Regen op mijn raam

Blij worden van een schone witte was aan de droogmolen. En een zonnetje en wat wind. Dus zo droog. Heel fijn. Allemaal zonder droger. En als de boeren hier niet gaan gieren, nog lekker ruikend ook.

In de zon de dikke weekendkrant gedeeltelijk gelezen. Wat zijn die kranten toch dik! Of ik lees heel traag.

Berekeningen gemaakt in het kader van stel dat ik die baan accepteer waar kan en waar wil ik dan over onderhandelen en waar moet ik - vooral voor mijzelf - rekening mee houden. En dan heb ik het over het feit dat als je meer gaat verdienen je netto soms minder overhoudt doordat je toeslagen ook minder worden.

Ja, werken wordt enorm gestimuleerd door dit toeslagen systeem. Not. Ik heb al berekend dat ik - om helemaal geen toeslagen te hoeven aanvragen (in ieder geval huurtoeslag) een ENORME salarisverhoging zou moeten krijgen. Krijg ik een beetje, dan lever ik netto in. En dat zie ik niet terug in mijn netto salarisstrookje. Uiteraard snap ik dat pensioenberekeningen en berekeningen voor WW op basis van je Bruto salaris worden gemaakt. Dus mijn bruto salaris wat opkrikken zou op de lange termijn wel goed zijn. Maar het is nu zo relatief laag, dat ik daar jaaaaaaaaaaaaaaaaaren over ga doen. Met wat ik her en der opvang hoe 'goed' men in dit bedrijf is met belonen. Maar dus niet gebaseerd op feiten, alleen wat men mij nu betaalt. En hoe ik zaken 'vertaal'.

Wat Bijstandsniveau is, daar ben ik helaas al mee bekend, maar liever nooit meer terug. De onvrijheid, de mindfuck van alles moeten overleggen; je hele hebben en houden en het aantal tandenborstels...ladumaar. Maar soms heb je geen keus. Tenzij je van de wind kan en wil leven. 

Maal een beetje in mijn eigen hoofd merk ik. Zie ik mijzelf zitten in die nieuwe functie? Ga ik ook daarvan mijn 'eigen' Toko maken? Dat ik dat kan, dat weet ik na zo'n veertig jaar werken wel. Of ik dat wil, dat is vers twee. Zo'n plek aan/in de frontlinie. 

Gewerkt, op een verplichte vrije dag. Want had nog aardig wat zaken af te ronden en door de vele 'vrije' dagen deze maand zag ik al gebeuren dat ik niet uitkwam. En het reizen en doorspreken hoe en wat van de eventuele nieuwe functie. Dat is niet in een paar uurtje gedaan. 

Maar dat werken vond ik niet bezwaarlijk. Geen andere dingen te doen (ja.....heeeeel zwaar leven), de dag ervoor heerlijk in de tuin kunnen werken en vooral veel buiten geweest) en ik wist dat ik die dag even vaart wilde maken. En dus gedaan. Voor mij nog meer bewijs dat even wat zaken 'erbij' doen, niet zomaar kan en niet zomaar structureel moet worden. Het kan misschien wel, maar ik wil dat niet (meer)). Om niet weer ten onder te gaan door een overvolle zakenmand aan taken en dingen die er even 'bij' worden geschoven. Gratis. Tijdelijk. Omdat je die veren zo lekker vindt voelen. 

Vanochtend wakker met druilregen op de ramen. Nu lijkt regen op schuine dakramen altijd erger, maar geen zit in de tuin en lees de weekendkrant-weer. Dus maar eerst even wat verse groenten en fruit halen, dan is die buit ook weer binnen.