Zelf nog even snel met 2 bussen op en neer naar de kamer van zoonlief geweest, want hij was zijn kado voor zijn vriend vergeten en zat al hoog en droog ergens in het midden van het land. Hij vroeg of zijn zus dit wilde doen, maar die zag de enorme omweg, gecombineerd met de locatie van het verjaarsdagfeest (ook zo'n 2 uur reizen met OV) niet zo zitten en ach...ik heb het nou niet echt mega druk en bood aan om zelf maar even naar de stad hier in de buurt te bussen. Even een uitje. Hij heeft een setje sleutels hier in huis achtergelaten, dus dat was simpel te regelen. Leuke stad toch waar hij woont. Daar zou ik later als ik groot ben ook wel willen wonen. Was laatst bij een collega van mijn n etwerkgroep en die woonde in zo'n schattig (oud) huisje, vlak bij het centrum, maar toch ook weer niet, alles op fietsafstand. Net als mijn zoon. Grappige buurt en in een oogwenk in het centrum waar reuring is. Er is net een nieuwbouwproject klaar vlak bij zijn straat en wat lijkt me dat heerlijk om daar te mogen wonen. Maar ja...eerst maar weer eens aan het werk :)
En wat zag mijn dochter er geweldig uit. Ik zie in haar uiterlijk hoe ze zich innerlijk voelt. Dat klinkt oppervlakkig; zit echte schoonheid niet in je ziel? Zeker en toch geloof ik dat het ook van buiten te zien is. In je uitstraling, in de sprankeling in je ogen. Elke dag wordt haar geopereerde buik weer wat dunner, het litteken is lang en groot, maar daar zit ze niet mee. Meer dat ze nog steeds niet mag sporten of zware dingen sjouwen.
Ze durft nu echt vrouwelijke kleding te dragen. Van die hoge (rubberen) laarzen, helemaal hip (zag ze al een jaar terug in NY, daar was het toen al helemaal trendy en verbaasde me over die trend...regenlaarzen???
een strakke legging (wat heeft ze dunne benen!), een doorzichtige blouse (gelukkig wel met een keurig topje eronder hahah), mooie sieraden...echt geweldig wat een verschil met een hobbezakkige broek en een wijde trui met capuchon van een tijd terug; comfortabele kleding, maar niet echt vrouwelijk. Make-up gebruikt ze - in tegenstelling tot mijzelf - eigenlijk zelden en ze heeft zulke mooie sprekende ogen en superlange donkere wimpers, dat ze het ook niet echt nodig heeft. Een beetje mascara als ze uitgaat en een likje lipgloss. En dat haaaaar.....ook dat vind ik (geheel onbevoordeeld natuurlijk) geweldig. Een waterval van kleine krulletjes, in de zomer af een toe een beetje lichte, blondachtige lokken.
Oh....lijk ik wel een hele blije moeder?? Er is gewoon niets zo fijn als zien en weten dat het goed met je kinderen gaat.
Gisteren heeft ze haar kast uitgemest en een hele stapel te grote kleding kwam eruit. Ze gaf aan dat ik maar moet kijken of er iets voor mij bijzit en anders brengen we het naar de Kringloop.
We zijn allebei gewoon flink aan het opruimen en dat betekent vooral veel wegdoen. Dat zijn voornamelijk papieren die je te lang hebt bewaard... En wat nog bruikbaar is, brengen we naar de Kringloop. Weer een leuk tripje op mijn fiets. Waardoor mijn benen ook weer strakker worden. Ha...2 vliegen in één klap.
Ik geniet gewoon zo van het weer fietsen. Zo stom dat ik dat echt jaaaaaren niet gedaan heb. Omdat ik bang was te vallen, niet meer tussen zadel en stuur te passen, af te gaan, raar te lijken en uit gemak dus maar alles met de auto te doen. Misschien als het straks glad wordt, ik wel anders piep, maar momenteel is het vrijheid. Wat ik bespaar door nu even geen auto voor de deur te hebben staan en door voor fietsen te kiezen ook meer beweging te krijgen. Heb ik natuurlijk wel een makkelijke keuze omdat ik alles binnen 10 km kan befietsen. En niet elke dag door weer en wind naar werk hoef te fietsen. Heb ik trouwens jarenlang gedaan hoor. En stoorde me aan collega's met auto die, als ik met bevroren tenen en handen aankwam op mijn werk, zeurden dat ze de voorruit moesten krabben.. :) Zo is alles relatief. Want nog maar een paar maanden terug was ik die autoruit-krabbende collega. Die ooit 5 uur vaststond in een sneeuwfile. Koud joh!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten