Vrijheid

Vanochtend kwam ik heel toevallig mijn ex-man tegen toen ik op zoek was naar een tweedehands tuintafel bij de Kringloop.

En hij vertelde me dat hij het helemaal gehad had met zijn huidige vrouw. Ja, want ze zat al twee maanden te zeuren dat hij met mij in de auto naar de diploma-uitreiking van onze zoon was geweest. Ze vond het raar dat hij niet in zijn eigen auto was gegaan.

Mmm...als dit echt waar is - en dat weet ik niet want ik hoor alleen zijn kant - dan moet deze vrouw toch echt gaan beseffen dat de reden dat we in één auto reden gewoon economisch was. Buiten dat zaten ook mijn moeder en de vriendin van mijn zoon in diezelfde auto, dus het was nou niet een intiem ritje van 2,5 uur en 2,5 uur terug. En al was hij de laatste man op deze aarde; dan nog zou ik echt never nooit meer iets met hem willen beginnen, doorstarten of herhalen.

Maar wat heerlijk die vrijheid van weten dat ik na dit gesprekje gewoon weer mijns weeg kan gaan en de hele dag kan doen wat ik wil. Want direct kwamen er weer vlagen terug van hoe het was, met die man getrouwd zijn. Mijn persoonlijkheid had ik laten uitgummen. Ik was niemand, alleen maar goed voor een braaf imago van christelijke hardwerkende Nederlandse vrouw, maar op geen enkel punt goed genoeg voor zijn hoge eisen. Niet mooi genoeg, niet slank genoeg, niet leuk genoeg, niet netjes genoeg, niet..

Dat ik dat na toch zo'n 18 jaar gescheiden te zijn van deze man nog haarscherp voel en beleef. Brrr...

Maar wat me totaal niet verbaasde is dat de beste man doodleuk zei dat hij genoeg van het gezeur van zijn huidige vrouw had en erover dacht om weg te gaan. Dat was altijd zijn manier om met problemen om te gaan. Gewoon weggaan.

Weg bij je kinderen
Weg bij je vrouw

Oh nee...dat was ik toen. Maar nu lijkt het erop dat hij nog niets geleerd heeft en er opnieuw een gezin straks zonder vader zit.

Goh, wat ben ik blij dat ik destijds heb ingezien dat ik meer waard was dan niemand te zijn en mijn kinderen recht hadden op een evenwichtige rustige leefomgeving. En ik eruit durfde te stappen. Ik hem heb verlaten en mijn en ons leven naar een beter plan heb getrokken.

Yes I can!

Zo..nu even bonen malen voor een heerlijk kopje koffie.

Imago

Met jonge onervaren managers is mijn ervaring dat ze in het imago geloven wat waarschijnlijk ooit hebben meegekregen van een functie. Ik werk in een functie waar ik veel bij klanten zit en daarvoor een auto van de zaak heb.

Helaas is ons bedrijf niet zo professioneel dat ik een goede backoffice heb, dus ik moet en mijn eigen klanten vinden, zoeken en creeeren, mijn offertes uitwerken en al die potentiele klanten bezoeken. Vooral dat bedenken aan wie ik onze business kan verkopen is zeer tijdrovend. Het is geen dozenschuiverij wat mijn bedrijf doet, maar maatwerk en dan ook nog op een hoog niveau. Dus zorgvuldig met die klanten omgaan dus.

De manager had mij ooit in een onbewaakt ogenblik laten weten dat hij dacht dat accountmanager de hele dag in hun dure bolide bij klanten zaten en eigenlijk nooit op kantoor waren te vinden. Dat zag hij te weinig bij mij. Ik was in zijn ervaren mening teveel op kantoor.

Dream on jongen! Wie zorgt er voor het vullen van de database, het maken van de offertes, het nabellen van die offertes en het bijwerken van ons crm systeem?? Ik heb geen dure secretaresse noch assistente.

Maar goed; hij wil mij graag zo min mogelijk zien....en dus zorg ik ervoor dat ik elke dag op pad ben. En aangezien we selectief aan het Nieuwe Werken doen, heb ik vandaag, in de zon, aan het Nieuwe werken gedaan. Druk druk druk....en oh...ze zal wel weer druk in haar dure bolide naar klanten zijn. Heeul goed.

Een collega van mij is uitermate bedreven in het opwerpen van imagostof. Ze dendert op haar zwaargewicht (waarom zou ze anders zo stampen) hakken door het kantoor en altijd met papieren in haar hand, Truus de Mier imiterend. Tuttututuut...Zo druk.
In feite heeft ze in de paar maanden dat ze (tijdelijk) bij ons werkt 3 afspraken bij klanten gehad. De rest is netwerken, bla bla en qua omzet komt er ook niet veel vandaan. Hoe is het dan mogelijk dat zij Geweldig wordt gevonden. Is het omdat ze die mannen om haar vinger windt? Ze verblindt zijn en gewoon niet de cijfers checken. Of graag naar bla bla luisteren. Naar pro actieve praat, naar marktpenetratie etc etc...

Jaloers? Ja..natuurlijk. Ik ben het zat om iedere keer van die jonge manager te horen dat ik toch echt minimaal elke dag een afspraak moet hebben en hoe meer ik de deur uit ben hoe beter terwijl ik 80% van de omzet binnenbreng. Daar wil ik nu wel eens de vruchten van plukken.

Uit protest heb ik dus, na een afspraak, niet mijn bolide weer naar kantoor gereden, maar naar het dichtsbijzijnde zonovergoten terras. Daar dus zitten werken (zo braaf ben ik dan weer wel) en genoten van de zon. En druk druk druk natuurlijk.

Dat moet je dan de volgende dag luidkeels melden en traject bla bla ziet er goed uit en traject bla blie gaat ook voorspoedig.

Het zint mij helemaal niet; dat doen alsof. Ik werk liever gewoon hard en wordt op mijn resultaten en inzet beoordeeld. Helaas gaat die regel niet op. Imago dear, denk aan je imago.

Het is altijd lente in de ogen van de..

Lente!!

Zo voelt het wel vandaag. Heb heerlijk koffie gedronken in de tuin, krantje erbij..wat rommelen in de tuin. Wat geweldig. En dan ook nog gezwommen in de ochtend (helaas niet in het zwembad in mijn tuin, maar in het gemeentelijke bad), maar tsjonge...weinig reden tot klagen toch??

Hoorde vandaag een professor in de wetenschap Geluk zeggen dat geluk = the others. Oftewel; het kunnen delen van geluk.

Daar heb je geen extra inkomen voor nodig, wel mensen.

Nou mensen; hierbij deel ik mijn bovenstaande geluksgevoel. (Moet ik niet naar mijn saldo kijken...daar word ik niet gelukkig van, maar als dat alles is..).

En geluk is ook wakker worden met een droom nog vers in je hoofd. Een man die in mijn bed lag en me een veilig en geliefd gevoel gaf. Het is lang geleden dat ik daaraan toegaf. Die behoefte. Dat ik graag onderdeel van een paar wil zijn en niet altijd dat label Gescheiden vrouw wil blijven dragen. Happy single mom?? Soms...vaak, regelmatig, maar ook vaak missen dat er iemand voor mij is. Iemand die zegt: Joh...maak je niet zo druk om dat gekonkel op je werk. Kom even zitten; heb voor je gekookt, boodschappen gedaan..Relax!

En geluk is ook op de weegschaal staan en zien dat ik nog precies 1 kg moet afvallen om onder de magische 100 kg grens te komen.

Geweldig!!

Het gaat volgens plan. Niet te geloven dat ik uberhaupt een plan volg!  :)