Was vrijdag uit mijn werk even een winkel ingelopen. Zag iemand bij een van de vele koffiemachines op mijn werk op een andere verdieping, die een hele leuke kerst-mok had. Ze vertelde dat er wel 3 bekers heet water in kunnen, dus dat scheelt ook weer bekers en dus minder afval en heen en weer lopen. Dus vroeg haar waar ze die had gehaald.
Die winkel (leek een soort kleine V&D) liep ik dus in en wow....wat veul! Zoveel keuzes en dingen en spullen. En boven nog veel meer. Werd er accuut onrustig van. En kon dus nul keuzes maken plus dat ik de trein wilde halen, dat winkelt ook niet echt ontspannen. Was nu wel een keertje stipt einde werktijd ingepakt (oh nee, klopt niet want ik was al een half uur eerder begonnen) en richting huis vertrokken, dus nu wel wat tijd over. En ik me dus afvroeg of ik uberhaupt nog wel iets nodig had. Wel een hele leuke kerstafdeling. Erg leuk zelfs. Vond het ook prettig te merken dat ik daar zelfs een beetje plezier in had. Beetje snuffelen, kijken wat er nu te koop is. Wat luchtigheid.
Zaterdag de doe-dingen gedaan die ook moeten (de was, opruimen en iets terugbrengen wat niet was wat ik hoopte) en toen was het al middag en had ik nog niets luchtigs en leuks gedaan. Wat mijn voornemen is. Voor de balans met de drukte en zorg rondom mijn werk en andere zaken. Meer luchtigheid bewust inplannen dus.
Dacht aan het blog van Bertiebo over de tentoonstelling over Hockney en keek online of er nog plek was. Nog eentje! Dus nu niet te lang wikken en wegen en dan toch de trein voorbij laten rijden; Doen!
En zeker omdat mijn museumjaarkaart op de mat lag vrijdag. Blij dat er niet bijbetaald hoefde te worden, maar dan nog is dat nooit tientjeswerk. Maar dus ook daardoor weten dat als ik het helemaal niks vond, of toch te druk, dat ik er dan zo weer uit was. Met nog minder dan 28 seconden kijktijd per schilderij! Zonder (financieel) schuldgevoel.
Was uiteraard vroeger dan mijn tijdslot aanwezig, maar in de rivier voor het museum lag de stoomboot van Sinterklaas en die had kennelijk audiëntie want telkens kwamen er weer ouders met kinderen op de kade. En pieten die dan het verkeer even ophielden. Wat blijf ik dat leuk vinden om te bekijken. En had ik graag daar met de kleinkinderen gestaan, ze de lol en plezier van dit feest meegeven. Maar ja de andere ouder was aan het ouderen deze week.
Heb ze wel een schoenkado opgestuurd. Dat was nog te groot voor de brievenbus, al zat het wel in een bubbelenveloppe, dus moest weer terug mee naar huis (had het op een werkdag meegenomen, omdat ik daar langs een brievenbus kom) en weer omgepakt naar iets kleiner formaat. Ben een slechte hulppiet.
Vond de tentoonstelling wel interessant, maar ontzettend druk (ja...zaterdagmiddag he..) en kon het niet volop tot me nemen. Mooi? Tsja...eerlijk gezegd sprak het me niet enorm aan, zijn stijl van schilderen. Maar me voorgenomen om er nog een keertje heen te gaan, gewoon een keertje door de week, dan hoop ik dat het minder druk is en ik langer dan 28 seconden voor een schilderij sta. Het museum zelf blijft een geweldige plek. En al met al deed het me goed om even een andere invulling aan mijn weekend te geven dan alleen maar nuttige zaken en lezen.
Heb mijzelf nog iets kado gedaan wat al ruim 10 jaar 'op' was. Gunde het mijzelf niet, te duur, was het echt wel nodig? En nu met 30% BlackFriday korting vond ik dat ik dat wel mocht. Want wie weet hoe de zaken er volgend jaar voorstaan en nu kan het, mag het en wil ik het. Omdat ik dus al zo lang eigenlijk helemaal nooit meer van dat soort artikelen koop, vond ik het wel een kostbare investering. Maar rekende dus maar om wat het me per dag zou kosten (gebruik het niet dagelijks) en hoe lang ik kan doen met zo'n geur. Heel lang. Goede inspiratie vanuit een ander blog hierdoor.
Om het schuldgevoel weg te poetsen gaf ik een soortgelijk bedrag aan een goed doel. Tandartsbusjes die het hele land intrekken om gratis mondzorg te geven voor mensen die zich dat niet meer kunnen veroorloven. En jaren rondlopen met een rotte kies of ontsteking. Had de petitie al getekend dat mondzorg voor volwassenen weer terug moet in de basisverzekering.
1 opmerking:
Heel goed dat je jezelf trakteerde. Nou nog stoppen met dat schuldgevoel en het compenseren op een ander vlak. Alsjeblieft. Gun jezelf nou eens wat... Je bent het waard. KUS!
Een reactie posten