Vind het leuk hoe hij dingen ziet, waar zijn oog op valt en hij me dan daarop wijst. Zo verbreed ik mijn blik ook weer. En waardeer ik onze wandelingen des te meer. Ik kon hem ook een envelop met inhoud geven want deze week moet hij weer een tripje naar de dierenarts doen om te kijken of het gips eraf mag en of het bot al aan elkaar is gegroeid. Foto's maken dus. Hij wandelde anders veel meer, maar nu zonder hond, zijn wandelingen met andere mensen met hond ingewikkelder in te plannen. Dus ben blij dat hij voor mij tijd maakt.
Thuisgekomen was het allang en breed lunchtijd en daarna nog even aan nieuwe slaapkamergordijnen gewerkt en mijn administratie gedaan. Ook nog een pakje naar het postkantoor gebracht en even op een piepklein marktje om de hoek gekeken. De planten waren in de superaanbieding volgens de marktkoopman en hij vroeg al of ik met de auto was. Nee...met de benenwagen.
Dus die tray in de superaanbieding kon niet mee, maar sowieso was en is het budgettair niet zo handig om nu in planten te investeren. Deze maand mijn huishoudbudget alweer lager gezet en kijken of ik het daarmee red. Door het als een wedstrijd te zien, blijft het luchtig.
Dochter had mijn fiets want ging gezellig met haar halfzusjes en broertje even een stukje fietsen.
Op mijn werk was het komisch om te zien hoe volwassen mensen te paaien zijn door hen een ritje in de Ferrari van en met de baas aan te bieden als ze hun target die dag zouden halen. Geef mij maar gewoon normale arbeidsvoorwaarden en iets meer bruto loon. Die auto boeit me niet, dat is gewoon een verklede veer! Uiteraard kreeg ik niet zo'n aanbod. Ik zie er kennelijk niet uit als iemand die wild wordt van een ritje in een Italiaanse sportauto.
Ooit had ik een directeur die vond het wel prachtig om ons luitjes op te voeden in de Haute Cuisine. Want dat kregen wij natuurlijk niet thuis, de mensjes van het gewone leven. En oh ja, of wij dan, als wij naar het restaurant gingen, wel passend gekleed wilden komen. Dus de heren in pak graag. Met stropdas.
En dan dineren in zaken die een Michelin-ster hadden en ondertussen wel luid smakkend en met je mond vol vertellen wat voor bijzondere keuken men hier had. En hoe duur de jurk van zijn vriendin is, want echt "Design". Ja, meneer de directeur - u weet hoe het heurt!
Echt...ik zou zo een comedy-serie kunnen schrijven over wat ik op de werkvloer allemaal heb meegemaakt. En dan zal men zeggen dat ik het wel een beetje erg vet heb aangezet.
4 opmerkingen:
Dat zou ik zeker doen, die comedy-serie!
Test het maar op je lezers, kom maar op met je verhalen!
Zo herkenbaar, omdat de baas helemaal weg is van een dure auto of duur eten, denkt hij dat hij z'n personeel daar ook van kwijlt. Maar bij mij werkt die wortel ook niet zo. Net wat je zegt gewoon een goed salaris en een oprecht compliment bij een goede prestatie is veel meer waard. JBR
Heel saai hoor, dat vertel over de man-tijdelijk-zonder-hond :-)
Aardig dat je hem financieel steunt, al zouden mensen zich bij aanschaf van een huisdier moeten afvragen of ze eventuele extra kosten wel kunnen dragen. Maar misschien is zijn financiële situatie in de tussentijd wel veranderd, dat kan natuurlijk ook en je hond doe je dan niet zomaar weg.
Ach, dat iemand een Ferrari heeft, zegt al genoeg......... 't Lijkt me een narcistisch type en/of een groot kind. Ik zou niet mee willen en (da's geen jaloezie).
Oeh, verhalen ja ja graag! vertel eens...
Een reactie posten