Divali

Besloten mijn wekker op tijd te zetten, al was mijn lijf weer op de werkweektijd wakker, om volop te kunnen genieten van mijn vrije zaterdag. 

Wel mijn havermoutontbijt genomen. Voor een goede basis. 

Had nog een taartje tegoed staan bij een restaurant in Het Dorp (zoals we dat hier altijd noemen) en daar had ik zomaar zin in. Om daarvan te gaan genieten. En nog even wat kleine dingen te halen als ik toch in Het Dorp was. Doe maar, mag gewoon en leuker nog; het kan ook gewoon.

In de bus (goed besluit, want de fietsroute was afgesloten wist ik) zag ik twee Indiase heren die zich opmaakten en gekleed waren voor het Divalifeest. 

Dat maakt al vrolijk.

Plus dat de mist optrok en de zon heerlijk ging schijnen. Dus thuisgekomen nog maar een kopje koffie gemaakt en dat lekker buiten in de tuin, onder het genot van een interessante artikel uit de weekendkrant, opgedronken. Met zonneleesbril op. Ook al fijn.

Merkte toen ik daar zo, heel ontspannen, zat te lezen, dit soort ontspanning nogal gemist heb. 

Dan word ik ook nog even overvallen door een schuldgevoel. Niet genoeg tijd voor mijn moeder te nemen. Te egoïstisch zijn en alleen gericht op genieten voor mijzelf. Dat gevoel parkeer ik maar even, want zo niet productief. 

Hop, ik hoef alleen maar even naar het parkeeroverzicht te kijken hoe 'vaak' mijn zeer betrokken familieleden langskomen en dan weet ik weer genoeg. Plus lekker zagen en snoeien in de voortuin. Lange scheef groeiende takken van de boom weghalen en mijn laurierhaag korter maken. Wekenproject, want groenbak is wederom propvol. 

Rotgevoel is ook geheel weg.