Koopwoning

Nee, zei het inwonende meerderjarige kind. Ik ga echt geen kostgeld betalen, want ik spaar voor een koopwoning.

Dat vader met schulden aanklopte en mijn collega dit in het gesprek voorstelde, was voor kind een grote No Way. Vader zijn schuld dat hij in de problemen zit; ga ik hem niet mee helpen door kostgeld te betalen. Hij heeft die schulden gemaakt, mag hij het ook zelf oplossen. 

Aparte insteek. Wel gratis wonen en bij ouder thuis leven, maar niets willen bijdragen ondanks dat een instantie aangeeft dat dit toch vrij normaal is. 

Maar is dat zo, of is dat vooral in onze ogen zo. 

Maakt het allemaal lastiger om van schulden af te komen als je volwassen inwonende kinderen, die ook verdienen, niet meewerken. Dat misschien dan de consequentie is dat, omdat de huur of hypotheek niet meer betaald kan worden, ze helemaal straks met elkaar onder de brug kunnen slapen, dat wil er nog niet in. 

Dat zal ons toch niet overkomen?