zaterdag 28 december 2013

Zwijmelen op de laatste zaterdag van 2013

Wat zou het heerlijk zijn als iemand in 2014 mij zijn geliefde zou noemen. Of ik iemand zo zou mogen noemen (en die dat dan ook nog hoort en beantwoord). Iemand die voor me zorgt. In plaats van dat ik altijd voor iedereen zorg en me over iedereen bezorgd maak. Of denk dat ik er niet toe doe. Niet belangrijk ben. Dagen dood achter de voordeur kan liggen zonder opgemerkt te worden (lekker zwartgallig zo op zaterdag).

Ik roep altijd maar nukkig dat het heerlijk rustig is, geen gedoe om me heen, niemand om rekening mee te hoeven houden, geen sokken naast de wasmand, geen snurker in mijn bed (vergeet ook maar even dat ik zelf waarschijnlijk lekker snurk) maar de andere kant van de medaille is dat het soms verdomde eenzaam is.
Nooit meer als vrouw aangeraakt te worden. met begeerte bekeken worden. Of gewoon iemand die een eitje voor je kookt. Of met liefde aan je denkt. (jahaaaa...behalve mijn kinderen, maar daar heb ik het niet over. Ik ben meer dan moeder van.).

Eerste Kerstdag had ik niets op het programma staan en bedacht dat ik maar dan maar eens iets anders dan anders moest doen; genoeg tijd om dvd's te bekijken of een boek te lezen. Even eruit en wat anders dan mijn rijtjeswoning in een slaapstad/dorp. En de hele dag alleen mijzelf als gezelschap. De dag voor Kerst regende het en had ik ook al de hele dag binnen doorgebracht. Voelde me goed daarbij. Veel kunnen breien aan de sjaal voor zoon, maar ook wel veel hersenspinsels kunnen maken en die gingen niet altijd de juiste richting op. Maar goed;

Dan loop je zelfbewust op je kekke groene overgangslaarzen op het Museumplein, je kijkt blij naar de grote vijver die tot schaatsparadijs is omgetoverd en ziet daar gezinnetjes, koppeltjes en allemaal mensen in groepen die gezellige dingen doen. Doorlopen en voor het eerst in jaaaaaaaaaren weer eens in het Rijksmuseum. Overweldigend mooi. Zoveel te zien...daar moet ik regelmatiger terugkomen dus.

Maar ja...niemand om aan te stoten en je verwondering mee te delen. Behalve in je hoofd, jezelf dan. Of hardop, maar dan ben je direct de dorpsgek. Dus maar niet.

Wel heel fijn, en die hoort bij Counting your Blessings, die Museumjaarkaart. Ik baal van mezelf dat ik zo weinig gebruik ervan maak, maar dat komt ook omdat ik geen auto meer heb en vervoer nou eenmaal duur is. Ook Openbaar Vervoer. Dus eerst uitgezocht wat de goedkoopste vervoersmethode was naar de Hoofdstad en toen met diverse bussen richting Museumplein.

Toen ik thuiskwam heb ik het dessert voorbereid voor de Tweede Kerstdag. Ik zou met mijn zoon en zijn vriendin bij mijn moeder gaan eten. Een klein gezelschap als je bedenkt dat als de gehele familie (kinderen en kleinkinderen met aanhang) er zit we ruim boven de 20 man uitkomen. Dat voorbereiden was enorm ontspannend om te doen. En om te zien dat, wat de grootgrutter al beloofd had, het was GeLukt!! Dochterlief moest werken, dus die had ik voor de lunch uitgenodigd. Een gezond groentegerecht uit de wok met zalm en quinoa. Een paar jaar hiervoor zou dat waarschijnlijk een mandje broodjes uit de oven, met veel roomboter en een kerststol zijn geweest. Nu koos ik liever hiervoor.
Daarna de kadootjes uitgepakt die we voor elkaar hadden gekocht/bedacht. En later op de middag met mijn zoon en zijn vriendin.

Kerstdiner bij mijn moeder was ontspannen - niet zo ontspannen dat we in Roy Donders-look konden aanschuiven, dat is niet wat heurt - vooral omdat voornamelijk mijn moeder de hele avond doorpraatte en ik weinig hoefde te zeggen en er ook weinig werd gevraagd. Soms zei ze - in mijn ogen - een beetje ondoordachte dingen, zoals dat Alzheimer nou eenmaal in de familie van mijn vader zat haha...die ene broer van mijn Opa had ook Alzheimer (mijn Opa niet overigens, maar goed....ik moet me er niet zo over opwinden merk ik).
Ik weet hoeveel zorgen mijn zoon zich daarover maakt - dat het erfelijk is, maar ja...ik had de puf niet om op Kerst haar hierop aan te spreken en misschien had IK het alleen zo gehoord en mijn zoon niet. Ik moet ook niet teveel de plaatjes zelf invullen. Ik vond het jammer dat mijn zus er niet was. Die was door mijn moeder 2 dagen voor Kerst toch nog uitgenodigd, maar gaf aan iets anders te hebben. Of dat waar was weet ik niet en ik moet oppassen om haar eenzaamheid niet met die van mij te vergelijken. Of haar situatie.

3e Kerstdag alweer gelezen, breien (nu verder met vest voor mijzelf....how fucking boring is that), stukje schilderen en tekenen en bedenken wat het nieuwe jaar kon gaan brengen. Of wat ik zou willen wat het zou brengen. Beseffen dat het alle kanten op kan gaan.

30 miljoen lijkt me wel fijn, maar dan moet ik dus wel eerst een lot kopen :)
Een man van 30 miljoen lijkt me ook fijn, maar dan moet ik dus eerst ergens die man tegen het lijf lopen en in de achtertuin ga ik hem niet tegenkomen, voortuin ook niet.
30 miljoen verwarmende gedachten lijken me ook fijn
30 miljoen positieve vibraties wil ik ook wel krijgen
30 miljoen keer vermeerdering van eigenwaarde is ook prima
30 miljoen keer beter naar mijn intuitie luisteren. Het heeft me nog steeds niet bedrogen en anders beter naar mijn dromen kijken. Ook die geven me aanwijzingen. (Vanavond oefenenen in dromen over De man...).
30 miljoen keer beseffen dat ik het dit jaar goed heb gedaan. Nou ja...niet voor de dieetpolitie denk ik, maar wel op het gebied van schulden aflossen, grip op mijn geld houden, niet uit de bocht vallen door domme korte termijn-bevrediging te zoeken, maar beter na te denken.
30 miljoen keer te beseffen dat ik met mijn stichting ruim 100 mensen inspireer die op zoek naar werk zijn.
30 miljoen keer beseffen dat morgen alles anders kan zijn.
30 miljoen keer beseffen dat het toch fantastisch is dat je een zegelboekje uit voorraad bij de AH kan inleveren en daarmee je Kerstkadootjes kan kopen.
30 miljoen keer terugdenken aan hoe zwaar de stress was toen je nog werkte onder slechte managers in zware tijden en iedere keer bang was ontslagen te worden. Nou....daar hoef je dus niet meer bang voor te zijn. En die stress is ook weg.
30 miljoen keer NU blij zijn met je leven.









3 opmerkingen:

Christel | Het rijke wijf zei

30 miljoen reacties op je blog :) Hoe vond je zoon de sjaal? Ik koop voor volgend jaar waarschijnlijk een weekend vrij kaart voor de trein. Is nu nog met korting. Wellicht is daar ook een door de week versie van?

Maria zei

En van mij alvast 30-miljoen beste wensen (en dat ze uit mogen komen)

Anoniem zei

ik was ook alleen met de kerst, mijn dochter had allerlei verplichtingen bij familie van haar vriend, ze had me al gevraagd wanneer ze bij moesten komen, nou niet hoor, kost alleen maar weer extra geld voor reizen met de trein en ze zitten al zo krap, dus komen ze gewoon als het allemaal weer wat beter gaat , ik heb 7 jaar geleden iemand leren kennen met wie ik een leuke relatie had, tenminste dat dacht ik, maar hij heeft last van bindingsangst en de relatie al 4 keer verbroken ,maar hij blijft terugkomen, de laatste keer dat dat gebeurde heb ik gezegd ,dat ik best contact wil houden, maar dan als vrienden en zo gaan we nu met elkaar om, dat betekend ook dat hij liever met de feestdagen gaat werken dan gezellig bij mij langskomen, toen we nog een relatie hadden vond ik dat echt heel naar, maar nu heb ik zoiets van , graag of niet , en ik moet zeggen als ik moet kiezen zou ik het liever met iemand samen willen vieren, maar nu ik alleen ben ,moet ik er het beste van maken en het me zelf gezellig maken en ook dit jaar is me dat weer gelukt.