Mag wel, hoeft niet

Op de één of andere manier heb ik sinds ik geen betaald werk heb, de maandag ontdekt als fijne dag. Waar voorheen maandagochtend vaak al met een katterig gevoel begon, want - je moest weer naar die zogenaamde BLIJ nieuws besprekingen, die eigenlijk helemaal niet blij waren, maar Oh hoe halen wij toch nog dat vermaledijde target deze maand en als we dat niet doen, dan zijn we geheel ongeschikt als verkoper. Dus zat ik vaak in de auto op weg naar mijn bedrijf al te balen op de vroege maandagochtend.

Of zo'n algemene vergadering met het hele bedrijf(je) waar de ene directeur speelt alsof hij niets weet van wat er gaande is op het gebied van de andere directeur en ze dan een toneelstukje opvoeren en de rest van het klootjesvolk nog half in coma,  ondanks 24 koffie smerige koffie, dit alles gedwee aanhoort en dan maar weer snel achter de computers kruipt om echt aan het werk te gaan. Pfff..dan is de kop weer van de week en is het weekend al weer dichterbij gekomen. Ik had echt een collega die iedere maandagochtend om 09.30 tegen me zei: Zo....bijna weekend!
Of nog erger, als de Directie in da house was en er erg slecht nieuws gesprekken op maandag waren, alhoewel de afvloei-gesprekken altijd standaard op vrijdag waren, want dan konden ze je direct naar huis sturen en hoefde je er niet de hele week met je collega's over te rouwen. Op de één of andere manier leek werken op maandag wel gelijk aan balen op maandag en dus balen dat het maandag was. Kan maandag niets aan doen toch?

Mijn maandag begint met wakker worden, bedenken wat er vandaag allemaal op mijn lijstje staat, behalve mijn standaard Maandag Bless the House rondje en dat stuk voor stuk in mijn eigen tempo afwerken. Ook vervelende dingen staan er op dat lijstje, maar ik heb geleerd dat dit eigenlijk helemaal niet zo vervelend is als ik dacht. En dat het prettig voelt om ook iets vervelends te kunnen afstrepen.

Zo hoor ik de vuilniswagens door de buurt trekken en weet ik dat ik straks weer een hele lege klikko heb. En alles waarvan ik deze week bedacht dit is in de categorie Weggooien, is dan ook echt weg.
Heerlijk toch?
En wat doorgegeven kan worden had ik van de week al, in kleine befietsbare porties, naar de Kringloop gebracht. Heeft iemand anders er tenminste nog iets aan. En dan natuurlijk niet weer met iets nieuws naar buiten lopen hè.... :)

Mijn groenafval wordt gerecycleerd, zodat tuinliefhebbers er weer wat aan hebben. Toen ik nog een auto had, haalde ik 2 x per jaar 3 grote zakken hiervan gratis op - kadootje van de gemeente, maar dat gaat me op de fiets niet meer lukken. Nou ja...iemand anders geniet daar dan maar van. Dit weekend ook weer aardig mijn best gedaan om de groenbak weer te vullen.

Dit weekend was ik uitgenodigd door een vriendin om met haar en haar man naar Kwaku te gaan. Ik was daar nog nooit geweest en het was me toch leuk! En lekker eten. Het allerleukste vond ik nog mensen kijken. En ook naar dames waarvan ik mijzelf terugzag, zo'n 30 jaar geleden. En mooie mannen gezien. Wat ik wel interessant vond is dat ik helemaal niets meer hoefde. Geen opwinding meer voelde of indruk wilde of moest maken.

Ik had al eerder relaties met dit soort mannen gehad, heb mijn kinderen opgevoed en hoef helemaal niets meer. Ik hoef geen indruk te maken, ik hoef mijn buik niet in te houden, hoef geen uberhoge hakken aan om iets uit te stralen, of een superstrakke skinny jeans,  ik hoef geen man (of vrouw) aan de haak te slaan, dus kon gewoon 'Zijn'. En beseffen dat dat goed was. En genieten van de dag. Dat klinkt wel heel erg sexloos en bloedeloos besef ik. Maar zo voelde het. Ik had mijn strepen al verdiend. Genieten van de uitnodiging. En weten dat ik betere vrienden heb dan ik in sombere buien denk/dacht.