Kermit

Binnen ook maar voorzichtig de lente een beetje verwelkomen. Bij de Lidl hadden bij ons verleden week nog geen zaden zoals Annemiek op haar blog aangaf, maar ik zag wel een te schattig klompje narcissenbolletjes en die mag op mijn buffet pronken, naast de blauwe druifjes die zo verlegen zijn, dat ik nog steeds hun kopjes niet heb gezien. 

Mijn namaakbloemenboeket vervangen door een Magnolia-tak *ook fake*, maar ben nog niet helemaal tevreden, dus nog even bedenken wat beter voelt. Misschien iets kleinere vaas. (Uit eigen depot uiteraard).

En; hoe ontzettend fijn! Trok nieuwe sneakers aan van een merk waar ik al meerdere van heb. Die waren wel helemaal van een soort stof opgebouwd, dus was benieuwd hoe deze vielen. Want ander model. Met Suede aan de zijkanten. Maar als pantoffels (en ik slof er niet eens op!). 

Van het zelfde Kermit de Kikker groen als de laarzen. Kan het bijna niet geloven dat ik schoenen aantrek en geen centje pijn voel omdat ze toch weer ergens knellen of schuren. Wat een zaligheid zeg! En even wat tegenwicht voor alle gezanik rondom werk en misschien realiseerde ik me, maak ik dat zelf ervan; gezanik; moet ik - zeker voor mijn salaris waar ik dus nog steeds beroep moet doen op toeslagen -  het echt veel meer van me af laten glijden. Voor mij echt 10 anderen of een stagiaire. Iedereen is vervangbaar. Vooral hier.

De oplossing voor alles. Onervaren, blue, maar er zit in ieder geval iemand. Of nieuw personeel zoeken: Geen ervaring, maar wel beschikbaar? Kom maar door hoor; wij willen jou graag. Oh, kost wel erg veel tijd om jou de zaken uitgelegd te krijgen van het huidige personeel. Dat trekt iedere keer weer een fikse wissel op ons. En heb je het kunstje door dan verlaat je ons weer, want elders lonkt betere beloning en betere secundaire arbeidsvoorwaarden.

Maar dat maakt management ook helemaal niks uit. Zoals ik ooit ergens werkte en de directeur letterlijk uitkraaide dat hij nou een receptioniste had gevonden, zo goedkoop, dat had hij nog niet eerder voor elkaar gekregen.

Toen ik zei dat if you pay peanuts, you'll get monkeys mocht ik hem uitleggen wat ik daarmee bedoelde. 

Goh...misschien een training hoe neem ik de telefoon aan? Een beetje foutloos Nederlands schrijven is ook handig en administratief ook bijschaven?? Wat zegt dit over jouw bedrijf, jouw imago? 

Of vanuit hun voorraad 'zielige gevallen waar het bedrijf subsidie voor krijgt en zeer zeer zeer dankbare lieden die eindelijk weer aan de bak komen, want elders ligt de lat stukken hoger. Daar val ik dus ook onder he...sneue oude werkzoekenden die niemand meer wil. In hun ogen dan.

Nu weet ik toevallig dat ik kwaliteit en ervaring meebreng. Dat ik vanuit de bijstand hier ben gaan werken is niet omdat ik incompetent ben. Maar besef terdege dat dit imago wel aan mij kleeft bij HR en wellicht ook bij mijn leidinggevende. En dat er voor mij geen alternatieven meer zijn. Te oud. 

Voor de cliënten hoop ik dan wel heel eventjes een luisterend oor te zijn. Die mensen op hun gemak stelt, voordat ze een moeilijk gesprek ingaan. Met collega's die bijna allemaal te laat op die afspraak komen, de goede niet te na gesproken.

Eerst nog even plassen, hun gesprekje afmaken, koffie halen,  hun computer eerst nog opstarten of oeps...heb ik een afspraak??? Duh...heb ik al twee weken geleden in je agenda gezet. En je hebt aangevinkt dat je 'm gezien hebt. 

Ik heb daar weinig begrip voor. We spreken in het rooster een tijd af, zit er dan ook op die tijd! Niet zo hooghartig naar die cliënten toe. Wees gewoon op tijd. Weet je hoe onzeker het voelt als je daar zit te wachten op Het gesprek?

Maar nogal een bepaald dedain en een soort van dat zal mij nooit gebeuren. Totdat hun man er genoeg van heeft, midlife crisis, jongere vriendin of zo en men van 2 daagjes werken moet rondkomen. Of hij schulden heeft gemaakt, zonder dat te vertellen. Kan allemaal. Of je wordt ziek en verliest daardoor je baan. En je inkomen opeens stukken lager is. Of oh ja, de belastingdienst jou als fraudeur ziet. 

Mijn groene kop pas dan perfect bij die schoenen!

Was heel prettig om het weekend even op de kleindochters te mogen passen. En de dames direct aan het knutselen gingen. Of met de 30 jaar oude Barbie's van hun moeder spelen; ze vonden het geweldig, vooral al die te borstelen haren. En die Ken maar een rare snuiter vonden. En toen gefacetimed worden door zoon, schoondochter en andere kleindochter vanuit hun vakantie-oord far far away. Konden de nichtjes naar elkaar zwaaien. 

Simpele dingen, maar ik word er heel blij van. Want daar draait het om. Voelen dat je leeft en gezien wordt.