Broer die in het hoge Noorden woont grenzend aan Rusland was voor zijn werk in Europa en besloot op een vrij laat moment om een pittstop in Nederland te maken. Net zo'n weekend waarin de treinen niet optimaal reden en zijn vlucht ook nog eens enorme vertraging had. Heb hem de meest ideale route met maar 1 overstap doorgegeven en zo kon hij toch nog voor middernacht bij mijn moeder aankloppen, waar hij zou verblijven.
En een zus besloot om iedereen (broers en zussen en aanhang denk ik ook nog) even uit te nodigen voor een lunch bij een leuk tentje bij mijn moeder in de buurt omdat hij weer eens in Nederland was. Waarop alleen ik reageerde. Maar snap het wel, want de meeste mensen hebben altijd een enorm drukke en vooral volle agenda en spontaan kan er dan nog weinig. Moet je echt een paar weken van te voren regelen. Maar ook omdat hij altijd zulke late acties heeft. En het dan gek vindt dat niemand kan.
Had eerlijk gezegd niet zo'n enorm zin erin om mij weer in het OV-verkeer te storten, vooral met al die omleidingen, maar dacht zoals die Engelsman tegen zijn vrouw zei: Dan maak je maar zin!
Niemand had zich verder nog aangemeld, dus was een klein gezelschap, maar daardoor wel 'rustig' voor mijn moeder. Die eigenlijk niks eet, een kinderbordje is al genoeg. En dan ook nog iets wat je aan kinderen voorschotelt. Ze krimpt ook zienderogen en ik vind dat ze heel moeizaam loopt. Dat valt des te meer op als je elkaar een tijdje niet gezien hebt. En mijn moeder een stuk moest lopen. Nou ja, ministukje. Naar het einde van de straat.
Was gezellig, maar had me voorgenomen om op tijd weer op te stappen, zodat mijn moeder mijn broertje voor zich alleen had. Alleen was haar zuster ook te logeren en als die er is, dan hoef je niets te zeggen, die praat de hele dag door. Dus mijn moeder schoot ook weer in haar rol van Willem de Zwijger. Of eigenlijk Willem de Ikmoetallesmaarleidzaamondergaander.
Gut...al die patronen, wat herkenbaar allemaal toch. Leren inzien dat dit niet meer gaat veranderen. En eens naar mijn eigen patronen kijken. Is daar nog iets wat ik zou willen en kunnen veranderen?
Toen ik thuis kwam (lange route), kon ik gelukkig nog net even met een boekje in het laatste zonnetje zitten. En dat was heel prettig. Daarna eten gekookt en nu alleen nog even schone slopen op mijn bed doen, die stopte ik in de wasmand vanochtend voor ik vertrok, dat ligt weer prinsheerlijk.
Soms heeft het zin om zin te maken inderdaad.
Maken jullie wel eens zin?
7 opmerkingen:
Zeer regelmatig. Met name idd op het sociale vlak. Omdat ik te moe ben. of weet dat ik daarna volledig gesloopt ben. Maar als ik er aan zou toegeven, zie ik niemand meer en al mijn vrienden zijn me zeer dierbaar. Dus geef ik mijzelf een schop onder den kont en gaan.
Zin maken doe ik best wel vaak en dan vooral als het gaat om iets nieuws te doen. Ik ben nogal onzeker en vroeger ging ik dan veel dingen uit de weg. Nu probeer ik dus om dingen maar gewoon te doen en het frappante is dat veel dingen waar je tegenop ziet uiteindelijk heel vaak gewoon heel leuke ervaringen zijn. Dus , je maakt maar zin is mijn nieuwe motto.
Soms spreek je iets af en hebt er dan ook veel zin in en kijk er naar uit, maar op de dag zelf denk je dan pfff waarom had ik er ook weer zin in, ik heb helemaal geen zin om weg te gaan. Gelukkig is het bijna altijd wel waard om toch zin te maken.
Ik heb me net opgegeven voor een workshop mozaiek haken, heb ik echt veel zin in, hoop dat het ook net zo leuk wordt als ik nu dnek
Net als Lot maak ik zin als de afspraak al staat en dan blijkt na afloop dat het echt de moeite waard was. Maar er zijn zo van die dingen daar heb ik geen zin in, die spreek ik dan dus ook niet af. Binnenkort blog ik over iets waar ik ECHT.GEEN.ZIN in heb en dus ook NIET.GA.DOEN.
Toen ik jong was, had ik altijd overal zin in en op een feestje was ik de laatste die het licht uitdeed. Tegenwoordig betrap ik mezelf erop dat ik in veel bijeenkomsten geen zin heb. Etentjes van mijn werk bijvoorbeeld. Als het een afscheid van een collega is, moet ik van mezelf gaan. Uiteindelijk is het dan natuurlijk best gezellig.
Maar dingen zoals solex rijden of een volleybal toernooi doen ze maar zonder mij. Ik merk wel dat het niet zo best valt als ik eerlijk zeg dat ik daar geen zin in heb.
@Elly, dan zit ik naast jou, te wachten tot ze terug zijn van het solexrijden/steppen/oud hollandse spelletjes spelen / vlotten bouwen! Ik heb er maling aan wat ze vinden!
Ha,ha, dank voor je reactie!
Een reactie posten