En zoals ik al aan mijn Scandinavische broer schreef: It drains the energy right out of me.
Via het werk van mijn dochter kon ik een auto huren en mijn moeder bood aan dat te betalen, want dat was goed voor mijn rij-skils. Het scheelde natuurlijk ook reistijd (op de terugweg dan, want ik moest natuurlijk de auto ook nog ergens ophalen. Ook over autorijden was ik al onzeker geworden. Niet het rijden, want ik weet zeker dat ik dat nog wel kan, ook al heb ik al maanden niet meer auto gereden, maar over alle knopjes en dingen in een spiksplinternieuwe auto. Of ik nog wel snap waar de knop voor de koplampen zit. Echt...werkelijk over de simpelste dingen stress ik!
Had ik me voorgenomen om voor de spits naar huis te gaan; dat lukte niet. Ik was rond 22.30 uur thuis. Dan kan ik niet direct gaan slapen, want ik moet dan eerst even 'bijkomen'.
Er kwam nog een zus langs, die is ook lang van stof en ach, we hadden elkaar maanden niet meer gezien, dus ook wel weer leuk.
Toen zij naar huis ging toen moest ik mijn moeder nog wat dingen laten zien op haar computer, want ieder jaar is ze dat spontaan 'vergeten'. In plaats van beter aan mijzelf te denken en aan te geven dat ik nu moe was, dacht ik nou ja...dan hebben we dat ook maar weer gehad. Kan er nog wel even bij.
En ik zie echt wel dat mijn moeder ook maar moet roeien met de emotionele riemen die ze niet had. En misschien is het ook zo dat wat je niet van thuis hebt meegekregen, je zelf ook niet kan. Maar ja, dat betekent dan ook dat ook ik geen aandacht en liefde en warmte kan tonen of geven. Of niet snap wat dat is.
Toen mijn moeder en mijn zus van me hoorde dat ik mijn weken thuis soms als saai beschouw, kwamen de verhalen over gezellig een kopje koffie bij een vriendin doen. Tsja...die van mij wonen of 10 of 50 km verderop of in het buitenland. Heb je dan niemand in de buurt?
Nee dus.
Misschien dat het toen duidelijker werd dat sowieso vrijwel nooit iemand op bezoek komt hier. Man met Hond komt nooit binnen. Hij trapt me - bij wijze van spreke - de auto uit na het lopen en socializen daar doet hij niet aan. Dat ligt aan mij. Ik voel me een ongeschikt persoon om te entertainen. Ik straal kennelijk iets uit wat mensen afstoot. Concludeer ik zelf (alvast). En een horizontale wandeling is er al helemaal nooit meer bij. Ook ongeschikt voor. Sex-appeal nul komma nul.
En dat je leven anders is als iedereen om je heen werkt en jij niet (meer). De vrije tijd van mijn vrienden die werken is in het weekend. En om dan Vrouwtje Somber op sleeptouw te nemen, daar zit ook niet iedereen op te wachten. Zou ik ook niet trekken.
Wat ook helpt is dat mijn moeder en zus op clubjes zitten. Sporten of yoga of iets anders. En mijn moeder haar netwerk via de kerk heeft. En mijn zus heeft een hele lieve kater in huis, dus altijd leven om haar heen. En heeft vriendinnen in haar stad.
Jeee...ik klink wel als een soort van eigengemaakte melaatse eigenheimer. Maar ik heb dan ook nog een rare afwijking dat ik net als Groucho Marx liever geen lid ben van een club waar ik bij hoor/pas.
Zo was ik bij een lezing over Hoogbegaafdheid. En uiteraard was vrijwel iedereen in de zaal Hogerbegaafd. En die hadden ook allemaal het allerhoogbegaafste woord. Continue.
"Oh ja...ja dat heb ik ook altijd....Oh ja...zo voel ik me ook constant" En ondanks de uitslag van de test, wil ik niet eens tot zo'n eliteclubje horen.
Ik zag Van Kooten en de Bie er al een sketch over schrijven. Wat natuurlijk weer veel zegt over mijn leeftijd. En precies dat is wat ik mis bij de Hogerbegaafden. Gevoel voor zelfspot en humor.
14 opmerkingen:
Aan de lezers van deze blog; geloof deze dame maar niet. Ze is super
lief, heel verzorgd, kan heel goed luisteren, heeft humor en heeft een leuk huis in een leuke wijk en ze kan ook nog interessant vertellen, is attent en lief.
Haha ja erg he die mensen die allemaal hoogbegaafd, hoogsensitief, zo goed kunnen luisteren, want ja je wil niet weten hoeveel mensen denken dat ze kunnen luisteren en o zoveel voor een ander over hebben/ Zij gaan de wereld wel redden. Alleen jammer dat ze nooit tijd hebben.
Dan heb je ook nog de mensen die in vorig leven prinses waren,
of barones. Ze waren nooit schoonmaker of boerin.
Trouwens ik heb ook wel iets van een prinses in mij. Ik kan mij heel goed laten bedienen hier in huis.
dikke kus
:-) zelfspot en humor heb je...
en ja zingt Claudia de breij dan mag ik dan bij jou,
ja hoor kom maar jij mag wel bij mij, als je maar lief bent voor mén jongens,
neem ik je mee de peel in :-)
❤
Oh, ja, heel herkenbaar. Van die mensen die zichzelf heel wat vinden, en die dat ook luidkeels durven te verkondigen. Zó sensitief en gevoelig, bijvoorbeeld - wel gek dat ze dan niet zien dat jij je zit te vervelen terwijl ze uitwijden over hoe gevoelig en sociaal ze wel niet zijn.
Goed, gekheid op een stokje ... sterkte, dame. Ik ben zelf nu bij een psychol. verpleegkundige die me tot nu toe driemaal daags vijf minuten "zuchten" voorgeschreven heeft, omdat dat zou ontspannen. Zucht je mee, driemaal daags? En daarna er dan maar weer min of meer tegenaan?
En dit onderschrijf ik van harte!
Ik kan haar aanbevelen!
Ik herken veel van wat je beschrijft, zelfde leeftijd, vergelijkbare situatie, intelligent (ik mijd het woord hoogbegaafd..)en krijg ook steeds advies om er op uit te gaan, bij clubjes (sport, leesclub, meditatie, hoogbegaafd, museum etc) te gaan. Ik werk freelance en dan heb je weinig collega's. Met collega's is het trouwens vaak: uit het oog, uit het hart (zoals je zelf ook ervaren hebt). En ook mijn familie had en heeft het netwerk via de kerk en het geloof. Als je dan van je geloof valt moet je jezelf als het ware weer opnieuw uitvinden:-). Zoals ook na een scheiding of verweduwing:-)
Aanvulling: wat ik van 'mijn' psychologe meekreeg is dat je vaak meerdere behoeften kunt hebben die niet 1 persoon of 1 type personen kan vervullen. Zo kun je wandelen met iemand, maar er wellicht niet mee over filosofie of gevoelens praten. Of muziek maken of luisteren, maar er niet mee sporten.Of samen klussen, maar geen intimiteit. Of.. noem maar op. Het is dan handig om in te zien dat je contact zich beperkt tot dit deelgebied en dat dit dus een beperkte vriendschap kan zijn, niet een alles-in-een, dat wat je zo graag zou willen/nodig hebt.
Op dit moment is er in mijn omgeving een vrouwenclubje actief met wildplukken, yoga, zelf verzorgingsproducten maken, tot rust komen etc. Ik ben uitgenodigd en toch ben ik nog niet gegaan. Zo'n vrouwenclub schrikt me af, ik vrees een kippenhok van allemaal koekkoek-eenzang dames. Het is overdag, dus het trekt vooral vrouwen zonder betaald werk.Dat wat jij ervaart op zo'n hoogbegaafdenbijeenkomst, denk ik.
Maar soms moet je jezelf een schop onder de kont geven en op je intuïtie afgaan. Voelt het goed: prima. Niet goed: dan heb je het wel geprobeerd.
Vond deze link trouwens geen slechte indruk maken: http://www.kantlijn.net/index.php?pageID=112&Hoogbegaafden-Over%20deze%20doelgroep
Ik ben "hoogbegaafd", "high-sensitive" en "slank"! Maakt me dat een goed en gelukkig mens, volgens mij niet. Daar is meer voor nodig. Lees hetgeen pourquoi pas en luz schrijven elka morgen 5 keer hardop voor aan jezelf, dat helpt!
Volgens mij helpt ontspannen het beste met iets wat bij jou past. Kan ook 5 minuten de poes aaien zijn. Of de honden. Hebben jullie allebei plezier van.
Zuchten?
Die omschrijving van kippenhok is komisch en herkenbaar. Momenteel ben ik al blij dat ik gesprekken heb met een psycholoog.
Dank je.
Wow!!
En nogmaals..wow. Het slaat me warm uit, of is dat een verlate opvlieger?
Een reactie posten