Is het erg te lezen uit het verslag van de casemanager dat mijn moeder aangeeft aan de casemanager dat ze wil dat mijn jongere broer de financiële zaken doet en niet ik?
Is dat erg?
Doet me pijn, omdat ik al jarenlang haar financiële zaken regel en gemachtigd ben door haar toen ze nog geheel gezond van geest was bij de banken en dit ook de notaris heeft vastgelegd. Omdat mijn broer zich nu naar voren heeft gewurmd en voordoet dat hij dit allemaal doet en handiger want hij woont om de hoek (uhm bankieren gaat digitaal) en mijn moeder nooit keuzes maakt.
Broer laat zelfs nu de steelzus weer pinnen. En ik zie allerlei rommelpinbedragjes verschijnen. Is dat erg? Mijn moeder beseft het niet meer. Mijn zuster gelukkig laten zijn met die paar centen?
Loslaten dan maar?
Toch die zaken dan maar overdragen aan mijn broer. Snap wel dat mijn moeder dit met haar demente brein zegt. Haar gezonde zelf heeft andere keuzes gemaakt.
Doe maar; door dat gesodemieter krijg ik het zowat aan mijn hart en vaten ervan. Slaap slecht, eet slecht, zit zowat te hyperventileren door kwaadheid en frustratie en gebrek aan controle en als ik dit soort berichten lees dan beginnen mijn handen te trillen. En voel me heel alleen. En de piekermodus draait overuren!
Ik weet dat ik haar administratie goed beheer en niet zoals mijn steelzus stelselmatig geld heb ontfutseld om zelf boodschappen mee te doen of mijn moeder te trakteren uit eigen bankrekening op bloemetjes of planten of mijn moeder voor mijn parkeerkosten laat opdraaien, zoals alle 'mantelzorgers" doen en ieder moertje, schroefje of boutje declareren en ook dat door mijn moeder laten betalen of mee te rijden met de regiotaxi waardoor mijn moeder ook dubbele kosten heeft. Iedere rit.
Let it go!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Claimt dat men zooooooo druk is met mantelzorgen en ik uit het parkeeroverzicht zie dat sommigen maar één maal per maand een uurtje aanwezig zijn. Of broer een half uurtje per week om het pin-geld te brengen.
Laat gaan
Laat los
Het zegt niets over jou.
Wel dat je de zogenaamde waarheid boven water wil krijgen, maar het punt is....er IS geen waarheid. Alleen beleving en kennelijk beleven die broers en zus het totaal anders en ben jij de afwijking en rare snijboon en zwart schaap, wat traditie is in ons familiesysteem. Nooit harmonie, wel altijd gesodemieter. Mijn moeder had dat met haar zuster, onenigheid over wie het beste voor mijn Oma zorgde, mijn vader met zijn zuster, die alle mooie en dure stukken uit de erfenis kreeg. En kennelijk hebben ze die manier van met elkaar omgaan overgedragen en ben ik daar ook mee belast. Achterdocht, niet elkaar iets gunnen.
Au!!
Voelt weer net als vroeger: NIET GOED GENOEG. Overgeslagen. Uitgestoten. Jij bent geen goed kind en alles wat je doet, dat doen de anderen veel beter. Leuk hoor dat je een beetje kan tekenen, maar ja...stelt niks voor. Kleding kunnen maken en ontwerpen, stelt niks voor, heb je ook niets aan. Goed kunnen leren?
Je bent ook nog eens lelijk en te dik. En zo'n rare echtgenoot heb je gekozen. Niet goed. Niet goed. Oh ja, de oorzaak van het moeten trouwen met je vader ben jij, de man die ook niet goed genoeg was. Kat in de zak noemde mijn moeder hem, alsof ze zelf de catch van het jaar was.
Maar is het erg als ik dus die zaken loslaat en het mijn broer laat doen? Ik de controle kwijt ben? Controle waarover dan? Hij heeft de pincode toch al en zou als hij wilde ook al niet recht door zee kunnen zijn? Schijn-controle dus. Je ziet niet wat er met het gepinde geld gebeurt.
En ik moet me afvragen of ik wel zo dicht bovenop alles wil zitten en wat het me gaat opleveren? Een gouden medaille? Beste boekhouder van de familie? Beste uitzoeker, spion en detective van iedereen? Rechtvaardig mensch van het jaar?
Mijn andere zus heeft zich vanwege die incestbroer al jaren terug sterk teruggetrokken van alles en helemaal nadat de financiële broer haar heel snel van alles heeft afgesneden en de schoonzus zichzelf opeens benoemde als contactpersoon voor medische zaken. Hij ging alles doen want zij deed het niet goed genoeg. Zij tekende ook niet voor zijn verzoek tot Bewindvoerder.
Mijn liefste broer zit ver weg in het hoge Noorden en laat ook te weinig horen en buiten dat; hij is door zijn niet meer in Nederland wonen al jarenlang, door het drietal al buitenspel gezet. Terwijl mijn moeder bij de notaris zaken heeft geregeld, in goede geestelijk gezondheid toen, waarin zijn rol is vastgelegd. Ook daar tornen ze nu aan. Niet eerlijk?
Wees geen Omtzigt! De waarheid moet boven tafel komen, maar ondertussen is er nog weinig echt veranderd zelfs met de waarheid boven tafel.
Snij maar door. Niet het snijden doet pijn, maar het afgesneden zijn.
Doet me ook terugdenken aan hoe ik mijn ex op zijn plicht wees kinderalimentatie te betalen. Tot aan een rechtszaak aan toe, want hij claimde geen geld meer hiervoor te hebben. Ik heb de rechtszaak gewonnen, maar mijn advocaat zei al dat ik van een kale kip (zoals hij zich voordeed) toch niet kan plukken. Dus wel mijn recht gekregen, maar in feite niets ermee opgeschoten. En de kinderen zeker ook niet.
En nadat hij de zieligheidsfactor bij zijn kinderen speelde, heb ik dit losgelaten. Losgelaten dat hij ooit nog zelf snapte of ernaar handelde dat ook hij financieel verantwoordelijk is voor zijn kinderen. Ik loste het zelf wel op. Moest dit ook al helemaal alleen regelen.
Punt is uiteindelijk dat ik mezelf nog in de spiegel durf aan te kijken. Heb ik het juiste gedaan. Ben ik ook goed genoeg voor mijzelf, zodat ik een goede moeder en grootmoeder voor mijn kinderen en kleinkinderen ben.
Alleen daar heb ik controle over. Mijn eigen gedrag.
Zo; nu weer verder met stekjes in een pot zetten en een beetje energieloze planten van nieuwe aarde (hoe symbolisch!) te zetten, zodat de wortels verder kunnen groeien. In vruchtbare aarde dus.