Geweldig grappig boek aan het lezen

Het heet Carrieregids voor na de dood.

Een hoofdstuk gaat over dat de hoofdpersoon nog niet tot de hemel wordt toegelaten, maar een aantal testen moet ondergaan waar hij dan wel terecht kan komen of misschien toch wel direct naar de hel.

Een tussenstation is een callcenter. Een callcenter from Hell. Want aangesloten aan het stroomcircuit en bij onvoldoende presteren krijg je een stroomstootje. Hoop niet dat ik mensen op ideeen breng. Dat ik morgen me moet aankoppelen, behalve op mijn headset, ook nog aan twee draadjes!

Een ander hoofdstuk ging over dat hij een assesment moest doen. En weer in een ander hoofdstuk een baan bij een onderneming waar ik nu voor aan het bellen ben. Jemig de pemig zeg...is dit MIJN verhaal of zo??

Zal wel geen toeval zijn dat dit boek op mijn pad kwam. En nog een Engel op de voorkant bovendien.

Echt een aanrader.

Neeeeeeeeee-zwijmel

Een beetje recalcitrant zwijmelblogje. Omdat ik de hele dag op mijn werk voor 90% van de tijd "Nee" hoor op vragen die ik aan potentiele klanten stel. Dat leert me wel omgaan met teleurstellingen. Hahah..

Dus een uitdagende opdracht (van mijzelf)  om dan te zoeken naar songs met NO als thema.

Altijd denk ik aan deze serie - The Vicar of Dibley -  en deze acteur als een klant weer eens "Nee" zegt; dan kan ik nog steeds een beetje grimlachen:

Uw bonus is mijn halve dagloon

Van de week was ik weer braaf mijn script aan het voorlezen aan potentiele klanten en een dame gaf me aan dat ze de bonus die zou krijgen om over te stappen zo minimaal vond, dat die speciale aanbieding helemaal niet interessant voor haar was.

Ik rekende het eens even na en vond het wel cynisch dat ik voor deze bonus een halve dag moet werken, bruto.  En daar bij elke beller nog blij en opgewekt over moet doen.

Dat gaf de doorslag en toen heb ik de rest van de middag vrij genomen. Op eigen kosten. Kan ik beter die tijd stoppen in mijn Stappenplan. Eet ik wel een weekje zuinig aan. Of niet: ook heel goed voor de massa-beheersing.


Want ik werk niet met commissies, bonussen, extra's. Alleen op dagbasis een veer (lees compliment op kleuterniveau) in mijn reet als ik "goed" heb gepresteerd en dat is de volgende dag direct vergeten, want dan staan de tellers weer op nul. En de veren weer terug in de reet  opslagruimte van de baas.

Door diverse duwtjes in de rug en nog meer duwtjes en mensen die (tegen beter weten in misschien wel of door wanhoop gedreven van Jemig wanneer DOET ze nou eens iets) bleven duwen, merk ik dat ik in een andere state of mind ben.

Boos
Wat wil ik dan wel?
Hoe ga ik dat bereiken
Wat wil ik allemaal NIET
En hoe ga ik alles schrappen wat ik dan dus NIET meer wil.

Kijkt...en dat zijn leuke dingen voor de mensen. Want ik bedacht dat ik WEL wil genieten van wat de dag me vandaag brengt. En dat was die dag een 10 als weerrapport en zou het niet zonde zijn om die hele dag binnen te zitten en constant van de potentiele klanten te horen: nee, nee, nee, nee, nee en nee, hoeft niet, wil ik niet, geen interesse.

Dus breek daaruit, ga in de zon zitten, fietsen, geniet van 100 muggen die je in je benen steken, maar ervaar de zomer! Het leven is te kort om veren te verzamelen.

Volgende week kan het alle dagen zo maar weer regenen en dan is binnen zitten geen straf. Nou ja...nog steeds wel, maar daar werken we aan.

Duwtje in de rug

Realiseer me dat ik aardig wat mensen om me heen heb - meer dan ik meestal denk - die me een duwtje in de rug geven of hebben gegeven.

Dat is fijn, want wat is er behoefte aan geduwd worden!!

Merk dat ik - om met G. Joling te spreken "er de kracht niet meer voor had/heb". En dan is het fijn om te merken dat er echt wel mensen zijn die dit opmerken, ook al denk ik dat ik meestal onzichtbaar ben.

Ik merk dat ik het moeilijk vind om te vragen. Of om te krijgen. Omdat ik niet snap kennelijk dat ik dat waard ben. Dat ook ik wel eens 'moeilijk' mag zijn. Dus niet altijd lief en braaf in de pas lopen. Onzichtbaar proberen te blijven, want zo deden wij dat altijd. Maar ja (oeps!!!), met maar heel matig resultaat. 

Deze warme zonnige dagen had ik heel veel moeite ermee om braaf op mijn werk te zitten en toch heb ik het wel gedaan. Want behalve braaf ben ik ook nog eens van de berekende en weet ik dat ik nu deze inkomsten niet kan missen. En nou ja, deze gevangenis heeft airco en gratis koffie. 

Smelt ik alleen maar als ik om 18.00 klaar ben en 15 graden van binnen naar buiten moet overbruggen. Smolten de pondjes ook maar direct!

Kortom: ik ben blij met deze duwtjes in de rug en die komen van allerlei kanten. De kunst is om ze te leren herkennen en niet langer als een eenling me te blijven voelen. Er zijn aanduwers. 

Vrij zijn!

Dat wil ik.

Vrij zijn van mijn werk. Niet toch weer morgen naar mijn werk hoeven, daar de hele dag hetzelfde script achter elkaar zeggen en hopen dan 10 mensen van de 100 zeggen: "ja, dat is goed". En daar geen drol mee verdienen.

Vrij zijn om heerlijk van de zon te kunnen genieten;

Vrij zijn om vakantie te kunnen hebben; gewoon in eigen achtertuin is goed genoeg.

Vrij zijn om straks tegen de werkgever te kunnen zeggen dat hij zich niet aan de Nederlandse wet houdt;

Vrij zijn om gewoon simpelweg zonder domme targets te hoeven werken. Voorgekookte scriptjes op te lezen met de spreektaal van de werkgever.

Vrij zijn om zinniger werk te doen.

Vrij zijn om niet in de salarisval te trappen. Ik hoef niet een baan met meer geld; ik wil wel meer vrijheid. En gewone arbeidsvoorwaarden.

En misschien ben ik al vrijer dan ik denk. En zie ik dat gewoon nog niet.

Vanochtend vroeg direct de badkamer maar gedaan; is dat tenminste ook weer lekker gedaan. En de was lekker buiten gehangen. Die was ook zo droog.

Vandaag zo heerlijk gelopen. Vroeger gestart omdat het een warme dag zou worden en zoveel leuke honden en hondeneigenaars tegengekomen. Daarna nog een bijzondere ervaring in een winkel in de stad en samen met man met hond ook nog ergens een kopje koffie gedronken op een terras in de zon.
Zo lief dat de bediening ook voor de hond een bak water meenam!

Toen ik vanochtend vroeg wakker werd hoorde ik sirenes. Ik dacht ergens op de hoofdweg achter mijn huis, maar het was in de straat. Ambulance, politie en brandweer. 

Bedacht ik me dat als ik niet beter met werkstress omga, of die helemaal uit mijn leven ban, die wagens ook voor mij konden komen. Hartaanval, beroerte...allemaal stressgerelateerde zaken. 

Dus geniet ik van de dag die ik wel heb en kijk ik wel hoe het morgen loopt. Ik kan op ieder moment beslissen om op te staan en te zeggen dat ik vandaag liever in de zon ga zitten. 

De zon is allang onder, dus nu nog maar even van een zwoele avondlucht genieten. En van bijzondere mensen in mijn leven die dingen in mij zien, waar ik zelf blind voor ben.

Ja maar versus Ja en?!

Zelf val ik alweer geruime tijd, tot mijn eigen teleurstelling onder de categorie "Ja, maar" mensen.

Van die mensen die bij ieder initiatief, iedere andere weg of nieuw plan altijd en eeuwig als commentaar hebben: "Ja, maar..." Dan vind ik mijzelf een enorme zuurpruim. Ik ben ook altijd kritisch, wat op zich niet negatief hoeft te zijn. Wel als je op alle slakken zout legt, want dan is er geen slak meer over.

Van mijn zoon kreeg ik alweer een paar jaar terug het boek - Ja, maar wat als alles lukt? Kennelijk heb ik dat alleen als vulling voor mijn boekenkast gebruikt en gedacht - Ja maar dat geldt niet voor mij.

Dus heb ik me voorgenomen om dat deze week af te stoffen  dit boek opgezocht en ben dit maar weer eens goed aan het lezen. En dat niet alleen; ook wat zaken toe te passen.

Want die Ja, maar houding houdt me klein. En houdt me af van een leven waarin ik minder twijfel en meer doe. Misschien ook wel weer mijn kop stoot, maar dan voel ik tenminste weer iets.

Wat ik gisteren bij het bezoek aan de vriendin die aan de kade woont ook meekreeg is dat het goed is om maar gewoon te beginnen. Zonder Ja-maren. Wel met '"een gewoon maar doen" attitude. Want zij krijgt zoveel meer gedaan van haar wensenlijst. Ze HEEFT uberhaupt een wensenlijst. Die van mij ligt volgens mij onder dat boek, dik onder het stof en is een klein, bescheiden lijstje.

Naast mijn durf en moed. Op hetzelfde rekje waar mijn talenten liggen te verstoffen.

 Zei een coach me ooit niet dat ik Groot moest denken. Heb ik waarschijnlijk verkeerd verstaan en gedacht dat ik me groot moest denken. Dat is gelukt in ieder geval.

Wat was het trouwens heerlijk om op een plek te zijn in een stad die levendig is met een vrouw die ik al jarenlang bewonder.

Vandaag de eerste dingen van mijn "bullet'' list gedaan. Ook al zijn het kleine stappen, er is weer beweging.

Kade-zwijmel

Omdat ik vandaag naar een vriendin ga die aan het water woont, moest ik aan onderstaande song denken.

Volgens mij is dat een rijk gevoel; uitkijkend over water vanaf je eigen plek. En dan ook nog zo'n mooie stem in je oor en Klaar is Clara!

Prikkelend/ig bericht van een naief wicht

Vandaag een dagje vrij genomen. Nou ja, een sigaar-uit-eigen-doos-dagje vrij, want onbetaald. Om een vakantiegevoel op te wekken deed ik het volgende:

Direct na het douchen mijn badpak aan;
Smeerde anti-zonnebrandspul (dat ruikt alleen al naar vakantie!!);
Bed afgehaald om straks een hotelgevoel (lekkere schone lakens) te creeeren en hoppa alle witte was in de machine.
Geen "nuttige" dingen doen (nou ja..wel de strikt noodzakelijke natuurlijk); alleen maar leuke en ontspannende;
Weg met de sombere gedachten; het zijn maar gedachten tenslotte;
Lekkere koffie gezet en buiten in de zon op mijn vakantieterrasje koffie met een ietwat oude croissant gegeten;
net alsof ik in Griekenland zat; mooie planten, zinderende zon en een stem die roept: Meloenen Meloenen (voorgevormd badpak).

Teennagels lakken(dat hoort bij het zomergevoel).
Heerlijk dik boek aan het lezen, 600 pagina's +
De Linda uit de bieb lekker doorgebladerd;
In- en uitlopen als de zon zich achter dikke wolken verstopt; wel vaak en regelmatig, maar gelukkig nog genoeg zon te pakken gekregen.
Af en toe een beetje snoeien;
Griekse salade als lunch gemaakt, met namaak feta (alleen de echte mag Feta genoemd worden).
Water uit de kraan met een takje munt uit eigen tuin.
En zo direct nog even naar het bos om bramen te plukken. Gisteren ook wezen kijken, maar alles is al afgesloten (de gemeente noemt dat nu een Bouwterrein, dus verboden toegang) in verband met een 2-daags festival eind van de maand. Eind van de maand he...dus 4 weken een veel kleiner wandel/recreatiegebied.
Net bed opgemaakt en eindelijk weer kleren aan.
Anyways...op naar de bramenstruiken!

Hop on the bike, Ike!

Vanochtend wakker met een gevoel alsof ik nog onder water zat, de wereld boven water buiten bereik leek en dus maar lekker in de tuin gaan poeren. Voortuin eerst want die ligt nog in de schaduw dan. Nou ja...achtertuin ook, want nog steeds bewolkt.

Doe nou maar weer die oude truc; denk dat je op vakantie bent. Wat zou je dan doen?? En nou niet in je vijvertje duiken en denken dat dit een zwembad is he.

Lezen - dat komt goed uit; gisteren een enorme stapel boeken en tijdschriften bij de bieb gehaald. In de zomer mag je 2 x zoveel meenemen.

Leuke dingen zien - mmmm...hoe gaan we dat invullen, met 3 euro op de betaalrekening?

Andere culturen leren kennen - meet the schoonfamilie. Of de ex-man. Geheel andere culturen.

In de zon genieten - dat kan dus nu - de zon schijnt!!

Gisterenavond hadden 2 buren in de buurt een feestje dus vanaf 2 kanten muziek en gezelligheid en barbeque-luchten. Heb maar een wijntje genomen om het voor mezelf een beetje feestelijk te krijgen en gelukkig lukte dat. Na 2 wijntjes. Wel goedkoop als je weinig drinkt. Is het effect des te groter. Ook met Chateau Migraine.

Even een stukje fietsen en dan niet om Pokemon te spelen, maar gewoon om te fietsen in de zon, ergens op een bankje een boekje van Martin Bril lezen en een lekker koel flesje water drinken.

Denken wat ik deze week ga doen want morgen heb ik vrij genomen. Ik zag dat er mooi weer aan zat te komen en aangezien iedereen op mijn werk vakantie heeft genomen of straks nog gaat, vond ik het wel een goed idee een lang weekend te nemen. En ook omdat ik toen dacht dat ik die woensdag al elders zou gaan werken. Ik zat in mijn hoofd al bij een nieuwe werkgever.

Het is nog niet mijn tijd kennelijk.

Keek naar een aflevering van Modern Family en kreeg een flashback van toen ik nog durfachtig was. Ook ik ging bij een heer op bezoek met alleen mijn regenjas aan.  Gelukkig kwam die jas niet vast te zitten in de roltrap zoals bij Claire. En achteraf zei hij me dat hij dat wel enorm stoer vond, want stel dat een collega van hem me onderweg aanhield bij een alcoholcontrole of zo...Wat dan?  Tsja...was gelukkig wel een lange jas.

Waar is die vrouw gebleven?

Waanzinnige zwijmel

Na alweer een aantal fikse lessen in nederigheid ben ik gaan zoeken naar iets wat hier qua zwijmel erbij past, maar wel met een vleugje humor.

Dus op mijn werk maar mezelf eens bekeken door de ogen van een ander. Ben niet slimmer of beter dan wie er werkt. Alles wat ik in het verleden was op de werkvloer, doet er niet meer toe. Dat was toen en nu is een andere tijd, waarin ervaring, levenservaring geen toegevoegde waarde meer heeft.

Ik doe dit werk omdat ik het belangrijk vind mijn eigen broek op te kunnen houden. Dus probeer er dan ook het beste van te maken, ook al klaag ik vaak en regelmatig dat het veel stress geeft. Tot kramp in mijn benen aan toe. En ben ik blij dat ik nog geen dag ziek ben geweest, want die krijg ik niet doorbetaald.

En slimmer dan de rest ben ik al helemaal niet. Toch vond ik het uitermate sneu dat een nieuwe collega helemaal afgebrand werd omdat hij zich niet aan het script hield (volgens de baas dan, die alles afluistert, beluisterd en analyseert). Terwijl hij een goede stem heeft, klanten regelmatig over de streep kan trekken, alleen juist die dag niet toen de baas jeuk aan zijn ballen had. Dus moest hij het bezuren. En heb ik de collega aan het einde van de werkdag verteld dat dit het sneue gedrag van baaslief is. Hij denkt dat wij beter presteren als hij regelmatig de zweep erover knalt. Even erin wrijven dat je niks kan, als je je niet aan zijn scriptje houdt. Je succes eindigt bij de voordeur en de volgende dag begin je weer met de teller op nul.

Het is een spel van vernedering en kennelijk hoort dit bij deze sector, want de collega vertelde dat bij zijn vorige werk dit tot huilens aan toe gebeurde. Erg toch, dat je werk je aan het huilen krijgt omdat je je target niet haalt.


Ben verre van een vrolijk en luchtig mens af momenteel en dat zoek ik juist. Zat in mijn hoofd al bij een andere baan, maar die is het niet geworden, net als vorige keer. Net als vorige keer, net als vorige keer en net als vorige keer ( x 200).

Dus misschien moet ik wel iets heel anders gaan doen, want kennelijk pas ik de wet van de waanzin toe: Telkens hetzelfde doen en dan toch denken dat er iets anders gebeurt. Oh....daar denkt een callcenter anders over. Dat is pas waanzin!

De slimste aka domste mens

Heel fijn om mee te doen met het tv-spel De Slimste mens. Dan voel ik me af en toe echt 'slim' (in de Nederlandse betekenis).

Ik zie de vragen, kan de antwoorden geven en dat alles in de rust van mijn eigen huiskamer. Geen druk. Tjonge, wat ben ik een slimmmmmmmmmmmmmmm mens.

Moest ik van de week een test/assesment doen voor een bedrijf waar ik gesolliciteerd heb (ja...gewoon maar doorgaan) en het zou fijn zijn als dat nog direct gedaan kon worden. Kost u maar 2 uurtjes minimaal.

Misschien niet zo'n goed idee om dat na een dag geestdodend bellen te doen, maar ja, dan zou ik lekker snel op gesprek kunnen komen en mijn baan opzeggen en ergens gaan werken met normale arbeidsvoorwaarden.

Dus toen ik klaar was, zat ik in het donker en was het tijd om naar bed te gaan. Sommige vragen blokkeerde ik helemaal, maar je kon niet pauzeren of stoppen of terug...fout is fout.

Toch heb ik kennelijk een heel ander idee van Slim dan de toets had. Want toen ik de uitslag kreeg en te horen kreeg dat ik dus daardoor geen geschikte kandidaat was, zonk me de slimme moed me een beetje in de goedkope schoenen.

Op alle niveau's onvoldoende.

Ik kon wel janken. Alweer gewogen en te licht bevonden. (Oh..da's eigenlijk voor de verandering wel een keer fijn om te mogen citeren). Niet goed genoeg, blijft u maar fijn bij uw callcenter werken. Meer kunt u waarschijnlijk niet trekken.
Niet slim genoeg, niet snel genoeg (die test daar liep een secondenmeter mee) en wat ik ook nog hoorde dat ik te weinig commercieel inzicht had. Hadden ze me gelukkig nog niet gezien, want van sommige collega's hoorde ik dat ze als commentaar kregen 'te oud' of ziet er niet uit.

Wat zou het commentaar van Maarten van R. zijn op deze zoveelste afwijzing zat ik me in de bus naar huis af te vragen.

Moest ik toch gelukkig nog een beetje lachen.

NL, Nel!

Keiharde regen hier vannacht en onweer. Een tijdlang wakker gelegen. En keiharde regen op het moment dat ik zou gaan lopen met man met hond (en eigenlijk nog hardere regen in mijn hoofd). Dus hem afgebeld om uit te stellen. En van uitstel komt altijd afstel.

Maar dat vond mijn zielige zuigende ik wel prima. Ik wilde niemand zien en niemand hoeft mij te zien. Of te horen. En lezen al helemaal niet.

Dus dacht ik aan deze reclame toen ik het lopen afappte (is dat een werkwoord??).

Ga nu maar eens een heeeeeeeeeeeeeeeeeele sterke kop zwarte koffie voor mij alleen zetten. En zo direct de Flylady taken voor vandaag dan maar doen en zou willen dat ik direct ook mijn kop kon Flywashen. Elke dag een stukje.

Grappig dat deze week een aantal collega's weer terugkwamen van vakantie en het net leek alsof ze niet weg waren geweest. Twee keer knipperen met je ogen en die weken waren alweer voorbij gebeld. Deed me wel beseffen dat ik stilsta. Maar ook dat die heilige vakantie, die ik niet heb, misschien wel niet zo bijzonder is. Dat het er juist omgaat om balans te krijgen en dit niet in 2 weken te proppen.

Was ik ook nog een boek aan het lezen waarin het leven maar  dag beslaat waarin de mens alles moet doen, maar dan ook maar 1 x. Hunkert hij/zij naar meer (he...die sex is best wel lekker...) dan wordt dat gezien als de hel. Constante herhaling.

 "l'enfer, c'est la repetition"

Dat is nou literatuur die je niet moet lezen als je op een callcenter werkt.

Nabericht: 

Schop onder de eigen kont is wederom gelukt. Met mijn zomerabonnement voor de bus, ben ik naar onze hoofdstad gereden en heb aldaar met de museumjaarkaart (dus alles budgetneutraal) de tentoonstelling in het Stedelijk bezocht over Wonen in de Amsterdamse Stijl. Vooral de klokken vond ik interessant om te zien. De klok die thuis tikt, is ook in die stijl namelijk.

Leuk om daar even een uurtje in een geheel andere wereld rond te lopen. En gratis naar de wc (errug toch dat ik dat erbij moet vermelden). En zo blij dat ik helemaal niet in de rij hoefde te staan. Want buiten was er een rij tot aan de Paulus Potterstraat voor het Van Goghmuseum. Die pak ik nog wel een keertje heel vroeg in de ochtend. Zijn ze nou gek geworden..

Van Gogh tentoonstelling

En zo heerlijk dat ik onderweg alweer donkere luchten zag aankomen maar dat die zich pas nu legen, terwijl ik lekker binnen zit om voor mijn 8 lezers dit verslagje te typen.

Wortelsoepje kan ik zo opwarmen en mijn bakje salade voor morgen is ook zo gemaakt. Dan nog even studeren en dan ben ik de avond weer 'vrij'.

Zuurmuts aan de zijlijn

Vaak, regelmatig en dinsdag ben ik een ongelofelijk goedgelovig vrouwmens. Als iemand me heel enthousiast over iets vertelt en me vervolgens uitnodigt want het was daar zoooo leuk, zo genoten en dat wil graag met mij gedeeld worden ooit (let op het woordje ooit), dan geloof ik dat. Dat er aan me gedacht wordt tijdens dat ooit.

Dat ik een tijd later hoor dat die persoon daar is geweest, maar het zo fijn had, dan voel ik me toch wel een sukkel. En snap dat ooit eigenlijk nooit betekent.

Beloof het dan niet. Of geloof het dan niet.  Ik denk vooral het laatste.

Blijf ik maar geloven in de Rose Gardens. Of de leuke tijden die er echt wel komen. Wanneer dan??
Ik ben - zo denk ik dan - niet belangrijk genoeg. Alweer niet.

En wanneer word ik eens kwaad, echt kwaad op mensen die klakkeloos van alles beloven, maar hun beloftes nooit inlossen. De mooipraters, de wortel-voorhouders.

Of; waarom LAAT ik mijzelf me die wortel voorhouden? Heb ik dat kennelijk nodig. Ga toch je eigen wortels kweken mensch!

Dus moet ik zelf die leuke weekenden, of het leuke verzinnen. Er is geen samen. Er komt geen samen. Ik ben kennelijk toch een eiland. Zonder boot. Zelfs geen bal.

Soms staat het idee van nog 10 jaar onaangeraakt, ongezien, aan de zijlijn  te moeten leven me zo enorm tegen.

Dus hoppa; op de fiets maar weer en eens kijken of ik wat bramen kan plukken in het bos.

Metafoor van bramenplukken gisteren;  het lekkerste fruit hangt buiten mijn bereik en waar ik bij kan is overheen gepiest.

Of in een ander perspectief: Je kan zomaar GRATIS fruit plukken wat wel binnen handbereik hangt; heerlijk en je bent nog lekker buiten ook. Had trouwens een tuinharkje meegenomen, zodat ik wel wat hoger kon reiken.  Dus ik kan ook ervoor kiezen om dit laatste te denken.

Kijk maar welk uitgangspunt meer voor je doet. De Zuurpruim of de Zoetsappige aka de goedgelovige muts.

Was bij mijn zoon en zijn vriendin en mijn dochter en haar man waren er ook en dan zie ik 2 (of 4 eigenlijk)  hele leuke, lieve en enthousiaste mensen en denk ik dat ze waarschijnlijk bij geboorte zijn verwisseld of zo. Had ik maar een stukje van hun ondernemingslust!

Na weer een dagje navelstaren ben ik mijzelf uitermate zat. Dus snap ik dat ik milder mag zijn voor mijzelf en gewoon morgen met frisse tegenzin verder moet gaan met stap voor stap komen waar ik wel wil zijn. Werken wat voldoening geeft,  geen hoge stressfactoren op dat werk en genoeg vrije tijd om straks een leuke oma te zijn voor mijn kleinkind. En een leuker mens voor de omgeving.

Geen ouwe zuurpruim.

Regenboogzwijmel

Omdat het vandaag de Gay Pride Parade is en ik altijd zo enorm geniet van de film: The Adventure of Priscilla, Queen of the Desert en onderstaand liedje helemaal opgeleukt hierin zit, deze keus.

En ik hoop van harte dat het in harmonie mag verlopen vandaag. Want hadden we de liefde niet, waren we niets. 

Nou en, Ben!

Al een paar dagen achter elkaar staat mijn scorebord op mijn werk op nul. Terwijl mijn collega's wel hun target halen, hark ik niks, nada noppes binnen. Soms komt dat doordat er in fout in de aangeleverde gegevens zit, maar meestal omdat de meeste klanten heel goed inzien dat hun zogenaamde upgrade niks beter is dan hun huidige product, alleen duurder. Dus laat maar. Snap ze volledig.

Het voelt wel, als ik niks scoor, alsof ik mijn mojo verloren ben. Ik weet - want ik loop toch al wel iets langer mee - dat het morgen zo weer anders kan zijn, maar dat dit gevoel - ik kan er niks van - ik niet moet gaan voeden. Maar omdat ik zo niet in elkaar zit - ik ben niet zo lossig en luchtig- ; hoor ik dit toch in mijn hoofd. De zaak is om zo snel mogelijk te gaan OMdenken.

Want; ik krijg voor dit uitmuntende werk NUL waardering. Op de lijst van rotberoepen staat dit ergens bovenaan.
Ik verdien heel weinig qua salaris.
Ik krijg niets extra's als ik wel uitmuntend presteer.
Ik zou nog beter af zijn als ik ontslagen werd (volgens velen).
Ik hoef niet elke dag de beste van de klas te zijn.
En mooi lesje in nederigheid; hoe blijf je jezelf toch motiveren?
En ach joh....nog maar een dag werken en dan is het alweer weekend.

Lijkt me heerlijk Financiele vrijheid. Gewoon vandaag niet meer naar mijn werk hoeven en daarna nooit meer. Alleen maar lekker in de tuin werken of baby-truitjes breien. De realiteit voor de meesten van ons is toch dat je naar je werk moet, soms werk moet doen wat niet leuk is, maar iemand moet de huur betalen, want anders zit je straks onder een brug in een doos en dat is toch wel tochtig. Dan juich je wat minder hard dat je zoveel vrijheid hebt. Ja, verlost van huurbetalingen - dat wel.

Ik heb niemand die voor mij zorgt, dus is het zaak dat ik goed voor mijzelf zorg en me vooral niet te druk maak over de semi-druk van moeten presteren.

Zoals Sharon Stone al zei: Wat ga je doen, me arresteren?

Net nog even op slakkenjacht in de tuin. Een hele pot vol en die in de groenstrook van de gemeente verhuisd. Mogen ze daar lekker knagen.

Nu maar weer 100 x hetzelfde verhaal afdraaien en hopen dat 10% ja zegt.  Krijg geen bonus, helemaal niks, maar goed...dan zijn de stresshormonen weer wat lager aan het eind van de dag.

Bullshitbingo; leuk he Ringo!

Een bekend kantoorspel, vooral geliefd om te spelen tijdens saaie vergaderingen.

Waarin managers managers-taal roepen en je dan vaak, te vaak dezelfde soort termen voorbij hoort komen.

Transparant
Pro actief
Kerntaken
Etc
Etc

Heb je ze allemaal, of een rijtje dan mag je Bingo roepen (of fluisteren, dat ligt aan het incasseringsvermogen van de manager natuurlijk).

Bedacht vandaag mijn callcenter-bullshitbingo. Omdat de baas weer zo lekker voorspelbaar nurks was. En ik observeerde dat hij toch wel zo voorspelbaar in zijn buien is, dat het eigenlijk weer heel erg komisch is. Nou ja...tragi-komisch. Ik had binnen een paar zinnen van hem al diverse rijtjes Bingo.

En omdat we allemaal te lijden hadden onder die nurksheid was het ook wel weer ontspannen. Want we zaten allemaal in hetzelfde schuitje.

En gedeeld leed is halve smart tenslotte. Dus weer een dag overleefd. Joehoe!!!

Stap op de trein, Hein!

Niet mislukt; maar de start van een leerproces

Dat klinkt toch anders en veel positiever dan poging om te veranderen alweer mislukt.

Hoorde deze zin bij een lezing van een arts, die heel begaan is met het omkeren van het Diabetesproces. Juist door goede voeding is er nog veel mogelijk. Niet alleen val je af door het minder eten van suiker (niet dat je de hele suikerpot opeet, maar meer zaken waarin suiker verwerkt is, of waarin het lichaam suiker herkent), ook herstellen functies in je lichaam of stabiliseren.

Dat bewustwordingsproces kan in fase gaan. Dat je in een eerste poging alles prima toepast en dan toch weer terugvalt. Als je dan weer instapt in de trein die Verandering heet, ben je niet mislukt, maar heb je geleerd van het waarom.

En kom je ooit nog eens uit op het Station "Verbeterd".

Eerst maar eens mijn geestelijke OV-Chip opladen dus, anders kan ik niet reizen. Dat deed ik vanochtend door ondanks een miezerregentje, toch te gaan lopen. En ondanks mijn bleh....ik wil in bed blijven liggen, veilig onder mijn zomerlakentje, toch opstaan en klaarstaan om toch dat eind te gaan lopen met man met hond. En hond is altijd vrolijk en nieuwsgierig. Of het nou regent, hagelt, sneeuwt...er is altijd wel iets op even achteraan te lopen, aan te ruiken of te snuffelen.

Man met hond ziet altijd veel. Zo zag hij een piepklein kikkertje in het natte gras. Zo schattig. Ik ben al blij dat ik de paardendrollen op tijd zie.

Always looking for shit zeg maar.

Hierbij roep ik augustus uit als treinmaand; want waar zouden we zijn zonder de Trein?

Ik zie een ster, Ger!

Gisterenavond was ik al in mijn slaapkamer en al bijna te bedde, toen ik een newsflash kreeg dat het die avond helder genoeg zou zijn om de sterren (meer dan normaal) te zien.

Dus maar even een dikke omslagdoek om, slippers aan en nog even heerlijk een half uurtje in het donker buiten naar de sterren gekeken.

Kalmerend zeg...zou je iedere avond moeten kunnen doen voordat je gaat slapen.

Daardoor inderdaad ontspannen geslapen en vandaag een prettige dag op het werk. Met alweer een nieuwe werkplek, nieuw project en direct op de eerste dag succesvol.

Sommige collega's zeiden dat ik kennelijk op elk project wat er loopt ingezet word. En toen bedacht ik dat dit niet zo 'gewoon' is. Ben goed in oraal werk.

De dag begon vriendelijk toen ik een buurman met zijn nieuwe pup zag. En we even praten hoe snel hij groeit. Per dag zie je 'm groter worden. De pup dan.

Vandaag in mijn inbox een afwijzing van een leuke sollicitatie ontvangen. Ik rekende er al op, want de termijn waarop de baan begint en de tijd waarin ze zochten daarin had niemand een maand opzegtermijn in kunnen verwerken.

De volgende maar weer dus. Moet maar denken aan wat die natuurkundige zei: