Rode Broek

Heb net een kostelijk boek uit over hoe geweldig gelukkig de Happy Few zijn in B loemendaal. Supergelukkig is de titel. Brigitte Kaandorp geeft aan dat ze blij is dat ze in Overveen woont :)

Moest enorm lachen om de zin dat de hoofdpersoon een neger zag lopen in de gemeente. Nee...die zie je daar niet, behalve als het de schoonmaakster of de dame voor de strijk betreft. Of als hij/zij geadopteerd is, maar dan is het een goede neger natuurlijk, want verkaasd.

Sommige types zijn al te herkenbaar. Zo heb ik ook nog wel eens wat mannen met een Rode broek aan de haak geslagen. Die zich erop voorstonden een heeeeeeeele dure auto te hebben. En het nodig vonden om mij te laten weten van welk type die dure auto was. En of ik zag dat ze in een uitstekende buurt wonen. Of die mij nog even toefluisterden dat ze een BMW voor de deur hadden staan. Of ik die gezien had.

Zeker ter compensatie van wat er in de broek hing.

De beschrijving van de dames is kostelijk en tegelijkertijd ook een bevestiging dat veel van die dames echt geen enkel benul hebben hoe onder-modaal verdienend Nederland rondkomt. En hun status hebben en houden door die Roodbroekige goedboerende echtgenoot. En daarvoor veel voor lief nemen.

In mijn kennissenkring zitten ook een aantal types die zo in dat boek zouden kunnen. Die tenenkrommend naief zijn over hoe mensen buiten de gemeentegrenzen leven. Die van wijntje naar wijntje gaan en niet koken, maar wat bij de traiteur halen en niet hoeven kijken op een paar tientjes voor twee driedubbeldwarsgebakken speltbaquettes en een lekker kaasje erbij van de uitstekende kaasboer in 't buurtje. En die tamelijk badinerend praten over 'dat soort' mensen. Die wat minder geld hebben om van rond te komen en waarvan ze werkelijk geen benul hebben wat dat inhoudt.

Of die ondanks het verlies van hun baan, zo'n riante oprotpremie hebben meegekregen dat ze zich nergens zorgen over hoeven te maken en bovendien heeft hubby een zeer goede carriere ergens aan de Zuid-As, dus nu alleen maar lekker doen wat leuk is en goh...waar ga jij naar toe op vakantie deze zomer? Oh...je zit in de bijstand? Jeeee....(geen idee wat dat inhoudt), zie ik je na de vakantie nog op Bikram-yoga en doen we daarna gezellig een wijntje of een koffietje op een terras.

Whahaaaa...

Maar ook grappig te lezen hoe sommige importdames uit Amsterdam een soort cultuurshock krijgen van het gesloten front en de gezapigheid. Maar ook de protserigheid en de proletencultuur van Nieuw Geld.

Ik ben gewoon alweer helemaal tevreden dat ik alweer wat zaken in mijn budget goedkoper heb kunnen regelen. Die paar tientjes minder per maand geven net weer wat lucht. En toch fijn dat ik dat op eigen kracht kan, zonder een meneer met een Rode Broek die mij eigenlijk maar een kutwijf vindt, maar ja...toch wel fijn die vrijstaande villa in Aerdenhout.

Zo ben ik in het verleden een vriendschap verloren met iemand die mij haarfijn wist te vertellen hoe ik de zaken moest regelen toen ik ging scheiden, want zij zou dit allemaal niet pikken en liever driehoog achter zonder geld, dan.... Echt niet; ze zit nog steeds met geld en met zeer vreemdgaande (al kan je het geen vreemgaan meer noemen; ze is inmiddels wel op de hoogte van zijn uitstapjes) echtgenoot in haar grote huis, met volledig gefinancieerde auto (die zal nu wel afbetaald zijn denk ik). En van die grote oogkleppen standaard in de kast, want wil je je status en huis niet opgeven, dan zijn die dingen heel handig. Dat je echtgenoot lekker een dertig jaar jongere dame uitprobeert en proefritjes met haar maakt, tsja... gelukkig heb je wel een nieuwe keuken in je droomhuis. Kan je zoete broodjes in die electrische oven bakken.

En je hebt een echtgenoot, je bent gelukkig niet zo'n enge alleenstaande vijftiger.

Ondanks een afwijzing na een sollicitatiegesprek (ja....weer eens een gesprek!!), ben ik niet in een depressie gedoken, maar kijk aandachtig naar wat er allemaal wel goed gaat. En hoe ik zo goed mogelijk mijn kansen kan benutten. Maar ook; hoe ik meer mag en kan genieten van het leven. Niet elke dag NUTTIG hoef in te vullen. Soms mag ik van mijzelf ook een dag verlummelen. En dan eindig ik toch met het besef dat ik toch weer wat zaken heb gedaan die dag. Opruimen, schoonmaken, uitzoeken, wieden en snoeien. Dus. Als het ware. Zeg maar..