Daar was de zon!

Wat een mooie ervaring zojuist. Nadat het leek alsof de hele ochtend gedurende de gedeeltelijke zonsverduistering hier niets te zien zou zijn, is mijn geduld toch beloond en telkens, en dat was maar heeeel even, een seconde of twee, was er een Window of opportunity.

En zag ik de verduisterde zon.

 


Kan me nog goed herinneren hoe ik de laatste zonsverduistering meemaakte. Het was 11 augustus 1999 en ik had geen enorm budget om een paar weekjes op vakantie te gaan met mijn kinderen in de zomervakantie, noch weken vakantie, maar wat ik wel vaak deed, was dagjes weg. Soms een eenvoudige picknick, maar ook met goedkope hoteltickets een lang weekend weg. En dan voor een weekje een auto huren. Dat was altijd het hoogtepunt van de vakantie. Gewoon ergens heen kunnen gaan zonder te denken hoe laat de bus of de trein ging. Heerlijk!

Toen we zagen dat er een zonsverduistering op stapel stond en dat die in Nederland waarschijnlijk slecht te zien zou zijn, bedacht ik dat we dan die dag zo zuidelijk mogelijk zouden rijden, met een Fordje Ka (een knalgele!) van de verhuurmaatschappij en ergens in Luxemburg onze speciale brilletjes konden gebruiken om daar de zonsverduistering te zien. Want de volgende zou pas weer over 16 jaar plaatsvinden. Dus nu genieten. De dag ervoor verbleven we in een zakenhotel in Maastricht en vanuit daar konden we dus vroeg op pad richting Luxemburg.

Helaas was toen het weer in Luxemburg net zo als vandaag hier in het westen van het land. Bewolkt en grijs.
En stonden we met onze speciale brilletjes een beetje beteuterd te hopen op een glimpsje verduisterde zon, met nog wat andere zonnejagers. Onder andere een Belg die hele hompen cake uit een voorraadtrommeltje at en ondertussen in zijn fraaiste Vlaams telkens zei (met volle mond)...Nou...da's toch jammer hè..das toch jammer.

Dat bleef onze zin op de terugweg. Hahah...enorm gelachen met elkaar. En nog steeds hoeft iemand maar in een Belgisch accent te zeggen 'da's toch jammer hè' of we weten al precies hoe of wat.

Toen we terug in Nederland reden hoorden we dat het rondom onze woonplaats prima te zien was geweest.

Maar wel een geweldig leuke herinnering aan die zonsverduistering. En daar gaat het tenslotte om.

Gisteren was een heerlijke zonnige dag. Een eind gelopen met de man met hond, het bos steeds groener zien worden en in de avond met een andere man met hondje gezellig een borrel gedronken. Nou ja, ik maar 1 wijntje, want ik wil persé mijn glucosewaarden omlaag krijgen en dan is lekker borrelen niet zo slim. Het had hetzelfde effect als wel 4 wijntjes, want niks meer gewend. Da's goedkoop! :)

Ondertussen kwam zijn dochter ook nog even langs en wat een feest om te beseffen dat onze kinderen gewoon fijne gebalanceerde mensen zijn geworden. En we daar oprecht van mogen genieten. Want zo vanzelfsprekend is dat niet. En niks jammer hè!