel meevallen. En zeker handiger dan de mannen die ze dan wel vroeg om te helpen, maar die na een hele avond klussen nog geen meter verder waren gekomen, want ze snapten niet hoe de schroef moest worden vastgezet. Vast ook geen goede minnaars! :)

En ondertussen ook gewoon nog werken. Ik kan daarna uitploffen op de bank, maar zij moet een glimlach op haar gezicht toveren en klanten te woord staan. In alle talen van de wereld. Petje af.

Van de week een bruilof gehad, met de jurk in kleur.

Zo grappig dat de meeste mensen alleen een sjaaltje hadden of een riem of  stropdas. Ik was weer eens te uhm...perfectionistisch??? Geniet hier wel erg van, het stylen zeg maar. Ook leuk om mijn Carmen-set weer eens uit de kast te trekken. Met een liter haarlak een coupe nonchalant te creeren...Tot en met de stippeltjespanty aan toe klopte het plaatje en ook daar had ik alweer geen stress van wat moet ik aan en oh....is er een dresscode, zoals sommige van de bruiloftsgasten één dag voor het event mailden. Grappig dat dit dan mensen zijn die in dat bovenstaande bedrijf manager zijn geworden.

En ook nog een borrel van ons netwerk gehad. Georganiseerd door de feestcommissie en lekker dat ik daar niets voor hoefde te doen. Alleen maar genieten. Veel leden hadden lekkere hapjes meegenomen, dus ook nog eens low-budget en wat was het gezellig, want ook nog eens heerlijk zonnig zomerweer. Wat het leuk maakte is dat enkel oud-leden kwamen vertellen hoe zij weer aan een baan zijn gekomen en wat hun tips en trucs zijn geweest. En ons motiveerden om de moed niet op te geven.

Het wordt mooi zonnig weer, de was is bijna klaar, dus zo even ophangen (de laatste was van mijn dochter, want de wasmachine die ze ooit van een ex-collega kreeg en die eerst een jaar bij mijn zoon heeft gedraaid toen hij in de hoofdstad met een aantal vrienden een appartement had gehuurd, die doet het nog!!), zo direct eens even kijken wat éénpersoonshuishouden nog aan boodschappen nodig heeft - heb mijn budget al verlaagd.

Wat een fijn weekend in het vooruitzicht.