vrijdag 26 januari 2018

Gorilla in de mist

Wat een kleine wereld vanochtend. De mist hangt laag en is hardnekkig zo lijkt het. Zo is de wereld gekrompen tot het einde van de straat.

Precies zoals ik me heel lang gevoeld heb. Soms nog wel. Levend in een kleine wereld. En die mist waarschijnlijk ook nog zelf gemaakt zullen velen beweren, want er is toch niks aan de hand?

Onzichtbaar naar de buitenwereld en onzichtbaar voor de buitenwereld. En net als die gorilla mag je genegeerd worden en mag er op je gejaagd. Of ben je voor sommigen een soort van Bokito waar je al jouw eigen verlangens en dingen op projecteert.

Maar wat is het mooiste na een ochtend vol mist? Dat de lucht opeens knalblauw blijkt en de zon ook voor jou schijnt. Helaas bleef het grijs hier. Maar de zon schijnt echt wel.

Nadat het doosje van de haarverf me al een paar dagen vanuit de badkamer toelonkte - had het daar met voorbedachte rade al neergezet, heb ik dan eindelijk vandaag maar weer eens mijn haar geverfd. Want ik weet hoe ik me daardoor altijd opgepept voel. Iets pittiger. Even het grijs nog naar de achtergrond gedrukt. Een beetje symbolisch voor het grote grijs momenteel. Moet ook eigenlijk (nog steeds) naar de kapper, maar dat komt ook nog wel.

Onder het wachten tot de verf uitgespoeld kon worden nog een beetje administratie bijgewerkt en wat mappen geschoond, dus dubbel plezier. En wat e-mail geschoond; ook altijd goed. In mijn zelfgemaakte agenda (gewoon een klein notitieboekje, met zo'n elastiekje) het label van de verf geplakt. Dan weet en ik wanneer ik de laatste keer het (geverfd!!) heb gedaan en welk nummer.

Ook nog wel wat gedachten over hoe sommigen mensen denken met me om te kunnen gaan (of; hoe ik ze met me laat omgaan!!) en het dan zo draaien dat ik me schuldig voel. Och was ik maar wat meer als Dawn French dan:

Afbeeldingsresultaat voor french and saunders gif



Maar meestal werkt het dan meer zo bij mij:

Afbeeldingsresultaat voor french and saunders gif

Ik kreeg na het typen van dit alles zo'n gevoel van Jemig de Pemig mensch.....Snap out of ze routine, dus toch maar wel even naar het centrum gegaan (met de bus, de goedkoopste route hahah, dus nog een stuk omlopen, maar lopen is dan weer goed), want was nog steeds aan het breien aan een sjaal met stippen en al breiende krijgt dan zoiets vorm bij mij en het leek me wel mooi om 1 rode stip tussen al die witte te maken.

In het hele winkelcentrum nergens knalrood te krijgen. Niet bij de Wibra, niet bij de Zeeman, niet bij de Action en niet bij de Hema. Wel knalroze of gemeleerd bordeaux. Er is geen echte Wolwinkel bij ons in het dorp. Dit zijn de Acryl-aanbieders, maar da's prima voor dit doel. 

Toen bedacht ik dat ik bij BoekenVoordeel ook wel eens bolletjes garen had zien liggen. Katoen geloof ik. Maar ole ole....er lagen ook bolletjes Acryl garen in primaire kleuren. Missie geslaagd!

En daarna mocht ik weer naar huis. Niets gesnaaid, nergens gezeten of gekeken, want ik had daar geen zin in noch energie voor.  Ik shopte als een vent; erin en eruit. Dus wel een relatief duurder bolletje garen. Maar het deed me goed om even weg te zijn. 

En dan nu is het tijd voor de vrijdagmiddagborrel, zou ik nog ergens op een kantoor werken. Uiteraard kan ik thuis ook die borrel inschenken, maar dat doe ik toch maar niet. Maar wel de kachel aan, wat waxinelichtjes aansteken en dankbaar en tevreden zijn dat ik er nog steeds ben. 




6 opmerkingen:

Anoniem zei

Beste optimist,
het valt mij op dat jij het in je blog vaak over je uiterlijk hebt en dan met name over alles wat er niet aan deugt en wat anderen daar wel niet van zouden kunnen vinden. ik heb daar ook wel mee getobt, en hoewel ik begrijp dat jij daar therapie voor hebt gehad wil ik je over een oefening vertellen die ik zelf heb gedaan en nog wel eens doe.
Na het bezoek aan een winkel, bieb, gemeentehuis oid vraag ik mijzelf thuis af hoe de persoon die mij had geholpen er ook al weer uit zag. Was zij/hij dik, lelijk, bril, hoofddoek, vet haar, slonzige kleren, lelijke tanden, puistjes of vlekken in het gezicht? Dat soort zaken. En weet je? Meestal weet ik het niet! ik moet dan heel hard denken over een bril of haarkleur, ik weet het niet, het valt mij niet op. Dat geldt voor bijna iedereen!
Wat ik vaak wel nog weet, is of iemand aardig was en behulpzaam. Conclusie: uiterlijk is van klein belang, innerlijk telt duizend keer meer.
Misschien heb je iets aan deze les, mij heeft het geholpen.
Je kunt de oefening misschien doen aan de hand van de wol-winkels die je hebt bezocht vandaag. weet jij nog hoe het personeel er daar uit zag?
groeten Marijke.

Anoniem zei

Krijgen we de sjaal te zien als hij klaar is?

Nietzomaarzooo zei

Ja, helaas weet ik dat wel; een soort van fotografisch geheugen :) Bedankt voor je oefening.

Nietzomaarzooo zei

Zal ik doen.

Lot zei

Ik wil ook nieuwe haarverf kopen en vorige keer ook het stukje uit de doos geknipt. maar WAAR heb ik dat dan opgeborgen?
Morgen verder zoejen

Anoniem zei

Maar wat vind jij dan belangrijker? Hoe degene die jou hielp eruit zag of hoe ze je benaderde?
Ik werk dus in een winkel waarin we vragen of mensen een korte vragenlijst willen invullen na een bezoek aan onze winkel. De reacties beschrijven mij bijna altijd als een oudere dame, soms nog erbij met donker haar, maar dat is het dan wel. Maar hoe ik hun geholpen had gaat soms in 3 of 4 regels, dus dat blijft mensen bij, niet dat ik een bril draag, wat grijs wordt aan de zijkanten, geen make up draag, enz. enz. Maar of ik vriendelijk was, tijd voor ze nam, luisterde naar wat ze vertelden enz. Dus gedrag is veel belangrijker dan uiterlijk.. En dat geldt voor mij achter de toonbank ook, niet of de klant er bijzonder verzorgd enz. uitziet, maar hoe zij/hij was in haar manier van communiceren Bieke