Twee aan twee en altijd iemand waar je tegen aan kan kletsen. Of zeuren. Of klagen. Maar je hoeft in ieder geval geen moeite te doen om aansluiting te krijgen. Aansluiting van huis uit meegenomen als het ware.
Nu snap ik allang dat dat 'gezellig' voor sommigen ook maar schone schijn is en dat ergens alleen verschijnen voor menigeen een hele grote wens is. Ging die Jan Jurk nou maar eens een keer niet mee!
En dan toch, heel eventjes, dit gevoel hebben dat ik alleen ben en altijd altijd zal zijn. Dit is uw leven en doe het er maar mee. Ongeschikt om mee te paren.
Wat helpt is even kijken naar de wolken en weten dat dit gevoel, net als de wolken boven me, gewoon weer overdrijft. Er mag zijn, maar ook weer weg mag drijven. En als er niemand is om mee te praten kan ik altijd nog er gewoon zijn, kijken naar hoe de hond speelt.
En als ik dan weer bij het groepje mensen sta die met me willen lachen en uberhaupt optrekken, is het al snel weer goed. En ja, zelf een gesprekje aanknopen met iemand, die kunst beheers ik ook hoor. Ben niet helemaal wereldvreemd of raar, maar snap wel van mijzelf, dat ik momenteel niet geheel overtuigd ben van mijn X-Factor.
7 opmerkingen:
Het zou fijn zijn als je het fijn genoeg met jezelf hebt. Een partner moet iets toevoegen, niet nodig zijn om je ok te voelen. Ik ben al lang alleen en zou het niet eens meer willen, tenzij het een ubergeweldig mens is.
Ik heb een hoop aan goede vrienden en vriendinnen. Daarmee heb ik die aansluiting met anderen dus.
Alleen is maar alleen, maar als ik Jan niet tegen was gekomen, was ik dat wsl ook nog steeds. Ook alleen zijn heeft zijn waarde. Maar met hem is alles leuker! Dat gun ik je ook!
Verkijk je vooral niet op de buitenkant, veel is niet wat het lijkt.
Jan Jurk...hahahaha
:-(
Ik heb dan wel een man, maar die heeft Alzheimer en woont inmiddels niet meer thuis. Praten kan hij niet meer, geen idee wie ik ben. Al jaren geen gesprek meer met hem gevoerd.
Je lijkt me flink genoeg om toch een leuk leven te leiden, ook al moet je zelf die slingers ophangen, ik ook en nog heel veel anderen. Kijk naar wat je wel kunt en hebt en niet andersom. Lukt je best.
Berber
Er is een tijd geweest, dat ik op zoek was naar de ware en zeker wel leuke avontuurtjes gehad, maar ook niet meer dan dat.
Ik heb het opgegeven om te zoeken, klaar met avontuurtjes en na 30 jaar alleenstaand te zijn geweest, zou ik een partner nog wel kunnen inpassen in mijn leven?
Of zou ik me kunnen inpassen in het leven van een partner, het gedoe om dat weer allemaal op de rit te krijgen, kost behoorlijk wat energie...
Wat mij betreft, is het wel goed zo, mijn eigen ritme en gewoontes en niemand, die vindt, dat ik iets moet veranderen en ik hoef ook niet meer zo nodig een ander te veranderen.
Zolang mensen mij een sympathiek mens vinden, is dat voor mij genoeg!
Groetjes Lily
Een reactie posten