Genoten van het Eurovisie Songfestival. Met wat online vrienden heen en weer geappt en dat maakte dat ik me niet alleen voelde, wat ik wel was. En mijn broertje in het land van Lordi had ook interesse. Grappig en zo maakte ik er wat van.
De zondagochtend beginnen met dat het koffiezetapparaat het filter opzij drukt en alle prut IN je koffie loopt in plaats van in het filter blijft. Heerlijke start. Not.
Nou ja; weggooien en opnieuw beginnen. Niet janken; kan gebeuren.
Moest verder mijzelf even ernstig toespreken. Dat ik mijn werk goed heb gedaan. Geen klachten, geen 'fouten' gemaakt want anders had ik dat echt allang gehoord. En zou ik bovendien ook niet voor deze nieuwe functie zijn gevraagd. Dus HOU OP met die twijfel. De angst om 'door de mand te vallen'. Nergens voor nodig (er is ook geen mand die groot genoeg is).
Denk ook niet zo negatief over het waarom. (Dat ik zo goedkoop ben, want ouwe lullenpremie of die premie voor het in dienst nemen van een mens uit een uitkering.) Want dat is bijzaak. Zou ik het echt niet kunnen, dan had ik dat al veel eerder gehoord. Weg met die twijfels!
Ga nou eens genieten van hoe ver je bent gekomen. Vanuit een zeer diep dal. En binnen 5 maanden een aanbod voor een opstap. Precies hoe ik het wilde hebben. Voet tussen de deur en binnenkomen en blijven.
Had nog een stukje Paasbrood ingevroren. Nu omgedoopt tot Pinksterbrood. Bij die foute koffie. Nee, goede koffie want opnieuw gemaakt en nu zonder prut.
In de tuin gewerkt, want droog (na de regen) en flink, flink gesnoeid. Weer wat vorm en dat oogt direct 'netter'. Vooral de voortuin, want de wijk waarin ik woon daarin worden vooral graftegels uitgetest. Of die ook als stoepmateriaal gebruikt kunnen worden. Alles grijs getegeld, met 1 bloempot en een keurig hekje.
Zag ook dat mijn Noord-Koreaanse buren een invasie hadden gedaan. Gewoon over de tuingrens in MIJN tuin hun moestuintje uitgebreid, door de onderste plank van de schutting 30 graden mijn kant op te leggen en een dikke balk daartegen aan te plaatsen, zo schuin als de toren van Pisa. Was er even ziek van, want dat doen ze altijd als ik weg ben. Naar mijn werk of op gewoon niet thuis en dan voeren ze hun annexatieplannen uit. Het enige wat helpt is niet in discussie gaan, maar ze opdragen dit terug te veranderen. Vriendelijk, maar wel duidelijk. Don't fuck with Frank de Grave.
Dus toen ik de buurvrouw vanmiddag zag, haar direct verteld dat die plannen Oostelijke richting, direct gestaakt moesten worden en de onderste plank van de gezamenlijke schutting weer 'normaal' op de erfgrens moet komen. Maar voor de zekerheid foto's gemaakt, mochten ze het 'niet snappen'. Want zo deed ze. Waar? Wat? Weet niet wat mijn man doet. Dat jokt ze, want ze geeft hem altijd uitgebreide instructies. Keihard hoorbaar voor de hele buurt. En voor de woningbouwvereniging ook fijn die foto's. Dit zijn dezelfde buren die klagen over de bloesem boom en dan wederom als ik niet thuis ben, met een manchete er gewoon een stuk tak afhakken. Bruut, lelijk en zonder oog voor de boom. Of voor mij. Respectloos.
Nog meer verlang ik nu naar een afsluitbaar hekje/poort/deur, want ik weet zeker dat ze ook gewoon in mijn tuin kruipen als ik er niet ben.
Het is de wereld en zijn problematiek in het klein. De een wil wat (wat van die ander is) en de ander lijdt daaronder. En degene die het hardste schreeuwt, slaat, of schiet of alles kapot maakt, wint.
De Pinkstergeest was zeker niet in haar of mij gevaren, want hoewel er geen woord Chinees bij was, deed buurvrouw alsof ik iets heel moeilijks doorgaf. Terwijl Irma er ook nog bij stond te gebaren!
Max heeft die race gewonnen en ook nog eens leider in het kampioenschap nu. Geen enkele Mercedescoureur op het podium te zien en dat is ook wel eens verfrissend.
Daarna trok ik richting mijn moeder. Even kijken hoe het met haar gaat en tsjonge..werd ze schriftelijk, jawel schriftelijk, op het matje geroepen door een broer van mij. En alle oude koeien werden er ook nog maar eens uit de stal bijgehaald. Dat hij zoveel tekst op zo'n koddig kaartje, zelf in de brievenbus gedaan, kwijtkon.
De een wil wat en de ander snapt dat niet of is niet in staat dat te geven of te snappen. Want beide te koppig om een eerste move te doen. Jemig de Pemig!
Nog later dan het songfestival gisteren eindigde, thuis dus. Waar zouden we zijn zonder de trein! En de nachtbus. Nu is het kunst om die apen van mijn moeder bij haar in haar circus te laten. En ook de vlooien van die apen.
En de mijten van die vlooien van die apen.
9 opmerkingen:
Ik denk dat het appen tijdens het Songfestival wel erg geestig zal zijn geweest. Of melig, dat kan ook.
Wij hebben niet gekeken... al jaren niet meer, meestal te schreeuwerig. Zetten de zender even op en toevallig kwamen alle acts voorbij. Meteen een keuze gemaakt... Zwitserland en Frankrijk. Nou ja, werd niks.
Goed van je dat je jezelf even hebt bijgepraat over je werk! Het allermakkelijkste? Dat ze je hebben gevraagd voor een andere functie zegt genoeg! Je kunt het hoor!
Lastige buren zijn vervelend, lastige familie soms ook! Sterkte! X
ha Cellie... hahaha: En de mijten van die vlooien van die apen.
Ik lig soms echt in een deuk om jouw manier van schrijven.
Zelfs om hoe je de buren met hun gedoe beschrijft.
Maar je hebt helijk.... niet pikken.
Het lijken me mensen, die je hele tuin willen inpikken en mooi, dat je dat niet toestaat.
Dat van die afgezaagde tak vind ik wel heel erg. Dei lijm je er niet zomaar weer op. Echt erg!!
groetjes van Marlou
De inhoud van je verhaal is niet om te lachen. Maar je manier van beschrijven wel.
Vervelend van die buren! En je hebt helemaal gelijk dat het respectloos is wat ze doen.
Jammer dat je zo aan jezelf twijfelt over je werk. Ik weet zeker dat je het goed doet, anders had je er allang uitgelegen en had je geen andere functie aangeboden gekregen. Ze willen gewoon echt dat je blijft!
Hé, stop nou eens om jezelf zo naar beneden te halen! Ik herken de neiging om het te doen, maar het is ZOOOO onterecht (voor ons allebei..)!!! Ik dacht meteen, ipv te denken dat je te dik zou zijn voor de mand: Er is geen mand. Lees ook dit stukje: https://www.trouw.nl/nieuws/er-is-geen-mand~bcbb100b/#:~:text=Iemand%20zei%3A%20er%20is%20geen,tachtig%20mo%C3%A9st%20je%20van%20alles.&text=Foudraine%20en%20De%20Jonge%20gingen%20die%20krampachtigheid%20met%20oosterse%20filosofie%20te%20lijf. (Ik kan geloof ik geen link plaatsen...)
Ik weet niet of het nog bestaat, maar een aantal jaren geleden kreeg je een bedrag als je weer aan het werk ging van de uitkeringsinstantie. Dit moest je destijds zelf aanvragen en was niet algemeen bekend.
Het kan ook andersom. Bij mij kwam een paar jaar geleden een buurman aan de deur die uitlegde dat een gedeelte van mijn tuin eigenlijk bij zijn huis hoorde. Ik woon in het laatste huurhuis van het blok, de andere woningen zijn inmiddels koopwoningen en blijkbaar hadden de vorige huurders van mijn huis in het verleden de grens verlegd. Hij kwam met een tekening waaruit bleek dat dit inderdaad het geval was. Aangezien mijn voortuin een behoorlijk oppervlak heeft wat ik inmiddels teruggebracht had van tegels naar weer groen, was ik maar wat blij dat er een stuk vanaf ging. Scheelt mij werk en de kosten van meer planten om het op te vullen.
De zorg om ontmaskert te worden als de bedrieger, waarvan je zelf vreest dat je hem bent, vind ik heel herkenbaar : )
Een reactie posten