Sneuneus

Stond vanochtend toch op tijd op, want wilde even bij mijn moeder langs in het verpleeghuis. Dus op tijd de bus, nog overstappen om ietsje dichterbij de ingang van het station te stoppen (ze zijn daar aan het verbouwen, alle haltes op de schop en dus stop je een stuk verderop), zien dat jouw trein vertraging heeft (nou...dat is ook helemaal nieuw) en dus nog even koffie halen. Had mijn thermosbeker al in de tas gestopt. Maar één euro tijdens Happy Hour bij de AH to go.

Koffiemachine kapot. 

Maar gelukkig nog wel zwarte koffie en dat was precies wat ik altijd neem. De trein haalde onderweg de vertraging in. Dat kwam zeer goed uit, want heb op het station aldaar nog maar een paar minuten om de bus te halen, die ook maar 2 x per uur komt. 

In de trein al verder naar achteren gelopen, want zat eerst voorin om in mijn geboortestad daar de bus te kunnen nemen, maar was dus niet nodig. Lange trein dus naar achteren lopen is beter want dan stap ik bijna bij de trap bij de uitgang uit en kan de bus nog halen.

Mijn moeder begroet dan altijd met het altijd passende "He hallo, wat leuk je te zien!". Of ze nog weet wie ze ziet? Ze feliciteerde me niet. Dus dat is ook al verdwenen en misschien ook wel de koppeling met dat ik haar dochter ben.

Vond haar lichamelijk heel erg kromgetrokken, dat had ze thuis nooit zo. Maar had het al met mijn (aardige) broer erover dat toen ze nog zelfstandig woonde, ze elke dag de trap op en af moest (ging prima nog) en een tuin had, waar ze ook regelmatig iets in deed of gewoon lekker van kon genieten, vooral van buiten zijn. Ook heeft ze heel lang op yoga gezeten dat hielp ook natuurlijk. 

Nu hoeft er niets meer; nul lichamelijke inspanning. Vind haar nog steeds te goed voor een verpleeghuis, maar dat is een discussie die ik sowieso niet kon/kan winnen van de Bewindbroer. Zodra hij de kans schoon zag, heeft hij haar daar laten plaatsen. 

Hoe dat kan? Want geen urgentie, niet dwalen, geen gas aan laten staan, geen gevaar voor haarzelf of anderen en een indicatie die niet hoog genoeg was voor zo'n snelle plaatsing. Het zaakje stinkt, maar ja...hebben we niets aan.

Het is gedaan en hoop dat hij zichzelf nog in de spiegel durft aan te kijken. Of liever...misschien doen zijn kinderen hetzelfde met hem te zijner tijd.

Weer terug met bus en trein en bus en een andere bus richting huis gepakt, dan kon ik een pittstop bij de H ema doen voor de Verjaardagstompouce. Een klein feestje vind ik dat altijd. En nadat ook mijn eigen moeder mijn verjaardag was vergeten was dat een soort troostprijs (hoor dramatische muziek op de achtergrond...).

Bij de taartenbalie scande de dame mijn mail. Ik zag alleen nul tompoucen liggen, dus misschien wel een uitdaging.

Klopt.

Tompoucen op.

En u bent te laat. Bon maar tot en met gisteren geldig. 

Jammerdebammer en ga maar met niks naar huis ouwe sneuneus. Moest echt even slikken (en vond mijzelf direct een ontzettende dramaqueen, dus er kwam gelukkig niets nats). 

Ook de supermarkt waar ik dan maar voor iets wilde kijken werd verbouwd dus dicht. Zag ik pas toen ik voor een dichte deur/roltrap stond.

Naar huis.

Bus in.

Fiets pakken en klaarrrrrrr.

Sneuneus dus. 

Dat je je zo laat kennen door één gemiste gratis tompouce! Kop op zeg! 

Moest wel een beetje gniffelen om hoe het ging. Is bijna comedy toch? Slechte comedy weliswaar.

Later lachen we erom.