Halve dag

Op tijd opgestaan, want had me voorgenomen op mijn vrije dag nu in ieder geval iets onnuttigs te gaan doen. En met de te verwachten warmte wat vroeger daarmee, het onnuttige, te beginnen.

Dat mocht best. Vond ik.

Plan was dan ook een ontbijtje aan het strand, nog vroeg genoeg om ontbijt te heten en vroeg genoeg om de ergste hitte te ontlopen.

Bus kwam niet. Andere bus genomen. Trein uit app kwam ook niet. Gelukkig duurde het niet heel lang voor er een ander boemeltje aankwam. Kei-vol! Staan dus maar weer. Maar daar had ik al op gerekend.

Strandweer namelijk en dan zit die trein altijd vol. 

Op de boulevard aangekomen liep ik naar een tentje waar ik alweer een hele tijd geleden heel prettig gezeten had en waar lekkere koffie en ontbijtzaken te verkrijgen waren.

Dicht.

Dan maar de tent ernaast. Ik nam plaats op het terras, alle goede plekken (onder een parasol en met direct zich op zee) waren al bijna vergeven. Nog een plekje net in de schaduw. De hond van de terraseigenaar kwam direct onder mijn tafel liggen naast me. Nou vooruit. Het is te warm om in de zon te liggen. Ook voor de hond.

Het duurde en duurde. Niemand te zien. Geen bediening. Viel me nu op dat de rest op het terras ook niets had. Geen kopjes koffie of andere zaken. Was er wel klaar mee en bij de uitgang (eigen schuld, niet goed gekeken, beide terrassen van dezelfde eigenaar) een bord dat ook deze tent gesloten was. 

Hoorde nog net niet zo'n muziekje in mijn hoofd, alsof ik in een absurde comedy meedeed.

Op het strand, wel grappig om naar te kijken, werden witte badhanddoeken uitgelegd, bosjes bloemen erbij, een soort vaasjes/kommen door een heel team ijverige bezige dames. Bruiloft? Fotoshoot? Yoga on the beach? Alleen voor the beautiful pieples?

Nul zin meer om verder te zoeken (en dat had makkelijk gekund, maar de zin was op en de moed in de schoenen gezonken, wilde eigenlijk gewoon even stampvoeten hahah) en de trein terug maar weer gepakt. Voor deel twee van wat ik wilde doen. Heel saai; even naar broekjes zoeken voor onder een jurk, tegen schurende dijen. Wist al waar en welke winkel. Uiteraard aan het andere eind van de stad. Kon er gelukkig in de schaduw heen lopen.

Zag een schattig koffietentje en besloot daar dan maar even koffie te drinken. Moest ik mijzelf ook nog streng aanspreken: Zitten jij! 

Mooi uitzicht bleek. De koffie deed me goed, want toch wel beetje aan toe. Niks nog gegeten thuis, want dacht dat elders te gaan doen. Ook leuk om te zien hoe men zich kleedt met dit warme weer. En de tenen die over de schoenen hangen. 

Broekjes (nou ja, zet er stokken in en je hebt een tent) ook gekocht - Niet gepast, te heet. Maar zijn ze niet goed dan kan ik ze altijd ruilen - en nog een hele fijne zomerflodderbroek, met kleuren a la Papagaai. Voor mij niet het modieuze beige van top tot teen. 

Nog even boodschappen gehaald voor thuis straks, liep toch langs een supermarkt en dan een bus huiswaarts. Waar ik onderweg zag dat het voor 12.00 uur daar al 30 graden was. Poe!

Niet helemaal gelukt wat mijn missie voor vandaag was, maar toch de zee gezien, allerlei badgasten in de trein bekeken, mooie schaduwplekken in de grote stad, nog een BN-er gespot, maar ik wist al dat ze daar woonde, heerlijke koffie gedronken op een terrasje.

Tevreden dus. Niet zeuren. Niet miepen. Wees blij ermee. Het kan allemaal, ook financieel. Ik ga de deur uit en verzin iets. Had uiteraard nog veel meer kunnen proppen in zo'n dag, maar wil ook graag nog wat energie overhouden. En met deze hitte is het vooral je niet druk maken.

Thuis mijn verse volkorenbroodjes belegd en lekkere lunch gemaakt. Nog een koffie erbij, want op een been kan je niet leven. Krantje lezen, blog maken. Allemaal binnen, buiten te heet. Best luxe wel al die keuzes.

En zeker een halve dag niet aan het gesodemieter rondom mijn moeder gedacht. 

In de middag toch weer wel, door bij de banken van mijn moeder navraag te doen over bepaalde zaken, waarvan mijn broer ze wil overnemen. Dat kan niet zomaar - dat wist ik al, maar zocht officiele bevestiging. Nu had ik wel even beter moeten nadenken over mijn vraagstelling want de ene bank gaf aan dat die bancaire volmacht tijdelijk is en he...je moeder is dement zeg je...dan stopt hij nu. Bummer!

Hoop dat ik de medewerker toch even heb kunnen overtuigen dat pas te doen als er een Bewindvoerder is aangesteld en dat de familie daarmee bezig is. 

Hou het dus vaag is de les. Al belde ik via de app, dus alle data is bekend daar en zichtbaar.

De andere bank was heel empathisch en ook duidelijk in hoe hun beleid is. Andere gemachtigde alleen met een beschikking van de Rechtbank. 

Dus iets om verder mee te gaan. 

Daarna in de schaduw onverwacht lang in het nieuwe boek van Nicolien Mizee gelezen. Heeeerlijk! Glas ijskoud water erbij. Heel prettig.

Dacht ook nog even aan een lieve vriendin die vandaag afscheid moest nemen van haar vriendin. Zwaar en moeilijk. 

Dus dan valt mijn dag reuze mee. 

Al heb ik nu nul zin om morgen weer om 05.30 de wekker te horen.