Heintje doen?

Mijn blogs zijn zo saai, dat ik er zelf in slaap bij val. Ik beleef niets, ga nergens heen wat interessant is of opwekkend is. De weekenden ben ik al blij dat ik niet om 05.30 uur de wekker hoor en doe ook niks bijzonders.

De treinen die ik neem hebben standaard vertraging, dus ook al saai en voorspelbaar.

Geen uitjes

Saai, saai, saai. Denk dat ik maar stop. 

Inspirerend is het ook niet.

Humor ook ver te zoeken.

En dan zit ik als een oud besje ook nog een sjaal voor mijn jongste kleindochter te breien. 

Mijn ochtend? 

Wekker om 05.30 uur. Hoef nog niet echt eruit. Even kijken wat voor weer het zou zijn in Den Haag en dan wel of niet regenjas aan. Wel of niet make-up op (of later op mijn werk erop doen, geen Panda-ogen onderweg in druipende regenjas, die de stoel natmaakt uiteraard). 

Naar het toilet en dan graag direct no 2 produceren en daarna lekker schoon douchen. Oh ook nog haren wassen, want haar zit stom vanochtend. Heel laat door alles. Toch haar droogfohnen en dan maar een trein later. Ben ik nog steeds ruim op tijd. Oh..kan nog mijn gewone bus en trein halen. Maar eerst nog de Groenbak aan de weg. En, ook saai, elke ochtend een bak havermout met lijnzaad en diepvriesvruchten en sojamelk eten. Even warm maken en klaar. 

Fiets bij de bushalte onder een afdakje geparkeerd, niet vergeten lichten uit te doen. Bus gehaald en zelfs nog een zitplek, tussen alle mensen die op reis gaan met hun hele outfit in 3 grote hutkoffers, grote tassen, rugzak en drugsdealer/tasje.

Nog tijd om een leuke kaart voor kleindochter te kopen. Want de post doet er steeds langer over. Dus moet echt op tijd in de bus. 

Heel druk, dus ik ga wel op een klapstoel zitten bij de deur. Volgende station stroomt de trein leeg en kan ik op een normale stoel/bank zitten. 

Op mijn aankomststation zie ik een zwerver lopen, buiten op blote voeten. Geen jas ook. Vraag me af of hij schoenen zou willen en welke maat hij heeft. Brei ik voor hem ook wel een sjaal.

Werkplek ben ik zoals altijd de eerste. Kan ik wel even rustig opstarten en koffie halen. Maar ook werk doen. Maak een praatje met de schoonmaakster. Die zegt dat ze hierna lekker vrij is. Welverdiend hoor.

Na een half uurtje vertrek ik naar een plek die ze nu Frontoffice noemen. Het front zeg maar. Waar sommige collega's het liefste zich verstoppen in de loopgraven, lees achter hun beeldschermen.

Het blijft maar aanmeldingen regenen, mensen die een gesprek willen. Of zich aan mijn frontdesk melden. Geen woord Nederlands kunnen spreken maar wel hulp nodig hebben. 

Blij dat ik vroeg koffie heb kunnen drinken, want de rest van de ochtend geen tijd ervoor. Na mijn shift, pak ik mijn laptop weer in en ga richting station om daarna thuis te werken. Ook deze trein is weer propvol, maar gelukkig weet ik als ik helemaal achterin instap, er nog plek is. Stik onderweg bijna in mijn appeltje, als een oud Sneeuwwitje. Maar dan zonder Prins.

Bus rijdt net weg, volgende komt wel weer en ook die is vol, maar gelukkig nog plek. Dat was de ochtend.

Lees een goede reden (van neuro-psycholoog Erik Scherder om meer naar een museum te gaan dan ik nu doe:

“Ik zeg altijd: kunst en cultuur zijn enorm belangrijk voor je ontwikkeling. Je moet je hersenen uitdagen met zoveel mogelijk verschillende prikkels. Ga dus vooral met je kids naar het museum. Kinderen bouwen zo meer reservecapaciteit op in hun hersenen. En volwassenen houden hun brein dankzij kunst beter op peil.”