Mijn zoon is van de week jarig geweest. Omdat hij in het buitenland woont, kan ik niet even hem een grote omhelsing geven en een nog grotere schouderklop omdat hij zijn leven goed op de rails heeft. Gelukkig is er skype.
Toen ik van de week een borrel had met een aantal vrienden in Haarlem zei één van hen dat hij er niet aan moest denken dat hij één van zijn kinderen niet wekelijks kon zien En die zijn alweer een stuk ouder dan die van mij.
Verder hoorde ik nog een ander vertellen dat er opeens een deurwaarder op de stoep stond met een mededeling dat haar overleden man nog vele tienduizenden euro;s ergens had uitstaan en of ze die nu maar wilde betalen.
Pffff....
Buiten het feit dat ze moet dealen met het feit dat hij iets heeft geregeld achter haar rug om, maar wel met een enorme impact financieel en in feite helemaal niet zo zorgzaam was als ze dacht.
Dan zijn mijn probleempjes (werk vinden) toch maar marginaal.
Die borrel was erg heerlijk. Het weer was super, het terras enorm leuk en ik heb in tijden niet zo genoten. Dat ik fancy free and footloos was. Dat ik schoenen aankon die ik al 4 jaar in de kast had staan, dat ik gewoon een jurk aan had...zonder schuurbenen. Dat ik misschien ook wel leuk was om naar te kijken. Dat het geen drol uitmaakte als ik nog even bleef hangen en nog een borrel nam...
Ook nog een aantal zakelijke gesprekken gevoerd deze week. Over werk. Dus moet ik nadenken over de vorm en mijn wensen.
Het moment pakken als het daar is...daar gaat het momenteel om. En niet een kale kop te pakken krijgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten