Vliegende zaterdagzwijmel

Sinds ik deze zanger live in Parijs mocht zien in "L'Olympia" - dat klinkt stukken interessanter dan het is, want gewoon op werkweek met de HAVO in Parijs en als slotavond een bezoek aan een show van Michel Fugain et le Big Bazar helemaal bovenin het theater, waardoor de figuren op het podium ieniemienie klein waren, heb ik een zwak voor zijn muziek en later toen ik beter Frans kon, voor zijn teksten. En wat kon hij goed zingen, want op een gegeven moment viel de versterking uit en zongen ze gewoon verstaanbaar door. Ook voor ons helemaal bovenin.

Ook deze tekst is eigenlijk weer een protestsong. Dat we beter naar een vogel moeten kijken, die vliegt een beetje, vist een beetje en zich niet druk maakt om heb ik wel een pensioen later, staat die Jan de Bouvrie-tak leuk in mijn nest en passen deze veren wel bij de mode 2014.

Zoonlief appte dat hij veilig was aangekomen, ergens in Azie. Daarna gaat hij nog met een kleiner vliegtuig naar het land waar hij met zijn vriendin gaat rondtrekken. Een land waar tot voor kort geen toeristen konden komen. En alleen de vogels vrij waren.
En ja, natuurlijk bedacht ik me dat een maandje terug ook moeders vroegen om een appje als hun kinderen, familie was aangekomen. En dat die nooit zou komen. En een geinig bedoelde tweet het laatste is wat ze rest.

Dus vandaag niet siepen, de koffie is doorgelopen, ga zo direct eens even kijken wat ik nodig heb aan boodschappen en tel mijn zegeningen, want het zijn er meer dan ik besef.