Ergens uit mijn tenen toch maar wat energie en vooral zin opgedoken gisteren en met de fiets naar een tuincentrum een dorp verderop gefietst. Mega druk. Allemaal mensen die een moederdag-ding of boeket kochten. Staat me echt al jaren tegen, vanaf dat ik niet meer thuis woonde en die dag op het station opeens allemaal mensen met het verplichte boeket zag staan. Doe dat dan die andere 364 dagen eens een keer. Spontaan. Vertellen en laten zien dat je je moeder waardeert.
Heb wat plantjes gehaald, kan ik straks even in de tuin of in een pot zetten. Zoveel er in een fietstas past dan he.. En ervan genieten. Zelf gedaan, geen hulp bij sjouwen, graven of wat dat ook. En ook nog zeker wel een half uurtje (geen rust in de kont voor langer) gelezen in mijn bibliotheekboek. Gaat ook over Europa(pa).
Weet niet wat er is gebeurd, ik was er niet bij immers, maar het Songfestival is zo toch stukken minder te genieten zonder de spanning van hoe het met "onze" deelnemer zou gaan. Dus niet gekeken.
Alsof mijn boycot een drol zou uitmaken. Hahah!!
Kon ik wel redelijk op tijd naar bed. En zonder wekker wakker worden is ook heel vakantie-achtig.
Parasol opgezet, planten in potten gedaan, beetje opruimen, beetje niksen, beetje koffiedrinken.
Fijn contact met een vriendin. Die haar moeder in een verpleeghuis in haar buurt kon plaatsen. Haar broer was ook even over. Allemaal in harmonie. Wat een contrast bij hoe het bij ons gaat. Schaamte en wat ben ik dan voor persoon met zo'n achtergrond? Hoeveel steekjes zitten er los aan mij? Doe ik het wel correct en juist of heb ik ook een hele grote blinde vlek.
11 opmerkingen:
Ik denk dat je grootste blinde vlek is, dat je heel hard en streng bent voor jezelf. Als ik het zo van buitenaf zie. Ik hoop dat je een fijne dag hebt, vandaag!
in ieder gezin is wel wat, je weet het alleen meestal niet. Met jou is niets mis, je bent zoals je bent. Met wat je allemaal hebt meegemaakt mag je trots zijn/blijven op jezelf. En moederdag?...commerciële onzin, want waarom zijn de bloemen ineens zo duur, belachelijk. Ik heb liever dat ik door het jaar heen fijn contact heb met de kids
Ik ben enig kind (letterlijk en figuurlijk) dat scheelt enorm in familieruzies!
Jij bent ok zoals je bent.
Geniet maar van deze prachtige dag.
Marijke
Wat Petra zegt, dacht ik ook. Niet zo streng zijn voor jezelf en zeker geen probleemeigenaar worden. Jouw familie is niet zo fijn misschien, maar dat komt meer voor dan je denkt. Kijk maar naar die ellende programma's op televisie en dat zijn dan nog de lui, die hun verhaal de wereld inslingeren. Ik las iets over een moeder van nog jonge kinderen, die én naar haar eigen moeder, die van haar man en nog een andere schoonmoeder van het eerste huwelijk moest op Moederdag. Zelf had ze dus geen moederdag. Ik had die drie uitgewerkte moeders gewoon een bos bloemen laten bezorgen met een kaartje eraan en verder vind ik dat actieve moeders zoals zij alle recht hebben op een moederdag. Oma-dag is er gewoon niet. Punt :-)
Jij hebt de situatie toch omgedraaid met eigen kinderen en kleinkinderen?
Wijze woorden van de andere reageerders. Ik sluit me bij hen aan. Waarom zou jij je schamen voor de familieleden? Die heb je immers niet zelf uitgezocht? Het is vaak zo dat er in families wat aan de hand is, vaker wel dan niet denk ik soms. En dan nog... al was het niet zo bij anderen. JIJ bent wie je bent en volgens mijn informatie, die ik krijg via jouw eigen blog, ben jij een topper van een vrouw! Zo leuk en lief met je kleinkinderen, zo leuk en lief voor je eigen kinderen, zo tolerant en attent op je werk (ondanks de eikels die er rondlopen!!). Nee hoor, jij hoeft je nergens voor te schamen!
Ja ook ik ben het met Petra eens en meer kan ik daar niet van zeggen! Natuurlijk is mijn beeld vastgesteld door jou blog. Maar als dat beeld klopt, is er verder echt niks mis met jou
jouw blog
Ik herken de schaamte - WAAROM kan ik nou geen "gewoon, minimaal" contact hebben met mijn familie? Maar het feit dat de zussen dat helemaal bij mij leggen - De vraag aan mij:Maar Bij anderen kan ik makkelijker zeggen "Er gaat weleens iets mis tussen mensen"- voor mezelf vind ik dat lastiger om vol te houden....
NIeuwe poging:
Ik herken de schaamte - WAAROM kan ik nou geen "gewoon, minimaal" contact hebben met mijn familie? Maar het feit dat de zussen dat helemaal bij mij leggen - De vraag aan mij: WAAROM lukt het nou niet om contact te houden? Zonder dat zij zelf hun eigen rol benoemen... Zegt mij wel dat ZIJ (ook) een flinke rol hierin hebben... Maar Bij anderen kan ik makkelijker zeggen "Er gaat weleens iets mis tussen mensen"- voor mezelf vind ik dat lastiger om vol te houden.... HET LIGT NIET (alleen) AAN MIJ ( en dus ook niet alleen aan jou.....)
Ik ben het helemaal eens met mevrouw Niekje... Je familie zoek je niet uit... Je kunt er niks aan doen dat je familie zo is. En je hoeft je zeker niet te schamen!
groetjes, Alice K.
Een reactie posten